 |
| คณะผู้แทนจังหวัด ลัมดง ที่หมู่เกาะจวงซาในเดือนพฤษภาคม 2568 |
แม้จะรู้ว่าการทำงานในสถานที่ซึ่งเป็นแนวหน้าของพายุนั้นเต็มไปด้วยความยากลำบาก แต่ทุกครั้งที่ฉันสะพายเป้ใส่กล้อง ความเหนื่อยล้าของฉันก็ดูเหมือนจะหายไปหมด เหลือไว้เพียงความต้องการอันแรงกล้าที่จะบันทึกช่วงเวลาที่แท้จริงที่สุด อารมณ์ที่ลึกซึ้งที่สุดของ Truong Sa ที่รัก
• อารมณ์ระเบิด
ฉันยังจำวันแรกที่เหยียบเกาะในหมู่เกาะ Truong Sa ได้อย่างชัดเจน แสงแดดที่แผดเผา ลมทะเลเค็ม และเสียงคลื่นที่ดังราวกับซิมโฟนีแห่งมหาสมุทรที่ต้อนรับทหารใหม่ แต่ฉันไม่ใช่ทหาร ฉันเป็นนักข่าวที่สะพายกล้องพร้อมเลนส์มากมายและแล็ปท็อปเครื่องเล็กไว้บนไหล่ ในใจของฉันเต็มไปด้วยความปรารถนา ที่จะสำรวจ และแบ่งปัน
การเดินทางไปยัง Truong Sa ไม่เพียงแต่เป็นงานที่ได้รับมอบหมายเท่านั้น แต่ยังเป็นการแสวงบุญไปยังท้องทะเลและเกาะต่างๆ ของบ้านเกิดเมืองนอน ไปหาผู้คนที่คอยปกป้อง อธิปไตย อันศักดิ์สิทธิ์ของปิตุภูมิทั้งกลางวันและกลางคืน ใครก็ตามที่เคยไป Truong Sa จะต้องรู้สึกคิดถึง ห่วงใย รอคอย และหวังว่าวันข้างหน้าจะกลับมาเยือนอีกครั้ง และฉันโชคดีมากที่ได้กลับมาเยี่ยมชม Truong Sa อีกครั้งหลังจากผ่านไป 8 ปี
ตลอดระยะเวลา 7 วันของการล่องเรือกว่าพันไมล์ทะเล ฉันติดตามคณะผู้แทนจังหวัดลัมดงอย่างกระตือรือร้น ซึ่งประกอบด้วยแกนนำ ผู้นำ นักร้อง และศิลปิน 50 คนที่เป็นตัวแทนประชาชนทุกชนชั้นในจังหวัด เพื่อเยี่ยมชมทะเลและเกาะต่างๆ ที่อยู่แนวหน้าของปิตุภูมิ ฉันเคยไปที่ Truong Sa มาแล้ว ได้ยินเกี่ยวกับ Truong Sa มาเยอะ อ่านบทความมากมายเกี่ยวกับทหารบนเกาะ แต่ครั้งนี้เท่านั้น ฉันได้เป็นพยาน ฟัง และใช้หัวใจแสดงความเห็นอกเห็นใจอีกครั้ง จึงเข้าใจถึงคุณค่าของคำสองคำนี้ว่า "Truong Sa" อย่างแท้จริง
ฉันจะจดจำเรื่องราวของทหารหนุ่มในชนบทที่ยากจนของจังหวัดคานห์ฮวา ซึ่งทำงานอยู่บนเกาะเลนเดาไปตลอดชีวิต เขาสารภาพว่าก่อนจะไปเกาะนี้ เขาแค่คิดจะเข้ารับราชการทหาร แต่เมื่อได้เหยียบย่างมาบน Truong Sa เขาก็เปลี่ยนใจอย่างสิ้นเชิง เขาบอกว่า Truong Sa ไม่ใช่แค่เกาะ แต่เป็นส่วนหนึ่งของเนื้อหนังและเลือดของปิตุภูมิ เป็นสถานที่ที่เขาต้องรับผิดชอบและรู้สึกเป็นเกียรติและภาคภูมิใจมากที่ถูกส่งมาที่นี่เพื่อปกป้องและอนุรักษ์
