Diem Phung Thi - ประติมากรในตำนานแห่งศตวรรษที่ 20

นั่นคือ เดียม ฟุง ถี ประติมากรระดับตำนานแห่งศตวรรษที่ 20 เธอไม่เพียงแต่ทิ้งผลงานไว้หลายร้อยชิ้นเท่านั้น แต่ยังเป็นมรดกแห่งความคิดด้านสุนทรียศาสตร์ที่ซึมซับปรัชญาตะวันออก ซึ่งแผ่ขยายไปสู่ การศึกษา สถาปัตยกรรม การออกแบบ... และค่อยๆ ปรากฏให้เห็นในชีวิตชาวเวียดนามร่วมสมัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมืองเว้

Chú thích ảnh — ผลงาน "การตกแต่งแบบสี่เหลี่ยมและวงกลม" ดัดแปลงและสร้างสรรค์จากโมดูล 7 Diem Phung Thi โดยสถาปนิก Pham Dang Nhat Thai ภาพ: VNA

จากลารูสกลับไป เว้

เธอเกิดในปี พ.ศ. 2463 ที่หมู่บ้านเจาอี (เว้) ชื่อจริงของเธอคือ ฟุง ถิ กุก เธอเรียนแพทย์ที่ ฮานอย จากนั้นจึงเดินทางไปฝรั่งเศสเพื่อเป็นหมอ อย่างไรก็ตาม ศิลปะได้เลือกเธอ ในปี พ.ศ. 2502 เธอเริ่มต้นเส้นทางการปั้น และในปี พ.ศ. 2506 เธอได้จัดนิทรรศการเดี่ยวครั้งแรกด้วยสไตล์ที่เป็นเอกลักษณ์ โดยใช้รูปทรงเรขาคณิตพื้นฐาน 7 แบบ ได้แก่ วงกลม ครึ่งวงกลม สี่เหลี่ยมจัตุรัส สามเหลี่ยม แท่งยาว ท่อ และตัว T

โมดูลทั้งเจ็ดนี้กลายเป็นภาษาภาพมาตรฐานของเธอ ซึ่งเป็นระบบความคิดแบบตะวันออกดั้งเดิม ก่อให้เกิดกระแสและแนวโน้มในวงการประติมากรรม นักวิจารณ์ Ray Mond Cogniat เรียกมันว่า "ตัวอักษรประติมากรรม" ขณะที่ศาสตราจารย์ Tran Van Khe ผู้ล่วงลับ เปรียบเทียบมันกับ "โน้ตดนตรีเจ็ดตัว" หรือ "ช่วงเวลาเจ็ดช่วงของชีวิต"

สตรีชาวเวียดนามผู้นิยามคุณค่าหลักของประติมากรรมตะวันตกสมัยใหม่ เธอเป็นหนึ่งในสองศิลปินหญิงชาวเอเชียที่ได้รับการบรรจุชื่อในพจนานุกรม Larousse Dictionary - Art of the 20th Century ปี 1991 ซึ่งถือเป็นเกียรติอันหาได้ยากยิ่งสำหรับศิลปะร่วมสมัยจากนอกโลกตะวันตก หนึ่งปีต่อมา เธอได้รับแต่งตั้งเป็นสมาชิกสมทบของสถาบันวิทยาศาสตร์ วรรณกรรม และศิลปะแห่งยุโรป

ด้วย 7 โมดูล เธอได้สร้างสรรค์โลกแห่งรูปทรงที่มีชีวิตชีวาและสื่อความหมาย เป็นระบบของรูปทรงที่สร้างขึ้นเอง โดยแต่ละโมดูลเปรียบเสมือนสัญลักษณ์ที่มีความหมาย ซึ่งสามารถจัดเรียงและปรับเปลี่ยนได้อย่างต่อเนื่องตามสัดส่วนและวัสดุ เพื่อสร้างสรรค์พื้นที่ศิลปะอันเป็นเอกลักษณ์ ผลงานของเธอเกือบ 400 ชิ้นถูกสร้างขึ้น รวมถึงอนุสาวรีย์ 36 แห่งที่สร้างขึ้นในฝรั่งเศส แต่สิ่งที่ทำให้เธอพิเศษคือ เมื่อครั้งที่เธออยู่บนจุดสูงสุดของโลก เธอเลือกที่จะกลับมายังเมืองเว้ โดยไม่ได้นำเหรียญรางวัลหรือชื่อเสียงใดๆ มาด้วย เธอนำรูปทรงเหล่านั้นมาและละทิ้งทุกสิ่งเพื่อบ้านเกิดของเธอ ผลงานเกือบ 400 ชิ้น ตั้งแต่อนุสาวรีย์ ภาพนูนต่ำ ไปจนถึงแบบจำลองพลาสติกเพื่อการศึกษา

