سخنرانی دبیرکل تو لام در دانشگاه آکسفورد: به اشتراک گذاشتن دیدگاه ویتنام در عصر جدید

روزنامه تین توک و دن توک با احترام سخنرانی دبیرکل تو لام در دانشگاه آکسفورد را که در چارچوب سفر رسمی به بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی به دعوت نخست وزیر بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی، کی‌یر استارمر، از ۲۸ تا ۳۰ اکتبر انجام می‌شود، معرفی می‌کند.

دبیرکل تو لام در حال گذاشتن تاج گل بر مزار کارل مارکس - رهبر پرولتاریا. عکس: تونگ نات/VNA

مدیر محترم و مدیران محترم مدارس

اساتید، مدرسان، محققان، دانشجویان و دوستان عزیز ویتنام در دانشگاه آکسفورد،

عزیزان،

هیئت ویتنامی و من بسیار خرسندیم که در دانشگاهی با سابقه طولانی در ترویج آزادی آکادمیک و دانش جهانی حضور داریم. آکسفورد یکی از مراکز پیشرو در آموزش عالی جهان، نمادی از دانش بریتانیایی و مکانی است که نسل‌های زیادی از افراد متعهد به صلح ، عدالت و پیشرفت بشریت را آموزش داده است.

برای ما افتخاری است که چشم‌انداز ویتنام در عصر جدید را با شما، به ویژه با جوانانی که برای شکل دادن به آینده جهان، با دانشمندان و سیاست‌گذاران آینده آماده می‌شوند، به اشتراک بگذاریم.

در جلسه امروز، مایلم سه نکته را به شما بگویم: اول: جهان در حال ورود به دوره‌ای از رقابت استراتژیک شدید است، پر از خطرات، اما در عین حال فرصت‌های جدید توسعه را نیز فراهم می‌کند. دوم: ویتنام مسیر توسعه صلح‌آمیز، مستقل، خوداتکا، خوداتکا، خلاق و انسانی را انتخاب می‌کند، نه تنها برای ساختن کشوری قوی و مرفه برای مردم خود، بلکه برای مشارکت مسئولانه در ثبات منطقه‌ای و نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین بین‌المللی. سوم: مشارکت جامع استراتژیک بین ویتنام و بریتانیا، بالاترین سطح همکاری در سیاست خارجی ویتنام، به الگوی جدیدی از همکاری، اساسی، برابر، سودمند متقابل و در حال توسعه متقابل نیاز دارد و به آن تبدیل خواهد شد.

خانم‌ها و آقایان.

ما در زمانی زندگی می‌کنیم که مرزها و مفاهیم قدرت هر روز، حتی هر ساعت، در حال تغییر هستند. چشم‌انداز ژئوپلیتیکی شاهد رقابت استراتژیک بین مراکز قدرت بزرگ است، نه تنها از نظر نفوذ سیاسی و امنیتی، بلکه در اقتصاد، فناوری، زنجیره‌های تأمین، استانداردهای داده‌ها، هوش مصنوعی و بیوتکنولوژی. رقابت در نوآوری، در کنترل فناوری‌های اصلی، در انرژی پاک، در زیرساخت‌های دیجیتال، به مسابقه جدید قدرت تبدیل شده است. به طور خلاصه: هر کسی که بر استراتژی تسلط داشته باشد، هر کسی که فناوری استراتژیک را در اختیار داشته باشد، قوانین بازی را شکل خواهد داد و به احتمال زیاد برنده خواهد بود.

در عین حال، خطرات درگیری‌های محلی، اختلافات حاکمیتی و سرزمینی و برخورد منافع در دریا، فضای مجازی و فضای دیجیتال، هم از نظر فراوانی و هم از نظر پیچیدگی در حال افزایش است. فشار برای «انتخاب طرف»، «قطبی‌سازی» و «تشکیل اتحاد برای مهار یکدیگر» به اشکال پیچیده‌تری دوباره ظاهر می‌شود. مرزهای جدید نه تنها در قلمرو، طول و عرض جغرافیایی، بلکه در داده‌ها، فناوری و زنجیره‌های ارزش نیز وجود دارند. به نظر می‌رسد جهان به طور همزمان طبق دو روند عمل می‌کند: هم ارتباط عمیق‌تر و هم تقسیم سریع‌تر.

