ເມື່ອວັນນະຄະດີຮູ້ວິທີປ່ຽນໃໝ່ໃນຂະນະທີ່ຍັງຄົງຮັກສາຫຼັກໝັ້ນຂອງຊາດ, ເມື່ອນັກປະພັນມີສັດທາ ແລະ ຄວາມມຸ່ງມາດປາດຖະໜາຢາກສ້າງ, ເມື່ອຜູ້ອ່ານໄດ້ເຫັນອາລົມຈິດຂອງຕົນຄືນໃໝ່, ນັ້ນແມ່ນເວລາທີ່ວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ ໄດ້ເຂົ້າສູ່ການຟື້ນຟູຢ່າງແທ້ຈິງ.
ນັ້ນແມ່ນຄຳເຫັນຂອງປະທານສະມາຄົມນັກປະພັນຫວຽດນາມ ຫງວຽນກວາງທ້ວນ ໃນກອງປະຊຸມ “ວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ ຫລັງປີ 1975: ໝາກຜົນ, ບັນຫາ ແລະ ແງ່ຫວັງ” ທີ່ຈັດຂຶ້ນໃນວັນທີ 6/10 ຢູ່ ຮ່າໂນ້ຍ .
ບັນເທົາບາດແຜຫຼັງສົງຄາມ
ຫວນຄືນມູນເຊື້ອຂອງວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ ໃນໄລຍະເຄິ່ງສະຕະວັດທີ່ຜ່ານມາ, ນັກປະພັນ ຫງວຽນກວາງທຽວ, ປະທານ ສະມາຄົມນັກປະພັນຫວຽດນາມ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ວັນນະຄະດີ ຫວຽດນາມ ໄດ້ບັນທຶກຜົນງານດີເດັ່ນຫຼາຍຢ່າງທັງທາງດ້ານທິດສະດີສ້າງສັນ ແລະ ວິຈານຄື: ຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂອງປະເພດ ແລະ ເນື້ອໃນ; ສະຕິແຫ່ງຊາດ ແລະ ຄວາມມຸ່ງຫວັງຂອງມະນຸດ; ແນວຄິດລວມ, ແລະການໃຫຍ່ເຕັມຕົວຂອງທີມງານຈິດຕະນາການ.
ຕາມທ່ານປະທານສະມາຄົມນັກປະພັນຫວຽດນາມ ແລ້ວ, ວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ ແຕ່ປີ 1975 ຮອດປະຈຸບັນ ໄດ້ຜ່ານຜ່າໄລຍະທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ.
ໄລຍະທຳອິດແມ່ນພາຍຫຼັງປີ 1975, ປະເທດມີຄວາມສາມັກຄີ, ລັກສະນະ, ລະດັບ, ຮູບແຕ້ມຂອງວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ ແມ່ນແຕກຕ່າງກັນ, ໃນນັ້ນມີວັນນະຄະດີຈາກບັນດາແຂວງພາກເໜືອ ແລະ ພາກໃຕ້ ແລະ ວັນນະຄະດີຢູ່ຕ່າງປະເທດ.
ໄລຍະສຳຄັນຂອງວັນນະຄະດີ ຫວຽດນາມ ພາຍຫຼັງປີ 1975 ແມ່ນໄລຍະປັບປຸງ. ໄລຍະເວລານີ້ມີທ່າອ່ຽງຫຼາຍ, ໂຮງຮຽນ, ແລະຄວາມງາມໃຫມ່ຂອງສິນລະປະໃນທຸກປະເພດ, ໃນວັນນະຄະດີ, ໃນ poetry, ໃນທິດສະດີທີ່ສໍາຄັນ, ໃນການແປພາສາ. ວັນນະຄະດີແປພາສາແມ່ນພາກສ່ວນໜຶ່ງທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ, ມີຜົນສະທ້ອນອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃນການສ້າງວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ, ປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນຄວາມຫຼາກຫຼາຍຂອງທ່າອ່ຽງ, ໂຄງປະກອບ, ປະເພດຕ່າງໆໃນການສ້າງວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ.
