روزنامه‌نگار لی ون سائو با درس‌های ارزشمندی درباره روزنامه‌نگاری

لی ون سائو، روزنامه‌نگار (CLO)، نه تنها در تولد یکی از اولین روزنامه‌های محلی حزب، بائو تانگ، و تأسیس روزنامه‌های صدای جنوب و صدای ویتنام نقش داشت... بلکه تا به امروز شیوه‌ای از روزنامه‌نگاری را به نسل‌های بعدی منتقل کرده است که ارزش‌های کاربردی و غنی بسیاری دارد.

جایی که حرفه روزنامه‌نگاری لی ون سائو آغاز شد

لی ون سائو، روزنامه‌نگار، در طول دوران حرفه‌ای خود به عنوان روزنامه‌نگار، سهم بسیاری در زمینه‌های اطلاعات، تبلیغات، اطلاعات خارجی و توسعه صنعت رادیو و تلویزیون خبرگزاری داشته و آثار مهم بسیاری را در جبهه سیاسی و دیپلماتیک از خود به جای گذاشته است. فعالیت‌های روزنامه‌نگاری او به طور مؤثر در خدمت آرمان آزادی ملی، اتحاد ملی و آرمان روزنامه‌نگاری انقلابی در ویتنام بوده است.

روزنامه نگار لی ون سائو (نفر چهارم از چپ) در بازدید از دفتر تحریریه روزنامه خان هوا با مدیران آن عکس یادگاری می‌گیرد. (عکس از حسن نیت)

در اواسط آوریل ۱۹۴۶، کمیته حزبی استان خان هوا کنفرانس گسترده‌ای را در روستای دای دین دونگ (کمون دین دین، شهرستان دین خان) برگزار کرد و قطعنامه‌ای مبنی بر انتشار روزنامه کمیته حزبی استان به نام بائو تانگ صادر کرد. نام این روزنامه بیانگر عزم راسخ برای شکست دادن همه مهاجمان و روحیه انقلابی ارتش و مردم خان هوا در آن زمان بود.

پس از یک سال آماده‌سازی، در ۲۶ آوریل ۱۹۴۷، روزنامه تانگ اولین شماره خود را در منطقه جنگی هون دو (منطقه خان وین) منتشر کرد. در ابتدا، تیم روزنامه تانگ تنها از ۵ نفر تشکیل شده بود: آقای نگوین مین وی - رئیس سابق کمیته مقاومت اداری استان خان هوا، سردبیر روزنامه تانگ؛ آقای لی ون سائو - مسئول محتوا و سردبیر روزنامه تانگ.

آقای لی ون سائو، به عنوان مدیر محتوای بائو تانگ، اولین گام‌ها را در مسیر تبدیل شدن به یک روزنامه‌نگار بزرگ کشور برداشت. در روزهای اولیه کار برای بائو تانگ، لی ون سائو، روزنامه‌نگار، اطلاعات را از ایستگاه‌های رادیویی ویتنامی، انگلیسی، فرانسوی و گزارش‌های محلی برای نوشتن و گزارش جمع‌آوری می‌کرد. در عین حال، او مستقیماً اخبار و مقالات دیگران را ویرایش می‌کرد.

بلافاصله پس از انتشار روزنامه تانگ، این روزنامه مورد علاقه، پذیرش و حمایت همه اقشار مردم در سراسر استان قرار گرفت. تشویق‌های معنوی و مادی مردم از مناطق شهری گرفته تا روستایی، کارکنان روزنامه تانگ را تشویق کرد تا شماره‌های بعدی را منتشر کنند.

از آن زمان، بائو تانگ در جریان تاریخی جنگ مقاومت و مبارزه استقلال ملی به رهبری کمیته حزبی ایالتی ادغام شده است. این روزنامه صدای حزب، دستورالعمل‌های جنگ مقاومت کمیته حزبی ایالتی، مقالاتی را که میهن‌پرستی، عشق به میهن، نفرت از دشمن را تشویق می‌کنند... همه برای پیروزی جنگ مقاومت، منتشر کرده است.

کونگ فو کوک، روزنامه‌نگار و معاون سردبیر روزنامه خان هوا، تأیید کرد: «از طریق داستان‌هایی که لی ون سائو و معاصرانش درباره روزهای آغازین روزنامه تانگ روایت کرده‌اند، نسل‌های کارکنان روزنامه خان هوا همیشه سنت غلبه بر مشکلات، عشق به حرفه و تمایل به توسعه روزنامه برای خدمت به آرمان سازندگی و نوآوری ملی را به یاد دارند و ادامه می‌دهند.»

روزنامه‌نگار کونگ فو کووک - معاون سردبیر روزنامه خان هوا، در سمینار «روزنامه‌نگار و دیپلمات لی ون سائو: قلبی وفادار» سخنرانی کرد. عکس: سون های

بیش از ۷۷ سال گذشته است، اما روزنامه‌نگاران خان هوا هنوز به سنت انقلابی روزنامه خود افتخار می‌کنند. افکار و اعمال هر خبرنگار امروز، در طول تاریخ قهرمانانه روزنامه تانگ در روزهای مقاومت علیه استعمار فرانسه شکل گرفته است.

دشمن با وجود گذر از دوران‌های دشوار و سخت بسیاری، هنوز نتوانسته صدای حزب و مردم خان هوا را خاموش کند. امروز، روزنامه خان هوا به یکی از معدود روزنامه‌های اولیه حزب و مطبوعات انقلابی تبدیل شده است.

