คุณหมอ Tang Ha Nam Anh เล่าเรื่องราวการเดินทางไปเรียนศัลยกรรมที่ฝรั่งเศส

ดร. ตัง ฮา นัม อันห์ เป็นแพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านกระดูกและข้อและการบาดเจ็บที่มีชื่อเสียงของเวียดนาม ปัจจุบันท่านดำรงตำแหน่งประธานสมาคมการผ่าตัดส่องกล้องและข้อเทียมแห่งเวียดนาม และเป็นสมาชิกของสมาคมการแพทย์นานาชาติหลายแห่ง

แต่น้อยคนนักที่จะรู้ว่ากว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ เขาต้องผ่านขั้นตอนที่ยากลำบากในช่วงแรกๆ เมื่อเร็วๆ นี้ เขาเล่าเรื่องราวในช่วงวันแรกๆ เหล่านั้น

“ครั้งแรก” ที่น่าอึดอัด

ในปี พ.ศ. 2547 ขณะที่ผมกำลังศึกษาต่อที่ฝรั่งเศส วันหนึ่งศาสตราจารย์ฮาร์ดีโทรมาหาผมและบอกให้ผมเตรียมรายงานทางเทคนิคเกี่ยวกับการผ่าตัดผ่านกล้องเพื่อนำวัตถุแปลกปลอมออกจากช่องใต้ข้อเท้า

ฉันจึงรีบอ่านหนังสือ ขอให้เลขานุการของครูเรียกคนไข้มาตรวจติดตาม เตรียมสไลด์ภาษาฝรั่งเศส และเริ่มฝึกการนำเสนอเป็นภาษาฝรั่งเศสกับแพทย์ประจำบ้านชาวฝรั่งเศสเพื่อแก้ไข

การนำเสนองานวิจัยภาษาต่างประเทศเป็นครั้งแรกต่อหน้าที่ประชุมที่มีผู้เข้าร่วมเกือบ 800 คน ถือเป็นแรงกดดันมหาศาลสำหรับแพทย์หนุ่ม (ตอนนั้นอายุแค่ 30 ปี) สุดท้ายทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี และคณะแพทย์ประจำบ้านชาวฝรั่งเศสทั้งคณะก็พาผมไปฉลอง

21 ปีต่อมา ชายหนุ่มกลับมาปารีสพร้อมกับรายงานเกี่ยวกับประวัติการผ่าตัดเปลี่ยนข้อเทียมในเวียดนาม ณ การประชุม French Orthopedic Trauma Conference แม้ว่าปีนี้จะไม่ค่อยสั่นคลอนเท่าปีก่อน แต่ความทรงจำมากมายก็กลับหลั่งไหลกลับมา

แพทย์หญิง Tang Ha Nam Anh ในรายงานทางเทคนิคการผ่าตัดผ่านกล้องเพื่อเอาสิ่งแปลกปลอมออกจากช่องใต้ข้อเท้าในปี 2567

เมื่อมองย้อนกลับไปในช่วงกลางเดือนตุลาคม พ.ศ. 2546 ฉันยังเป็นชายหนุ่มที่พูดภาษาฝรั่งเศสได้ไม่มากนักและมีเหรียญติดมืออยู่บ้าง แต่ความมุ่งมั่นของฉันที่จะ "เรียนให้ได้เกรด" ในสาขาวิชาออร์โธปิดิกส์นั้นสูงพอๆ กับคนหนุ่มสาวคนอื่นๆ ที่มีความกระตือรือร้นและมี "เงินทองน้อย"

สัปดาห์แรกของการทำงานเป็น "ผู้พักอาศัย" โดยแปลคำว่า Faisant Fonction d'Interne FFI คำต่อคำ หัวหน้าแผนก - ศาสตราจารย์ Lortat Jacob - ซึ่งต่อมาพบว่าเขาเป็นคนสบายๆ และมีอารมณ์ขันเล็กน้อย - ได้แสดงความคิดเห็นที่ทำให้หัวหน้าอารมณ์เสีย: "Nam Anh คุณพูดภาษาฝรั่งเศสในครัวได้ (francaise dans la cuisine) นะ"