چالش‌های امنیتی سنتی و غیرسنتی در هم تنیده‌اند: امنیت انرژی، امنیت غذایی، امنیت آب، تغییرات اقلیمی، بیماری‌های همه‌گیر جهانی، جرایم پیشرفته، حملات سایبری به سیستم‌های حیاتی. هیچ کشوری، چه بزرگ و چه کوچک، نمی‌تواند به تنهایی از پس همه این خطرات برآید.

رقابت ژئواکونومیک امروزی فقط مربوط به بازارها، تعرفه‌ها یا کسری تجاری نیست. این رقابت در مورد رقابت برای زنجیره‌های تأمین استراتژیک، دسترسی به مواد معدنی حیاتی و حق تعیین استانداردهای جدید فناوری است. بسیاری از کشورها در حال تنظیم استراتژی‌های صنعتی خود، ترویج «خوداتکایی»، «تنوع‌بخشی»، «کاهش وابستگی» و «امنیت زنجیره تأمین» هستند. این امر نقشه تولید جهانی را تغییر شکل می‌دهد و جریان‌های سرمایه‌گذاری را بازسازی می‌کند.

در این زمینه، سوال ملت‌ها نه تنها این است که «طرف چه کسی را بگیرند، کجا بایستند»، بلکه «چگونه محکم بایستند، چگونه مستقل باشند». برای ویتنام، این همچنین سوال مرگ و زندگی است.

ویتنام مسیر صلح، استقلال، خوداتکایی، همکاری و توسعه را انتخاب می‌کند. ویتنام ملتی است که برای استقلال با خون جنگیده و بهای جنگ را برای صلح پرداخته است. ما ارزش نهایی صلح را درک می‌کنیم. حقیقت رئیس جمهور هوشی مین مبنی بر اینکه "هیچ چیز گرانبهاتر از استقلال و آزادی نیست" اصل راهنمای اقدامات مردم من است. این اساس و اصل اخلاقی زندگی ما در زندگی اجتماعی و روابط بین‌المللی امروز است.

در جهانی پر از فشار برای انتخاب طرف مقابل، ویتنام بر سیاست خارجی خود مبنی بر استقلال، خوداتکایی، چندجانبه‌گرایی و تنوع‌بخشی به روابط خارجی اصرار دارد؛ ویتنام آرزو دارد دوست، شریکی قابل اعتماد و عضوی مسئول در جامعه بین‌المللی باشد. ویتنام تلاش می‌کند تا «درون گرم، بیرون آرام» بسازد: حفظ ثبات سیاسی - توسعه اقتصادی و اجتماعی در داخل، حفظ محیطی صلح‌آمیز، مشارکتی و مبتنی بر احترام متقابل در خارج؛ حل اختلافات با روش‌های مسالمت‌آمیز و قوانین بین‌المللی؛ اولویت دادن به مردم و منافع مشروع مردم بالاتر از هر چیز دیگری.

ما قاطعانه به این اصل پایبندیم: قاطعانه از استقلال، حاکمیت و تمامیت ارضی محافظت کنیم؛ همزمان، مطلوب‌ترین محیط خارجی را برای توسعه ملی ایجاد کنیم، کیفیت زندگی مردم را بهبود بخشیم، شکاف توسعه را کاهش دهیم و به صلح و ثبات در منطقه و جهان کمک کنیم. ما با صلح، حقوق بین‌الملل، فرهنگ، سنت‌های ملی و همکاری‌های سودمند متقابل از سرزمین پدری محافظت می‌کنیم. این انتخاب استراتژیک پیشگیرانه و مسئولانه ما در مورد ویتنام است.

