Trzeba być bardziej uczciwym i otwartym w odbiorze sztuki

[reklama_1]
W obliczu mieszanych opinii na temat filmu Southern Forest Land, dr Dao Le Na* stwierdził, że widzowie muszą być otwarci na sztukę...

W kontekście kontrowersji wokół filmu „Southern Forest Land” dr Dao Le Na wyraziła opinię, że twórcy filmowi powinni być również otwarci na wysłuchanie opinii widzów. (Zdjęcie: NVCC)

Filmy adaptowane są zawsze porównywane do dzieł literackich.

Jako badacz filmowy, jakie jest Pana zdanie na temat sprzecznych opinii na temat filmu „Southern Forest Land”? Dlaczego Pana zdaniem film „Southern Forest Land” jest kontrowersyjny?

Kontrowersje wśród widzów dotyczące filmu nie są rzadkością, zwłaszcza w przypadku tych, które wykorzystują już istniejące materiały. Moim zdaniem „Southern Forest Land” budzi kontrowersje z kilku powodów.

Film jest adaptacją dzieła literackiego „Dat rung phuong Nam” autorstwa Doan Gioi – dzieła uwielbianego i zachwycającego wielu czytelników. W rzeczywistości adaptacje filmowe są zawsze porównywane do wcześniejszych dzieł literackich, mimo że twórcy filmu deklarują jedynie inspirację literacką. Ponadto film jest adaptacją serialu telewizyjnego „Dat phuong Nam ” (w reżyserii Vinh Sona) – filmu uwielbianego przez wielu widzów, który stał się dla wielu osób pięknym wspomnieniem, gdy myślą o regionie południowym.

Kiedy film „Dat Rung Phuong Nam” wszedł na ekrany, kwestie takie jak patriotyzm i tożsamość Południa, których widzowie oczekiwali od dzieł literackich i telewizyjnych, nie zostały spełnione, co wywołało wiele kontrowersji. Ponadto film wzbudził również inne kontrowersje związane ze szczegółami, scenariuszem, zdjęciami, efektami specjalnymi, fanami itp.

Uważam, że prawie każdy film jest kontrowersyjny, ale Southern Forest Land wzbudza prawdopodobnie najwięcej kontrowersji, ponieważ ma wyjątkowe zalety, które ekscytują widzów, ale jednocześnie zawiera nieuzasadnione, mylące szczegóły, które rozbrajają emocje widzów.

Niektórzy twierdzą, że film, który jest adaptacją dzieła literackiego, musi pozostać nienaruszony. Co o tym sądzisz?

Nie używam słowa „adaptacja”, ponieważ wiele osób błędnie zrozumiałoby, że adaptacje filmowe zachowują tę samą treść, zmieniając jedynie formę, a zatem muszą być wierne dziełu literackiemu. Taką opinię spotkałem się, przeprowadzając ankietę wśród studentów i doktorantów na temat terminu „adaptacja”.

Myślę, że język ma duży wpływ na sposób, w jaki myślimy, więc użycie terminu „adaptacja” sprawi, że ludzie pomyślą, że jeśli film czerpie treść z literatury, musi zachować oryginalną treść, w przeciwnym razie będzie nazywany adaptacją.

Moim zdaniem adaptacja filmowa to adaptacja, nie ma czegoś takiego jak wierność czy niewierność. Adaptacja filmowa to termin używany do określania filmów, które czerpią materiał z różnych źródeł: literatury, seriali telewizyjnych, poprzednich filmów, wydarzeń prawdziwych, postaci historycznych, a nie tylko literatury.

Dlatego do określenia tego typu filmów używam jednego terminu: „adaptacja”, a nie „transformacja” ani „adaptacja”. Obiektem badań nad adaptacjami filmowymi są remaki i filmy biograficzne, więc w tych przypadkach nie można używać słowa „adaptacja”. W przypadku remake’ów, gdy są one przerabiane, kontekst ulega zmianie.

Moim zdaniem żaden film czerpiący materiał z dzieła literackiego nie może być „wierny” dziełu literackiemu, ponieważ każda forma sztuki ma swój własny język. Kino, teatr i malarstwo mają swoje własne zasady i specyfikę posługiwania się materiałami już istniejącymi. Dlatego, gdy filmowiec czerpie materiał z literatury, nazywa się to adaptacją, ponieważ aby czerpać z literatury, filmowiec musi przeczytać utwór literacki.

