Διαβάστε ξανά τις «Ερωτήσεις και απαντήσεις για την εκπαίδευση στα Βιετνάμ»

Ανάμεσα στις πολλές ζωηρές δραστηριότητες για τον εορτασμό της Ημέρας των Βιετναμέζικων Εκπαιδευτικών, αφιέρωσα λίγο χρόνο για να ξαναδιαβάσω μερικά βιβλία σχετικά με το επάγγελμα του εκπαιδευτικού. Ξαναδιάβασα το "Ερωτήσεις και Απαντήσεις για τη Βιετναμέζικη Εκπαίδευση ", ένα δίτομο σύνολο που συνέταξε ο συγγραφέας, δημοσιογράφος και ποιητής Le Minh Quoc, το οποίο είχε εκδοθεί προηγουμένως από τον Nha Xuat Ban Tre (Εκδοτικός Οίκος Νέων).

Μερικά από τα περιεχόμενα του φυλλαδίου

Στον Πρόλογο του Τόμου 1, ο εκδότης δήλωσε: «Σε οποιαδήποτε εποχή, αν θέλεις να επιλέξεις ταλαντούχους ανθρώπους για να υπηρετήσουν τη χώρα, δεν υπάρχει καλύτερη μέθοδος από το να φροντίσεις για την εκπαίδευση ολόκληρου του πληθυσμού και να οργανώσεις δίκαιες εξετάσεις».

Το βιβλίο «Ερωτήσεις και Απαντήσεις για τη Βιετναμέζικη Εκπαίδευση» είναι οργανωμένο με βάση την εξέλιξη του εκπαιδευτικού συστήματος του Βιετνάμ από την περίοδο της κινεζικής κυριαρχίας έως τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα. Ο τόμος 1 ολοκληρώνεται με το έτος 1919, το έτος που η δυναστεία Νγκουγιέν διεξήγαγε την τελευταία διδακτορική της εξέταση, τερματίζοντας το σύστημα εξετάσεων της φεουδαρχικής βιετναμέζικης εκπαίδευσης. Ο τόμος 2 ξεκινά από την εποχή που οι Γάλλοι αποικιοκράτες, μετά την εισβολή στο Βιετνάμ, εγκαθίδρυσαν το γαλλο-βιετναμέζικο εκπαιδευτικό σύστημα μέχρι μετά την Αυγουστιάτικη Επανάσταση, σηματοδοτώντας την έναρξη ενός νέου εκπαιδευτικού συστήματος.

Με το περιεχόμενο που είναι οργανωμένο σε αυτούς τους δύο τόμους, οι αναγνώστες μπορούν εύκολα να απεικονίσουν τα δύο εκπαιδευτικά συστήματα, τα οποία διακρίνονται από τη χρήση κινεζικών χαρακτήρων και του βιετναμέζικου αλφαβήτου Quốc ngữ ως επίσημου συστήματος γραφής στις αυτοκρατορικές εξετάσεις.

Τα δύο βιβλία περιέχουν 182 ερωτήσεις και απαντήσεις που καλύπτουν διάφορα θέματα σχετικά με την εκπαίδευση των Βιετναμέζων. Τόμος 1: 90 ερωτήσεις, Τόμος 2: 92 ερωτήσεις.

Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου έχει εξετάσει σχολαστικά πολλά παλιά έγγραφα σχετικά με τη βιετναμέζικη εκπαίδευση, τα οποία έχουν συγκεντρώσει πολλοί άνθρωποι από προηγούμενες γενιές. Παράλληλα, έχουν συγκεντρώσει παλιές φωτογραφίες, εικονογραφήσεις που απεικονίζουν εκπαιδευτικές δραστηριότητες από το παρελθόν, αίθουσες εξετάσεων, εξώφυλλα παλιών σχολικών βιβλίων, μια φωτογραφία του Προέδρου Χο Τσι Μινχ να επισκέπτεται και να μιλάει με δασκάλους και μαθητές στο σχολείο Chu Van An το 1958, φωτογραφίες εξέχοντων εκπαιδευτικών και πολιτιστικών προσωπικοτήτων, καθώς και φωτογραφίες από τις δραστηριότητες Βιετναμέζων μαθητών σε διάφορα σχολεία σε διαφορετικές περιόδους.

