คิดถึงบ่อน้ำหลังฤดูร้อน

ในเดือนตุลาคม แสงแดดสีทองอร่ามส่องประกายดุจน้ำผึ้งบนท้องฟ้าฤดูใบไม้ร่วง ในเมืองใหญ่ ฉันโหยหาบ้านเกิด โหยหาอาหารเย็นที่อบอวลไปด้วยกลิ่นควันไฟจากครัวใต้หลังคามุงจากในชนบท โหยหาภาพพ่อแม่ที่ยืนอยู่ข้างโอ่งน้ำในสวนหลังบ้าน

ภาพประกอบ (AI)

ในเดือนตุลาคม แสงแดดสีทองอร่ามส่องประกายดุจน้ำผึ้งบนท้องฟ้าฤดูใบไม้ร่วง ในเมืองใหญ่ ฉันโหยหาบ้านเกิด โหยหาอาหารเย็นที่อบอวลไปด้วยกลิ่นควันไฟจากครัวใต้หลังคามุงจากในชนบท โหยหาภาพพ่อแม่ที่ยืนอยู่ข้างโอ่งน้ำในสวนหลังบ้าน

ฉันเกิดและเติบโตในทุ่งราบลุ่มชื้นแฉะ วัยเด็กของฉันเต็มไปด้วยวันเวลาอันงดงาม ว่าวพลิ้วไหวดุจสายลม มอบปีกแห่งความฝันที่โบยบินสูงลิบลิ่ว ยามค่ำคืนเต็มไปด้วยโคมหิ่งห้อยที่เคยเปี่ยมไปด้วยความคิดถึง ท่ามกลางความทรงจำอันงดงามในวัยเด็ก ภาพบ่อน้ำในฤดูร้อนยังคงไม่เลือนหายไปจากความทรงจำ แม้เวลาจะผ่านมาครึ่งชีวิตแล้วก็ตาม

ฉันสงสัยว่าพอเราโตขึ้น เราจะนึกถึงเรื่องเก่าๆ เรื่องราวในอดีตที่แม่มักจะเอ่ยถึงด้วยคำว่า "ย้อนเวลา" อยู่บ่อยๆ ไหมนะ ฟังดูแล้วน่าเศร้าใจจริง! สมัยก่อน แม่เลือกโอ่งน้ำมาวางไว้ใกล้ประตูครัวเพื่อความสะดวกในการรับประทานอาหารประจำวัน ห่างไปเพียงไม่กี่ก้าว ถึงแม้จะสั้น แต่จำนวนครั้งที่แม่เดินผ่านก็เท่ากับจำนวนครั้งที่แม่ทุ่มเทความรักทั้งหมดให้กับมื้ออาหารของครอบครัว เสียงฝีเท้าของแม่บนผืนดินเก่าๆ เผยให้เห็นพื้นผิวสีดำมันวาวของดินที่ชื้นแฉะ ดินที่ฉันจำได้นั้น ฉันรักราวกับไม่ได้อยู่บ้านมานาน อยากกลับไปหาแม่ในครัวทันที เอนกายพิงไหล่ผอมบาง สัมผัสความอบอุ่นของความรัก เดินเท้าเปล่ากับแม่บนผืนดินเก่าๆ ท่ามกลางกลิ่นโคลนแห้ง ผ่านฤดูฝนและแดดมาหลายฤดู

ลึกลงไปในใจฉัน บ่อน้ำหลังฤดูร้อนนั้นดูเรียบง่าย แฝงไปด้วยความหมายมากมายของความรักใคร่ในครอบครัว มีทั้งความพิถีพิถันของพ่อ ความขยันหมั่นเพียรของแม่ และความรักอันไร้ขอบเขตที่พ่อแม่มีต่อลูกๆ ฉันนึกถึงสมัยเด็กๆ หลังเลิกเรียน แม่มักจะบอกให้ฉันไปอาบน้ำหลังบ่อน้ำ แล้วค่อยกลับมากินข้าว แสงแดดอ่อนๆ ยามพระอาทิตย์ตกดินส่องประกายสีเหลืองอ่อน ราวกับสายน้ำที่ไหลผ่านจากทัพพีที่แม่รินให้ฉันอย่างแผ่วเบา สะท้อนรอยยิ้มสดใสของแม่เมื่อลูกๆ เติบโตขึ้นอย่างสงบสุขในแต่ละวัน เสียงลมกระทบยอดไผ่นอกรั้ว ผสานกับเสียงน้ำไหล ราวกับบทเพลงแห่งความสุขที่บรรเลงปิดท้ายวันอันสงบสุขที่ผ่านไปอย่างอ่อนโยน...

