Yetenekli ama aşk hayatında şanssız.
"Müzikal Antoloji" adlı kitap, Ho Xuan Huong hakkında bazı bilgileri kısaca ele alıyor. Kitaba göre, Ho Xuan Huong aslen Nghe An eyaleti, Quynh Luu ilçesi, Quynh Doi köyündendir. Daha sonra Hanoi'nin Khan Xuan semtinde yaşamıştır. " Han Nom Belgeleri Aracılığıyla Vietnamlı Kadınların Yüzleri" adlı esere göre, "Hayatı aşkta zorluklarla doluydu, bu yüzden şiirleri keskin, acı ve eşsiz bir üsluba sahip."
Doğum ve ölüm tarihleri bilinmemektedir; sadece 18. yüzyılın sonları ile 19. yüzyılın başları arasında, Le Hanedanlığı'nın sonları ve Nguyen Hanedanlığı'nın başlarına denk gelen bir dönemde yaşadığı bilinmektedir. Araştırmacı Duong Quang Ham, *Quoc Van Trich Diem* adlı kitabında , kadın şair ve şiirleri hakkında şunları belirtmiştir: "O, şiir ve edebiyatta çok yetenekli bir kadın yazardı. Ancak ne yazık ki, kaderi talihsizdi, hayatı zorluklarla doluydu, bu yüzden şiirleri ve düzyazıları duygularını ya acı ya da hafif meşrep bir şekilde ifade ediyordu."
" Ho Xuan Huong'un Şiirleri " adlı eser, 1967'de basılmıştır.
FOTOĞRAF: TRAN DINH BA
Ho Xuan Huong'un aşk hayatının sorunlu olduğu söylenmesinin nedeni, üç kocasının da genç yaşta ölmüş olmasıdır. Birçok araştırma belgesi, Tong Coc ve Vinh Tuong Valisi olmak üzere iki kocası olduğunu öne sürse de, tarihi kayıtlarda üçüncü bir kocasından da bahsedilir. İlk kocası Tong Coc, evliliklerinin üzerinden sadece birkaç yıl geçtikten sonra öldü. Daha sonra şair, Vinh Tuong Valisi ile evlendi, ancak o da vefat etti. Son aşkı ise Yen Quang Vali Yardımcısı ile oldu, ancak Ulusal Tarih Kroniği'nde belirtildiği gibi, "Yen Quang Vali Yardımcısı, halkın malını almadaki kibiri nedeniyle ölüm cezasına çarptırıldı." Gerçekten de bu, yetenekli ama seçilme hakkından yoksun, talihsiz bir kadere sahip güzel bir kadının hikayesidir.
Kişisel hayatında ve aşk yaşamında, kocasına derin bir sevgi ve bağlılık ifade etmiştir. Şiirlerinde, örneğin talihsiz kocasının ölümünü anlatan " Vinh Tuong Valisi'nin Yasını Tutan" şiirinde, keder gözyaşları açıkça görülmektedir: "Yirmi yedi ay bir çırpıda geçti / Ah, yüz yıl, Vinh Tuong Valisi!" Aynı zamanda, özellikle cariye rolüne zorlanan kadınların durumunu da, hayatın iniş çıkışları arasında yüzen pirinç keklerine benzeterek, "Mütevazı Bir Cariyenin Kaderi" şiirinde olduğu gibi, bir kocaya sahip olmanın yalnızlığını da dile getirir: "Biri sıcak bir battaniyeyle örtülü, diğeri soğuk / Lanet olsun bu kocayı paylaşma hayatına / Belki çok nadiren, belki de değil / Belki ayda bir veya iki kez, belki de değil," diye belirtmektedir " Güzel Kadının Hikayesi "nde.
Dong Chau Nguyen Huu Tien'in "Giai Nhan Di Mac - Xuan Huong'un Efsanesi ve Şiirleri" (1. ve 2. ciltler) adlı eseri 1926 yılında yayımlandı.
FOTOĞRAF: ARŞİV
Şiir ve edebiyat ayrı bir okulda eğitim görür.
