ดินแดนชาบลาว - ​​ดินแดนแห่งจิตวิญญาณของชนบทและความคิดถึง

ตามเอกสารเก่า คำนามเฉพาะ B'Lao ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น Bao Loc เมื่อวันที่ 19 สิงหาคม 1958 แต่ชื่อเดิมนั้นได้ฝังลึกในจิตใต้สำนึกของผู้ที่ใช้ชีวิตมาตั้งแต่ปี 1940 สำหรับคนรุ่น 8X - 9X ที่เกิดในดินแดนชา มีนักเรียนที่เรียนจบสูงและไปเรียนหรือทำงานต่างประเทศ แต่ยังคงจำแถวชาเขียวบนระเบียง รั้ว และชาร้อน ๆ ที่สดชื่นที่ฝังลึกอยู่ในใจพวกเขา

การเก็บเกี่ยวชาในบลาว

ในฐานะครูผู้สอนภาษาต่างประเทศในดินแดนแห่งชามานานกว่า 30 ปี ทุกครั้งที่ฉันยืนอยู่ในชั้นเรียน ฉันมักจะแบ่งปันกับนักเรียนของฉันว่า "ฉันเป็นคนเบลาว คุณต้องมีความรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของครอบครัวและภูมิภาคของคุณ โดยเฉพาะวัฒนธรรมการดื่มชาของชนพื้นเมือง บางทีเมื่อคุณโตขึ้น คุณอาจจะยังจำภาพของบ้านเกิด บรรพบุรุษ และครูบาอาจารย์ในอดีตของคุณได้"

แม้ว่าชาเขียวจะเป็นเครื่องดื่มแบบดั้งเดิม แต่ชาก็เหมือนคน ชาจะอร่อยก็ต่อเมื่อมีเวลาดูดซึมเท่านั้น

ในช่วงเทศกาลเต๊ตที่ผ่านมา อาจารย์เหงียนหุ่งซอน อดีตลูกศิษย์ ได้เดินทางมาเยี่ยมเยียน ฉันเชิญเขามาดื่มชาร้อนจากรั้ว เขาจ้องมองชาเขียวหอมกรุ่นด้วยดวงตาที่เป็นประกาย เธอเล่าให้ฟังว่า “ฉันเคยไปหลายประเทศ ดื่มเครื่องดื่มหลากหลายชนิด แต่เมื่อกลับถึงบ้านและเห็นชาสดรสชาติบ้านเกิด ฉันก็นึกถึงทุ่งชาสมัยเด็กๆ ทันที นึกถึงภาพแม่และพี่สาวสวมหมวกทรงกรวยพร้อมตะกร้าบนหลังลอยไปมาบนเนินชา หรือภาพสาวๆ ชาวเขาคอโฮเดินเป็นแถวยาวถือฟืนกลับบ้านตามสวนชาและกาแฟที่ฝังแน่นอยู่ในความทรงจำของฉัน จากนั้นฉันก็นึกถึงเสียงสะท้อนของครูเมื่อกว่า 20 ปีที่แล้ว... แม้ว่าชาเขียวจะเป็นเครื่องดื่มดั้งเดิม แต่ชาก็เหมือนคน ชาจะอร่อยก็ต่อเมื่อมีเวลาซึมซับและมีรสชาติดี คนเราก็เหมือนกัน หากคุณต้องการให้ชาเข้ามาในใจ คุณต้องนึกถึงเรื่องราวนี้ด้วยเพื่อนำสิ่งดีๆ มาให้ผู้ดื่ม คนโบราณกล่าวว่า “ชาคือชา” ชาเป็นการแสดงความเคารพต่อรสชาติของชาเขียวและความกตัญญูของเจ้าบ้าน