ایجاد استانداردهای روزنامه‌نگاری

در سال ۱۹۴۹، سازمان منطقه پنجم، روزنامه‌نگار لی ون سائو را مأمور کرد تا مستقیماً سردبیری و کمک به مدیر نگوین ون نگوین را در اداره رادیو صدای جنوب (با نام مستعار دپارتمان تای سون) بر عهده بگیرد. رادیو صدای جنوب به زبان ویتنامی و بعداً به زبان‌های فرانسوی و انگلیسی پخش می‌شد. برنامه این ایستگاه شامل اخبار، عمدتاً اخبار جنگ، اوضاع داخلی و بین‌المللی، و انتقال دستورالعمل‌ها و تفسیرهای دولتی برای کمک به مردم در درک توطئه‌ها و ترفندهای استعمار فرانسه بود و مردم را به میهن‌پرستی و همبستگی در برابر مهاجمان خارجی فرا می‌خواند.

به دلیل موفقیتش در کار تبلیغاتی، در دوره ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۳، در کنفرانس پاریس به عنوان سخنگوی جبهه و سپس دولت موقت جمهوری ویتنام جنوبی انتخاب شد. در سپتامبر ۱۹۷۳، او مدیر بخش تبلیغات و فرهنگ کمیته جنوب (کمیته وحدت) بود.

نمایندگان اسناد و عکس‌هایی درباره روزنامه‌نگار و دیپلمات لی ون سائو را مشاهده می‌کنند. عکس: سون های

در ماه مه ۱۹۷۵، روزنامه‌نگار لی وان سائو به عنوان معاون اول مدیر ایستگاه تلویزیونی شهر هوشی مین منصوب شد. در ژوئیه ۱۹۷۷-۱۹۸۶، او معاون رئیس کمیسیون رادیو و تلویزیون ویتنام و سردبیر ایستگاه تلویزیونی مرکزی (۱۹۷۷-۱۹۸۰) و سردبیر ایستگاه رادیویی صدای ویتنام (۱۹۸۰-۱۹۸۵) بود.

روزنامه نگار تران دوک نوئی، رئیس سابق دبیرخانه تحریریه صدای ویتنام، گفت: لی ون سائو، روزنامه نگار، در طول دوران کار خود در صدای ویتنام، اغلب با روزنامه نگاران جوان و نوجوانان ملاقات می‌کرد. او صحبت‌های جالبی در مورد روزنامه نگاری داشت. او تأکید کرد که روزنامه نگاران باید دیدگاه بلندمدت داشته باشند. شادترین روزنامه نگاران کسانی هستند که در رویدادها، در لحظات تاریخی زندگی و کار می‌کنند. خود را در آنها غرق کنید و صادقانه منعکس کنید، زیرا این همان چیزی است که روح اثر را می‌سازد.

آقای تران دوک نوئی به یاد می‌آورد: «روزنامه‌نگار لی ون سائو همیشه با روزنامه‌نگاران جوان این نکته را در میان می‌گذاشت که هنگام نوشتن یک مقاله یا یک خبر، روزنامه‌نگاران باید جزئیات جدیدی را کشف کنند، حتی اگر جزئیات جدید بسیار کوچک باشند، باز هم باید کشف شوند، در غیر این صورت آنها فقط افراد عادی خواهند بود. کار در رادیو و تلویزیون مستلزم فصاحت است، صحبت کردن، به اشتراک گذاشتن و تبادل نظر باید مختصر و مفید باشد. به طوری که شنوندگان بتوانند به راحتی آن را درک کنند و به خاطر بسپارند.»

در هر دوره متفاوت، لی ون سائو، روزنامه‌نگار، می‌دانست که چگونه روش‌های روزنامه‌نگاری سنتی را که از اجدادش به ارث رسیده بود، به کار گیرد. در عین حال، او به طور مؤثر از روش‌های روزنامه‌نگاری مدرن برای بهبود اثربخشی تبلیغات و رساندن صدای ویتنام به جهان استفاده می‌کرد.

روزنامه نگار تران دوک نوی به طور محرمانه گفت: من واقعاً حرف لی ون سائو، روزنامه نگار، را به خاطر دارم : «برای روزنامه نگار بودن، باید بدانید که چگونه اسناد را جمع آوری کنید، اسنادی را که جمع آوری می کنید حفظ کنید و بدانید که چگونه از آنها استفاده کنید.» در طول سفرم، متوجه شدم که روزنامه نگار لی ون سائو فردی است که دانش زیادی جمع می کند، زیاد می خواند و می نویسد و حافظه با استعدادی دارد. من از او یاد گرفتم که چگونه زبان های خارجی را یاد بگیرم، از آنجا متوجه شدم که روزنامه نگاران باید حداقل یک زبان خارجی را بدانند، دانستن یک زبان خارجی افق ها را باز می کند و به شما امکان می دهد اطلاعات بیشتری را جذب کنید.

نمایندگان با بستگان لی ون سائو، روزنامه‌نگار و دیپلمات، عکس‌های یادگاری می‌گیرند. عکس: ان. تام

می‌توان گفت که لی ون سائو در طول زندگی خود، زندگی یک روزنامه‌نگار، سرباز و دیپلمات انقلابی را سپری کرد. هر گام و هر مرحله از حرفه او با توسعه روزنامه‌نگاری و تاریخ کشورش ارتباط نزدیکی داشت. لی ون سائو، روزنامه‌نگار، با مشارکت‌های مثبت و مؤثر خود، واقعاً به یکی از روزنامه‌نگاران نمونه روزنامه‌نگاری انقلابی ویتنام تبدیل شد.

منبع: https://www.congluan.vn/nha-bao-ly-van-sau-voi-nhung-bai-hoc-ve-nghe-con-nguyen-gia-tri-post319754.html