Hien Trang wordt verliefd op schoonheid

In de essaybundel Why Do We Love... , een dun boekje van iets meer dan 300 pagina's, toont Hien Trang pure liefde voor kunst met passie, bewondering en de grootste nederigheid.

Verzamel liefde

"Waarom houden we van..." Een vraag zonder begin en zonder einde. Dit is de kans voor deze 9X-auteur om uit te leggen hoe ze verliefd werd op Wong Kar-wai, Leslie Cheung, Haruki Murakami, Nabokov, Franz Kafka, Monet, Ozu, The Beatles...

Schrijver Hien Trang tijdens de talkshow op de ochtend van 3 juni

Het boek heeft een onsamenhangende structuur, waarin literatuur, schilderkunst, film en muziek worden besproken en de meest representatieve gezichten in elk vakgebied worden uitgekozen om te becommentariëren, waarbij elk goed ding, de uniciteit in hun spirituele wereld, wordt benadrukt. Vanaf het begin van het boek bevestigt ze meteen de manier waarop ze over deze kunstenaars schrijft: ze komen allemaal voort uit een simpele, pure liefde die ze voor hen voelt, niets meer. En alle kunstenaars die ze heeft uitgekozen, komen samen op één groot gemeenschappelijk punt: een grote liefde voor de mensheid.

De boeken van Murakami nemen ons in hun greep vanaf het moment dat we ze oppakken. Het is een soort 'bezwerende' literatuur die ons dwingt om niets anders te doen dan van begin tot eind te lezen.

Schrijver Hien Trang

In haar artikel over Murakami "antitheseert" ze zichzelf: "Ik kan zo 200 schrijvers opnoemen die beter zijn dan Murakami. Ze maken me sprakeloos, laten me verwonderen, verlichten me, laten me bewonderen, laten me beven, laten me overweldigen, laten me huilen. Murakami doet niet al die dingen, tenminste niet bij mij. Hij laat me alleen maar liefhebben." Ze leest Murakami op haar eigen manier: helend door zijn eigen artistieke wereld . Murakami's literatuur is helende literatuur, omdat ze veel sympathie heeft voor de beelden die hij creëert, hoe dan ook, ze gaan altijd vooruit.

Tijdens de ontmoeting met Hien Trang op de ochtend van 3 juni, georganiseerd door Phanbook in District 1 van Ho Chi Minhstad, sprak de jonge schrijver Huynh Trong Khang, die onlangs een boek uitbracht met de titel Lonely Moon Pool , over zijn liefde, Hien Trangs liefde. Hij zei dat de liefde van de een niet hetzelfde is als die van de ander. Met kunst is liefde zelfs anders. Een kunstenaar heeft weliswaar een "aardbeving" veroorzaakt in de literaire wereld, in de wereld, en een reeks prestigieuze prijzen gewonnen, maar de lezers die van zijn werk genieten, hebben andere artistieke gevoelens. De manier waarop jij liefhebt, is anders dan de manier waarop ik liefheb.

"Want haten is ook liefhebben"

Het nieuwste boek van Hien Trang - Waarom houden we van...

Hien Trang geeft toe dat ze een liefdevol persoon is. Daarom houdt ze van alle kunstenaars die met een groot hart van mensen houden. En hun werk verfraait de tijd en het leven.

Daarom houd ik van Leslie Cheung en Wong Kar-wai. Hun werk weerspiegelt gouden tijden, dingen uit het verleden die de vibraties van liefde oproepen.

De schrijfster was verbaasd over de schoonheid van Leslie Cheung, die in elk frame leek te "verschijnen": "Hij was vreselijk eenzaam en als hij eenzaam was, was hij vreselijk mooi. Zijn eenzaamheid was als een lied geschreven in een oude taal van trekvogels; niemand wilde het in een andere taal vertalen..."