ເມື່ອເບິ່ງຄືນກ່ອນປີ 1975 ວັນນະຄະດີຂອງທັງສອງພາກພື້ນດ້ວຍຈິດໃຈປະຫວັດສາດທີ່ມີຈຸດປະສົງຫຼາຍກວ່ານັ້ນໄດ້ຊ່ວຍສ້າງແຜນທີ່ຂອງວັນນະຄະດີປະຫວັດສາດ, ຊ່ວຍໃຫ້ຄົນຮຸ່ນຫຼັງມີທັດສະນະທີ່ເລິກເຊິ່ງກ່ຽວກັບປະເພນີແລະຄຸນຄ່າທີ່ຖືກລືມ. ຄຽງຄູ່ກັບນັ້ນ, ວັນນະຄະດີພາກພື້ນ, ວັນນະຄະດີຊົນເຜົ່າ, ວັນນະຄະດີຂອງເດັກນ້ອຍ... ກໍນັບມື້ນັບມີຄວາມສົນໃຈ ແລະ ແຜ່ຫຼາຍຂຶ້ນຍ້ອນເຄືອຂ່າຍການພິມຈຳໜ່າຍ, ຫໍສະໝຸດ, ຮ້ານຂາຍປຶ້ມນັບມື້ນັບເພີ່ມຂຶ້ນ.
“ພາຍຫຼັງປີ 1975, ສະພາບຕົວຈິງຂອງຊີວິດການເປັນຢູ່ຂອງປະເທດໄດ້ເປີດໃຫ້ເຫັນພາບພົດທີ່ອຸດົມສົມບູນ ແລະ ຫຼາກຫຼາຍຈາກຂະບວນການປັບປຸງ, ຫັນເປັນອຸດສາຫະກຳເຖິງບັນດາບັນຫາທີ່ເປັນເຫຍື່ອເຊັ່ນ: ການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ, ວິກິດການຄວາມໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈ, ການປ່ຽນແປງຂອງສິ່ງແວດລ້ອມ… ນັ້ນແມ່ນແຫຼ່ງສິລະປະອັນມີຊີວິດຊີວາ”.
ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ ຍັງມີຂໍ້ຈຳກັດຄື: ຄຸນນະພາບບໍ່ສະເໝີພາບ, ຂາດການວິຈານຢ່າງແຮງ, ເນື້ອໃນບາງຄັ້ງຍັງບໍ່ທັນຍົກໃຫ້ເຫັນເອກະລັກແຫ່ງຊາດ ແລະ ທັນສະໄໝ, ໃນຂະນະທີ່ກົນໄກຕະຫຼາດ ແລະ ນະໂຍບາຍໜູນຊ່ວຍຍັງມີຈຸດອ່ອນຫຼາຍຢ່າງ. ສິ່ງທ້າທາຍເຫຼົ່ານີ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການປະດິດສ້າງຈາກນັກຂຽນ, ຜູ້ອ່ານແລະອົງການຄຸ້ມຄອງວັດທະນະທໍາ.
ທ່ານທ້ຽນເຍີນຊີ້ອອກວ່າ, ອຸປະສັກໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງວັນນະຄະດີແມ່ນນັກຂຽນເອງ. ນັກຂຽນຫຼາຍຄົນຍັງຢ້ານການປ່ຽນແປງ, ເນື້ອໃນໃນເຂດສະດວກສະບາຍຂອງພວກເຂົາ, ຂາດຄວາມມຸ່ງຫມັ້ນແລະການວິພາກວິຈານ.
ຕາມທ່ານແລ້ວ, ວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ ສາມາດບຸກທະລຸໄດ້ເມື່ອນັກປະພັນແຕ່ລະຄົນກ້າສະແດງຄວາມກ້າຫານ, ກ້າກ້າວໄປສູ່ຈຸດຈົບຂອງຄວາມຄິດສ້າງສັນ, ເອົາຊະນະເສັ້ນທາງຕີລາຄາເພື່ອສ້າງຜົນງານທີ່ມີກຳລັງແຮງ ແລະ ຄຸນຄ່າອຸດົມການອັນເລິກເຊິ່ງ.
