ครูของฉันสมัยนั้น
เวลาผ่านไปอย่างเงียบสงบ
แต่เงาเก่ายังคงอยู่
อ่อนโยนในหัวใจของฉัน
ชุดเดรสสีขาวสไตล์โอลด์สคูล
ซ่อนตัวอยู่ใต้ต้นสนเก่า
ทุกครั้งที่ฤดูร้อนมาถึง
คึกคักไปด้วยเสียงเพลง
จากนั้นนกก็กางปีกออก
เธอไปที่ไหน?
ชั้นเรียนเก่าจำชอล์กสีขาว
คนสมัยก่อนเขาไปไหนกัน?...
คุณคงยังจำได้แน่นอน
ความทรงจำในช่วงสุดท้ายของชีวิต
คนข้ามฟากออกจากท่าเรือ
เงียบสงัดดังฟ้าและดิน
ฉันกลับมาแล้ว
โรงเรียนเก่าเปลี่ยนไปแล้ว
แต่ภาพเก่าๆ ก็มีมากมาย
ยังพิมพ์อยู่ใต้เมฆ...
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)