Βιετναμέζικο φαγητό, βιετναμέζικο σπίτι, Βιετναμέζοι και ιστορία αγάπης

Με πάνω από 200 σελίδες, το βιβλίο «Το Βιετναμέζικο Φαγητό είναι Σπίτι» όχι μόνο συμπυκνώνει τις εξαιρετικές γεύσεις της βιετναμέζικης κουζίνας, αλλά αφηγείται και μια βαθιά ιστορία για τη βιετναμέζικη ταυτότητα, για τη γη και τους ανθρώπους της, με συγκινητικές εμπειρίες για την οικογένεια. Η Αν Λι, για άλλη μια φορά, απλώς αφηγείται μικρές αλλά ουσιαστικές ιστορίες, αρωματικές αλλά χωρίς λουλουδάτη γλώσσα, όμορφες αλλά βαθιά συνηθισμένες και αξιαγάπητες...

Το «Βιετναμέζικο φαγητό είναι το σπίτι» είναι μια συλλογή σύντομων δοκιμίων για τη βιετναμέζικη γαστρονομική κουλτούρα, την οποία μπορείτε να διαβάζετε λίγο κάθε μέρα, χαλαρά απολαμβάνοντας το πρωινό σας τσάι ή κατά τη διάρκεια του τελευταίου σας ταξιδιού με το μετρό για το σπίτι. Αλλά για τις Βιετναμέζες, μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως ένας ενδιαφέρων οδηγός για πιάτα, γαστρονομικούς προορισμούς και έθιμα και παραδόσεις κάθε βιετναμέζικης οικογένειας.

Το «Βιετναμέζικο φαγητό είναι το σπίτι» είναι επίσης μια βαθιά συγκινητική ιστορία για τη βιετναμέζικη ταυτότητα, για τη γη και τους ανθρώπους της, με συγκινητικές εμπειρίες για την οικογένεια.

Το βιβλίο χωρίζεται σε έξι μέρη, χρησιμεύοντας ως αλληγορία για την τύχη στη βιετναμέζικη κουλτούρα. Το πρώτο μέρος αφηγείται ειδικές ημέρες αγοράς με παραδοσιακά σνακ από τον Βορρά έως τον Νότο. Το δεύτερο μέρος, με τίτλο «Γεύματα στην Αγορά, Φάτε Αν Χάσετε», παρουσιάζει τυπικές γαστρονομικές εμπειρίες με απλά αλλά εκλεκτά πιάτα όπως σπασμένο ρύζι, χυλό και ψωμί. Στο τρίτο μέρος, η Ann Lee χωρίζει τα σπιτικά γεύματα ανά ημέρα της εβδομάδας, υπενθυμίζοντας τα ζεστά, παρηγορητικά γεύματα που πάντα μένουν στο μυαλό όλων. Το τέταρτο μέρος, «Νωρίς το πρωί την πρώτη μέρα του Σεληνιακού Νέου Έτους», αποτελείται από ευγενικά δοκίμια για πιάτα που προσφέρονται ως θυμίαμα στις γιορτές. Το πέμπτο μέρος αφηγείται την ιστορία των διαφόρων φύλλων στα βιετναμέζικα γεύματα, όπου το κρέας και το ψάρι μπορεί να απουσιάζουν, αλλά τα γεύματα είναι πάντα γεμάτα με άφθονα λαχανικά. Το έκτο μέρος εξερευνά τα έθιμα και τις παραδόσεις, αποκαλύπτοντας τα υποκείμενα πολιτιστικά ρεύματα των βιετναμέζικων γευμάτων, από τα οποία μπορεί κανείς να δει τη ζεστασιά και το κρύο της ζωής να αντανακλάται σε ένα μπολ ρύζι, ένα φλιτζάνι τσάι ή μερικές φορές απλώς σε έναν κόκκο πιπεριού ή μια πιπεριά τσίλι...

Στην αρχή του βιβλίου, η Ann Lee γράφει: «Οι τίγρεις κατεβαίνουν από τα βουνά και βγαίνουν στην ανοιχτή θάλασσα, αλλά μερικές φορές λαχταρούν να γυρίσουν πίσω, θυμούμενοι το δάσος όπου γεννήθηκαν. Τα παιδιά που φεύγουν από την ηλιόλουστη, ζεστή πόλη, που φεύγουν από την πράσινη, σκιερή εξοχή, που φεύγουν από τον κήπο με τις κίτρινες ανθισμένες κολοκύθες και το γλυκό, δροσερό νερό της βροχής, όσο μακριά κι αν ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο, ακόμα και όταν μεγαλώσουν και γεράσουν, θα θυμούνται ακόμα τις γεύσεις του φαγητού που τα έθρεψε, που τα μεγάλωσαν οι γιαγιάδες, οι μητέρες και οι στοργικές θείες και θείοι τους που τους κρατούσαν χέρι-χέρι στην παιδική τους ηλικία, καθώς και εκείνοι που παραμένουν, που, όσα χρόνια κι αν περάσουν, θυμούνται ακόμα τις γλυκές και αρωματικές γεύσεις που αγαπούσαν. Πώς μπορούμε να μην μεγαλώσουμε και να μην αγαπάμε για πάντα το βιετναμέζικο φαγητό, το οποίο, όπου κι αν βρισκόμαστε, μας θυμίζει την πατρίδα μας;»

Πράγματι, διαβάζοντας τις σελίδες του βιβλίου «Vietnam Food is Home», μπορεί κανείς να φανταστεί έντονα την εικόνα της Βιετναμέζας σε κάθε σπίτι. Αυτή η γυναίκα, ανεξάρτητα από την εμφάνισή της, όταν στέκεται στην κουζίνα γεμάτη με το άρωμα της σάλτσας ψαριού και των αχνιστών πιάτων, θα εκπέμπει πάντα μια φωτεινή και χαρούμενη αύρα. Γιατί καμία σύζυγος ή μητέρα δεν θα έριχνε την πικρή της δυσαρέσκεια στα γεύματα που ετοιμάζει για τον άντρα και τα παιδιά της.