สัปดาห์ที่สอง อาจารย์ได้เชิญแพทย์ประจำบ้านทุกคนเข้าร่วมการประชุมวิชาการการบาดเจ็บทางออร์โธปิดิกส์ SOFCOT ของฝรั่งเศส เนื่องจากพวกเราเป็นแพทย์ประจำบ้าน เราจึงได้รับส่วนลดในการเข้าร่วมการประชุม เมื่อเข้าไปในห้องโถงบอร์โดซ์ ฉันรู้สึกประทับใจกับจำนวนแพทย์ที่เข้าร่วมและการบรรยายที่น่าสนใจมากมาย ฉันได้ถ่ายรูปกับศาสตราจารย์หลุยส์ พิดอร์ซ ซึ่งเดินทางมาไซ่ง่อนเพื่อสอนวิชาการบาดเจ็บทางออร์โธปิดิกส์ และประเมินผลการคัดเลือกแพทย์ประจำบ้านสำหรับแพทย์ต่างชาติทั้งหมดที่กำลังจะเดินทางไปฝรั่งเศส ตอนนั้นฉันมีความคิดที่ค่อนข้างแปลกว่าสักวันหนึ่งฉันจะได้ขึ้นไปยืนบนเวทีเพื่อรายงานผลการประชุม

แม้ว่าภายหลังผมจะมีโอกาสได้รายงานข่าวในหลายสถานที่ แต่ในการประชุมใหญ่ๆ หลายงานทั้งในภูมิภาคและทวีป ล้วนเป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด ดังนั้นการเดินทางไปฝรั่งเศสเพื่อรายงานข่าวเป็นภาษาฝรั่งเศสครั้งนี้จึงเป็น "ความฝันที่เป็นจริง"

จากอดีตสู่อนาคต

เมื่อ 3 ปีที่แล้ว ระหว่างการเดินทางไปฝรั่งเศส ผมได้มีโอกาสพูดคุยกับเพื่อนชาวฝรั่งเศสเกี่ยวกับแผนความร่วมมือระหว่างสมาคมออร์โธปิดิกส์ฝรั่งเศสและสมาคมออร์โธปิดิกส์เวียดนาม เกี่ยวกับความร่วมมือระหว่างเวียดนามและฝรั่งเศสในด้านการส่องกล้อง จริงๆ แล้วผมทำมาตั้งแต่ปี 2015 หรือ 2016 กับสมาคมส่องกล้องฝรั่งเศสและสมาคมส่องกล้องโฮจิมินห์

ศาสตราจารย์ปาทริซ เมิร์ทล์ ได้รับเชิญให้เข้าร่วมการประชุมด้านกระดูกและข้อที่เวียดนาม ณ เมืองเว้ และต่อมาได้เข้าร่วมสมาคมศัลยกรรมข้อและข้อเทียมเวียดนาม (VAAS) แผนงานให้เวียดนามเป็นประเทศรับเชิญในการประชุมด้านกระดูกและข้อที่ฝรั่งเศสจึงเกิดขึ้นจากที่นั่น

ด้วยเหตุนี้ สมาคมออร์โธปิดิกส์แห่งเวียดนามจึงเข้าร่วมด้วยรายงานเป็นภาษาอังกฤษประมาณสิบกว่าฉบับ ในวันที่สองของการประชุม ผมได้รายงานเป็นภาษาฝรั่งเศสความยาว 15 นาที เพื่อแนะนำประวัติศาสตร์ของการผ่าตัดเปลี่ยนข้อเทียมในเวียดนามตั้งแต่อดีตจนถึงอนาคต

รายงานการประชุมบอร์กโดซ์ เหลือเชื่อมาก 22 ปีที่แล้วเป็นเพียงความฝัน วันนี้ 22 ปีต่อมา ความฝันก็เป็นจริง

และที่น่าสนใจคือ ภาษาฝรั่งเศสยังไม่ถูกลืมเลือน หลังจากที่รายงานดังกล่าวได้รับคำชมจากศาสตราจารย์ชาวฝรั่งเศสหลายคนถึงการพัฒนาของเวียดนาม แต่ก็ยังคงใช้ภาษาฝรั่งเศสแบบเดิมๆ ในครัว

เรื่องราวที่เพิ่งเล่าตอนนี้

ดร. นาม อันห์ กล่าวว่า ในปี 1991 ฉันได้รับการรับเข้าศึกษาที่มหาวิทยาลัยการแพทย์และเภสัชนครโฮจิมินห์ และเก็บข้าวของเพื่อย้ายจากบ้านเกิดที่ยากจนของฉันไปยังตัวเมือง

โชคดีที่ฉันได้พักอยู่ที่บ้านคุณยาย คุณยายแต่งงานกับผู้ชายที่มาจากครอบครัวที่รู้ภาษาฝรั่งเศส พอฉันเริ่มเรียนได้ไม่กี่วัน ท่านก็โทรมาถามว่าฉันรู้ภาษาต่างประเทศไหม ฉันตอบไปตรงๆ ว่าภาษาอังกฤษของฉันไม่ค่อยแข็งแรง เพราะตอนอยู่ชนบท ฉันเรียนแต่ในห้องเรียน เลยไม่มีโอกาสได้ฝึกฝน ท่านบอกว่าหมอสมัยก่อนทุกคนรู้ภาษาฝรั่งเศส ฉันเลยต้องเรียนภาษาฝรั่งเศส” ดร. นัม อันห์ เล่า

