ในการแบ่งปันการประชุมเชิงปฏิบัติการเกี่ยวกับวิธีการใช้เสียงสำหรับครูทุกระดับที่จัดขึ้นใน กรุงฮานอย ในช่วงบ่ายของวันที่ 23 มีนาคม MC - อาจารย์ Thanh Mai อดีตรองหัวหน้าภาควิชาวัฒนธรรมและศิลปะของมหาวิทยาลัยกลางการศึกษาศิลปะ - มีความสนใจเป็นพิเศษในประเด็นของการอนุรักษ์ภาษาเวียดนามในช่วงการบูรณาการ
ตามที่ MC Thanh Mai กล่าวไว้ ในระหว่างกระบวนการพัฒนา คำศัพท์ใหม่ๆ วลีใหม่ๆ และคำศัพท์ภาษาเวียดนามแท้ๆ ใหม่ๆ มากมายถูกสร้างขึ้น และช่วยให้การสื่อสาร การแสดงความคิดเห็น และการพัฒนา เศรษฐกิจ สังคม และวิทยาศาสตร์มีประสิทธิภาพมากขึ้น
ในทางกลับกัน คนรุ่นใหม่ในปัจจุบันใช้ภาษาต่างประเทศกันมาก ทั้งคำแสลงและคำยืม ภาษาเวียดนามมีคำประสม คำย่อ และสัญลักษณ์ต่างๆ มากขึ้นอย่างกะทันหัน เช่น ภรรยา = Vk, สามี = Ck... นิสัยการใช้ภาษาเชิงเปรียบเทียบบ่อยเกินไปในการสื่อสารก็ส่งผลกระทบอย่างมากต่อวิธีการใช้คำแสลงของคนหนุ่มสาว โดยเฉพาะคนรุ่น Gen Z คำแสลงเหล่านี้ถือเป็นภาษาสื่อสารในชีวิตประจำวันที่กลุ่มคนเข้าใจและเห็นพ้องต้องกันโดยปริยาย แต่กำลังได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อยๆ ตัวอย่างเช่น "da de" - การพูดแบบตลกขบขันว่า "ra voi"; "khum" - การปฏิเสธแต่ไม่จริงจังเท่า "khong" ซึ่งมักใช้ในการสนทนาส่วนตัว; "mai det ti ni" - การแปลคำว่า "my destiny" ในภาษาอังกฤษเป็นภาษาเวียดนามเพื่ออ้างถึงโชคชะตาของตนเอง...
ปัจจุบัน ประเด็นเรื่อง “โลกาภิวัตน์ทางวัฒนธรรม โลกาภิวัตน์ทางภาษา” แสดงให้เห็นถึงกระบวนการแลกเปลี่ยนทางภาษาที่แข็งแกร่ง ทำให้ชาวเวียดนามต้อง “แข่งขัน” กับภาษา/ภาษาต่างประเทศอื่นๆ มากมายในเวลาเดียวกัน นอกจากนี้ ภายใต้อิทธิพลของการขยายตัวของเมืองและเศรษฐกิจตลาด การเคลื่อนย้ายผู้อพยพที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเข้าสู่เขตเมืองในสามภูมิภาค ได้แก่ ภาคเหนือ ภาคกลาง และภาคใต้ ระหว่างเขตเมืองภายในภูมิภาค ระหว่างชนบทและเขตเมือง... ทำให้ชาวเวียดนามมีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญเช่นกัน ในกระบวนการบูรณาการ ภาษาถิ่นจะค่อยๆ มีอิทธิพลและ “ผสาน” เข้ากับวัฒนธรรมของภาคกลาง เช่น ผู้คนจากภาคกลางและภาคใต้ที่อาศัยและทำงานในฮานอยจะเปลี่ยนสำเนียงและการออกเสียงให้สอดคล้องกับวิธีการพูดของชาวฮานอย คนส่วนใหญ่ในต่างจังหวัดจะพูดสำเนียงท้องถิ่น (ภาษาถิ่น) เฉพาะเมื่อพบปะผู้คนจากบ้านเกิดเดียวกัน หรือสื่อสารกับญาติพี่น้องในครอบครัว
เอ็มซี ทันห์ มาย
ต้องยอมรับว่าภาษาเวียดนามเป็นภาษาแม่ของคนเวียดนามส่วนใหญ่ เป็นเครื่องมือสื่อสารหลักที่ได้รับความนิยมในชุมชนที่มีประชากรมากกว่า 100 ล้านคน แต่ “การเปลี่ยนแปลง” ของภาษาเวียดนามก็เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง ธรรมชาติของชาวเวียดนามจนถึงปัจจุบันมีการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ ดูดซับคำศัพท์จากภายนอกเข้ามามากมาย ปรับตัวอย่างแข็งขัน และแปรสภาพเป็นของตนเอง ปัญหาคือเราจะต้องสืบทอดคุณค่าทางภาษาดั้งเดิมและบูรณาการอย่างไร เพื่อไม่ให้สูญเสียเอกลักษณ์ของภาษาแม่ในแต่ละภูมิภาค โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภูมิภาคที่มีประชากรกลุ่มชาติพันธุ์น้อย
