ບົດຂຽນຂອງນັກສິລະປິນປະຊາຊົນໜຸ່ມທີ່ສຸດຂອງແຂວງ ດ່າແທ່ງ

" ການຫຼິ້ນທີ່ແປກປະຫລາດແນວໃດ"

ນັກສິລະປິນ ຟານວັນກວາງ ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນເລື່ອງການດຳເນີນອາຊີບສືບຕໍ່ສິລະປະຊາວເຜົ່າ ໄຕ ຢູ່ກວາງນາມ ດ້ວຍຄຳວ່າ ໂຊກ. ລາວບອກວ່າ ລາວໂຊກດີ ເພາະໄດ້ພົບກັບຄູສອນທີ່ດີ ແລະ ນັກສະແດງທີ່ຮັກແພງ ທີ່ໃຫ້ການຊ່ວຍເຫຼືອລາວຕະຫຼອດມາ. ແຕ່ອີງຕາມລາວ, ສິ່ງທີ່ໂຊກດີທີ່ສຸດແມ່ນວ່າໃນຕອນເລີ່ມຕົ້ນ, ລາວໄດ້ຖືກເລືອກເປັນນັກສະແດງຕົ້ນຕໍແລະຫຼັງຈາກນັ້ນມີໂອກາດຫຼາຍທີ່ຈະສ່ອງແສງເທິງເວທີ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ເມື່ອເບິ່ງຄືນການເດີນທາງ, ເຫັນໄດ້ວ່າ, ຖ້າຫາກມີແຕ່ໂຊກດີ, ແຕ່ບໍ່ມີພອນສະຫວັນ, ຄວາມອົດທົນໃນການຝຶກຝົນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນຄວາມຮັກແພງ, ບໍ່ມີຜູ້ອຳນວຍການ Tuong Phan Van Quang ທີ່ມີພອນສະຫວັນຄືທຸກວັນນີ້.

Nhất nghệ tinh: Chuyện của NSND tuồng trẻ nhất Đà thành- Ảnh 1. — ນັກສິລະປິນປະຊາຊົນ ຟານວັນກວາງ ສະແດງລະຄອນ ຮວ່າງຟີໂຮ ໃນບົດລະຄອນ ເຈິ່ນຮົ່ງກອກ

“ໃນລະດູຮ້ອນປີ 1987, ຈາກບ້ານເກີດເມືອງນອນ Que Tho (ເມືອງ ຮິບດຶກ, ກວາງນາມ ), ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປ Tra My ເພື່ອຢ້ຽມຢາມຍາດຕິພີ່ນ້ອງ ເມື່ອຄະນະສິລະປະກອນ ກວາງນາມ - ດານັງຕຸ່ງ ມາສະແດງ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຊົມ ແລະ ຫຼົງຮັກໃນການສະແດງລະຄອນ, ເມື່ອເຖິງບ້ານ, ຂ້າພະເຈົ້າໃຊ້ໃບກ້ວຍເຮັດເຄື່ອງແຕ່ງກາຍ, ແຕ່ງກາຍ, ແຕ່ງບົດເປັນບົດຟ້ອນຂອງໂຮງຮຽນມັດທະຍົມຕອນປາຍ. ການເປັນນັກສະແດງ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປຮຽນເປັນນັກກວດສອບໄລຍະຫນຶ່ງ, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າຖືກບັງຄັບໃຫ້ອອກຈາກໂຮງຮຽນຍ້ອນສະຖານະການໃນຄອບຄົວ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍ່າງເລາະຫຼິ້ນ, ແຕ່ເລິກລົງໄປ, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ເຄີຍລືມບົດລະຄອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກັບຄືນໄປບ້ານເກີດເພື່ອເຂົ້າຮ່ວມການເຄື່ອນໄຫວຂອງ Tuong ແລະໄດ້ຮັບລາງວັນທີ່ດີເລີດ ຂ້າພະເຈົ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກຄືວ່າ Tuong ໄດ້ຊຶມເຂົ້າໄປໃນເລືອດແລະເນື້ອຫນັງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ,” ທ່ານ Quang ເວົ້າວ່າ.

