ปลาแวมไพร์รอดชีวิตจากการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่ 4 ครั้ง

ปลาแลมเพรย์จัดอยู่ในกลุ่มปลาโบราณ Agnatha ที่วิวัฒนาการขึ้นมาเมื่อ 450 ล้านปีก่อน ก่อนที่ไดโนเสาร์จะถือกำเนิด

โครงสร้างปากของปลาแลมเพรย์ช่วยให้มันเกาะติดกับเหยื่อเพื่อดูดเลือด ภาพโดย: มาร์ลี มิลเลอร์ — โครงสร้างปากของปลาแลมเพรย์ช่วยให้มันเกาะติดกับเหยื่อเพื่อดูดเลือด ภาพโดย: *มาร์ลี มิลเลอร์*

ปลาแลมเพรย์ แปซิฟิก ( Entosphenus tridentatus ) อาศัยอยู่ในระบบนิเวศน้ำจืดและทะเลในมหาสมุทร แปซิฟิก ตอนเหนือ ตั้งแต่แคลิฟอร์เนียไปจนถึงอลาสกา และตลอดทะเลเบริงไปจนถึงรัสเซียและญี่ปุ่น พวกมันกินเลือดและของเหลวในร่างกายของปลาชนิดอื่น ๆ รวมถึงปลาแซลมอน แปซิฟิก ปลาลิ้นหมา ปลาร็อกฟิช และปลาค็อด แปซิฟิก ตามข้อมูลของ Live Science

ปลาแลมเพรย์เป็นกลุ่มปลาโบราณที่ไม่มีขากรรไกรซึ่งวิวัฒนาการขึ้นมาเมื่อกว่า 450 ล้านปีก่อนในยุคซีโนโซอิก ยุคออร์โดวิเชียน (485 - 444 ล้านปีก่อน) ปัจจุบันมีปลาแลมเพรย์ประมาณ 40 สายพันธุ์ที่ยังคงมีชีวิตอยู่ทั่วโลก สิ่งมีชีวิตคล้ายปลาไหลเหล่านี้เคยอาศัยอยู่ในลำธารมานานก่อนยุคไดโนเสาร์และแม้กระทั่งก่อนยุคต้นไม้ พวกมันรอดชีวิตจากการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่อย่างน้อยสี่ครั้ง ปลาแลมเพรย์เป็นปลาที่ไม่มีก้าง โครงกระดูกทำจากกระดูกอ่อนทั้งหมด แทนที่จะมีขากรรไกร ปลาแลมเพรย์มีปากรูปปากยื่นที่เต็มไปด้วยฟัน ซึ่งพวกมันใช้ในการดูดเหยื่อและดูดเลือดและของเหลวในร่างกาย นักวิทยาศาสตร์ระบุว่าพวกมันไม่กินเนื้อสด

ตัวเมียวางไข่ในรังมากถึง 200,000 ฟอง และฟักไข่ในน้ำจืดประมาณสามถึงสี่สัปดาห์ หลังจากตัวอ่อนฟักออกมา พวกมันจะขุดโพรงลงไปในตะกอนและฝังตัวอยู่ที่นั่นนานถึงหนึ่งทศวรรษ พวกมันจะออกมาเป็นตัวเต็มวัยและอพยพไปตามกระแสน้ำไปยังมหาสมุทรเพื่อหาอาหาร และจะกลับมายังน้ำจืดอีกครั้งในอีกไม่กี่ปีต่อมาเพื่อผสมพันธุ์ ปลาแลมเพรย์ที่โตเต็มวัยจะมีความยาวได้ถึง 84 เซนติเมตร และสามารถเดินทางเข้าไปในแผ่นดินได้หลายร้อยกิโลเมตรเพื่อค้นหาแหล่งวางไข่และแหล่งเพาะพันธุ์ที่เหมาะสม

ปลาแลมเพรย์แปซิฟิกเป็นเหยื่อยอดนิยมของนก สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม และปลาชนิดอื่นๆ เนื่องจากมีเนื้อปลาที่มันมาก มีแคลอรีสูงกว่าปลาแซลมอนที่มีน้ำหนักเท่ากันถึง 3-5 เท่า ดังนั้นจึงมีบทบาทสำคัญในระบบนิเวศน้ำจืดและมหาสมุทร

อันคัง (อ้างอิงจาก Live Science )

ลิงค์ที่มา