In mijn jeugd, bijna 60 jaar geleden, was ik gefascineerd door de vloeiende, zachte boleromelodie van het lied "Return Me Home", gecomponeerd door de beroemde muzikant. Geschreven door Mac The Nhan : Neem me alsjeblieft terug naar die idyllische dagen van vroeger . 's Avonds bij het rieten dak zitten en de wolken voorbij zien drijven . Mijn moeder op het platteland, kokend op haar eenvoudige kachel, de geur van stro die door de nevelige rook zweefde . Oh, de tedere liefde voor mijn vaderland…
Bij toeval werd ik later journalist en schreef ik over kunst en cultuur. Zo kreeg ik de kans hem te interviewen in zijn huis aan de Ha Huy Giapstraat in Thanh Loc, district 12 (nu An Phu Dong), Ho Chi Minh-stad. Mac The Nhan, wiens echte naam Phan Cong Thiet was, werd in 1939 in dit voorouderlijk gebied geboren. Op 17-jarige leeftijd ging hij naar de Saigon High School of Music and Dance en studeerde hij bij beroemde muzikanten zoals Tham Oanh en Hung Lan. Na zijn vertrek uit de bergen sloot hij zich aan bij de Hoa Nien-band en werkte vervolgens samen met de Xuan Binh-band, gespecialiseerd in het verzorgen van muzikale begeleiding voor radio-uitzendingen. Zijn eerste lied was "Moon of the Homeland " (1958), gevolgd door "Joyful Fading Flames " (1959). Naast zijn muzikale activiteiten was hij ook journalist en gespecialiseerd in moderne muziek en theater. Hij legde uit dat zijn artiestennaam "Mac The Nhan" betekent "Een druppel inkt bijdragen aan het leven", en niet "Mackeno" in negatieve zin...
Muzikant Mac The Nhan
Foto: Familie verstrekt
DE ROZEN IN MIJN LEVEN
Een oude man met wit haar zat bij me te praten. Hij liet me wat foto's zien van zichzelf uit zijn jeugd, waarop hij er erg knap uitzag...
Hij vertelde me over de oorsprong van de liedjes die hij componeerde. Toen zijn eerste liefde omkwam bij een verkeersongeluk, huilde hij om haar: … Slaapliedje, slaapliedje, slaap lekker. Die twintig jaar oude droom, deze Nam Kha-droom, de wolken zijn ver weg. Slaapliedje, slaapliedje, slaap heerlijk. Met zwakke handen trek ik de tijd terug… ( Slaapliedje voor een goede nachtrust , 1968).
Tijdens zijn periode als muziekdocent van zangeres Huong Lan (1970) werd hij diep geraakt. Er woonde toen een meisje genaamd Vo Thi Lan Anh in Huong Lans huis. Ze bewonderde de stem van het 'wonderkind' Huong Lan zozeer dat ze vanuit Nha Trang naar Huong Lans huis in Saigon reisde om vriendschap met haar te sluiten, en vervolgens... daar permanent bleef. De muzikant en het meisje werden in het geheim verliefd op elkaar, hoewel ze dat naar buiten toe aarzelden omdat hij al getrouwd was. Ze gingen uit elkaar en Lan Anh keerde terug naar Nha Trang. Kort daarna ontving de muzikant een uitnodiging voor haar huwelijk. Overmand door verdriet uitte Mac The Nhan zijn gevoelens en schreef het lied "You Go to Another Man ", een tango-habanera met een accent uit Hue , omdat Lan Anh uit Hue kwam: "Nu is het allemaal voorbij. Ga daar maar gelukkig zijn ..." Hij wilde haar een boodschap sturen: "Ik neem jou niets kwalijk, als ik al iets moet doen, geef ik mijn eigen leven de schuld. Ik kon je niet langer vasthouden en je je eerste liefde laten missen..."
Coverafbeelding voor het nummer "Give Me Back"
Het lied "Em về với người" (Je keert terug naar een andere man) was erg populair bij het publiek. Een paar maanden later schreef Mac The Nhan een ander lied, "Cho vừa lòng em" ( Om jou te behagen). Het lied was af, maar er waren een paar delen waar hij niet tevreden over was, dus vroeg hij muzikant Nhat Ngan om feedback. Nhat Ngan herzag een paar delen en veranderde de titel in "Cho vừa lòng em" (Om jou te behagen), en signeerde het gezamenlijk als Phan Tran – een combinatie van de twee achternamen: Phan (Cong Thiet) en Tran (Nhat Ngan). Dit is ook de oorsprong van het lied met teksten als: "Het is voorbij, we zijn uit elkaar gegaan, sinds het rode vuurwerk en de sterke wijn. Jij gaat je eigen weg, ik ga mijn eigen weg, de liefde van het verleden is slechts een nagalm... Ik verzamel je brieven, duizend dunne bladzijden blauw papier. Ik verzamel al je oude winterjassen en verbrand ze tot as ." De twee Phan-Tran zetten hun namen ook samen onder nummers als "Một lần dang dở" (Ooit Onvoltooid), "Ôm hận tình tôi" (Mijn Haat Omarmend) en "Cho người vào cuộc chiến" (Voor Zij Die De Oorlog Ingaan)...
De muzikant herinnerde zich ook de regenachtige middagen waarop hij zanger Truc Mai naar het riksjastation voor het Cao Dong Hung Theater (Ba Chieu) reed... wat hem inspireerde tot het componeren van het lied "Rainy Afternoon, I Take You Home " en 10 nummers van Longing… "Wachtend op je vanmiddag, kust de zon de lange straat. Mensen lopen in paren voorbij, luisterend naar het verdriet dat wordt weggejaagd…" ( Longing 3).
Cover art voor het nummer "Em về với người" (Je gaat terug naar hem).
Na dat interview ontmoette ik hem vaak op de eindejaarsbijeenkomsten van het Centrum voor Muziekauteursrechtbescherming (zuidelijke afdeling), de eindejaarsbijeenkomsten van de Tao Ngo Bang Huynh-groep (een groep muzikanten, componisten, zangers en kunstenaars uit het oude Saigon), of ontmoetingen met zanger Che Linh wanneer de beroemde zanger terugkeerde naar Vietnam... Omdat hij in de buitenwijken woonde en een zwakke gezondheid had, bracht zijn zoon, Phan Anh, hem meestal op zijn motor naar deze bijeenkomsten. Na een tijdje zag ik hem niet meer, dus belde ik Phan Anh. Hij vertelde me dat de componist een beroerte had gehad, net uit het ziekenhuis was ontslagen, erg zwak was en de telefoon niet kon opnemen. Vijf jaar zijn sindsdien verstreken en vandaag ontving ik het trieste nieuws dat hij is overleden.
Mặc Thế Nhân – zoals hij het zelf omschreef – "droeg een beetje inkt bij aan het leven." Ja, hij droeg niet zomaar een beetje bij, maar goot alle inkt van de liefde, alle diepe genegenheid uit...
Bron: https://thanhnien.vn/nhac-si-mac-the-nhan-yeu-thuong-xua-chi-con-am-thua-185250809201129009.htm
Reactie (0)