ຕາມນັກຂຽນແລ້ວ, ພັນເອກ ຫງວຽນບິ່ງເຟືອງ, ບັນນາທິການໃຫຍ່ວາລະສານວັນນະຄະດີກອງທັບແລ້ວ, ໃນດ້ານມະນຸດສະທຳ, 50 ປີຜ່ານມາ, ວັນນະຄະດີໄດ້ປະຕິບັດພາລະກິດ ແລະ ໜ້າທີ່ຂອງຕົນເປັນຢ່າງດີ. ວັນນະຄະດີໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນສະພາບການຂອງປະເທດຊາດ ແລະ ໂຊກຊະຕາກຳຂອງມວນມະນຸດໃນການຜັນແປຢ່າງສັບສົນຂອງການພັດທະນາປະຫວັດສາດ, ແມ່ນແຕ່ໃນ ສະໄໝສັນຕິພາບ . ວັນນະຄະດີຍັງມີຄວາມກ້າຫານແກ້ໄຂບັນຫາທີ່ຮ້ອນເອົ້າທີ່ສຸດຂອງສັງຄົມ, “ແກ້ໄຂ” ບາດແຜຫຼັງສົງຄາມ, ແລະສ້າງລັກສະນະວັດທະນະທຳຂອງຕົນ.
ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ມີຄວາມຄິດເຫັນຢ່າງເຂັ້ມງວດວ່າໃນ 50 ປີທີ່ຜ່ານມາ, ວັນນະຄະດີຂອງພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ປະຕິບັດຫນ້າທີ່ຂອງຕົນໃນການສ້າງມະນຸດສະທໍາແລະຊີວິດຈິດໃຈທີ່ດີຂອງສັງຄົມ. ມັນບໍ່ທັນໄດ້ປຸກລະຄັງເຕືອນກ່ຽວກັບຄວາມບໍ່ຈິງຂອງສັງຄົມແລະປະຊາຊົນ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບສິນລະທໍາ, ອຸດົມການແລະກຽດສັກສີ.
ໃນດ້ານສິລະປະ, ວັນນະຄະດີໃນ 50 ປີຜ່ານມາແມ່ນມີຄວາມອຸດົມສົມບູນຢ່າງແທ້ຈິງ, ມີຄວາມຫຼາກຫຼາຍ, ມີຄວາມກ້າຫານ. ວັນນະຄະດີໄດ້ສ້າງລັກສະນະທີ່ເປັນເອກະລັກຂອງຕົນເອງເມື່ອທຽບໃສ່ກັບຍຸກກ່ອນ, ແລະໃນເວລາດຽວກັນໄດ້ສ້າງກຸ່ມນັກຂຽນທີ່ມີຫຼາຍຜົນງານ. ວັນນະຄະດີກໍ່ໄດ້ວັດແທກຄວາມເລິກເຊິ່ງຂອງຈິດວິນຍານຂອງຊາວ ຫວຽດນາມ ໃນປະຈຸບັນ. ແຕ່ກໍຍັງມີຄວາມຄິດເຫັນວ່າວັນນະຄະດີກໍຍັງຄົງເປັນກະແສທົ່ວໄປໃນທິດທາງດຽວກັນ. ມີສຽງທີ່ຫຼາກຫຼາຍ, ມີການເຄື່ອນໄຫວບໍ່ຫຼາຍປານໃດຂອງການຊອກຫາໃນວິທີການ drastic ແລະລະອຽດ; ຂາດບັນດາຜົນງານອັນລ້ຳຄ່າຂອງຊີວິດ, ເຖິງແມ່ນຍັງຂາດນັກປະພັນທີ່ມີຄວາມສາມາດນຳເອົາວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ ໄປສູ່ໂລກ ແລະ ຢືນອັນດັບໜຶ່ງຂອງໂລກ.
ບຳລຸງສ້າງນັກຂຽນໜຸ່ມ
ທີ່ກອງປະຊຸມ, ບັນດາຜູ້ແທນໄດ້ມີການປຶກສາຫາລືຢ່າງກົງໄປກົງມາ ແລະ ປະກອບຄຳເຫັນກ່ຽວກັບບັນດາຜົນງານທີ່ບັນລຸໄດ້ ແລະ ແນະນຳວິທີແກ້ໄຂເພື່ອພັດທະນາວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ.
ສາດສະດາຈານ ຟອງເລ ຖືວ່າ: ພາຍຫຼັງ 50 ປີ, ວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ ພວມລໍຖ້າການຜັນແປຂອງລຸ້ນຄົນ. ຕາມນັ້ນແລ້ວ, ກໍາລັງຕົ້ນຕໍໃນທີມຂຽນໃນມື້ນີ້ຕ້ອງແມ່ນຄົນລຸ້ນທີ່ເກີດປະມານ 1990. ລຸ້ນນີ້ເກືອບຈະບໍ່ຖືກກົດດັນໃດໆຈາກປະເພນີຫຼືປະຫວັດສາດ, ມີພຽງແຕ່ຄວາມກົດດັນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດເທົ່ານັ້ນ, ເຊິ່ງເປັນຄວາມກົດດັນຂອງເວລາ.