Ο συγγραφέας θα ήθελε να συνοψίσει εν συντομία ορισμένα από τα περιεχόμενα που καλύπτονται στα δύο βιβλία:

1. Το σύστημα εξετάσεων σηματοδότησε την έναρξη του βιετναμέζικου εκπαιδευτικού συστήματος κατά τη φεουδαρχική εποχή: Το 1075, ο βασιλιάς Λι Ναν Τονγκ διοργάνωσε την πρώτη Κομφουκιανή εξέταση (Tam Truong) για να επιλέξει έξυπνα και μορφωμένα άτομα για να υπηρετήσουν ως αξιωματούχοι. Το σύστημα εξετάσεων έγινε πιο οργανωμένο και δομημένο το 1232, όταν ο βασιλιάς Τραν Τάι Τονγκ οργάνωσε την εξέταση Thai Hoc Sinh, απονέμοντας στον αποφοιτούντα τον τίτλο Tam Giap (τρίτης τάξης). Από το 1239, ο βασιλιάς όρισε ότι η εξέταση Hoi (εθνική εξέταση) θα διεξάγεται κάθε επτά χρόνια.

2. Όσον αφορά τον λόγο για τον οποίο οι φοιτητές στο παρελθόν ονομάζονταν Κομφουκιανοί μελετητές, το βιβλίο περιέχει το ακόλουθο απόσπασμα: «Ο πολιτιστικός μελετητής Φαμ Κουίν εξήγησε ως εξής: «Το όνομα Κομφουκιανός μελετητής δεν αναφέρεται μόνο σε όσους είναι εγγράμματοι και μελετούν τις διδασκαλίες των σοφών του Κομφουκιανισμού· αναφέρεται επίσης σε μια κοινωνική τάξη, δηλαδή στην πνευματική ελίτ της χώρας...».

3. Σχετικά με τους κανόνες των εξετάσεων κατά τη φεουδαρχική εποχή, το βιβλίο αναφέρει: «Στο παρελθόν, οι ακαδημαϊκοί που έμπαιναν στην αίθουσα εξετάσεων δεσμεύονταν από τους αυστηρούς και σκληρούς κανόνες των «κανονισμών εξετάσεων» – των κανόνων που διέπουν τη διαδικασία των εξετάσεων. Μερικοί από αυτούς τους κανόνες περιλαμβάνουν: «Ονόματα ταμπού» – που σημαίνει ότι δεν επιτρέπονταν λέξεις που σχετίζονται με το όνομα του βασιλιά· «Ονόματα ελάσσονος σημασίας ταμπού» – που σημαίνει ότι τα ονόματα της γιαγιάς, της μητέρας ή των προγόνων του βασιλιά απαγορευόντουσαν. Εάν ένας υποψήφιος παραβίαζε ένα «μικρό ταμπού», αλυσοδεμένος και εκτεθειμένος στον ήλιο για αρκετές ημέρες και του απαγορευόταν να δώσει εξετάσεις εφ' όρου ζωής· εάν παραβίαζε ένα «μεγάλο ταμπού», όχι μόνο ο υποψήφιος φυλακιζόταν, αλλά ακόμη και οι δάσκαλοι και οι εκπαιδευτές του επιπλήττονταν και υποβιβάζονταν».

4. Το 1070, ο βασιλιάς Λι Ταν Τονγκ διέταξε την κατασκευή του Ναού της Λογοτεχνίας στο Τανγκ Λονγκ. Το 1076, ο βασιλιάς Λι Ναν Τονγκ διέταξε την επέκταση του Ναού της Λογοτεχνίας στην Εθνική Ακαδημία, επιτρέποντας σε πρίγκιπες και υψηλόβαθμους αξιωματούχους να φοιτούν. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί το πρώτο πανεπιστήμιο στη χώρα μας.

5. Σχετικά με τον τίτλο του Trạng Nguyên (Πρώτος μελετητής): Το 1232, ο βασιλιάς Trần Thái Tông πραγματοποίησε την εξέταση Thái Học Sinh (Αυτοκρατορική Ακαδημία), χωρίζοντας τους επιτυχόντες σε τρεις τάξεις: Πρώτη, Δεύτερη και Τρίτη. Το 1246, η δυναστεία Trần πραγματοποίησε τη Đại Tỷ (Μεγάλη Εξέταση) και επαναπροσδιόρισε την κατάταξη στις τρεις τάξεις: Η πρώτη τάξη είχε τρεις κορυφαίους μελετητές: Trạng Nguyên, Bảng Nhãn και Thám Hoa. Στην εξέταση του 1246, ο πρώτος Trạng Nguyên της χώρας μας ήταν ο Nguyễn Quan Quang, από την κοινότητα Tam Sơn, περιοχή Đông Ngàn (τώρα χωριό Tam Sơn, περιοχή Tiên Sơn, επαρχία Bắc Ninh ).

