เช้าวันที่ 31 พฤษภาคม ที่วิทยาลัย การท่องเที่ยว ไซง่อน (HCMC) กวีและนักวิจัย เล มินห์ ก๊วก ได้ "ทำให้การบรรยายที่น่าสนใจและน่าดึงดูดใจเกี่ยวกับ วัฒนธรรมเวียดนามที่มองจากภาษาเวียดนาม จาก มุมมองของกวีมีชีวิตชีวาขึ้น" ที่นี่ เขาได้แบ่งปันและอธิบายสำนวน สุภาษิต และคำพูดที่มีชื่อเสียงมากมายที่ไม่ใช่ทุกคนจะรู้และเข้าใจ
คุณ Phan Buu Toan รองอธิการบดี Saigon College of Tourism กล่าวว่า “ปัจจุบัน การเขียนและทำความเข้าใจภาษาเวียดนามในหมู่นักศึกษาส่วนใหญ่ต้องขอบคุณ...ความช่วยเหลือจาก Google และแพลตฟอร์มออนไลน์”
ฉากการสนทนาแลกเปลี่ยนกับกวีเลมินห์ก๊วก
นักเรียนส่งคำถามยาก ๆ มากมายให้กับกวี
ในคำปราศรัยเปิดงาน นาย Phan Buu Toan รองอธิการบดี Saigon College of Tourism กล่าวว่า “ปัจจุบัน การเขียนและทำความเข้าใจภาษาเวียดนามในหมู่นักศึกษาส่วนใหญ่ต้องอาศัยความช่วยเหลือจาก Google และแพลตฟอร์มออนไลน์ ดังนั้น การทำความเข้าใจคำศัพท์จำนวนมากในรูปแบบการเขียนโปรแกรมจะส่งผลต่อการรับรู้และความรู้ของเยาวชน ดังนั้น การบรรยายเกี่ยวกับ วัฒนธรรมเวียดนามที่มองเห็นจากชาวเวียดนาม จึงมีประโยชน์อย่างมาก”
นักวิจัย Le Minh Quoc กล่าวว่า “ภาษาเวียดนามของเรามีความอุดมสมบูรณ์และสวยงามมาก เนื่องด้วยเหตุการณ์หรือสิ่งเดียวกัน ชาวเวียดนามในแต่ละช่วงเวลาจะมีวิธีการพูด การแสดงออก และใช้คำที่แตกต่างกันไป นอกจากนี้ยังมีคำศัพท์ที่ค่อยๆ หายไปตามกาลเวลา เนื่องจากไม่มีใครใช้คำเหล่านั้นอีกต่อไปเมื่อเวลาผ่านไป สิ่งที่หลงเหลืออยู่ก็คือเพลงพื้นบ้าน สุภาษิต และสำนวนต่างๆ ตัวอย่างเช่น สำนวนดังกล่าวมีคำกล่าวที่ว่า “Bê no ma dem” (ทำลาย no ma dem) เราจะเข้าใจคำนี้ได้อย่างถูกต้องอย่างไร การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวยังทำให้แต่ละสถานที่มีการตีความคำนี้แตกต่างกันออกไป หรือเบี่ยงเบนไปเป็นเวอร์ชันที่แตกต่างกัน เช่น 'Vênh vôo như ba cầu trẻ' หรือ 'Vênh vôo như cha vô phai đánh', 'Làm cách Sành trùng' หรือ 'Làm khach Sành trùng'..."
กวีกล่าวว่า: "จากวิธีที่เราพูด เราสามารถรับรู้ถึงธรรมชาติที่คลุมเครือของชาวเวียดนามได้ง่าย นั่นคือคำพูดนั้น แต่ขึ้นอยู่กับมุมมองที่เราเข้าใจ เรารู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลและ...ไร้เหตุผล หรือเป็นปัญหาแต่ในเวลานี้ ในเวลานั้น: "ลูกของคุณไม่ดีเท่าวัว" "ลูกของคุณเหมือนลูกแท้ๆ" หรือบางครั้ง: "เลือดหยดเดียวข้นกว่าน้ำในบ่อ" และบางครั้ง: "ขายพี่น้องที่อยู่ห่างไกลเพื่อซื้อเพื่อนบ้านที่ใกล้ชิด" มันซับซ้อนมาก!"...