می‌خواهم تأکید کنم که: ویتنام رویارویی را تشویق نمی‌کند. ویتنام مسیر توسعه مبتنی بر درگیری یا خصومت را انتخاب نمی‌کند. ما به گفتگوی برابر اعتقاد داریم، به قوانین بین‌المللی اعتقاد داریم، معتقدیم که حاکمیت نباید با اسلحه یا تحمیل اعمال شود، بلکه باید با احترام متقابل، با توافق برای احترام به قوانین مشترک و با منافع مشترک اعمال شود.

این روحیه به ویتنام کمک کرده است تا ثبات اجتماعی-سیاسی را حفظ کند و در عین حال به طور فعال در اقتصاد بین‌المللی ادغام شود، در توافق‌نامه‌های تجارت آزاد نسل جدید شرکت کند و همکاری چند سطحی را با شرکای خود در همه مناطق، از جمله بریتانیا، گسترش دهد.

دوستان عزیز.

اگر می‌خواهیم به سرعت، با ثبات، پایدار و فعالانه پیش برویم، می‌دانیم که نمی‌توانیم صرفاً به منابع طبیعی، نیروی کار ارزان یا مزایای منابع انسانی تکیه کنیم... ویتنام مسیر بسیار روشنی را انتخاب کرده است: علم و فناوری، نوآوری، تحول دیجیتال و اقتصاد دانش‌بنیان، محرک‌های اصلی رشد در دوره آینده خواهند بود.

ما قویاً در حال ترویج استراتژی ملی تحول دیجیتال، توسعه اقتصاد دیجیتال، اقتصاد سبز، اقتصاد چرخشی و اقتصاد کم کربن هستیم. ما نوآوری را نه تنها به عنوان یک آزمایشگاه علمی محض، بلکه به عنوان سرزندگی اقتصاد، رقابت‌پذیری ملی و توانایی مقاومت در برابر شوک‌های ژئوپلیتیکی و ژئواکونومیکی نیز در نظر می‌گیریم.

این مستلزم نیاز به اصلاحات نهادی است. ما همچنان به ساخت و تکمیل مدل «اقتصاد بازار سوسیالیستی» ادامه می‌دهیم: اقتصادی که طبق قوانین بازار عمل می‌کند، رقابت سالم را تشویق می‌کند، به نقش شرکت‌های خصوصی به عنوان نیروی محرکه مهم رشد احترام می‌گذارد؛ در عین حال، نقش هدایت‌کننده، پیشرو و تنظیم‌کننده دولت سوسیالیستی قانون‌مدار، تحت رهبری حزب کمونیست ویتنام، را تأیید می‌کند تا تضمین کند که توسعه با پیشرفت اجتماعی و برابری همراه است.

خلاصه اینکه: ما اقتصاد خصوصی را مهم‌ترین نیروی محرکه برای تسریع رشد اقتصادی می‌دانیم؛ بخش اقتصادی دولتی را نیروی پیشرو می‌دانیم که ثبات اقتصاد کلان، امنیت اقتصادی، امنیت انرژی و امنیت غذایی را تضمین می‌کند؛ حاکمیت قانون، حکومتداری صادقانه و جلوگیری از فساد، اتلاف و منافع گروهی را شرط اعتماد اجتماعی، تخصیص مؤثر منابع اجتماعی و بهره‌مندی عادلانه همه مردم از ثمرات توسعه می‌دانیم.

در عین حال، ما مردم را در مرکز هر استراتژی توسعه قرار می‌دهیم. هدف اصلی آمار رشد نیست، بلکه بهبود واقعی کیفیت زندگی مردم است: درآمد، مسکن، بهداشت عمومی، آموزش با کیفیت، امنیت اجتماعی، فرصت‌های توسعه شخصی، محیط زندگی امن و پاک. ما رشد را بدون قربانی کردن محیط زیست می‌خواهیم. ما صنعتی شدن را بدون از دست دادن فرهنگ می‌خواهیم. ما شهرنشینی را بدون جا گذاشتن کسی می‌خواهیم.