6. Η πρώτη Κομφουκιανική εξέταση στη χώρα μας ήταν η εξέταση Ất Mão (1075) υπό τον Βασιλιά Lý Nhân Tông και η τελευταία εξέταση ήταν η εξέταση Kỷ Mùi (1919) υπό τον Βασιλιά Khải Định. Έτσι, το εξεταστικό σύστημα του φεουδαρχικού εκπαιδευτικού συστήματος του Βιετνάμ διήρκεσε 844 χρόνια, με συνολικά 185 εξετάσεις και 2.898 επιτυχόντες υποψηφίους, συμπεριλαμβανομένων 46 Trạng nguyên (νικητές πρώτης θέσης), 48 Bảng nhãn (νικητές δεύτερης θέσης), 76 Thám hoa (νικητές τρίτης θέσης), 2.462 Tiến sĩ (διδάκτορες) και 266 Phó bảng (αναπληρωτές υπότροφοι).

7. Η διάσημη σειρά σχολικών βιβλίων βιετναμέζικης γλώσσας που χρησιμοποιήθηκε ομοιόμορφα στα βιετναμέζικα σχολεία κατά τη γαλλική αποικιακή περίοδο και καθ' όλη τη διάρκεια του πρώτου μισού του 20ού αιώνα ήταν το «Εθνικό Εγχειρίδιο Γλώσσας», το οποίο συντάχθηκε από τους εκπαιδευτικούς Tran Trong Kim, Nguyen Van Ngoc, Dang Dinh Phuc και Do Than υπό τη διεύθυνση του Γαλλικού Υπουργείου Παιδείας της Ινδοκίνας.

8. Ένα από τα σημαντικά και αξιοσημείωτα γεγονότα στην εκπαίδευση των Βιετναμέζων κατά την περίοδο της γαλλικής αποικιοκρατίας ήταν η ίδρυση και λειτουργία της Εταιρείας για την Προώθηση της Εθνικής Γλώσσας, αρχικά στο Ανόι το 1938. Σκοπός της Εταιρείας ήταν να διδάξει στους ανθρώπους να διαβάζουν και να γράφουν την εθνική γλώσσα. Αρχικά, το προσωρινό διοικητικό συμβούλιο αποτελούνταν από τον κ. Nguyen Van To (Πρόεδρο), τον κ. Bui Ky (Αντιπρόεδρο), τον κ. Phan Thanh (Γραμματέα) και πολλά άλλα μέλη. Η επιρροή της Εταιρείας για την Προώθηση της Εθνικής Γλώσσας εξαπλώθηκε σε πολλές επαρχίες στο Βορρά, ακόμη και στο Κεντρικό και Νότιο Βιετνάμ.

9. Ο Πρόεδρος Χο Τσι Μινχ, ο απείρως αγαπημένος ηγέτης του έθνους μας, έδωσε μεγάλη προσοχή στην υπόθεση της εκπαίδευσης. Την πρώτη μέρα του σχολείου στη Λαϊκή Δημοκρατία του Βιετνάμ κατά το σχολικό έτος 1945-1946, έγραψε μια επιστολή προς τους μαθητές σε όλη τη χώρα. Και στις 15 Οκτωβρίου 1968, στην τελευταία του επιστολή προς στελέχη, εκπαιδευτικούς, προσωπικό και μαθητές όλων των βαθμίδων με την ευκαιρία της έναρξης του σχολικού έτους 1968-1969, επιβεβαίωσε: «Η εκπαίδευση στοχεύει στην εκπαίδευση διαδόχων για τη μεγάλη επαναστατική υπόθεση του Κόμματος και του λαού μας. Συνεπώς, όλοι οι τομείς και τα επίπεδα του Κόμματος και οι τοπικές αυτοδιοικήσεις πρέπει να δώσουν ακόμη μεγαλύτερη προσοχή σε αυτήν την υπόθεση, να φροντίσουν τα σχολεία από όλες τις πτυχές και να ωθήσουν την εκπαιδευτική μας υπόθεση σε νέα επίπεδα ανάπτυξης».

