Νεαρός συγγραφέας Le Quang Trang: «Η δύναμη των νέων συγγραφέων είναι μεγάλη, αλλά αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις»

Σύμφωνα με τον νεαρό συγγραφέα Le Quang Trang, αυτή τη στιγμή, η νεανική συγγραφική δύναμη είναι μεγάλη και υψηλής ποιότητας, αλλά αντιμετωπίζει επίσης πολλές προκλήσεις, από τη διατήρηση της ταυτότητας, μέχρι το πώς να δημιουργήσει έργα που είναι επίκαιρα αλλά πρέπει να είναι στοχαστικά, καθώς και τις δυσκολίες βιοπορισμού από το επάγγελμα...

Ο νεαρός συγγραφέας Le Quang Trang. (Φωτογραφία: NVCC)

Ρεπόρτερ: Συγγραφέα Λε Κουάνγκ Τρανγκ, κατά τη γνώμη σας, στη λογοτεχνική ροή των τελευταίων 50 ετών από το 1975, ποια είναι η γνώμη σας για τη συμβολή των νέων συγγραφέων και κατάφεραν να συμβαδίσουν με τις αλλαγές της κοινωνίας και της ζωής σήμερα;

Συγγραφέας Le Quang Trang: Βλέπω ότι η βιετναμέζικη λογοτεχνία μετά το 1975, δηλαδή τα τελευταία 50 χρόνια, έχει γνωρίσει μια πολύ λαμπρή ανάπτυξη, ειδικά τα τελευταία 20 χρόνια, και όταν η τεχνολογία 4.0 άρχισε να αναπτύσσεται ραγδαία.

Η νέα γενιά σαν εμάς έχει μια άξια κληρονομιά και έχει μια προβολή όσων η προηγούμενη γενιά έχει εργαστεί σκληρά για να καλλιεργήσει όσον αφορά το είδος, τη μορφή, την τέχνη... Οι νέοι συγγραφείς τα τελευταία χρόνια, όταν απορροφούν την πεμπτουσία της ξένης λογοτεχνίας αλλά και έχουν πιο ανοιχτές διαστάσεις, τα έργα τους είναι πιο κοντά στη ζωή και ειδικά στη σημερινή ταραγμένη ζωή, έχουν ανοίξει πολλά ζητήματα για να σκεφτείτε. Δεν υπήρξε ποτέ εποχή που η νεανική συγγραφική δύναμη να είναι τόσο μεγάλη και ποιοτική όσο σήμερα.

Ωστόσο, εκτός από αυτά τα πλεονεκτήματα, υπάρχουν και προκλήσεις. Στην εποχή που ζούμε με τόσο γρήγορους ρυθμούς και κυριαρχούμαστε από τα κοινωνικά δίκτυα, η λογοτεχνία είναι ένα είδος που χρειάζεται χρόνο, χρειάζεται μια ήρεμη και προβλεπτική φύση. Έχετε αρκετή αποφασιστικότητα, χρόνο και απορρόφηση για να ωριμάσετε το έργο σας;

Αλλά εκτός από αυτό, υπάρχει και το πρόβλημα του κατά πόσον τα έργα μας εξακολουθούν να είναι επίκαιρα αν υπάρξει μια περίοδος απομόνωσης και ηρεμίας. Αυτά είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η νέα λογοτεχνία σήμερα.

Ωστόσο, πιστεύω ότι, με τη γενική τάση των καιρών και την πρόοδο της νεανικής λογοτεχνίας στη χώρα μας, μπορούμε ακόμα να πιστεύουμε ότι η νέα γενιά θα κληρονομήσει τα επιτεύγματα του παρελθόντος και θα κάνει μεγάλα βήματα προόδου. Ειδικά στην εποχή της εθνικής ανάπτυξης, οι πρόσφατες εποχές έχουν θέσει πολλά νέα ζητήματα για να έχετε χρόνο να ακούσετε και να αναλογιστείτε το έργο σας.

Ο συγγραφέας Le Quang Trang απαντά σε συνεντεύξεις Τύπου.

Δημοσιογράφος: Αυτή τη στιγμή, εκτός από τις προκλήσεις που μόλις αναφέρατε, ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι νέοι συγγραφείς και πώς μπορούν να τις ξεπεράσουν για να παράγουν έργα που αφήνουν ένα προσωπικό στίγμα ή μια εντύπωση στους αναγνώστες;

Συγγραφέας Le Quang Trang: Οι νέοι συγγραφείς σήμερα αντιμετωπίζουν στην πραγματικότητα πολλές δυσκολίες. Η πρώτη είναι το ζήτημα της διατήρησης της ταυτότητας. Η εθνική μας ταυτότητα είναι πολύ πλούσια και ποικίλη, μετριάζεται από προκλήσεις και είναι εκτεθειμένη στις διακυμάνσεις και τις αλλαγές της εποχής. Ωστόσο, το πώς να διατηρήσουμε την ταυτότητά μας, προσεγγίζοντας παράλληλα τις προτιμήσεις της αγοράς και ικανοποιώντας τις ανάγκες των αναγνωστών, αποτελεί επίσης μια δυσκολία για τους νέους συγγραφείς.