รอยประทับในสถาปัตยกรรมและการศึกษาที่มีรูปร่างเหมือนเดียม ฟุง ธี

ในเว้ ศิลปะไม่ได้คงอยู่ในพิพิธภัณฑ์ แต่แทรกซึมเข้าไปในพื้นที่อยู่อาศัย มีศิลปินเพียงไม่กี่คนที่ทิ้งร่องรอยทางสุนทรียะไว้บนโครงสร้างเมืองอย่างเดียม ฟุง ถี

ในปี พ.ศ. 2564 สะพานโคเรนข้ามแม่น้ำอานกู๋ (เว้) ได้รับการปรับปรุงใหม่ ราวสะพานได้รับการออกแบบโดยอ้างอิงจากโมดูลรูปหัวใจของเดียม ฟุง ถี แนวคิด "Hearts of Hue" นี้ ริเริ่มโดยสถาปนิก ฟาม ดัง นัท ไทย อาจารย์ประจำมหาวิทยาลัยวิทยาศาสตร์เว้ และเพื่อนร่วมงาน เพื่อเป็นการขอบคุณ

“ผมมองว่าโมดูลทั้ง 7 ชิ้นของเธอเปรียบเสมือนตัวอักษรภาพ แต่ละบล็อกมีจังหวะและพลังของตัวเอง เมื่อวางเรียงต่อกัน พวกมันจะสร้างภาษาที่ไม่ใช่คำพูดนับพันภาษาที่สามารถสื่อสารกับเด็กออทิสติกได้ ช่วยลดความอึดอัดในพื้นที่สถาปัตยกรรมสาธารณะ กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของเด็ก หรือทำให้ความคิดเชิงภาพในผู้ใหญ่อ่อนลง” สถาปนิก Pham Dang Nhat Thai กล่าว

สะพานเดียม ฟุง ถี ซึ่งได้รับแรงบันดาลใจจากผลงานชิ้นนี้เช่นกัน ได้จำลองผลงาน “เรือลอยน้ำ” ออกแบบโดยสถาปนิก ฝ่าม ดัง นัท ไทย ได้รับการอนุมัติเมื่อปลายปี พ.ศ. 2565 และคาดว่าจะเป็นโครงการจราจรที่มีคุณค่าทางสุนทรียศาสตร์เป็นพิเศษในอนาคต สะพานเหล่านี้ไม่เพียงแต่ใช้ข้ามแม่น้ำเท่านั้น แต่ยังเชื่อมโยงกระแสความคิดเชิงศิลปะ เชื่อมโยงจากอดีตสู่ปัจจุบัน เชื่อมโยงจากรูปทรงนามธรรมสู่ความรู้สึกที่แท้จริงของคนเมือง

เดียม ฟุง ธี เคยใฝ่ฝันอยากเปิดคลาสสอนปั้นประติมากรรมสำหรับเด็กกำพร้าและเด็กพิการ เธอต้องการให้เด็กๆ สร้างสรรค์ผลงานประติมากรรมจาก 7 โมดูลที่เธอใช้เล่าเรื่องราวชีวิต ความฝันนั้นยังคงไม่เป็นจริง แต่วันนี้ ความฝันนั้นกำลังเป็นจริง

สถาปนิก Pham Dang Nhat Thai ได้ออกแบบชุดอุปกรณ์ศิลปะสำหรับเด็กอายุ 3-11 ปี ประกอบด้วยชิ้นส่วน 28 ชิ้น แบ่งเป็น 7 โมดูล และ 7 สีรุ้ง เด็กๆ สามารถประกอบชิ้นส่วนบนพื้นผิวเรียบและพื้นที่สามมิติ ซึ่งจะช่วยพัฒนาทักษะการคิดเชิงสุนทรียศาสตร์ ผลิตภัณฑ์นี้ได้รับรางวัลจากการประกวดนวัตกรรมทางเทคนิคจังหวัดเถื่อเทียนเว้ ครั้งที่ 11 และได้รับการส่งต่อไปยังเครือข่ายออทิสติกเวียดนาม เพื่อนำไปประยุกต์ใช้ในการศึกษาเชิงประสบการณ์