Profesör Dương Quảng Hàm, *Vietnam Edebiyatı* adlı eserinde şu sonuca varmıştır: "Şiir ve düzyazı açısından, kendine özgü bir figür olarak öne çıkmıştır. Her şiiri duygu yüklüydü: ya cilveli ya da acı. Tamamen yerel dili kullanmadaki ustalığı, her sahneyi canlı bir şekilde betimlemesinde kendini gösteriyordu; sıklıkla alışılmadık ama uyumlu kafiyeler kullanıyordu. Yerel şiirde gerçekten bir dahiydi." *Çin-Vietnam Belgeleri Aracılığıyla Vietnamlı Kadınların Yüzleri * adlı esere göre: "Şiirleri *Lưu Hương ký* koleksiyonunda korunmuş ve birçok kitapta dağılmıştır. Geç Lê Hanedanlığı'nın sonlarında çok eşsiz bir kadın şair olduğu söylenebilir. Sadece yerel şiir yazmıştır."
"Ulusal Tarih Derlemesi "nde, Ho Xuan Huong'un üçüncü kocası olan Tham Hiep Yen Quang yetkilisinden bahsedilirken, kitapta kadın şair hakkında da şu ifadeler yer almaktadır: "O dönemde Tham Hiep Yen Quang yetkilisinin cariyesi olan Xuan Huong, edebiyat ve siyasette yetenekliydi ve halk tarafından 'Yetenekli Kadın' olarak övülüyordu." Edebiyat kariyeri, çağdaşlarının çoğundan oldukça farklıydı. Şiirlerinden bahsederken, insanlar hala yaygın olarak bu kadın şairi tanımlamak için "Nom Şiirinin Kraliçesi" terimini kullanmaktadır.
19. yüzyılın ilk yarısındaki Vietnam Edebiyatı Tarihi'ne göre, şiirlerindeki temalar çoğunlukla gerçek hayattan kaynaklanıyordu ve "insanların, özellikle de kadınların yaşam hakkını talep ediyordu." "Çağlar Boyunca Vietnamlı Kadınlar " adlı çalışma da benzer bir görüşü dile getirerek, Konfüçyüsçü toplumda kadınların konumunun birçok sosyal kavram ve kuruma bağlı olduğunu vurguluyor. Ho Xuan Huong, cinsiyetine karşı yapılan haksızlıklara karşı protesto eden kadınların sesini temsil ediyordu; bu nedenle "Keşke kaderimi değiştirebilsem ve erkek olabilsem!" dizesi, Ho Xuan Huong'un kederli ve öfkeli ruh halinden kaynaklanmaktadır. Hiciv şiiri, kadın şairin keskin bir silahıdır ve oldukça mecazidir. Çok sıradan sahnelerden ve nesnelerden bile edebi imgeler ve duygular uyandırabiliyor; örneğin "Baharın gerçekliğini yaşadınız mı?/Kazıklar çekildi, geriye boş delikler kaldı" (" Salıncak" şiirinden) veya yelpaze aracılığıyla çağrışım yapan "Pembe yanaklar ve pudralı yanaklar bu yüzden çekicidir/Tanrı bunu önemser ve Kral bunu sever" (" Yelpazeye Övgü " şiirinden). Bazen de düşüncelerinde isyanı ifade ediyor, kısıtlayıcı kurumlardan kaçmak istiyor; "Gökyüzünün yüksekliğini test etmek için uzanıyorum/Dünyanın uzunluğunu ölçmek için bacaklarımı açıyorum" veya "Keşke kaderimi değiştirebilsem ve bir erkek olabilsem/Kahramanlıklarım çok az olurdu" (" Sam Nghi Dong Tapınağındaki Yazıt " şiirinden).
Sonraki nesiller, onun yeteneğine hayran kalarak, bu yetenekli kadının kaybına ağıt yakan şiirler yazdılar; bu şiirler "Giai Nhan Di Mac" ( Xuan Huong'un Öyküsü) adlı eserde kaydedildi ve şu dizeleri içeriyordu: "Co Nguyet'te Xuan Huong'un öyküsü kalır/Güzel bir kadının kaderi gerçekten yürek burkan!/Yeteneğine acıma, aşkına tiksinti!/Böyle bir trajediyi nasıl anlatmaya başlayabiliriz ki?" (devam edecek)
Kaynak: https://thanhnien.vn/tinh-tu-dat-viet-tieng-tho-cua-nu-tai-tu-xuan-huong-185251214204743018.htm
Yorum (0)