เธอเล่าให้ฉันฟังถึงวันเวลาที่ยืนเฝ้าและลาดตระเวนภายใต้แสงแดดแผดเผาบนเกาะที่จมอยู่ใต้น้ำเลนดาว เรื่องราวคืนที่นอนไม่หลับที่ต้องเฝ้าทะเลและท้องฟ้า เรื่องราวอาหารมื้อธรรมดาๆ แต่อบอุ่นด้วยมิตรภาพและจิตวิญญาณแห่งทีมเวิร์ค แต่เธอและเพื่อนร่วมทีมไม่เคยบ่น แต่ภูมิใจในงานที่ทำอยู่เสมอ บางครั้งเราก็ยังเห็นเรือต่างชาติแปลกๆ แล่นผ่านและมองไปรอบๆ แต่เธอบอกว่าเราไม่ได้กลัว ทุกครั้งที่เธอเห็นธงชาติโบกสะบัดเหนือเกาะ เธอก็รู้สึกถึงแหล่งพลังที่มองไม่เห็นซึ่งทำให้เธอมีแรงบันดาลใจมากขึ้นที่จะเชื่อมั่นในตัวเอง รักประเทศมากขึ้น และเอาชนะความยากลำบากและความท้าทายทั้งหมด
บนเกาะต่างๆ ในหมู่เกาะ Truong Sa ฉันได้พบกับทหารหนุ่มที่เต็มไปด้วยความกระตือรือร้นและความรักชาติอย่างไม่มีขอบเขต พวกเขาใช้ชีวิตและต่อสู้ภายใต้สภาพแวดล้อมที่โหดร้าย แต่ริมฝีปากของพวกเขาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มเสมอ และดวงตาของพวกเขาก็เปล่งประกายด้วยศรัทธาและมองโลกในแง่ดีอยู่เสมอ
สำหรับฉัน วันที่ทำงานใน Truong Sa เป็นวันที่ยากที่สุด แต่ก็เป็นวันที่มีความหมายที่สุดเช่นกัน ฉันต้องแข่งกับเวลาเพื่อบันทึกกิจกรรมทั้งหมดของกลุ่มทำงาน ขณะเดียวกันก็พยายามสัมภาษณ์และบันทึกช่วงเวลาที่สวยงามและแท้จริงที่สุดของชีวิตของทหารและผู้คนบนเกาะ ฉันยังรู้สึกถึงความร้อนระอุของมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ ฉันต้องฝ่าฟันมันเพื่อให้ได้ภาพถ่ายที่คมชัดและสดใสที่สุด ฉันยังต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อบันทึกเรื่องราวที่มีความหมายและซาบซึ้งใจที่สุด เพื่อให้มีบทความที่มีข้อมูลครบถ้วน ถ่ายทอดข้อความที่ชัดเจน มีความหมาย และแม่นยำที่สุดเกี่ยวกับผู้คนที่อาศัยและต่อสู้ในท้องทะเลและเกาะต่างๆ ของปิตุภูมิ
 |
| ผู้เขียนถ่ายรูปเป็นที่ระลึกที่เกาะโคลิน |
• TRUONG SA มอบอะไรให้ฉันมากกว่าหัวข้อข่าว
หากมีคนถามฉันว่า “การทำงานที่ Truong Sa เหนื่อยไหม” ฉันคงตอบว่า “เหนื่อยมาก!” ตารางงานที่ยุ่งของกลุ่มทำงานทำให้ฉันต้องทำงานตลอดเวลา นักข่าวอย่างเราไม่เพียงแต่ต้องถ่ายภาพและรวบรวมเอกสารเพื่อรายงานกิจกรรมของกลุ่มเท่านั้น แต่ยังต้องใช้โอกาสนี้บันทึกชีวิต กิจกรรม ความคิด และความรู้สึกของทหารและผู้คนบนเกาะด้วย
