صدای کوهستان در نمایشگاه دستاوردهای ملی، نسل‌ها را به هم پیوند می‌دهد.

غرفه نمایشگاه استان کوانگ نگای در میان فضای پر جنب و جوش نمایشگاه دستاوردهای ملی با موضوع "۸۰ سال سفر استقلال - آزادی - شادی" به مکانی برای دیدار با صداهای کوه‌ها و جنگل‌ها تبدیل شد. صدای باوقار لیتوفون اثر هنرمند شایسته، آ هیون، با نوای واضح ساز ترونگ که توسط دختر جوان، وای لین، نواخته می‌شد، در هم می‌آمیخت. این طنین به پلی تبدیل شد که نسل‌ها را به هم متصل می‌کرد و در قلب شنوندگان عشق و احترام به فرهنگ ملی را می‌کاشت.

صدای جنگل وسیع از زایلوفون سنگی.

در غرفه استان کوانگ نگای در طول نمایشگاه دستاوردهای ملی «۸۰ سال استقلال، آزادی و شادی»، دستان هنرمند شایسته، آ هیون (از اقلیت قومی گیا رای، متولد ۱۹۸۳ در استان کوانگ نگای) با چابکی روی هر تخته سنگ ضربه زد. صدای زیلوفون سنگی طنین‌انداز شد، گاهی عمیق و پرطنین، گاهی پرجنب‌وجوش و قدرتمند، و صداهای کوه‌ها و جنگل‌های ارتفاعات مرکزی را تداعی می‌کرد. اجرا با تشویق و تحسین پرشور تماشاگران به پایان رسید. آقای آ هیون با رضایت لبخند زد و به تماشاگران تعظیم کرد. در حالی که سازهایش را مرتب می‌کرد، با شور و شوق از سفرش با سازهای موسیقی سنتی قومی برایم گفت.

هنرمند برجسته، آ هیون، در غرفه استان کوانگ نگای، در میان فضای پر جنب و جوش نمایشگاه دستاوردهای ملی.

آقای آ هیون گفت که مانند بسیاری از کودکان روستا، از سن ۱۳ سالگی با گنگ‌ها آشنا شده و در فضای فرهنگی جامعه غرق شده است. او می‌گوید: «اشتیاق به هنر در طول سال‌ها بیشتر شد و مرا به کاوش، ساخت و نواختن ماهرانه بسیاری از سازهای موسیقی سنتی بامبو مانند تینگ نینگ، ترنگ، فلوت و غیره ترغیب کرد. در میان آنها، خاص‌ترین آنها ساخت و نواختن دقیق زیلوفون‌های سنگی است.» به گفته هنرمند شایسته، آ هیون، برای ایجاد یک مجموعه کامل از زیلوفون‌های سنگی، ابتدا باید سنگ‌های مناسب را انتخاب کرد، سپس با صبر و حوصله تراشید و صدا را تنظیم کرد تا هر سنگ با لحن گنگ‌های مردم گیا رای هماهنگ باشد. این فرآیند نیاز به دقت، گوش تیز برای صدا و عشق به سازهای موسیقی سنتی دارد.

«با استفاده از صدای گنگ‌های خانه‌ام به عنوان مرجع، توانستم مجموعه‌ای از هفت گوی سنگی ایجاد کنم که هر کدام مربوط به یک نت موسیقی بود. پس از آن، تحقیقاتم را ادامه دادم و تعداد گوی‌های سنگی را افزایش دادم تا طیف غنی‌تر و متنوع‌تری از ملودی‌ها را ایجاد کنم.» این گفته‌ی آ هیون است.

او که با موفقیت زیلوفون سنگی را ساخته بود، این ساز را برای اجرا در جشنواره‌های محلی به کار می‌برد. در هر اجرا، صدای زیلوفون سنگی با آهنگ‌های محلی در می‌آمیخت - گاهی لالایی ملایم، گاهی جشن پرشور برداشت جدید برنج و گاهی اعلام صمیمانه عشق در روستا - که شنوندگان را به وجد می‌آورد. به تدریج، نام آ هیون با یکی از قدیمی‌ترین سازهای کوبه‌ای ویتنام عجین شد و صدای زیلوفون سنگی را از روستا به بسیاری از استان‌ها و شهرها رساند.

این زایلوفون سنگی توسط آقای آ هیون برای اجرا در نمایشگاه آورده شده بود .

در نمایشگاه دستاوردهای ملی، صدای زایلوفون سنگی در قلب پایتخت طنین‌انداز شد. ملودی روستایی اما قدرتمند جنگل وسیع، بازدیدکنندگان بی‌شماری را مجذوب خود کرد و به آنها اجازه داد تا زیبایی ماندگار میراث ارتفاعات مرکزی را در دنیای معاصر درک کنند.

بوی مین توین (متولد ۲۰۰۵ در هونگ ین ) به اشتراک گذاشت: «قبلاً فقط از طریق کتاب‌ها و تلویزیون با زیلوفون سنگی آشنا بودم. امروز اولین باری است که مستقیماً به صدای این ساز موسیقی خاص گوش می‌دهم. صدای ساز گاهی بم و گاهی زیر است، هم روستایی و هم جذاب، و باعث می‌شود احساس کنم در وسط کوه‌های ارتفاعات مرکزی ایستاده‌ام. من صنعتگرانی را که این ساز موسیقی منحصر به فرد را حفظ کرده و به همه ارائه داده‌اند، بسیار تحسین می‌کنم.»