Jako czytelnicy, każdy człowiek ma swój własny sposób czytania. Nie możemy używać własnego sposobu czytania lub rozumienia, aby krytykować lub oceniać sposób czytania lub rozumienia innych. Dlatego badając adaptacje filmowe, musimy zwrócić uwagę na ducha dzieła literackiego przedstawionego i zinterpretowanego w filmie. Duch dzieła literackiego to coś, co jest wywoływane przez dzieło literackie, co do którego wiele osób się zgadza, ponieważ każde dzieło literackie może poruszać wiele różnych kwestii.

Twórcy filmów mogą zmieniać i fabularyzować, ale widzowie nadal potrafią rozpoznać, z którego dzieła literackiego twórca zaczerpnął materiał i do czego służy jego adaptacja. Ważny jest duch dialogu twórcy z dziełem literackim i duch dzieła literackiego, który jest akceptowany przez wielu czytelników, gdy zostaje przeniesiony na ekran.

Tymczasem jest wiele filmów, które rzekomo zostały zainspirowane dziełami literackimi, ale poza imionami bohaterów widzowie nie są w stanie dostrzec ducha dzieła literackiego wyrażonego w filmie.

Dlatego kontrowersje wokół filmów opartych na literaturze lub prawdziwych wydarzeniach, z udziałem prawdziwych postaci, nie dotyczą wierności czy fikcji, lecz ducha przekazu. To są wspólne kwestie, co do których wiele osób zgadza się podczas lektury dzieł literackich, w kontakcie z prawdziwymi wydarzeniami, a także podczas poznawania postaci historycznej, którą w naszych badaniach nazywamy „pamięcią zbiorową”.

Từ phim Đất rừng phương Nam: Cần cởi mở trong tiếp nhận nghệ thuật

Plakat filmu Southern Forest Land. (Źródło: Producent)

Filmy i literatura różnią się od historii.

Ostatnio opinia publiczna została poruszona filmem „Southern Forest Land”, który zawiera drażliwe szczegóły zniekształcające historię. Jakie jest Twoje zdanie?

Filmy i literatura różnią się od historii tym, że historia koncentruje się na dokumentowaniu wydarzeń, które miały miejsce, z perspektywy historyka, podczas gdy filmy wykorzystują wydarzenia do poruszania innych kwestii. Jeśli chcesz poznać historię, musisz znaleźć materiały badawcze do czytania. Filmy nie wykorzystują historii, aby przybliżyć te wydarzenia widzom, ale ich celem jest wykorzystanie historii do przekazania czegoś o ludziach, człowieczeństwie, patriotyzmie lub złożonych problemach psychologicznych bohaterów.

Moim zdaniem fikcjonalizacja lub zniekształcenie szczegółów, szczególnie w filmie Southern Forest Land , a także w filmach historycznych lub filmach osadzonych w kontekście historycznym w ogóle, nie stanowi problemu, ponieważ same wydarzenia historyczne również są kontrowersyjne, mają wiele perspektyw, dowodów i dokumentów.

Niezależnie od źródła, z którego czerpie film, będzie on miał wpływ na „pamięć zbiorową” widzów. Dlatego nie powinniśmy myśleć, że „robię filmy tylko dla rozrywki”, by móc swobodnie ujawniać dowolne informacje, zmyślać cokolwiek i ignorować wpływ filmu na pamięć widzów. Film może kłócić się ze zbiorową pamięcią wielu osób z przeszłości, ale tworzy nowe wspomnienia dla nowej publiczności, tej, która nie ma zbyt wielu wspomnień z regionu Południa.

Siła filmu jest ogromna, zwłaszcza filmów opartych na materiale historycznym. W filmie „Southern Forest Land ” reżyser chce przekazać ducha patriotyzmu i tożsamości Południa, wyrażonego w twórczości literackiej pisarza Doana Gioi, do serialu telewizyjnego „Southern Forest Land” w reżyserii Vinha Sona. Musi więc promować te elementy w filmie, aby dopasować je do pamięci widzów o patriotyzmie i tożsamości Południa. Ta promocja może być fikcją historyczną, ale w pamięci lokalnej jest akceptowana, a nawet wspierana.

Tworzenie sztuki w oparciu o materiały historyczne to zawsze temat drażliwy i kontrowersyjny. Czy to prawda, że w przypadku Southern Forest Land powinniśmy być bardziej otwarci na odbiór sztuki?

Tak, odbiór dzieła sztuki z materiału historycznego jest zawsze kwestią wrażliwą i kontrowersyjną. Dlatego, moim zdaniem, publiczność musi być otwarta na odbiór sztuki. Jednak, jak bardzo musi być otwarta, musi być jasne. Otwarta na zrozumienie, że filmy są fikcyjnymi dziełami filmowców, więc patrzymy na perspektywę filmowca w odniesieniu do wydarzenia historycznego lub określonego momentu historycznego i musimy być trzeźwi w jego odbiorze.