ต่อมาฉันกับพี่สาวก็เติบโตขึ้น รูปร่างของพ่อก็ผอมลงตามกาลเวลา แก้มของพ่อก็มีรอยแผลจากลมฝนแห่งชีวิต ผมของเขาปนกับน้ำค้างแข็งขาว ไหน้ำยังคงอยู่ที่เดิม และไม้ไผ่ที่แข็งแรงซึ่งพ่อสานเข้ากับตะแกรงก็ผุพังไปตามกาลเวลา จุดสีเทาค่อยๆ ปรากฏขึ้นแทนที่จุดสีเขียวเดิม และไม้ไผ่บางต้นก็มีเห็ดเล็กๆ ขึ้นอยู่ตามด้านข้าง เป็นสัญญาณว่าถึงเวลาต้องเปลี่ยนไหน้ำแล้ว ในช่วงบ่ายที่อากาศเย็น พ่อจะใช้มีดพร้าไปที่รั้วและเลือกต้นไผ่แก่ๆ ตรงๆ มาผ่าไม้ไผ่เพื่อทำตะแกรง ทุกครั้งที่ฤดูฝนและแดดผ่านไป พ่อจะตรวจสอบไหน้ำของแม่อย่างระมัดระวัง เพียงเท่านี้ก็เพียงพอที่จะเข้าใจความรักที่พ่อมีต่อแม่เหมือนตอนแรกแล้ว

วันที่ฉันเปลี่ยนโอ่งน้ำ ฉันมีความสุขมาก เพราะได้อาบน้ำอย่างสบายใจ มีกิจกรรมต่างๆ มากมาย เช่น สาดน้ำใส่พี่สาวคนรอง ใช้กะลามะพร้าวหมุนน้ำเป็นวงกลมในโอ่งเพื่อความสนุกสนาน แต่ไม่นานหลังจากนั้น พี่สาวคนรองก็แต่งงาน ทิ้งบ้านเกิดไว้กับพ่อแม่ ฉัน และโอ่งน้ำในสวนหลังบ้าน ตอนกลางคืนก็เหมือนทุกคืน ข้างนอกโอ่งน้ำมีเสียงเครื่องทำน้ำอุ่นทำให้เกิดน้ำค้าง แม่ของฉันพลิกตัวไปมา นอนไม่หลับ กังวลเรื่องงานแต่งงานของพี่สาว ลูกสาวที่แต่งงานแล้วก็คือลูกของคนอื่น

แล้วบ่ายวันหนึ่ง บนโอ่งน้ำหลังฤดูร้อน แม่นั่งเลือกผลสบู่แต่ละลูกมาต้มน้ำสระผมให้น้องสาวก่อนแต่งงาน น้ำสบู่แต่ละทัพพีที่แม่ใช้ล้างผมยาวสลวยสีดำของน้องสาวเปรียบเสมือนคำสัญญาแห่งความสุขชั่วชีวิตเมื่อแต่งงาน แม่คิดถึงน้องสาวคนที่สอง คิดถึงเวลาที่ต้มน้ำสบู่สระผม และแม่ก็จำได้ว่าลูกสาวของเธอเอง คุณยายของเธอก็ต้มน้ำสบู่สระผมเหมือนกัน...

สองฤดูแห่งแสงแดดและฝนในภาคใต้ค่อยๆ ผ่านไป ไหน้ำยังคงอยู่ที่เดิม สิ่งเดียวที่แตกต่างคือมีโครงตาข่ายที่ทำจากน้ำเต้าสำหรับเก็บผลไม้ไว้รับประทาน และร่มเงาให้แม่ได้ล้างผัก ต้มปลา และหุงข้าวในยามแดดร้อน ฉันยังจำช่วงเวลาเก่าๆ เหล่านั้นได้อย่างแจ่มชัด ทุกครั้งที่แสงแดดยามเช้าส่องลงมา ราวกับปลุกรุ่งอรุณให้ตื่นขึ้น ชวนผึ้งและผีเสื้อบินวนเวียนอยู่บนกลีบดอกไม้สีขาวและสีเหลือง บรรเลงเพลงต้อนรับวันใหม่ที่สงบสุข

ตอนนั้นฉันโตขึ้น ออกจากบ้านเกิดไปเรียนในเมือง ตระเวนไปทั่ว ทิ้งพ่อแม่ไว้ที่บ้านเกิด ทิ้งโอ่งน้ำไว้หลังบ้าน ทุกครั้งที่อากาศเปลี่ยน แม่จะมีเวลาเด็ดใบไม้มาอบไอน้ำข้างโอ่งน้ำเพื่อบรรเทาอาการหวัดบ้างไหม มือของพ่อที่ด้านชาตามกาลเวลา ยังมีแรงตัดไม้ไผ่เป็นเส้นๆ ทำโอ่งน้ำใบใหม่ให้แม่หรือเปล่า ฉันสงสัยว่าพี่สาวคนที่สองจะขึ้นรถบัสไปเยี่ยมพ่อแม่หรือเปล่า พอคิดแบบนั้น หัวใจฉันก็ปวดร้าว อยากวิ่งให้เร็วที่สุดเพื่อกลับบ้านเกิดของพ่อแม่

หลังจากผ่านชีวิตที่ผันผวนมาหลายสิบปี พ่อแม่ของฉันก็แก่ชราลง โถน้ำเก่าๆ กลายเป็นเพียงความทรงจำในวัยเด็กของฉัน ฉันขอบคุณพ่อแม่ในใจที่มอบความทรงจำอันงดงามในวัยเด็กให้กับฉัน

ทิ ฮวง เคียม

ที่มา: https://baolongan.vn/nho-thuong-ang-nuoc-sau-he-a205091.html