لحن‌های جوانانه‌ی زبان ترونگ

در غرفه نمایشگاه استان کوانگ نگای، در حالی که صدای زایلوفون سنگی، افکار یک صنعتگر با پیوندی دیرینه با سازهای موسیقی سنتی را منتقل می‌کرد، صدای ساز ترنگ که توسط وای لین (دختری از قوم بانا، متولد ۲۰۰۸ در کوانگ نگای) نواخته می‌شد، واضح، معصومانه و منعکس‌کننده انرژی پرجنب‌وجوش جوانی بود.

«من نواختن ساز ترونگ را از کلاس هفتم شروع کردم. اولین باری که آن را دیدم در خانه یکی از اقوام بود و کنجکاو بودم که چند نت از آن را بنوازم. صدای واضح و طنین‌انداز آن، مانند صدای کوه‌ها و جنگل‌ها، عمیقاً مرا تحت تأثیر قرار داد و در قلبم ماندگار شد. از همان لحظه، تصمیم گرفتم این ساز موسیقی سنتی را دنبال کنم.» این را وای لین تعریف کرد.

ساز ترنگ به تدریج به همراه نزدیک ی. لین تبدیل شد. به لطف تمرین مداوم، ی. لین به سرعت بر تکنیک تسلط یافت، "روح" صدای ترنگ را حس کرد و با اعتماد به نفس این ساز سنتی را به صحنه‌های اجرا آورد. ی. لین علاوه بر ترنگ، برای افزایش حس موسیقایی خود، زایلوفون سنگی، پیانو و برخی سازهای مدرن دیگر را نیز امتحان کرد.

وای لین به نواختن ساز ترونگ علاقه‌ی زیادی دارد.

وای لین در ۱۸ سالگی، بین درس خواندن در مدرسه و اجرا و آموزش ساز ترنگ به کودکان خردسال تعادل برقرار می‌کند. وای لین با افتخار می‌گوید: «من عاشق ساز ترنگ هستم و می‌خواهم موسیقی آن را به افراد بیشتری، به ویژه جوانان، بشناسانم. امسال سال آخر دبیرستان من است و همیشه سعی می‌کنم وقتم را به طور موثر مدیریت کنم تا بین درس خواندن و دنبال کردن علاقه‌ام تعادل برقرار کنم.»

وای لین گفت که از اینکه توانسته سازهای سنتی را در نمایشگاهی که هشتادمین سالگرد دستاوردهای ملی را جشن می‌گیرد، اجرا کند، بسیار مفتخر است و برای این اجرا کاملاً آماده شده بود. وای لین گفت: «وقتی خبر اجرا در نمایشگاه را دریافت کردم، از خوشحالی جلوی پدر و مادرم پریدم. افتخار می‌کردم که می‌توانم صدای سازهای سنتی‌مان را به یک شهر بزرگ بیاورم و آنها را به دوستانم از هر سه منطقه ویتنام معرفی کنم.»

در میان فضای پر جنب و جوش نمایشگاه دستاوردهای ملی، غرفه استان کوانگ نگای به نقطه تلاقی صداهای کوهستان و جنگل تبدیل شد.

در طول اجراهایش در هانوی، هر یک از اجراهای وای لین مخاطبان زیادی را به خود جلب می‌کرد. وای لین به اشتراک گذاشت: «روزهایی بود که به درخواست تماشاگران چندین بار اجرا می‌کردم. تماشاگران می‌گفتند این اولین باری است که این ساز را می‌شنوند؛ صدای آن واضح و منحصر به فرد بود، بنابراین می‌خواستند بیشتر بشنوند. با اینکه خسته بودم، اما از دانستن اینکه هنر سنتی قلب مردم را لمس می‌کند، بسیار خوشحال بودم.»

تران ون بین (متولد ۱۹۶۴، تای نگوین)، هنرمند پیشکسوت، که از تماشای اجرای مطمئن وای لین هیجان‌زده بود، نتوانست احساسات خود را پنهان کند. او گفت: «با حضور در نمایشگاه و مشاهده تغییرات و دستاوردهای کشور، بسیار مفتخر و خوشحال هستم. به خصوص در غرفه نمایشگاه کوانگ نگای، با دیدن جوانانی که با شور و شوق هنر را دنبال می‌کنند و در عین حال ارزش‌های فرهنگی ریشه‌هایمان را حفظ می‌کنند، قلبم پر از امید می‌شود. صدای کوه‌ها و جنگل‌ها، صدای زیلوفون سنگی و ساز ترونگ به ما یادآوری می‌کند که میراث ملی خود را گرامی بداریم.»

تران ون بین، پیشکسوت (متولد ۱۹۶۴، تای نگوین)، اجرای وای لین را تماشا می‌کند.

میان صدای عمیق و طنین‌انداز زایلوفون سنگی آ هیون و صدای شفاف و ناب ساز ترونگ وای لین، مخاطبان احساس کردند که به سمفونی جنگل منتقل شده‌اند، جایی که گذشته و حال در هم تنیده‌اند. در یک سو، صنعتگری قرار دارد که زندگی خود را وقف کار با سنگ‌های کوهستان کرده و با پشتکار میراث را حفظ می‌کند؛ در سوی دیگر، زن جوانی، سرشار از آرزوها، با کوله‌باری از هجده سال برای ادامه سنت. این مواجهه، زیباترین تصویری است که نمایشگاه کوانگ نگای به عموم منتقل می‌کند: اینکه هنر قومی ادامه می‌یابد و برای همیشه با ملت امروز طنین‌انداز می‌شود.

متن و عکس‌ها: ترن های لی

منبع: https://www.qdnd.vn/80-nam-trien-lam-thanh-tuu-dat-nuoc-hanh-trinh-doc-lap-tu-do-hanh-phuc/thanh-am-dai-ngan-noi-nhip-the-he-tai-trien-lam-thanh-tuu-dat-nuoc-846290