ດ້ວຍພອນສະຫວັນທີ່ເປັນທຳມະຊາດ ແລະ ຄວາມມານະພະຍາຍາມຂອງຕົນ, ທ່ານ ຟານວັນກວາງ ໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດໃນຫຼາຍບົດບາດນຳໜ້າໃນບົດລະຄອນ. ພິເສດ, ນັບແຕ່ປີ 2015, ເມື່ອກາຍເປັນນັກສິລະປິນຜູ້ມີກຽດ, ໄດ້ຮັບລາງວັນໃຫຍ່ລະດັບຊາດຫຼາຍຢ່າງ, ເຊັ່ນ: ຫຼຽນຄຳໃຫ້ແກ່ບົດບາດຂອງ Thi Sach ໃນການລະຄອນ Trung Vuong (2015); ຫຼຽນຄຳສຳລັບບົດບາດຂອງ ເຈີ່ນຮ່ວາງຕ໋າຍ (2016), ຫຼຽນຄຳສຳລັບບົດບາດຂອງ ດົ່ງກິມລານ ໃນບົດລະຄອນ ເຊີນຮ້າວ, ລາງວັນນັກສະແດງ ເຕືອງດີເດັ່ນໃນບົດລະຄອນ ຮວ່າງໂລ (2020)... ເປັນນັກສິລະປິນທີ່ມີເຈດຈຳນົງ ແລະ ພະຍາຍາມສະເໝີຕົ້ນສະ ເໝີ ປາຍ. ໂຮງລະຄອນ ແລະຮູບເງົາໃນປີ 2015.

ໃນເກືອບ 10 ປີທີ່ເປັນຜູ້ກຳກັບ, ນັກສິລະປິນ ຟານວັນກວາງ ໄດ້ສະແດງບົດລະຄອນນັບສິບບົດທີ່ໄດ້ສ້າງຄວາມປະທັບໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງໃຫ້ແກ່ບັນດາຜູ້ຮັກແພງຊາວເຜົ່າໄຕຄື: ນາງທາມ, ລຸຍຮ່ວາງຈຸງ, ຫງວ໋ຽນທ໋າຍເມົາດອຍ... ໃນຕົ້ນປີ 2024, ທ່ານ ຟານວັນກວາງ ໄດ້ຮັບນາມມະຍົດນັກສິລະປິນປະຊາຊົນ.

ທິດທາງຕ້ອງເລິກ ແຕ່ປິດ

ເວົ້າເຖິງຄວາມຊົງຈຳກ່ຽວກັບບົດບາດຂອງຕົນ, ນັກສິລະປິນປະຊາຊົນ ຟານວັນກວາງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ລາວປະສົບຜົນສຳເລັດທີ່ສຸດ ດ້ວຍບົດບາດຕົ້ນຕໍໃນບົດລະຄອນ ຮ່ວາງຟີຮວາກວ່ຽນບ໋າຍກວາງ. ນີ້ແມ່ນບົດບາດທີ່ມີຈິດໃຈປະຕິບັດທີ່ຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດ ເມື່ອຕົວລະຄອນໃຫຍ່ຕ້ອງຕໍ່ສູ້ຮັກສາຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ໃນຂະນະທີ່ ເຈີ່ນດ້າຍກວາງ ກະທຳຜິດ. “ບົດບາດທີ່ມີອາລົມຍາກ, ສິລະປະຂັບຖ່າຍຍາກ, ເຄື່ອນໄຫວຫຍຸ້ງຍາກ”, ທ່ານ ກວາງບິ່ງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: “ບົດບາດທີ 2 ຂ້າພະເຈົ້າພໍໃຈທີ່ສຸດແມ່ນຕົວລະຄອນປະຫວັດສາດ ເຈີ່ນບິ່ງຈູງ. ນີ້ກໍ່ແມ່ນບົດບາດໃຫຍ່ ແລະ ຍາກຫຼາຍທາງດ້ານສິລະປະການສະ ແດງ, ຟ້ອນ, ຮ້ອງເພງ… ວິທີສະແດງແນວຄິດ ແລະ ຄວາມເກັ່ງກ້າສາມາດຂອງ ເຈີ່ນບິ່ງຈ່າງ, ຕ້ອງມີການຄົ້ນຄ້ວາຢ່າງຮອບຄອບ, ເມື່ອສະແດງລະຄອນ.

Nhất nghệ tinh: Chuyện của NSND tuồng trẻ nhất Đà thành- Ảnh 2. — ນັກສິລະປິນປະຊາຊົນ ຟານວັນກວາງ ສອນທັກສະການສະແດງໃຫ້ນັກຮຽນ