เราพยายามเป็นคนแรกที่เหยียบเกาะเพื่อจะได้บันทึกภาพกิจกรรมต่างๆ ได้สวยงามและสมบูรณ์แบบที่สุด และเราอยากเป็นคนสุดท้ายที่ออกจากเกาะเพื่อมีเวลาสัมภาษณ์ผู้คนและทหารให้มากขึ้นภายในเวลาที่กำหนด แปลกตรงที่เวลาถ่ายรูป เดินไปรอบๆ เกาะเพื่อสังเกตและฟัง ฉันกลับลืมแสงแดดที่แผดเผาและลมทะเลเค็มๆ ไปได้
หากมีใครถามฉันว่า “คุณอยากกลับไป Truong Sa ไหม” ฉันจะไม่ลังเลที่จะตอบว่า “ใช่!” เพราะสำหรับฉัน การเดินทางไปทำธุรกิจที่ Truong Sa ทุกครั้งเป็นโอกาสที่จะได้เหยียบย่างสู่ท้องทะเลอันศักดิ์สิทธิ์และเกาะต่างๆ ของปิตุภูมิ เพื่อพบปะผู้คนที่ใช้ชีวิตเพื่อปิตุภูมิ เพื่ออุดมคติอันสูงส่ง เยาวชนที่เต็มไปด้วยพลังบวก ความมุ่งมั่นอันไม่ธรรมดา และความมุ่งมั่นอันแรงกล้า ฉันมักจะอยากคุยกับพวกเขาและฟังเรื่องราวของพวกเขา เพราะเรื่องราวเหล่านี้ทำให้ฉันเข้มแข็ง มีศรัทธา เตือนใจฉันถึงอุดมคติอันสูงส่งของชีวิต และเตือนใจฉันถึงความรับผิดชอบต่อสังคม
ฉันเชื่อว่าไม่เพียงแต่ฉันเท่านั้น แต่บรรดานักข่าวทุกคนต่างก็อยากไปเยือน Truong Sa สักครั้ง เพราะที่นั่น เราจะได้สัมผัสถึงความยากลำบากและความยากลำบากที่เจ้าหน้าที่และทหารต้องเผชิญอย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น ผ่านเรื่องราวและความตั้งใจของทหารบนเกาะ ความรักในอาชีพทหารก็จะทวีคูณขึ้นเช่นกัน เมื่อได้มาเยือน Truong Sa ฉันมีความทรงจำที่ยากจะลืมเลือน และมีโอกาสได้เข้าใจมากขึ้นเกี่ยวกับคุณค่าของชีวิต เกี่ยวกับมนุษยชาติ เกี่ยวกับความรักอันศักดิ์สิทธิ์ที่มีต่อปิตุภูมิ และเกี่ยวกับมิตรภาพ เพื่อนร่วมทีม เกี่ยวกับความรับผิดชอบของแต่ละคนในการทำงาน เกี่ยวกับมาตุภูมิ
Truong Sa ไม่ได้ให้อะไรกับฉันมากไปกว่าหัวข้อการสื่อสารมวลชน Truong Sa ได้ให้บทเรียนอันล้ำค่าเกี่ยวกับความรักชาติ การเสียสละ ความตั้งใจ และความมุ่งมั่น Truong Sa ช่วยให้ฉันเข้าใจว่าชีวิตที่สวยงามไม่ได้มีแต่ความ “สวยงาม” เสมอไป ตราบใดที่เรามีศรัทธาและความตั้งใจ มีอุดมคติที่ชัดเจนในชีวิต เราก็จะเอาชนะความยากลำบากทั้งหมดได้ ประสบการณ์ที่ Truong Sa จะเป็นสัมภาระอันล้ำค่าในการเดินทางของฉันในฐานะนักข่าวเสมอ
ที่มา: https://baolamdong.vn/xa-hoi/202506/ky-niem-100-nam-ngay-bao-chi-cach-mang-viet-nam-2161925-2162025-truong-sa-hai-lan-den-va-nhung-ky-uc-khong-phai-bab1ef4/
การแสดงความคิดเห็น (0)