این نکته‌ای بسیار اساسی در تفکر توسعه‌ای ویتنام است: رشد سریع باید با توسعه پایدار همراه باشد؛ توسعه پایدار باید مبتنی بر دانش، علم-فناوری و نوآوری باشد؛ نوآوری تنها زمانی معنادار است که مردم به طور قابل توجه، منصفانه و برابر از آن بهره‌مند شوند.

بر این اساس، ویتنام دو هدف استراتژیک بسیار روشن تعیین کرده است که ما آنها را دو هدف ۱۰۰ ساله می‌نامیم. هدف اول: تا سال ۲۰۳۰، که مصادف با ۱۰۰ سال توسعه کشور تحت رهبری حزب کمونیست ویتنام است، ما مصمم هستیم که به کشوری در حال توسعه با صنعت مدرن و درآمد متوسط ​​بالا تبدیل شویم. هدف دوم: تا سال ۲۰۴۵، صدمین سالگرد تأسیس جمهوری سوسیالیستی ویتنام، ویتنام تلاش می‌کند تا به کشوری توسعه‌یافته با درآمد بالا، اقتصاد مدرن، جامعه‌ای متمدن، مردمی با زندگی مادی و معنوی بالا و کشوری با جایگاه شایسته در جامعه بین‌المللی تبدیل شود. این تعهد سیاسی و تاریخی است که ما به مردم خود و جامعه بین‌المللی اعلام می‌کنیم.

دوستان عزیز.

ویتنام و بریتانیا در سال ۱۹۷۳ روابط دیپلماتیک برقرار کردند. از آن زمان، دو طرف علیرغم تفاوت در جغرافیا، سطح توسعه و نظام‌های سیاسی، راه طولانی و معناداری را پیموده اند.

در سال ۲۰۱۰، دو کشور بیانیه مشترکی مبنی بر ایجاد یک مشارکت استراتژیک امضا کردند. این یک نقطه عطف بزرگ بود و همکاری‌های گسترده‌ای را در بسیاری از زمینه‌ها مانند سیاست-دیپلماسی، تجارت-سرمایه‌گذاری، آموزش-تربیت، علم-فناوری، دفاع-امنیت، توسعه پایدار و تبادلات مردمی آغاز کرد.

تا به امروز، همکاری اقتصادی و تجاری بین ویتنام و بریتانیا به طور فزاینده‌ای استراتژیک شده است. پس از خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، دو کشور یک توافقنامه تجارت آزاد دوجانبه بر اساس تعهدات با کیفیت بالا امضا کردند و از این طریق تداوم جریان تجارت و سرمایه‌گذاری را تضمین کردند. در عین حال، بریتانیا به توافقنامه جامع و مترقی برای مشارکت ترانس پاسیفیک (CPTPP) پیوست، که ویتنام یکی از اعضای بنیانگذار آن است و یک ساختار همکاری اقتصادی باز بر اساس استانداردهای بالا در تجارت دیجیتال، مالکیت معنوی، خدمات و سرمایه‌گذاری ایجاد می‌کند.

همکاری آموزشی یک رکن بسیار برجسته است. ده‌ها هزار دانشجوی ویتنامی در رشته‌های مختلفی از علوم و فناوری، فناوری اطلاعات، امور مالی، پزشکی، زیست‌پزشکی گرفته تا سیاست عمومی و آموزش منابع انسانی با کیفیت بالا که پل ارتباطی دانش بین دو کشور است، در بریتانیا مشغول به تحصیل بوده‌اند.