De cinema van Yasujirō Ozu is altijd zo. Mensen zijn er, levend in de puurste zin van het woord, blij en gefrustreerd, blij en gefrustreerd, en vaak allebei tegelijk.

Schrijver Hien Trang

Ze vertelde over haar passie toen ze naar Ozu keek, een van de groten van de Japanse cinema: "Ik kijk naar Ozu, niet zoals naar een gewone film, met een plot, met drama, met de nieuwsgierigheid om te weten wat er gaat gebeuren, met een moment van verlichting, met een blijvend gevoel, met een droom." Je moet de schoonheid van Ozu's films koesteren, je moet heel respectvol zijn en buigen, en dan, zoals ze bekende, zet Hien Trang elk jaar op de laatste dag Ozu's films aan om te kijken. En het wordt haar jaarlijkse ritueel.

Tijdens het gesprek sprak Hien Trang over de cinema van Tran Anh Hung en Pham Thien An – die onlangs een prijs won in Cannes, hoewel ze dat in dit boek niet vermeldde – en dat hun films ook erg mooi waren. Ze vertrouwde toe dat toen Tran Anh Hung de film Vinh Cuu maakte, mensen dachten dat hij ouderwets was, omdat Tran Anh Hungs schoonheid altijd zacht was en alles verfraaide, schijnbaar stilstaand, niet provocerend, omdat deze filmmaker de meeste dramatische elementen had weggelaten om kaders te creëren die met de tijd meegingen; tegen Pham Thien An zei ze dat deze regisseur een pad voor zichzelf had gekozen om films te maken, en dat alles mooi was omdat hij een gezicht had gecreëerd, een richting waarin hij zich vervolgens kon verdiepen.

Omdat ze iemand is die alleen maar liefheeft en liefheeft, vertelde Hien Trang dat ze de films van Kim Ki Duk niet kan kijken, omdat hij zo haatdragend is en mensen haat. Zijn films zijn als wraak op het leven. Een lezer bij de lezing voegde hieraan toe dat Kim Ki Duk het leven misschien niet haat. Zijn films zijn netelig en werelds, maar dat betekent niet dat hij mensen haat. Hij creëert immers werken met verborgen schoonheid, "want haten is ook liefhebben".

Auteur Hien Trang signeert boeken en communiceert met lezers

Schrijf als een toneelstuk

Hien Trang is een criticus, een verhalenverteller, een zwerver die in dit boek over schoonheid schrijft, en ongeacht welke "rol woorden spelen" - om de opmerking van criticus Tran Ngoc Hieu te citeren - ze ziet dat ze "een verliefde persoon is, die geniet van de mooiste dingen die mensen creëren - KUNST". Hoewel de dingen die ze schrijft academische en abstracte schoonheid zijn, schrijft ze als een spel, met een zachte stijl, vol persoonlijke emoties, "gebruikmakend van onze ziel om de ziel van anderen te begrijpen".

En zoals een oudere lezer tijdens de lezing opmerkte, is Hien Trangs essayschrijfstijl absoluut niet "saai" of dogmatisch. Haar schrijftechniek is erg goed: ze legt een portret vast, kiest de belangrijkste details en geeft er met passie en gemak commentaar op.

"Ik heb weinig vertrouwen in mijn geheugen, dus als ik over iets schrijf, moet ik het vaak opzoeken en herlezen", vertelde ze. Maar de nauwkeurigheid van de informatie is slechts oppervlakkig. Belangrijker is dat ze het hart van de lezer raakt met de volwassenheid en authenticiteit van haar emoties tijdens het schrijven.

Auteur Hien Trang is geboren in 1993. Sinds 2015 publiceert ze regelmatig werken zoals The Painting of a Nude Girl and a Red Violin (2015), Lost Youth and My Books (2016), Dream of Wandering on the Withered Grass (2018), Under the Night Eaves en Strange Guests (2020).

Bronlink: https://thanhnien.vn/hien-trang-tu-tinh-voi-cai-dep-185230603142720965.htm