ທ່ານເຊື່ອວ່າ “ພຽງແຕ່ຄົນລຸ້ນໜຸ່ມ, ທັງເປັນຜົນຜະລິດຂອງສະຖານະການ ແລະສະຖານະການເທົ່ານັ້ນ ທີ່ສາມາດນຳເອົາຊີວິດດ້ານປະຫວັດສາດເຂົ້າສູ່ການປະຕິວັດ.”
ທ່ານປະທານສະມາຄົມນັກປະພັນຫວຽດນາມ ຫງວຽນກວາງທ້ຽນ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ພວກຂ້າພະເຈົ້າພວມກ້າວເຂົ້າສູ່ຍຸກໃໝ່, ແມ່ນຍຸກປະດິດສ້າງ ແລະ ເຕັກໂນໂລຢີດີຈີຕອນ. ໃນປັດຈຸບັນມີຫຼັກຖານຂອງການເຮັດວຽກບາງຢ່າງທີ່ໃຊ້ AI ໃນລະດັບໃດຫນຶ່ງ.
ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຕາມທ່ານປະທານ ຫງວຽນກວາງທິ໋, ເມື່ອນັກຂຽນມີຫົວຄິດປະດິດສ້າງ, ຄວາມຄິດເຫັນ, ອາລົມຈິດ ແລະ ສະຕິປັນຍາຂອງຕົນ, ນັ້ນແມ່ນອາວຸດທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດເພື່ອຕ້ານການແຊກແຊງຂອງ AI ແລະ ຫຸ່ນຍົນໃນການສ້າງວັນນະຄະດີ.
“ຖ້າພວກເຮົາໃຫ້ປັນຍາປະດິດມາແທນນັກຂຽນ, ມັນໝາຍຄວາມວ່າພວກເຮົາໄດ້ສິ້ນສຸດວັນນະຄະດີ, ວັນນະຄະດີສິ້ນສຸດລົງໃນເນື້ອແທ້ແລ້ວ”, ນັກກະວີ ຫງວຽນກວາງທຽວ ແບ່ງປັນວ່າ.
ຕາມນັ້ນແລ້ວ, ໃນສະພາບການປ່ຽນແປງໃໝ່ດ້ານວັດທະນະທຳການອ່ານ, ຊີວິດການເປັນຢູ່, ວັນນະຄະດີຫວຽດນາມ ຕ້ອງຮັກສາທາດແທ້, ປະດິດສ້າງ ແລະ ມີມະນຸດສະທຳ, ເພື່ອສືບຕໍ່ເປີດກວ້າງ, ຊີ້ນຳ ແລະ ບຳລຸງສ້າງຈິດວິນຍານຂອງຊາວຫວຽດນາມໃນຍຸກໃໝ່.
“ເມື່ອວັນນະຄະດີຮູ້ວິທີປ່ຽນແປງໃໝ່ຕົນເອງ, ຍັງຄົງຮັກສາຫຼັກໝັ້ນຂອງຊາດ, ເມື່ອນັກປະພັນມີສັດທາ ແລະ ຄວາມມຸ່ງມາດປາດຖະໜາຢາກສ້າງ, ເມື່ອຜູ້ອ່ານມີອາລົມຈິດ ແລະ ຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ປະຈຸບັນ, ວັນນະຄະດີ ຫວຽດນາມ ເຂົ້າສູ່ການຟົດຟື້ນຢ່າງແທ້ຈິງ, ກ້າວໄປສູ່ຈຸດຢືນອັນໃໝ່ຄື: ທັນສະໄໝ, ມີມະນຸດສະທຳ, ມີເອກະລັກ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັນ”.
ທີ່ມາ: https://www.vietnamplus.vn/van-hoc-viet-nam-sau-1975-dung-ngon-lua-nhan-van-thoi-bung-khat-vong-doi-moi-post1068446.vnp
![[ຮູບຖ່າຍ] ດວງເດືອນທີ່ເກັບກ່ຽວໄດ້ສ່ອງສະຫວ່າງໃນຄືນບຸນກາງລະດູໃບໄມ້ປົ່ງໃນທົ່ວໂລກ](https://vphoto.vietnam.vn/thumb/1200x675/vietnam/resource/IMAGE/2025/10/07/1759816565798_1759814567021-jpg.webp)
(0)