ล่าสุด เมื่อพบกับอาจารย์ทรานดิงห์ลอง ที่กำลังเดินทางกลับบ้านไปเยี่ยมครอบครัว ทั้งอาจารย์และลูกศิษย์ต่างก็ร่วมกันชงชาเขียวดื่ม ขณะรอ หลงสารภาพว่า “ฉันออกจากบ่าวมาเกือบ 10 ปีแล้ว ที่นั่น ในฤดูหนาว อุณหภูมิจะลดลงเหลือ 0 องศา ฉันคิดถึงการดื่มชาเขียวขิงร้อนๆ สักถ้วย และได้ยินคำแนะนำเรื่องชาจากผู้เฒ่าอย่างเธอ เพื่อทำให้หัวใจของคนที่อยู่ห่างไกลบ้านอบอุ่น ไม่มีอะไรจะน่าเพลิดเพลินไปกว่าการดื่มชาสักถ้วย และพูดคุยเกี่ยวกับวัฒนธรรมของผู้คนที่เข้ามาตั้งรกรากใหม่ การเอาตัวรอด และความก้าวหน้าของพวกเขา เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา ฉันล้มจากมอเตอร์ไซค์และแขนหัก นอนอยู่คนเดียวในห้อง หลังจากใส่เฝือก ฉันก็รู้ว่าตัวเองโดดเดี่ยวและคิดมากเรื่องเงิน - เพื่อเอาตัวรอด คุณก็รู้ว่าครอบครัวของฉันไม่ได้ร่ำรวย ในฐานะลูกคนโต ฉันพยายามเอาตัวรอดเพื่อทดสอบทักษะเอาตัวรอดในต่างแดน ฉันจำสิ่งที่คุณบอกฉันเสมอ ก่อนไปต่างประเทศว่า 'ในครอบครัวที่ไม่มีใครให้เกียรติครอบครัว นั่นคือครอบครัวที่ไม่มีความสุข' ในไต้หวัน ยังมีดอกทานตะวันป่ามากมาย เช่น ลัมดอง ดอกไม้ชนิดหนึ่งที่บานสะพรั่งจนเหลืองสดใสตลอดฤดู ของความมีชีวิตชีวาเหมือนชีวิตที่ต้องทนทุกข์เพื่อมีอนาคต หรือเหมือนรสชาติของชาเขียวที่ค้างอยู่ในคอเมื่อฉันกำลังซ่อมแซมสิ่งต่างๆ ตอนนี้ฉันมีครอบครัวแล้ว ภรรยาของฉันก็เป็นอาจารย์เช่นกัน - เป็นคนพื้นเมืองของบ่าว - นั่นเป็นเรื่องที่น่ายินดีนะครู! การระลึกถึงบ้านเกิดของฉันคือการระลึกถึงเนินชา ถนนที่ลาดชันจนถึงฤดูใบไม้ร่วงเมื่อดอกทานตะวันป่าบานเป็นสีเหลือง ที่ปู่ย่าตายายและพ่อแม่ของฉันเคยไถดิน..." ลองก้มศีรษะและเอามือปิดหน้าไว้ นึกถึงช่วงเวลาอันห่างไกล...

ต้นชาเขียวหน้าบ้าน

สำหรับเหงียน มี ฮัว ผู้สำเร็จการศึกษาปริญญาโทบริหารธุรกิจจากสหรัฐอเมริกาและต่อมาดำรงตำแหน่งรองประธานเจ้าหน้าที่บริหารของบริษัทขนาดใหญ่แห่งหนึ่งในสหรัฐอเมริกา ครอบครัวของเธอจะดื่มชาเขียวเฉพาะในช่วงวัยเด็กของเธอเท่านั้น จนกระทั่งเธอไปตั้งรกรากที่ต่างประเทศ เธอเล่าว่า “ฉันชอบคำพูดของครูมาก: น้ำก่อน ชาที่สอง การชงครั้งที่สาม การดื่มครั้งที่สี่ พี่ชายที่ห้า ซึ่งพี่ชายคือคนสำคัญที่สุด เนื่องจากพวกเขาเป็นผู้รู้ที่มีสายสัมพันธ์ทางความคิดเดียวกัน พวกเขาจึงมีคำพูดที่สุภาพ มีความรู้สึกลึกซึ้ง และเคารพซึ่งกันและกันในยามสุขและทุกข์ของชีวิต ชาเขียวไม่เพียงแต่เป็นเครื่องดื่มพื้นบ้านเท่านั้น แต่ยังเก็บรักษาเรื่องราวเชิงปรัชญาที่ทำให้ชีวิตของคู่ครองสวยงาม โดยเฉพาะในช่วงเวลาแห่งการผสมผสาน การสื่อสาร และการเจรจา ผู้คนต้องการสิ่งแปลกใหม่ 3 อย่าง ได้แก่ ภาษาต่างประเทศ รูปลักษณ์ภายนอก และ การทูต ทุกครั้งที่ฉันกลับไปเยี่ยมครูด้วยชาเขียวเก่าๆ พร้อมกับขอร้องอย่างอ่อนโยนให้ชงชาเขียวหอมๆ ให้เรา ฉันนึกถึงช่วงเวลาที่ฉันและเพื่อนๆ ปั่นจักรยานผ่านเนินเขาชาเขียวที่เชิงเขาไดบิญห์ ซึ่งเต็มไปด้วยจิตวิญญาณของบ้านเกิดและความคิดถึงของผู้คนที่อยู่ห่างไกลจากบ้าน...”

ที่มา: https://thanhnien.vn/xu-tra-blao-noi-mang-hon-que-va-noi-nho-185250127222541524.htm