ดร. นาม อันห์ กล่าวต่อว่า "หลังจากนั้น ทุกคืนผมนั่งลงช่วยเขาขายลอตเตอรี่อย่างกระตือรือร้น และเรียนภาษาฝรั่งเศสกับเขา โดยหนังสือเล่มแรกคือ Cours de langue de civilisation ยิ่งไปกว่านั้น เขาเป็นคนที่เรียนภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาหลัก

ใกล้สิ้นปีการศึกษาประจำแล้ว เพื่อนสนิทถามฉันว่าทำไมเราสองคนไม่เรียนภาษาฝรั่งเศสกันใหม่เพื่อสอบ FFI ล่ะ? ฉันก็เลยลงทะเบียนเรียนและสอบ แล้วก็สอบผ่านจนได้สิทธิ์ไปเรียน FFI ซะที

ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2546 แพทย์หนุ่มนาม อันห์ ได้เข้าศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยปารีส 13 และเข้ารับการฝึกอบรมแพทย์ประจำบ้านที่โรงพยาบาลอองบรัวส์ ปาร์ ในเมืองบูโลญ บียงกูร์ นับเป็นการเดินทางไปต่างประเทศครั้งแรก ที่ยาวนานที่สุด และไกลที่สุดของแพทย์หนุ่มผู้เพิ่งสำเร็จการศึกษาจากการฝึกอบรมแพทย์ประจำบ้านสาขาการบาดเจ็บทางออร์โธปิดิกส์

ชายหนุ่มแบกกระเป๋าที่เต็มไปด้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปและเงินทอนไว้เต็มกระเป๋า เขาตื่นเต้นและอยากไปเที่ยวประเทศที่เขารัก แต่สิ่งที่น่าตกใจที่สุดในชีวิตก็เกิดขึ้น “ตอนแรกผมไปจ่ายค่าเล่าเรียนที่มหาวิทยาลัย ผมนำเงินสดไปด้วย พอไปถึงก็พบว่าทางมหาวิทยาลัยรับเฉพาะเช็คเท่านั้น ตอนนั้นผมเปิดบัญชีธนาคารไม่ได้เพราะไม่มีที่พักหรือเอกสารยืนยันการทำงาน ผมใช้เวลาทั้งวันอ้อนวอนเพื่อนๆ ที่มหาวิทยาลัยให้เขียนเช็คให้ตามจำนวนเงินที่ผมต้องจ่าย ขอบคุณพระเจ้าที่แคชเชียร์เห็นสีหน้างุนงงของผมราวกับจะร้องไห้หลังจากอ้อนวอนมาทั้งวัน จึงเขียนเช็คให้” - ดร. นัม อันห์ เล่า

ดร. Tang Ha Nam Anh ศึกษาการผ่าตัดไหล่ด้วยกล้องในประเทศฝรั่งเศสในปี พ.ศ. 2546

ดร. นาม อันห์ ยังคงจำได้จนถึงทุกวันนี้ว่า "ผมโชคดีมากที่ได้ 'แวะ' เข้าโรงพยาบาลเฉพาะทางด้านการส่องกล้องและการเปลี่ยนข้อเทียม ศาสตราจารย์ฮาร์ดี บุคคลที่มีชื่อเสียงด้านการส่องกล้อง ท่านผ่าตัดได้รวดเร็ว สวยงาม และ... อารมณ์ร้อนมาก ผมจึงขอให้ท่านสอนการส่องกล้องอย่างกล้าๆ กลัวๆ ท่านบอกว่าสัปดาห์หน้าผมจะไปเรียนกับท่านเกี่ยวกับศพมนุษย์ที่บริจาคมา เป็นสัปดาห์แห่งการต่อสู้ดิ้นรนแบบนั้น"

หนึ่งปีต่อมา เขาโทรมาหาผมและบอกให้ผมเตรียมรายงานสำหรับการประชุมการส่องกล้องข้อที่เมืองบอร์โดซ์ นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมรายงานเป็นภาษาฝรั่งเศสในการประชุมที่ต่างประเทศ จนกระทั่ง 22 ปีต่อมา ผมจึงสามารถกลับมารายงานเป็นภาษาฝรั่งเศสที่ปารีสได้…

อันห์ เทา

ที่มา: https://suckhoedoisong.vn/bac-si-tang-ha-nam-anh-ke-chuyen-di-phap-hoc-phau-thuat-169251113140655305.htm