Για να ξεπεράσουν αυτή τη δυσκολία, οι νέοι συγγραφείς πρέπει να ερευνήσουν, να εξερευνήσουν και να ζήσουν πλήρως με την ταυτότητα και το έργο τους. Ωστόσο, η παροιμία «Το ψωμί και το βούτυρο δεν είναι αστείο για τους ποιητές» εξακολουθεί να στοιχειώνει τους συγγραφείς μέχρι σήμερα. Σε ξένες χώρες, η προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων για τους συγγραφείς είναι αρκετά καλή. Αλλά στο Βιετνάμ σήμερα, ο νομικός διάδρομος εξακολουθεί να έχει περιορισμούς. Επομένως, οι περισσότεροι συγγραφείς δεν μπορούν να ζήσουν πλήρως από τα πνευματικά τους δικαιώματα, δηλαδή να ζήσουν πλήρως με το επάγγελμά τους. Οι περισσότεροι από εσάς πρέπει να ζήσετε με μια παράλληλη εργασία. Επομένως, παρόλο που υπάρχει ποιότητα και αποφασιστικότητα, το να έχετε ένα σταθερό κίνητρο να ακολουθήσετε ολόψυχα την καριέρα σας αποτελεί δυσκολία για πολλούς νέους συγγραφείς.

Δημοσιογράφος: Τι πρέπει λοιπόν να κάνουν οι νέοι συγγραφείς για να ξεφύγουν από αυτές τις δυσκολίες;

Συγγραφέας Le Quang Trang: Πιστεύω ότι σε κάθε επάγγελμα, συμπεριλαμβανομένης της λογοτεχνίας, πρέπει να ειδικευόμαστε στο επάγγελμά μας. Οι νέοι συγγραφείς θα πρέπει επίσης να επιλέξουν οι ίδιοι μια πορεία, έναν τομέα εστίασης, τα δυνατά τους σημεία για να τα ακολουθήσουν με συνέπεια. Μόνο τότε θα έχουμε αρκετό χρόνο και ενέργεια για να επικεντρωθούμε, να εμβαθύνουμε, να παράγουμε καλά έργα και από εκεί να κατακτήσουμε τους αναγνώστες και να αποκτήσουμε μια θέση.

Για παράδειγμα, η Nguyen Ngoc Tu, εξακολουθεί να ασχολείται με ιστορίες γύρω από τον χώρο των γραφών στη Νοτιοδυτική περιοχή και εμμένει μόνο σε ένα είδος πεζογραφίας, διαμορφώνοντας έτσι μια θέση στη λογοτεχνία της Νοτιοδυτικής περιοχής, ένα σημείο για να σταθεί κανείς στο χρόνο. Η ανάληψη πολλών ζητημάτων, ειδικά για τους νέους, είναι σαν να στέκεσαι στη μέση του νερού χωρίς να επιλέξεις ένα μονοπάτι, να περνάς από πάρα πολλές εμπειρίες και να χάνεις πολύ χρόνο αντί να επικεντρώνεσαι σε μια «γη», μετατρέποντάς την σε δική σου «γη». Αυτό είναι επίσης ένα μεγάλο πρόβλημα για τους νέους συγγραφείς.

Δημοσιογράφος: Για τους νέους συγγραφείς, τα λογοτεχνικά βραβεία αποτελούν ενθάρρυνση και υποστήριξη, αλλά γίνονται ποτέ πίεση για να την ξεπεράσουν;

Συγγραφέας Λε Κουάνγκ Τρανγκ: Νομίζω ότι υπάρχουν και τα δύο. Το βραβείο αποτελεί πηγή κινήτρου και πίεσης. Γιατί όταν οι νέοι γράφουν, το πρώτο πράγμα που χρειάζονται είναι η αναγνώριση για να γνωρίζουν πού βρίσκονται για να εξελιχθούν.

Τα βραβεία είναι επίσης ένας τρόπος για να δημιουργήσουμε αναγνώριση και να δείξουμε στους νέους συγγραφείς πού βρίσκονται και τι πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο. Ωστόσο, αν οι νέοι δεν είναι σε εγρήγορση για τα βραβεία, θα πέσουν εύκολα σε έναν κύκλο, θα δυσκολευτούν να αναπτυχθούν περαιτέρω και να ξεπεράσουν τη σκιά των βραβείων, και θα δυσκολευτούν να γράψουν καλύτερα.