امروز، ما در مرحله جدیدی از توسعه هستیم: دو کشور در حال ارتقای روابط به مشارکت جامع استراتژیک - بالاترین سطح در سیستم روابط خارجی ویتنام - هستند. این تأیید روشنی است که ویتنام، بریتانیا را نه تنها به عنوان یک شریک تجاری، یک شریک آموزشی، یک شریک در علم و فناوری، بلکه به عنوان یک شریک استراتژیک بلندمدت برای شکل‌دهی مشترک به استانداردهای همکاری در قرن بیست و یکم در نظر می‌گیرد.

می‌خواهم روی دو نکته تأکید کنم.

اولاً، رابطه ویتنام و بریتانیا رابطه‌ای مبتنی بر دوستی، همکاری و توسعه متقابل است. این مشارکتی است که در آن هر دو طرف منافع اساسی در حفظ صلح، ثبات، احترام به قوانین بین‌المللی، تضمین آزادی ناوبری، حفاظت از زنجیره‌های تأمین جهانی، ترویج تجارت عادلانه و پایدار، واکنش به تغییرات اقلیمی، توسعه سبز و توسعه فراگیر دارند. به عبارت دیگر، این نقطه تلاقی نیاز بریتانیا به مشارکت عمیق‌تر در منطقه آسیا و اقیانوسیه و نیاز به گسترش فضای استراتژیک، فناوری، آموزش و تأمین مالی باکیفیت ویتنام با بریتانیا، اروپا و جامعه بین‌المللی است.

دوم، ما به یک مدل جدید همکاری نیاز داریم - عملی، قابل اندازه‌گیری و گسترش‌دهنده‌ی منافع به طور مستقیم برای مردم هر دو کشور. وقتی می‌گویم «یک مدل جدید همکاری»، منظورم همکاری بین نقاط قوت بریتانیا در علوم پایه، علوم کاربردی، فناوری پیشرفته، زیست‌پزشکی، بهداشت عمومی، آموزش عالی، مدیریت شهری، انتقال انرژی و خدمات مالی با نیازهای تحول دیجیتال، تحول سبز، بهبود کیفیت منابع انسانی، نوآوری در مدیریت توسعه و تکمیل نهاد اقتصادی بازار با گرایش سوسیالیستی در ویتنام است.

این فقط یک همکاری «انتقال فناوری» نیست. این یک همکاری برای خلق آینده است. من معتقدم که خود آکسفورد - با سنت خود در پیوند دادن دانش و سیاست عمومی، با شبکه فارغ التحصیلان تأثیرگذار خود در سراسر جهان - می‌تواند نقش بسیار ویژه‌ای در این فرآیند ایفا کند. من حداقل چهار جهت را پیش‌بینی می‌کنم: (1) همکاری مشترک آموزشی و پژوهشی در زمینه‌های کلیدی مانند بهداشت عمومی، بیوتکنولوژی، علوم هسته‌ای، علوم پایه، هوش مصنوعی مسئولانه، تغییرات اقلیمی، سیاست انرژی پاک. (2) برنامه‌های تبادل متخصص بین مؤسسات تحقیقات سیاست در ویتنام و مراکز تحقیقات سیاست، مدیریت عمومی و توسعه پایدار در بریتانیا، برای تدوین مشترک توصیه‌های سیاستی که می‌توانند در عمل اعمال شوند و نتایج مؤثر و ملموسی را برای مکان‌هایی که توصیه‌های شما اعمال می‌شوند، به ارمغان بیاورند. (3) همکاری برای حمایت از نوآوری و استارتاپ‌های فناوری برای شرکت‌های ویتنامی، به ویژه شرکت‌های کوچک و متوسط ​​و استارتاپ‌های نوآور، موضوعاتی که سرعت تحول دیجیتال و تحول سبز اقتصاد ویتنام را در دهه آینده تعیین می‌کنند. (4) آزمایش مشترک مدل‌های توسعه پایدار شهری، امور مالی سبز، آموزش آزاد، مراقبت‌های بهداشتی دیجیتال و مراقبت‌های بهداشتی جامعه، حوزه‌هایی که هر دو طرف به آنها علاقه‌مند هستند و نیازهای فوری دارند.

