15 april 1954: Het 141e Regiment stuit op Franse troepen die Buitenpost 105 (Huguette 6) aan het opruimen en bevoorraden zijn.

Rond het bolwerk Hong Cum stonden soldaten met geweren, machinegeweren, bergartillerie en mortieren van alle formaten klaar om te wachten tot de vijand zou verschijnen. Nadat ze ons herhaaldelijk voor de gek hadden gehouden, durfde de vijand zich overdag niet te bewegen of zijn hoofd uit de loopgraven te steken. Onze troepen kropen door de hekken en plantten vlaggen, wachtend tot de soldaten naar buiten kropen en de vlaggen wegtrokken voordat ze het vuur openden. De vijand liet de vlaggen in het bolwerk wapperen. Elke keer dat ze parachutes gingen ophalen, moest de vijand dit organiseren als een gevecht, met tanks die hen vergezelden en artillerievuur in coördinatie. In de richting van het Muong Thanh-veld, in de nacht van 15 april, staken de loopgraven van het 88e Regiment in het westen en de loopgraven van het 141e Regiment in het oosten beide vijf hekken over om de luchthaven te bereiken. De belangrijke slag om het Verzetscentrum dat de luchthaven van Muong Thanh beschermde te vernietigen, begon zonder enige artillerievoorbereiding of waarschuwingssignalen. Toen De Castries besefte dat de luchthaven van Muong Thanh dreigde te worden gehalveerd en dat basis 105 (Huguette 6) aan de noordkant van de luchthaven op het punt stond te worden verwoest, waardoor de helft van de luchthaven van Muong Thanh, goed voor een vijfde van het gebied van de basisgroep, in onze handen zou vallen, gaf hij Lang-le opdracht om onmiddellijk de luchthaven te ontruimen, allereerst om de afgelegen, omsingelde basis 105 te bevoorraden. Vervolgens mobiliseerde Lang-le drie parachutistenbataljons nr. 1, nr. 2 en nr. 6 om een operatie te starten om basis 105 te ontruimen en te bevoorraden. Op dat moment hadden de legionairs op deze basis niet alleen gebrek aan munitie, maar ook aan drinkwater. Bij zonsopgang op 15 april stuitten de vijandelijke troepen die het gebied zouden ontzetten op de loopgraven van het 141e Regiment op de luchthaven. De strijd duurde vier uur voordat de weg vrijkwam voor de dragers om voorraden naar basis 105 te brengen. Aan het begin waren er 35 waterdragers in de groep, maar toen ze bij het station aankwamen, waren er nog maar 7 mensen en 5 emmers water over. De soldaten in het station moesten het water spaarzaam verdelen; iedereen kreeg slechts één emmer water per dag in het zeer warme weer.

Onze artillerie-eenheden bleven vijandelijke posities beschieten. Vijandelijke posities die door artilleriegranaten waren geraakt, stonden in brand. (Foto: VNA)

Het plan voor de operatie met de codenaam "Condor" werd voor de tweede keer uitgesteld. Conhi gaf als reden dat de basis Dien Bien Phu prioriteit nodig had in bevoorrading, om nog maar te zwijgen van het feit dat de militaire situatie in de Noordelijke Delta ook erg moeilijk was en er nog eens 3 parachutistenbataljons naartoe moesten worden gestuurd. Ook vanaf 15 april, met de toegenomen intensiteit van de luchtmachtoperaties ter ondersteuning van Dien Bien Phu, waren alle beschikbare middelen opgebruikt, dus de "Codor"-operatie kon niet langer worden uitgevoerd. Op de gecoördineerde slagvelden: Op 15 april 1954, in Hai Duong , viel compagnie 923 van het district Kinh Mon de Chua Hang-positie aan, waarbij 35 vijanden werden gedood en gevangengenomen. [ 1 ]

Kaart van het bolwerk Dien Bien Phu. Bron: Erwan Bergot, Dien Bien Phu: 170 dagen en nachten van belegering, vertaald door Le Kim, gezamenlijk geproduceerd door CAND Publishing House en Phuong Nam Cultural Company, Hanoi , 2003.

Het graven van loopgraven is een van de geheimen van onze troepen om de perimeter te versmallen en de vijand plotseling en snel aan te vallen. De verhalen over het graven van loopgraven worden verteld in het boek "Dien Bien Phu Overwinningskroniek", uitgegeven door het Volksleger, onder redactie van Tran Do. "In de nacht van 15 april 1954 brachten soldaten van het Dam Ha-regiment schoffels en scheppen mee om de luchthaven binnen te dringen. Compagnieleider Bang leidde de inlichtingensoldaten over een zeer brede loopgraaf, een afwateringsgreppel langs de luchthaven, die ook door de vijand werd gebruikt voor troepenmanoeuvres. De volgende ochtend, pas toen de ochtendmist was opgetrokken, ontdekte de vijand ons werk. Maar de loopgraaf was in het vierde hek gegraven. Ze brachten tanks en infanterie naar voren om de positie te heroveren, maar onze verdedigende troepen vochten hen terug. De gevechten duurden de hele dag.

Die nacht vuurde de vijand hevig op onze loopgraven in de vierde laag van het hek. De soldaten die naar boven gingen om het slagveld te graven, raakten allemaal gewond en gedood. Plaatsvervangend bataljonscommandant Nguyen Van Thuan probeerde alle mogelijke manieren om de moeilijkheden te overwinnen en bleef de loopgraven verder oprukken. Hij stuurde zijn troepen vastberaden diep naar binnen en groef zich vervolgens weer uit. Toen de vijand dit ontdekte, was onze loopgravenkop verbonden met de vijandelijke loopgraaf langs de luchthaven en zagen de soldaten van Dam Ha de schaduwen van bevriende soldaten opdoemen in het westen, achter de wrakken van twee vijandelijke vliegtuigen. Vanaf dat moment verscheen er een nieuwe locatie op de gevechtskaart aan de voorkant: de kruising van Dam Ha. De kruising van Dam Ha werd vaak genoemd in het dagelijkse gevechtsrapport. Dat was waar de loopgraven van de Dam Ha-eenheid zich ingroeven en de vijandelijke loopgraven op de luchthaven afsneden. Wij en de vijand vochten hevig op deze kruising. Voor de vijand betekende het verlies van deze kruising het verlaten van de luchthaven. Voor ons betekende het niet innemen van deze kruising het mislukken van de missie om de luchthaven af te snijden.