กวีเล มินห์ ก๊วก พูดถึงภาษาเวียดนามอย่างเร่าร้อน
ดูเหมือนว่านักเรียนยังไม่พอใจ
ดังนั้น ในชุดหนังสือ เรื่อง Vietnamese Culture seen from Vietnamese (ตีพิมพ์โดย Ho Chi Minh City General Publishing House) กวี Le Minh Quoc ได้อธิบายคำถามเหล่านั้นจากมุมมองของคนที่รักคำพูด รักภาษาเวียดนาม และเป็นนักเรียนตัวน้อยของ "ต้นไม้สูงที่มีเงาใหญ่" สองต้น คือ ศาสตราจารย์ Hoang Nhu Mai และศาสตราจารย์ Le Dinh Ky
“หากคุณอ่านหนังสือของฉันอย่างละเอียด คุณจะเห็นว่าเนื้อหาของหนังสือจะวนเวียนอยู่กับคำว่า 'กิน': ซิกแซก คดเคี้ยว เฉียบแหลม - เกี่ยวกับการกิน การเรียน และการใช้ชีวิต การเล่นคำ คำเปรี้ยว คำต้องห้าม - เกี่ยวกับการกิน การดื่ม และการสนุกสนาน ลิ้นเรียว คล่องแคล่ว และเจ้าเล่ห์ - เกี่ยวกับการพูดและการหัวเราะ แน่นอนว่ามันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะแยกความแตกต่างระหว่างสองสิ่งนี้อย่างชัดเจน เมื่อพูดถึงความหมายที่ลึกซึ้งของภาษาเวียดนาม ฉันจำครูผู้ยิ่งใหญ่สองคนของฉันที่ล่วงลับไปแล้วได้มากขึ้น นั่นคือ ครูของประชาชน - ศาสตราจารย์ Hoang Nhu Mai และครูของประชาชน - ศาสตราจารย์ Le Dinh Ky” กวี Le Minh Quoc กล่าวด้วยความเศร้าใจ
ทุกคนคงทราบดีอยู่แล้วว่าศาสตราจารย์ Hoang Nhu Mai และอาจารย์ Le Dinh Ky เป็นอาจารย์สอนวรรณคดีระดับมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดสองคนในประเทศของเรามานานกว่าครึ่งศตวรรษ การบรรยายของอาจารย์ทั้งสองคนไม่เพียงแต่ดึงดูดนักศึกษาที่เรียนวรรณคดีเป็นหลักเท่านั้น แต่ยังดึงดูดนักศึกษาที่เรียนปรัชญา ประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์ และอื่นๆ มากมายอีกด้วย
ในเวลานั้น กวี เล มินห์ ก๊วก เพิ่งกลับจากกองทัพ เข้ามาในห้องบรรยายขนาดใหญ่ของคณะวรรณกรรม (มหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์นครโฮจิมินห์) จ้องมองอาจารย์ทั้งสองแต่ไกล และรู้สึก...หวาดกลัว ไม่กล้าคิดว่าในอนาคต เขาจะกล้าเดินตามรอยทางของอาจารย์ทั้งสอง
กล่าวถึงชื่อสถานที่ Tac Cau ในเพลงพื้นบ้าน: "คลอง Cai Thia ไหลไปยัง Tac Cau นกจาบคาข้ามแม่น้ำและเกาะ... บนระเบียง ในเดือนเมษายน คุณสวมเสื้อสีม่วงอ่อน เมื่อผ่านบ้านของฉัน คุณเอียงหมวกของคุณ ทำเป็นทำกลีบดอกไม้สีม่วงหลุดมือโดยไม่ได้ตั้งใจ..." หรือชื่อสถานที่อันเป็นเอกลักษณ์ของเวียดนาม นักวิจัย Le Minh Quoc วิเคราะห์ว่า: "ตัวย่อ: คลองข้ามแม่น้ำใหญ่สองสาย ทำให้สัญจรไปมาระหว่างสองสถานที่ได้ง่าย (Bui Thanh Kien - ภาษาถิ่นใต้ - สำนักพิมพ์สมาคมนักเขียน 2558 หน้า 1298) เรื่องนี้ชัดเจนมาก แต่ทุกวันนี้ผู้คนยังคงเขียนว่า Tac Cau เช่นเดียวกัน ชื่อสถานที่ Thieng Lieng จากต้นกำเนิดเดิมตั้งใจจะอ้างถึงดินแดนที่มี 'ต้นตำรับเตี้ยๆ' จำนวนมาก ตามที่อธิบายไว้ ใน Dai Nam Quoc Am Tu Vi หากถูกต้อง ควรเขียนเป็น Thien Lieng แต่จู่ๆก็มีตัวอักษร g เพิ่มเข้ามา จึงกลายเป็น... ถูกต้อง"
ยิ่งเขาศึกษา และสำรวจ ภาษาเวียดนามมากขึ้นเท่าใด กวีเล มินห์ ก๊วก ก็ยิ่งสนใจมากขึ้นเท่านั้น
นักเรียนเล่นเกม Scrabble
การประชุมกินเวลานานถึง 3 ชั่วโมง แต่ทุกคนยังคงตั้งใจฟัง
ยิ่งเขาศึกษาและค้นพบภาษาเวียดนามมากเท่าไหร่ กวีเล มินห์ ก๊วกก็ยิ่งสนใจมากขึ้นเท่านั้น เขาจดจ่อกับทุกหน้าที่เขียน และทุกครั้งที่เขียนหนังสือเล่มใหม่เสร็จ เขาก็รู้สึกสงบและเบาสบายเมื่อความคิดและความคิดทั้งหมดในหัวของเขาเป็นรูปเป็นร่างและถ่ายทอดไปยังผู้อ่านได้สำเร็จ
“ฉันหวังว่าการพูดคุยเรื่อง วัฒนธรรมเวียดนามจากภาษาเวียดนาม ในวันนี้ จะมีคนหนุ่มสาวจำนวนมากที่รักภาษาของตัวเองมากขึ้นและเดินตามเส้นทางที่ศาสตราจารย์ Hoang Nhu Mai ครูของประชาชน Le Dinh Ky และฉันได้ก้าวเดินมา ฉันหวังว่าคนหนุ่มสาวจะยังคงทำการวิจัยต่อไป เพื่อที่เราจะได้ร่วมมือกันเพื่อเสริมสร้างและขยายความหลากหลายของภาษาเวียดนาม" นักวิจัยและกวี Le Minh Quoc กล่าว
ลิงค์ที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)