10. Στις 26 Απριλίου 1986, η κυβέρνηση εξέδωσε το διάταγμα αριθ. 52/HĐBT σχετικά με την απονομή των τίτλων του Λαϊκού Δασκάλου και του Εξαιρετικού Δασκάλου. Αυτός ο τίτλος υψηλού κύρους εξετάζεται και ανακοινώνεται κάθε δύο χρόνια στις 20 Νοεμβρίου.

Στις 19 Μαΐου 1995, ο Υπουργός Παιδείας και Κατάρτισης εξέδωσε την απόφαση αριθ. 1707/GD-ĐT σχετικά με την έκδοση του μεταλλίου «Για τον Σκοπό της Εκπαίδευσης», το οποίο απονέμεται ετησίως για την αναγνώριση της συμβολής όσων έχουν κάνει σημαντική συμβολή στον σκοπό της εκπαίδευσης και της κατάρτισης.

11. Όσον αφορά την οργάνωση της 20ής Νοεμβρίου στο Βιετνάμ, το βιβλίο παρέχει τις ακόλουθες πληροφορίες: Στις 20 Νοεμβρίου 1958, η Διεθνής Ημέρα Χάρτη των Εκπαιδευτικών γιορτάστηκε για πρώτη φορά στο Βόρειο Βιετνάμ. Στη συνέχεια, γιορτάστηκε στις απελευθερωμένες περιοχές του Νότιου Βιετνάμ. Από την επανένωση της χώρας, η 20ή Νοεμβρίου γιορτάζεται ευρέως και σταδιακά έχει γίνει μια πολύτιμη παράδοση για την τιμή των εκπαιδευτικών. Στις 28 Σεπτεμβρίου 1982, το Υπουργικό Συμβούλιο εξέδωσε την απόφαση αριθ. 167/HĐBT, με την οποία ορίζεται η 20ή Νοεμβρίου ετησίως ως Ημέρα των Βιετναμέζων Εκπαιδευτικών.

Μαζί με μια πληθώρα άλλων πληροφοριών σχετικά με την εκπαίδευση και την κατάρτιση που περιέχονται σε αυτό το βιβλίο.

Μερικές διαρκείς εντυπώσεις

Διαβάζοντας το βιβλίο «Ερωτήσεις και Απαντήσεις για τη Βιετναμέζικη Εκπαίδευση» που συνέταξε ο δημοσιογράφος και ποιητής Le Minh Quoc, οι αναγνώστες αποκτούν μια ολοκληρωμένη επισκόπηση του βιετναμέζικου εκπαιδευτικού συστήματος, από τη φεουδαρχική εποχή έως τα χρόνια μετά την Αυγουστιάτικη Επανάσταση και στη συνέχεια μετά την επανένωση της χώρας έως τις αρχές του 21ου αιώνα. Από αυτό, οι αναγνώστες μπορούν να δουν μερικά από τα επιτεύγματα του βιετναμέζικου εκπαιδευτικού συστήματος σε όλη την ιστορία.

Πάνω απ 'όλα, η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών, όλων των ηλικιών, είναι αυτή που εκτιμά τη μάθηση σε συνδυασμό με την πρακτική εφαρμογή, ώστε να μπορούν να εργάζονται για πολλά χρόνια, να συντηρούν τον εαυτό τους και να συνεισφέρουν στην κοινωνία.

Η εκπαίδευση ήταν ανέκαθεν ένα κρίσιμο εγχείρημα για το έθνος. Ως εκ τούτου, κάθε βιετναμέζικη οικογένεια ελπίζει ότι όσοι είναι υπεύθυνοι για αυτόν τον σκοπό, σε διάφορες θέσεις - από διευθυντές σε όλα τα επίπεδα έως καθηγητές που διδάσκουν απευθείας στους μαθητές - θα αφιερώσουν την καρδιά τους στο έργο τους και θα αποδώσουν αποτελεσματικά, ώστε οι μελλοντικές γενιές μαθητών να μπορούν να απολαύσουν την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση, να αποκτήσουν τις πιο επιστημονικές γνώσεις και να εφαρμόσουν όσα έχουν μάθει από το σχολείο στη ζωή με χρήσιμο τρόπο, σύμφωνα με την ανάπτυξη της κοινωνίας.

Πηγή