Για μένα, αφού έλαβα κάποια βραβεία, σημαίνει ότι ολοκλήρωσα το ταξίδι μου της «γέννησης» και την αποστολή μου για αυτό το έργο. Θα ξεκινήσω το ταξίδι της «σύλληψης» ενός άλλου έργου.

Ο συγγραφέας Le Quang Trang στη συζήτηση: «50 χρόνια βιετναμέζικης λογοτεχνίας από το 1975: Οι προοπτικές νέων συγγραφέων».

Δημοσιογράφος: Δεν υπάρχουν πολλές λογοτεχνικές φωνές που να χαρακτηρίζουν διαφορετικές περιοχές σήμερα, ειδικά οι φωνές των νέων. Ως νέος συγγραφέας, τι ελπίζετε όσον αφορά τις αλλαγές στους μηχανισμούς και τις πολιτικές για την υποστήριξη της ανάπτυξης λογοτεχνικών φωνών που χαρακτηρίζουν τις περιοχές;

Συγγραφέας Le Quang Trang: Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο An Giang, την περιοχή των συνόρων μεταξύ Βιετνάμ και Καμπότζης. Η πόλη μου έχει 4 εθνοτικές ομάδες: Kinh, Cham, Hoa και Khmer, και μπορώ να ακούσω τόσο Kinh όσο και Khmer. Επομένως, βρίσκω την πολιτιστική ταυτότητα κάθε εθνοτικής ομάδας πολύ όμορφη, πολύ πλούσια και ποικίλη. Δεν έχει μόνο τη σημασία της διατήρησης των παραδόσεων του έθνους, αλλά η πολιτιστική ταυτότητα και η γλώσσα κάθε εθνοτικής ομάδας έχουν επίσης πολλούς πολιτιστικούς, πολιτικούς , οικονομικούς παράγοντες...

Ωστόσο, από την οπτική γωνία της νοτιοδυτικής περιοχής, φαίνεται ότι αυτές οι φωνές στη λογοτεχνία είναι ακόμη πολύ λίγες. Συγκεκριμένα, η εθνοτική λογοτεχνία των Χμερ, η εθνοτική λογοτεχνία των Τσαμ και η κινεζική λογοτεχνία δεν είναι πολλές. Υπάρχουν πολλοί λόγοι, αλλά ο κύριος λόγος είναι η έλλειψη συστηματικής επένδυσης και η έλλειψη συγκεκριμένων μηχανισμών υποστήριξης. Πού θα βρουν διεξόδους οι εθνοτικοί δημιουργοί για τα έργα τους; Χωρίς διεξόδους και μέρη για να παραλάβουν τα έργα τους, δεν μπορούν να δημιουργήσουν για πολύ καιρό, επομένως δεν θα υπάρχει συνέχεια, δεν θα υπάρχει θησαυρός προς διατήρηση και οι μελλοντικές γενιές δεν θα συνεχίσουν να γράφουν.

Για παράδειγμα, οι Χμερ στο Αν Τζιάνγκ . Στο παρελθόν, υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που έγραφαν για τη Χμερ λογοτεχνία, έτσι οι επόμενες γενιές είχαν έργα να διαβάσουν και υπήρχε συνέχεια. Αλλά στο Αν Τζιάνγκ σήμερα, ο αριθμός των Χμερ συγγραφέων είναι πολύ μικρός, μόνο περίπου 1 ή 2 άτομα. Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν υπάρχουν πλέον, η ροή της Χμερ λογοτεχνικής δημιουργίας θα διακοπεί.

Συνεπώς, πιστεύω ότι χρειάζονται μηχανισμοί για τους εθνοτικούς συγγραφείς, ιδίως για τους νέους συγγραφείς. Εκτός από τα οικονομικά , πολιτιστικά και κοινωνικά αναπτυξιακά έργα για τις περιοχές των εθνοτικών μειονοτήτων, υπάρχει επίσης ανάγκη για πιο συγκεκριμένα αναπτυξιακά έργα για τη λογοτεχνία και την τέχνη. Εκτός από τη διατήρηση και τα μουσεία για τους τεχνίτες, οι καλλιτέχνες θα πρέπει επίσης να έχουν μηχανισμούς για να μπορούν να ζουν και να δημιουργούν από το επάγγελμά τους, ώστε να έχουν το κίνητρο να «παραμένουν» και να διατηρούν την εθνική τους ταυτότητα. Αυτό συμβάλλει επίσης στη δημιουργία μιας ποικιλόμορφης εικόνας για τη λογοτεχνία της χώρας.

Ρεπόρτερ: Ευχαριστώ συγγραφέα Le Quang Trang.

NHA ANH (Ερμηνεία)

Πηγή: https://nhandan.vn/nha-van-tre-le-quang-trang-luc-luong-cay-but-tre-dong-nhung-gap-nhieu-thach-thuc-post928287.html