Όταν γράφει για οικεία, ρουστίκ πιάτα, οι περιγραφές της Ann Lee ξεπερνούν την απλή εξήγηση του πώς να τα μαγειρέψετε και να τα φάτε. Μέσα σε κάθε λέξη κρύβεται η μοναδική γεύση της περιοχής από όπου προέρχονται αυτά τα φρέσκα υλικά, οι εμπειρίες που μεταδίδονται από γιαγιά σε μητέρα σε κόρη και οι γαστρονομικές παραδόσεις πολλών γενεών Βιετναμέζικων.

Η Αν Λι προγραμματίζει τα σπιτικά της γεύματα για όλη την εβδομάδα, με ένα διαφορετικό πιάτο κάθε μέρα, και την Κυριακή είναι ένα επίσημο και συγκινητικό γεύμα για τους καλεσμένους. Εκεί, η Αν Λι παίζει τον ρόλο της αρχιμάγειρα, μοιράζοντας ιστορίες για το μαγείρεμα και το φαγητό, για την κουζίνα και το σπίτι, για το παρελθόν και το παρόν, όλα περιστρεφόμενα γύρω από οικογενειακά γεύματα, με πιάτα που όλοι έχουν δοκιμάσει ή τρώνε τακτικά κάθε μέρα. Ωστόσο, μερικά από τα γραπτά της αγγίζουν την καρδιά του αναγνώστη, εδώ κι εκεί σαν υπενθύμιση, εδώ κι εκεί σαν πόνος στην καρδιά των παιδιών που σκέφτονται τους γονείς τους...

Ως κόρη, μητέρα και μέλλουσα γιαγιά, η Ann Lee αφιερώνει τα γραπτά της στα πιο ευγενικά, ζεστά και αγαπημένα λόγια, σαν να λατρεύει τους στοργικούς δεσμούς της ζωής της. Στα γραπτά της για το φαγητό, για απλά αρτοσκευάσματα, για το φαγητό του δρόμου, για σπιτικά γεύματα ή για τα συστατικά της κουζίνας, είναι πάντα σαφές ότι φροντίζει σχολαστικά την κουζίνα και τα γεύματα για την οικογένειά της κάθε μέρα. Το μεγάλο μήνυμα πίσω από την ιστορία του φαγητού και των δώρων είναι ότι όπου υπάρχει καπνός στην κουζίνα, όπου κάποιος μαγειρεύει και μας περιμένει να επιστρέψουμε, αυτό είναι το σπίτι μας. Το φαγητό μας θρέφει καθημερινά και ο τρόπος με τον οποίο οι γυναίκες φροντίζουν τις οικογένειές τους μέσω των γευμάτων έχει καλλιεργήσει την βιετναμέζικη ψυχή, έτσι ώστε όπου κι αν πάμε, να βρίσκουμε ακόμα την πατρίδα μας στην καρδιά αυτής της κουζίνας.

Το γαστρονομικό ταξίδι που παρουσιάζει η Ann Lee σε αυτό το μικρό βιβλίο είναι ένα ταξίδι για να ανακαλύψουμε ξανά την αγάπη που σταδιακά ξεθωριάζει στη σύγχρονη πόλη, όπου οι γυναίκες πρέπει να εργάζονται για να κερδίσουν χρήματα ενώ βιάζονται να ετοιμάσουν γεύματα για τις οικογένειές τους. Φαίνεται ότι η Ann Lee θέλει να υπενθυμίσει απαλά στις νεαρές γυναίκες, όπως η κόρη της, ότι προσπαθούμε συνεχώς να γίνουμε καλύτερες εκδοχές του εαυτού μας, αλλά αυτό που πρέπει να διατηρήσουμε είναι να είμαστε ευτυχισμένες. Και η ευτυχία κάθε βιετναμέζικης οικογένειας συχνά εκδηλώνεται πιο καθαρά μέσα από κάθε γεύμα...

Η Αν Λι είναι το ψευδώνυμο της δημοσιογράφου Λε Λαν Αν, η οποία έχει εργαστεί για πολλά χρόνια σε γυναικεία περιοδικά. Υπήρξε συνιδρύτρια και δημιουργός της έκδοσης "Women Today" για πολλά χρόνια και έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος του πάθους της σε θέματα που σχετίζονται με τις γυναίκες, τον γάμο και τα παιδιά. Μετά από βιβλία όπως τα "Beloved Forty", "Still in Love", "Eat and Love and Eat and Love", "Just Love Is Enough", "Hello, Love of Yesterday", "The 4.0 Daughter-in-Law, the Modern Mother-in-Law" κ.λπ., η Αν Λι παρουσίασε στους αναγνώστες μια συλλογή δοκιμίων με τίτλο "Vietnam Food is Home", ως δώρο στις γυναίκες ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας 2025.