Oznacza to, że gdy filmowiec tworzy fikcję historyczną, musi sprawdzić, czy fikcjonalizacja ta jest skuteczna i spójna z innymi obrazami w filmie, aby stworzyć wspólne przesłanie lub wspólnego ducha, którego chce przekazać.

Powinniśmy być otwarci na odbiór, ale nie przyjmować go bezmyślnie. Kiedy zrozumiemy, że filmy mają zdolność tworzenia zbiorowej pamięci, powinniśmy je również świadomie akceptować. Jednocześnie powinniśmy postrzegać film jako sugestię czegoś, a nie całkowicie wierzyć w to, co film niesie.

Film Southern Forest Land wywołał wiele kontrowersji.

Co zatem należy zrobić, aby adaptacje historyczne i dzieła fikcyjne mogły zyskać nowe życie we współczesnym społeczeństwie?

Myślę, że dzisiejsza publiczność ogląda mnóstwo filmów, więc jest dość otwarta na fikcyjne filmy o tematyce historycznej. Reaguje tylko wtedy, gdy duch filmu różni się od jej wspomnień o danym kraju, ludziach czy wydarzeniu historycznym.

Należy jednak pamiętać, że filmów historycznych nie da się swobodnie fabularyzować, ale wymagają one porady ekspertów historycznych, aby osadzić film w określonym kontekście historycznym. Oznacza to, że filmowiec musi mieć uzasadnienie swojego wyboru. Ta rada stanowi dla filmowca punkt odniesienia, który pozwala mu zdecydować, które elementy wykorzystać, a które pominąć, czy zmienić nazwę krainy, ludu lub wydarzenia, czy też pozostawić ją bez zmian.

Uważam, że twórcy filmowi powinni czuć się swobodnie, by kreatywnie wykorzystywać materiały historyczne, pod warunkiem, że ich twórczość wpisuje się w zbiorową pamięć danego wydarzenia lub oferuje nową perspektywę bogatą w aspekty ludzkie, pomaga widzom dostrzec inne kwestie, które ich poruszają, wzbogacając ich istniejące wspomnienia. W takim przypadku film z pewnością przekona publiczność.

Debata jest konieczna dla rozwoju.

Kino wietnamskie stoi przed wieloma wyzwaniami i trudnościami. Jeśli film ma jakieś problemy, czy debata powinna być bardziej cywilizowana i konstruktywna?

Dla mnie debata jest zawsze niezbędna do rozwoju. W historii istnieje wiele kontrowersyjnych, a nawet oprotestowanych dzieł literackich i artystycznych, które później stały się dziełami kultowymi w historii sztuki. Niepokoi mnie to, że toczą się zacięte debaty nie tylko na temat filmu, ale także na temat jego twórców, tych, którzy uczestniczą w dyskusji lub nawołują do bojkotu filmu, używając niestosownego języka.

Takie debaty utrudnią słuchaczom akceptację, nawet jeśli wnoszą oni pomysły na ulepszenie filmu. Poza tym, gdy dyskusja jest „gorąca”, wyrażane opinie, niezależnie od tego, jak obiektywne, nieuchronnie będą interpretowane lub nie będą brane pod uwagę.

Widzowie mają swobodę decydowania, czy obejrzeć film, czy nie. Każdy widz ma również prawo do własnej perspektywy odbioru dzieła. Dlatego każdy nasz komentarz musi zawierać satysfakcjonującą analizę, niezależnie od tego, czy jest to pochwała, czy krytyka filmu.

Z drugiej strony, twórcy filmowi muszą być również otwarci na opinie widzów, ponieważ po zakończeniu filmu rola autora się kończy. Widzowie będą interpretować film na podstawie tego, co zobaczą, i nie mogą oczekiwać wyjaśnień autora.

Mimo że na etapie powstawania scenariusza i produkcji filmowcy ukrywają znaczenia i przesłania w swoich historiach, celowo wplatając różne szczegóły, to po premierze filmu nikt ich nie dostrzega. Dlatego filmowcy nadal muszą słuchać i uczyć się na podstawie doświadczeń, aby tworzyć przyszłe filmy.

Dziękuję TS!

*Badacz filmu, dr Dao Le Na, kierownik Katedry Studiów nad Sztuką, Wydział Literatury, Uniwersytet Nauk Społecznych i Humanistycznych, Narodowy Uniwersytet w Ho Chi Minh.

- Autor książek: Horyzonty obrazów. Od literatury do kina poprzez przypadek Kurosawy Akiry (2017); Współczesne kino japońskie i wietnamskie: wymiana kulturowa i wpływy (redaktor naczelny, 2019); Narrative of Raindrops (powieść, 2019)...

Źródło