ເຕີບໃຫຍ່ຈາກນັກສະແດງສົດ, ກາຍເປັນຜູ້ກຳກັບ, ນັກສິລະປິນປະຊາຊົນ ຟານວັນກວາງ ເຫັນໄດ້ວ່າ ລາວມີຄວາມໄດ້ປຽບໃນຄວາມເຂົ້າໃຈຈິດຕະວິທະຍາ, ຮູບແບບການສະແດງ ແລະ ຄຸນລັກສະນະຂອງສິລະປະ Tuong, ສິ່ງໜຶ່ງແມ່ນແນ່ນອນ, ບັນດາບົດລະຄອນທີ່ລາວກຳກັບຈະມີລົມຫາຍໃຈແຂງຂຶ້ນ, ບໍ່ປະສົມກັບບົດເພງພື້ນເມືອງ, Cai Luong… “ເມື່ອສະແດງ, ຂ້ອຍຮູ້ບ່ອນສະແດງ, ບ່ອນໃດຈະເໝາະສົມກັບຕົວລະຄອນຫຼັກ. ກ່ຽວກັບຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງແຕ່ລະຄົນ, ທ່ານ ກວາງຈີ້ ກ່າວວ່າ. ເພື່ອໃຫ້ລະຄອນຕຸກກະຕາເຕັມໄປດ້ວຍການສຳຜັດ, ລາວຍັງຕ້ອງການຄວາມສາມາດສູງຈາກນັກສະແດງ. ລາວໃຫ້ການສາທິດແລະຮຽກຮ້ອງໃຫ້ນັກສະແດງພະຍາຍາມ "ໂຫຼດ" ຄວາມຄິດຂອງຕົວລະຄອນ. ຖ້າລາວໄດ້ຮັບ 9 ຄະແນນ, ນັກສະແດງຍັງຕ້ອງໄດ້ຮັບ 8 ຄະແນນ, ຂ້າງລຸ່ມນີ້ແມ່ນບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດ. ຍ້ອນເຊື່ອໝັ້ນວ່າອານາຄົດຂອງສິລະປະໄຕງວຽນຢູ່ໃນລຸ້ນໜຸ່ມ, ລາວເຂັ້ມງວດໜ້ອຍໜຶ່ງ, ແຕ່ຈະສ້າງພື້ນຖານໃຫ້ນັກສະແດງມີຄວາມໝັ້ນໃຈໃນການປະກອບອາຊີບ, ຖ່າຍທອດອາຊີບໃຫ້ຄົນລຸ້ນຫຼັງ.

ນັກສິລະປິນປະຊາຊົນ ຟານວັນກວາງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ລາວຮູ້ສຶກເສົ້າສະຫຼົດໃຈໜ້ອຍໜຶ່ງເມື່ອໄດ້ສະແດງ ແຕ່ຜູ້ຊົມຍັງນ້ອຍ ແລະ ໄວໜຸ່ມບໍ່ສົນໃຈ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ໃນການເຂົ້າຮ່ວມບັນດາລາຍການເພື່ອນຳມາໃຫ້ບັນດາໂຮງຮຽນ, ທ່ານ ກວາງຫງາຍ ຮູ້ສຶກຕື່ນເຕັ້ນທີ່ໄດ້ເຫັນນັກຮຽນຕື່ນເຕັ້ນກັບບັນດາລາຍການສະແດງ. ອີງຕາມອາຍຸ, ບົດລະຄອນທີ່ເລືອກເພື່ອແນະນໍານັກຮຽນຈະມີເນື້ອໃນທີ່ເຫມາະສົມ. ຜ່ານນັ້ນ, ທ່ານພ້ອມກັບນັກສະແດງໄດ້ຊີ້ນຳໃຫ້ນັກຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບຕົວຈິງກ່ຽວກັບຕົວຈິງ. ໂດຍຖືວ່າການອຸທິດຕົນຕໍ່ສິລະປະ Tuong ແມ່ນຄວາມສຸກຂອງຊີວິດຂອງຕົນ, ທ່ານ Quang ໄດ້ຖືວ່າພາລະກິດຂອງຕົນເພື່ອນຳ Tuong ເຂົ້າໃກ້ປະຊາຊົນ.

“ລຸງໂຮ່ເຄີຍສອນວ່າບົດລະຄອນດີແຕ່ວ່າ “ຢ່າຢູ່ບ່ອນດຽວ, ຢ່າຫວ່ານໝາກງາ, ບໍ່ເກັບກ່ຽວສາລີ” ສະນັ້ນ ເຮົາຈະດັດແປງບົດລະຄອນແນວໃດເພື່ອໃຫ້ໄວໜຸ່ມເຂົ້າໃຈງ່າຍ ໃນຂະນະທີ່ຍັງຮັກສາລັກສະນະພື້ນເມືອງຂອງລາວໄວ້? ຕົວຢ່າງ: ບົດລະຄອນທີ່ຂຽນດ້ວຍຕົວໜັງສືຈີນຕ້ອງແປທັງໝົດ, ບົດລະຄອນຈີນຕ້ອງເປັນພາສາຫວຽດນາມ ເພື່ອໃຫ້ຜູ້ເບິ່ງເຂົ້າໃຈເນື້ອໃນທີ່ເຂົາເຈົ້າຢາກຖ່າຍທອດ ແລະ ແນະນຳເຖິງບ່ອນນັ້ນ. (ຈະສືບຕໍ່)

ທີ່ມາ: https://thanhnien.vn/nhat-nghe-tinh-chuyen-cua-nsnd-tuong-tre-nhat-da-thanh-185241219234028444.htm