ศิลปะแห่งการใช้ชีวิตร่วมกับชุมชน

คุณดิงห์ ถิ หว่าย ไทร ผู้อำนวยการพิพิธภัณฑ์ศิลปะเมืองเว้ ยืนยันว่า "เดียม ฟุง ถิ ไม่เพียงแต่มอบผลงานศิลปะเกือบ 400 ชิ้นให้กับเมืองเว้เท่านั้น แต่ยังมอบอุดมการณ์สุนทรียศาสตร์ที่เปิดกว้างให้กับเราอีกด้วย ปัจจุบันศูนย์ศิลปะเดียม ฟุง ถิ ไม่เพียงแต่เป็นสถานที่จัดแสดงผลงานเท่านั้น แต่ยังเป็นพื้นที่สำหรับการศึกษา ความคิดสร้างสรรค์ และแรงบันดาลใจสำหรับชุมชน โดยเฉพาะเยาวชนอีกด้วย"

รองศาสตราจารย์ ดร. ฟาน ถัน บิ่ญ นักวิจัย นักทฤษฎี และนักวิจารณ์ศิลปะ (เว้) ให้ความเห็นว่า “โมดูลและรูปทรงของเธอมีความแปลกใหม่และมีอิทธิพลอย่างมากในโลกศิลปะ พวกมันถูกนำมาประยุกต์ใช้ในการออกแบบหนังสือ โต๊ะ เก้าอี้ กระเป๋าถือ เสื้อยืด และอื่นๆ มาเป็นเวลานาน อย่างไรก็ตาม การใช้งานนี้ยังคงมีอยู่อย่างจำกัดและยังไม่แพร่หลายในตลาดมากนัก”

อย่างไรก็ตาม สัญญาณใหม่ ๆ ได้ปรากฏขึ้น ในงานล่าสุด รองศาสตราจารย์ ดร. ฟาน ถั่น บิ่ญ รู้สึกประทับใจกับชุดเครื่องประดับของศิลปินหนุ่ม ฮวง พี ฮุง (พิพิธภัณฑ์ศิลปะเว้) ซึ่งเป็นตัวอย่างอันโดดเด่นของความต่อเนื่องและความคิดสร้างสรรค์ในจิตวิญญาณของแนวคิดแบบโมดูลาร์ของเดียม ฟุง ถี

ศูนย์ศิลปะเดียม ฟุง ถิ - เลขที่ 17 เล โลย เว้ ปัจจุบันเก็บรักษาผลงานบริจาคทั้งหมดของเธอไว้ สถานที่แห่งนี้ไม่เพียงแต่เป็นพิพิธภัณฑ์เท่านั้น แต่ยังเป็นพื้นที่แห่งความคิด ที่ซึ่งรูปทรงบอกเล่าเรื่องราว ที่ซึ่งเด็กๆ มาเล่นและสร้างสรรค์ และที่ซึ่งแรงบันดาลใจของศิลปินรุ่นเยาว์

มรดกของเธอไม่ได้อยู่ที่ปริมาณผลงาน หากแต่อยู่ที่ความเปิดกว้าง บทสนทนาระหว่างศิลปะคลาสสิกและศิลปะสมัยใหม่ ระหว่างศิลปะกับศิลปะประยุกต์ ระหว่างเวียดนามกับโลก รูปทรงที่ดูแห้งแล้งยังคงปรากฏให้เห็นบนราวสะพาน ห้องเรียน สวนสาธารณะ หรือต่างหู ราวบันได ราวบันได ราวบันได และราวบันได ...

ดังนั้น งานศิลปะของเดียม ฟุง ธี ซึ่งดูเหมือนจะเป็นของศตวรรษที่ 20 จึงกำลังมีชีวิตอยู่ในศตวรรษที่ 21 อย่างชัดเจน ในรูปทรงที่ไม่อาจเอ่ยปากได้ แต่ก็ไม่อาจหยุดอยู่ได้ เพราะดังที่เธอเคยกล่าวไว้ว่า "ประติมากรรมชิ้นนี้ไม่ได้เป็นของฉันอีกต่อไป ฉันมอบมันให้กับคุณ หรือจะพูดให้ถูกก็คือ ฉันมอบตัวฉันเองให้กับคุณ"

ตามรายงานของ VNA

ที่มา: https://baoangiang.com.vn/diem-phung-thi-nha-dieu-khac-huyen-thoai-the-ky-xx-a422983.html