กระบวนการบูรณาการภาษาเวียดนามยังเป็นแนวโน้มของการบูรณาการและโลกาภิวัตน์ ซึ่งเปิดโอกาสให้ชาวเวียดนามได้ซึมซับองค์ประกอบใหม่ๆ ที่ก้าวหน้ามากมาย ส่งผลให้ชาวเวียดนามมั่งคั่ง แต่ในทางกลับกัน ชาวเวียดนามก็ต้องเผชิญกับความเสี่ยงที่จะล่มสลายตามกระแส “ โลก แบน” ในด้านภาษาและวัฒนธรรมที่ประเทศใหญ่บางประเทศใช้ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แม้ว่าจะมีการกล่าวถึงเนื้อหาที่หลากหลายในแง่มุมต่างๆ แต่เป้าหมายร่วมกัน “การรักษาความบริสุทธิ์ของชาวเวียดนาม” ก็เป็นหัวข้อที่ถกเถียงกันอยู่เสมอ” MC Thanh Mai กล่าว
พิธีกรหญิง ผู้เขียนหนังสือ "Handbook for Treating Stuttering" เชื่อว่า ยิ่งกระบวนการบูรณาการระหว่างประเทศและการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมโลกดำเนินไปเร็วเท่าไหร่ คำศัพท์ใหม่ ๆ จากภาษาต่างประเทศก็จะยิ่งเพิ่มขึ้นเร็วเท่านั้น เมื่อเวลาผ่านไป คำศัพท์ใหม่ ๆ ที่ได้รับการปรับปรุงและได้รับการยอมรับจากคนส่วนใหญ่จะยังคงอยู่และกลายเป็นภาษากลาง ส่งผลให้ภาษาเวียดนามมีคุณค่ามากขึ้น ต่อมาคำศัพท์ที่ไม่เหมาะสมจะถูกกำจัด ถูกลืม หรือแม้กระทั่งสูญหายไปอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม เนื่องจากลักษณะเฉพาะของกิจกรรมทางภาษา กระบวนการนี้จึงดำเนินไปช้ากว่าในชีวิตจริงมาก เราจำเป็นต้องมีนโยบายและกลไกที่เหมาะสมเพื่อสร้าง "ตัวกรอง" เพื่อช่วยให้ชาวเวียดนามมีความสามารถในการปรับตัวในกระบวนการแลกเปลี่ยนและบูรณาการระดับโลก
ข้อกำหนดดังกล่าวกำหนดให้นักวิจัยด้านภาษา วัฒนธรรม สื่อมวลชน และสื่อมวลชน นักปฏิรูปการศึกษา และผู้เชี่ยวชาญ ต้องทำการวิจัยเชิงลึกและครอบคลุมเกี่ยวกับชีวิตทางภาษา เพื่อวิพากษ์วิจารณ์และให้คำแนะนำเพื่อแก้ไขความคลาดเคลื่อนในการใช้ภาษาเวียดนามอย่างทันท่วงที กฎระเบียบที่เข้มงวดเกี่ยวกับภาษาโดยทั่วไปและภาษาเวียดนามโดยเฉพาะต้องได้รับการทำให้เป็นมาตรฐานและเป็นวิทยาศาสตร์ และเสริมสร้างบทบาทของฝ่ายบริหารของรัฐในกิจกรรมภาษาเวียดนามที่ได้มาตรฐานในสาขาต่างๆ ได้แก่ การเมือง สังคม วิทยาศาสตร์ การศึกษา สื่อมวลชน วิทยุและโทรทัศน์ การบริหาร และกฎหมาย ในทุกโรงเรียน ครูผู้สอนจะเผยแพร่ความรักในภาษาเวียดนาม สร้างแรงบันดาลใจให้เด็กๆ ตระหนักถึงความรับผิดชอบในการพูดและเขียนภาษาแม่อย่างถูกต้องตั้งแต่เริ่มเรียนรู้การพูดและเขียนภาษาเวียดนาม
“เราทราบดีว่าในการบูรณาการระดับโลกในปัจจุบัน มีการเปลี่ยนแปลงมากมาย แต่ละประเทศจำเป็นต้องมีวิธีอนุรักษ์วัฒนธรรมของตน และเวียดนามก็เช่นกัน เราต้องการให้ภาษาเวียดนามบูรณาการ แต่ไม่ใช่ “สลายไป” และภาษาถิ่นเวียดนามในภูมิภาคและจังหวัดต่างๆ จะไม่สูญหายไป แต่จะยังคงรักษาไว้ซึ่งภาษาที่ได้รับความนิยม เพื่อให้วัฒนธรรมเวียดนามและภาษาของชาวเวียดนามเป็นหนึ่งเดียวกันอย่างแน่นแฟ้นตลอดไป” เอ็มซี ถั่น มาย กล่าว
ที่มา: https://phunuvietnam.vn/giu-gin-ngon-ngu-tieng-viet-trong-thoi-ky-hoi-nhap-20250324113225216.htm
การแสดงความคิดเห็น (0)