เมื่อแขนไม่ใช่ของโลกนี้

บั๊กนิญ - มีอยู่วันหนึ่งที่ผู้คนร้องไห้เพราะรูปถ่าย และในวันเดียวกันนั้น ผู้คนก็หัวเราะกันอย่างขมขื่น เมื่อตระหนักว่าตนเองเพิ่งร้องไห้เพราะอะไรบางอย่าง... ที่ไม่ใช่เรื่องจริง

ภาพถ่ายเด็กชายกอดสุนัขบนหลังคาท่ามกลางทะเลน้ำกว้างใหญ่ ดูเหมือนจะถูกถ่ายในช่วงน้ำท่วมหลายวันที่ผ่านมา กอดเล็กๆ สั่นไหวแต่แน่นจนทำให้หัวใจเจ็บปวด เพียงแค่เหลือบมอง ทุกคนคิดว่าเป็นช่วงเวลาที่ผู้คนกอดกันท่ามกลางพายุ เปรียบเสมือนแสงที่เปราะบางที่ต้านทานพลังธรรมชาติอันโหดร้าย แต่ความจริงอันโหดร้ายก็คือ ภาพถ่ายนี้สร้างขึ้นโดย AI (ปัญญาประดิษฐ์) เด็กชายไม่ใช่ของจริง สุนัขไม่ใช่ของจริง หลังคาที่ลอยอยู่บนน้ำก็ไม่ใช่ของจริงเช่นกัน มีเพียง... อารมณ์ของมนุษย์เท่านั้นที่เป็นจริง และความเศร้าโศกนั้นช่างจริงเหลือเกิน มันทั้งตลกและเศร้า หัวใจของเราถูกสะเทือนใจได้ง่ายๆ ด้วยสิ่งที่...ไม่เคยมีอยู่จริง

ภาพเด็กชายอุ้มสุนัขไว้บนหลังคาท่ามกลางทะเลอันกว้างใหญ่ ถูกสร้างขึ้นโดย AI

เมื่อรู้ว่ารูปนั้นเป็นของปลอม หลายคนก็รู้สึกไม่พอใจ หลายคนก็อับอาย และหลายคนก็ยืนนิ่ง ไม่รู้จะแสดงปฏิกิริยาอย่างไร แต่สิ่งที่ทำให้ผมคิดไม่ใช่ "การถูกหลอก" แต่เป็นคำถามที่ลึกซึ้งกว่านั้น: ทำไมเราถึงเชื่อทันที ทำไมเราถึงรู้สึกเจ็บปวดทันที ทำไมเพียงไม่กี่วินาที เราถึงแอบหวังว่าเจ้าตัวน้อยทั้งสองจะรอด บางทีอาจเป็นเพราะเราอยากจะเชื่อ อยากเชื่อว่าท่ามกลางพายุและน้ำท่วม หัวใจของผู้คนยังคงอบอุ่น อยากเชื่อว่าเมื่อฟ้าและดินโกรธแค้น ผู้คนยังคงกอดกันเพื่อผ่านพ้นภัยพิบัติ อยากเชื่อว่าในความสิ้นหวังยังคงมีประกายแห่งความเมตตา AI สร้างรูปปลอมขึ้นมา แต่สิ่งที่ทำให้เราประทับใจมาจากส่วนที่เป็นมนุษย์จริงๆ ในตัวเรา ดังนั้น มันจึงน่าขันแต่ก็สวยงาม: เด็กชายคนนั้นไม่ใช่ของจริง แต่ความเมตตาของเราต่างหากที่เป็นจริง

เราอยู่ในยุคสมัยที่ความจริงและความเท็จหลอมรวมกันดุจสายน้ำ ชะล้างขอบเขตที่ครั้งหนึ่งเคยแน่นอนออกไป ข่าวสารดำเนินไปเร็วกว่าการตรวจสอบ ภาพดำเนินไปเร็วกว่าความคิด อารมณ์ดำเนินไปเร็วกว่าเหตุผล และบางครั้งผู้คนก็ได้แต่ยืนอยู่กลางสายน้ำ หัวเราะและถอนหายใจว่า - ช่างน่าเศร้าเหลือเกิน! - ความจริงและความเท็จคาดเดาได้ยากขนาดนั้นเชียวหรือ? แต่แล้วฉันก็ตระหนักได้ว่า: ปัญญาประดิษฐ์สามารถสร้างภาพได้ ปัญญาประดิษฐ์สามารถสร้างเรื่องราวได้ ปัญญาประดิษฐ์สามารถสร้างความสับสนให้เราได้ แต่ปัญญาประดิษฐ์ไม่สามารถทำให้ผู้คนไร้ความรู้สึกได้

ผู้คนหลายล้านคนได้รับบาดเจ็บ หัวใจสลาย และหายใจไม่ออกในช่วงเวลาที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน นั่นคือหลักฐานที่ยืนยันว่ามนุษยชาติของเรายังคงดำรงอยู่ ยังคงสมบูรณ์ ยังคงคุกรุ่นดุจถ่านร้อนในน้ำท่วม ในพายุ หรือแม้แต่ในสิ่งจอมปลอม และใครจะรู้ นั่นคือสิ่งที่เป็นจริงที่สุดในทั้งหมดนี้

บางทีเด็กชายคนนั้นอาจจะไม่มีจริง บางทีสุนัขอาจจะไม่มีจริง แต่ความปรารถนาที่จะปกป้องชีวิตน้อยๆ สักชีวิต—นั่นเป็นของจริง และตราบใดที่เรายังรู้สึกเจ็บปวดเมื่อสิ่งมีชีวิตตกอยู่ในอันตราย แม้จะเป็นเพียงภาพที่เครื่องจักรสร้างขึ้น โลก นี้ก็จะไม่มีวันไร้หัวใจ

ช่วงเวลาทั้งตลกและเศร้าที่เรารู้สึกสะเทือนใจกับภาพ AI กลับกลายเป็นเครื่องเตือนใจเล็กๆ น้อยๆ ว่า อย่ากลัวว่าอารมณ์ของคุณจะจริงจังเกินไป จงกลัวว่าวันหนึ่งคุณจะไม่รู้สึกอะไรอีกต่อไป

เฮเทอร์

ที่มา: https://baobacninhtv.vn/khi-mot-vong-tay-khong-thuoc-ve-the-gioi-nay-postid431833.bbg