Mensen die de Vietnamese taal over de Donau 'dragen'

SGGP 19 november 2023 09:21

Twaalf jaar geleden, in het Aziatisch Centrum van Boedapest (Hongarije), hadden meneer Tran Anh Tuan en zijn vrouw ook een klein kraampje, zakendoen was de hoofdzaak. Maar toen ze de weekenden zagen, de landgenoten en hun kinderen die druk aan het kletsen waren en de kinderen duidelijk en vaag Vietnamees spraken, kwamen meneer Tuan en zijn vrouw op het idee om een ​​bootje te roeien om Vietnamezen over de Donau te "dragen".

Lerares Tran Anh Tuan herinnert zich nog: "Er waren veel populaire lesmodellen voor Vietnamees, maar die hielden niet lang stand. Mijn vrouw en ik bespraken dat we moedig lessen moesten organiseren en een gematigde hoeveelheid schoolgeld moesten innen om het onderwijs proactief te kunnen voortzetten. Ouders die een bijdrage leveren, zullen verantwoordelijker zijn en kinderen zullen bewuster studeren. Alleen dan kunnen we een lange weg afleggen."

Als hoofd van de Vietnamese Business Representative Board van het Budapest Asian Center onderhandelden de heer Tran Anh Tuan en zijn collega's met de raad van bestuur van het centrum om daar een klaslokaal te huren. De eerste persoon die in juni 2010 werd uitgenodigd om les te geven en die tot nu toe consequent lesgeeft, is mevrouw Phuong Hong. Mevrouw Phuong Hong was pianolerares voor Vietnamese kinderen in Boedapest en deelde ook de wens om leerlingen meer mogelijkheden te bieden om Vietnamees te leren spreken en te gebruiken.

Vanaf dat moment gingen meneer Tran Anh Tuan en zijn vrouw elke zaterdagmiddag, ongeacht het aantal klanten, om de beurt naar de vierde verdieping om samen met mevrouw Phuong Hong de klas te "dragen". Zo nam één persoon de les voor zijn rekening, één persoon probeerde voldoende leerlingen te vinden, één persoon organiseerde de klas, één persoon bedacht buitenschoolse activiteiten... Zo groeide de Vietnamese klas geleidelijk uit tot het Budapest Vietnamese Center in Hongarije, met beneden een toneel van drukke volwassenen die aan het kopen en verkopen waren en boven kinderen die met elkaar wedijverden om te mogen studeren.

De heer Tran Anh Tuan (rechter omslag) en leraren van het Vietnamese Centrum in Boedapest in Hongarije

Dhr. Tran Anh Tuan, oorspronkelijk landbouwkundig ingenieur, gaf voordat hij naar Hongarije vertrok les in veeteelt aan de Landbouwuniversiteit 4 in Ho Chi Minhstad. Zijn beroep "heeft niets te maken met het lesgeven van Vietnamees", maar ook toen hij ver van huis was, stortte dhr. Tuan zich nog steeds vol enthousiasme op het werk van het Vietnamese Taalcentrum. De gevoelens van de persoon die woorden "draagt" over de rivier komen zo overeen met de verzen van Luu Quang Vu: Wie dwaalt er naar het einde van de wereld? Roept hij elke late avond in stilte Vietnamees?

Tot nu toe waren de belangrijkste dingen die ervoor zorgden dat de boot Vietnamezen soepel over de Donau, die door Boedapest stroomt, kon "vervoeren", het onderwijzen en leren van Vietnamees als een van de praktische gemeenschapsactiviteiten. Inkomsten zijn niet het hoofddoel en kosten krijgen altijd voorrang boven ondersteuning van andere activiteiten. Leraren zijn mensen die zowel gekwalificeerd als prestigieus zijn in de gemeenschap en die doorzettingsvermogen hebben met een liefde voor het Vietnamees.

Onder de zes docenten die rechtstreeks lesgeven, bevinden zich ook professoren en universitair docenten. Hoewel het centrum geen commerciële doeleinden nastreeft, zorgt het er altijd voor dat inkomsten en uitgaven in evenwicht zijn, zodat het niet afhankelijk is van financiering van welke organisatie of individu dan ook.

Aan het begin van dit schooljaar telde het Vietnamese Centrum in Boedapest 80 leerlingen, een opmerkelijk aantal in de gemeenschap van meer dan 5000 Vietnamezen die in Hongarije wonen. Bovendien heeft de recente opening van een leslocatie in het Thang Long Trade Center ouders geholpen bij het oplossen van het probleem van het ophalen en wegbrengen van hun kinderen. In plaats van zelf naar het centrum te moeten gaan om leerlingen te werven, komen ouders nu zelf naar het centrum om hun kinderen in te schrijven voor de lessen.

Deze aanhoudende inspanningen worden ook versterkt door de aandacht van de Vietnamese ambassade in Hongarije en van Vietnamese organisaties en verenigingen aldaar.

Volgens een onderzoek ligt de leeftijd waarop kinderen in het buitenland Vietnamees leren doorgaans tussen de 7 en 16 jaar. Na hun 16e stoppen kinderen vaak met het leren van Vietnamees om zich te concentreren op de middelbare school met veel nieuwe vakken. Maar onlangs heeft het Vietnamese Centrum in Boedapest een B1-klas geopend voor kinderen die al relatief goed Vietnamees spreken en nu hun luister-, spreek-, lees- en schrijfvaardigheden in communicatie en tekstredactie willen verbeteren en hun kennis van de Vietnamese cultuur willen uitbreiden.

Dit is een positief signaal om het doel en de betekenis van Vietnamees leren in het buitenland te vergroten. Niet alleen behoud je hiermee je moedertaal, maar Vietnamees leren biedt ook een kans om je te oriënteren en je toekomstige carrière te ontwikkelen.

Bron: https://www.sggp.org.vn/nhung-nguoi-cho-tieng-viet-qua-dong-danube-post714762.html