اگر بتوانیم این کار را انجام دهیم، رابطه ویتنام و بریتانیا چیزی بیش از بیانیه‌های سیاسی سطح بالا خواهد بود. این رابطه به یک نیروی زنده، شبکه‌ای از دانش و فناوری تبدیل خواهد شد که از هانوی تا لندن، از هوشی مین تا آکسفورد، بین مؤسسات تحقیقاتی، دانشگاه‌ها، مشاغل و حتی از مردم به مردم امتداد دارد.

دوستان عزیز،

ویتنام با آرمانی قوی وارد مرحله جدیدی از توسعه می‌شود: ساختن کشوری قوی، مرفه و انسانی؛ اقتصادی مدرن، سبز و هوشمند؛ جامعه‌ای عادلانه و متمدن که در آن امنیت انسانی برای مردم تضمین شده و زمینه توسعه همه‌جانبه برای آنها فراهم باشد. ما برای هدف «مردمی ثروتمند، کشوری قوی، دموکراسی، عدالت و تمدن» تلاش می‌کنیم. این جهت‌گیری ثابت در استراتژی توسعه ملی ماست.

ما به قدرت انسانیت ایمان داریم. در طول تاریخ، مردم ویتنام همواره از انسانیت برای غلبه بر ظلم و ستم استفاده کرده‌اند و انسانیت را جایگزین خشونت کرده‌اند. ما معتقدیم که پایدارترین قدرت یک ملت نه تنها قدرت نظامی یا مالی، بلکه قدرت اخلاقی، قدرت اتحاد مردم، قدرت ایجاد اعتماد با دوستان بین‌المللی است.

ما عاشق صلح هستیم، آزادی و توسعه را آرزو داریم. ما به دنبال همکاری برابر هستیم. ما تحمیل را نمی‌پذیریم. ما به قوانین بین‌المللی احترام می‌گذاریم. ما نمی‌خواهیم جهان به بلوک‌های مخالف تقسیم شود، بلکه خواهان جهانی متحد هستیم زیرا «این زمین از آن ماست». ما می‌خواهیم جهان با هم توسعه یابد.

با این روحیه، امیدوارم نسل جوان در بریتانیا، مؤسسات تحقیقاتی، دانشگاه‌ها، کسب‌وکارهای نوآور، سازمان‌های جامعه مدنی، سیاست‌گذاران آینده - همیشه باور داشته باشند که یک دوست ویتنامی وجود دارد که شریکی صادق و قابل اعتماد است و در یک نظم جهانی در حال تغییر، مسئولیت‌ها و مزایا را به اشتراک می‌گذارد.

من معتقدم که اگر ما دست به دست هم دهیم تا یک چارچوب همکاری استراتژیک جامع و اساسی، مبتنی بر احترام متقابل، منافع متقابل و چشم‌انداز بلندمدت، ایجاد کنیم، روابط ویتنام و بریتانیا نه تنها به سطح جدیدی در نقشه دیپلماتیک عصر جدید ارتقا خواهد یافت، بلکه به یک نیروی محرکه، یک الگو، یک داستان موفقیت مشترک - نه تنها برای دو کشور ما، بلکه برای صلح، ثبات و توسعه پایدار در قرن بیست و یکم - تبدیل خواهد شد.

خیلی ممنون.

از دانشگاه آکسفورد به خاطر ایجاد فضایی برای تبادل نظر صریح، آشکار و بی‌طرفانه و اندیشیدن به آینده‌ای بهتر، سپاسگزاریم.

صمیمانه از شما سپاسگزارم.

منبع: https://baotintuc.vn/chinh-tri/bai-phat-bieu-cua-tong-bi-thu-to-lam-tai-dai-hoc-oxford-chia-se-tam-nhin-cua-viet-nam-trong-ky-nguyen-moi-20251028233906175.htm