تت در محله ویتنامی‌ها در ژاپن، رقص بامبوی شلوغ، اشک در چشمانی که با گوش دادن به آهنگ‌های کانتری پر شده است

جشن عید تت با جامعه خارجی

خانم فوونگ نگا (۴۴ ساله، ژاپن) ۲۲ سال در ژاپن تحصیل و کار کرد. او در حال حاضر در یک شرکت فناوری اطلاعات ویتنامی با دفتری در توکیو کار می‌کند.

خانم نگا که ۲۲ سال در ژاپن زندگی کرده بود، تنها یک بار برای جشن سال نو قمری به ویتنام بازگشت. در سال‌های باقی‌مانده، به دلیل همزمانی سال نو قمری با دوران تحصیل و کار او در ژاپن، نتوانست به آنجا بازگردد.

خانم نگا در منطقه کاسای در بخش ادوگاوا زندگی می‌کند. این منطقه یکی از مناطقی است که بیشترین جمعیت ویتنامی را در توکیو دارد.

عکس ۲ تت او کاسای.jpg — زنانی که لباس‌های سنتی آئو دای پوشیده‌اند، فرزندان خود را برای جشن تت (سال نو قمری ویتنامی) در روستای کاسای آورده‌اند. عکس: دوآن سی لانگ

«کاسای هملت» اصطلاح آشنایی است که ویتنامی‌های ساکن اینجا اغلب هنگام اشاره به جامعه از آن استفاده می‌کنند. ساکنان کاسای هملت، با توجه به سبک زندگی روستایی، به شیوه‌ای بسیار دوستانه و متحد زندگی و تعامل می‌کنند.

در ابتدا، خانواده‌های ویتنامی در دهکده کاسای در گروه‌های کوچک با یکدیگر تعامل داشتند. بعدها، از طریق فعالیت‌هایی مانند ماراتن، جشنواره نیمه پاییز، جشن‌های کریسمس و غیره، بسیاری از خانواده‌ها فرصت ارتباط و تشکیل یک جامعه قوی را یافتند.

در این جامعه، خانواده‌هایی که فرزندانی در سن مدرسه دارند، اکثریت را تشکیل می‌دهند. بسیاری از والدین به حفظ فرهنگ ویتنامی برای نسل بعدی اهمیت می‌دهند. در این محله، بسیاری از خانواده‌ها به خواندن داستان‌های ویتنامی ادامه می‌دهند و برخی حتی به عنوان معلم عمل می‌کنند و کلاس‌های ویتنامی برای کودکان برگزار می‌کنند. والدین به این ترتیب به فرزندانشان یادآوری می‌کنند که زبان ملی خود را فراموش نکنند.

تلاش‌های والدین در دهکده کاسای برای انتقال فرهنگ ویتنامی، خانم نگا را بسیار مفتخر کرد. در ادامه این تلاش‌ها، در اوایل ژانویه ۲۰۲۴، خانم نگا و برخی از دوستانش پیشنهاد برگزاری جشن تت برای مردم ویتنام در کاسای را دادند. ایده او با استقبال پرشور خانواده‌ها، از جمله آقای تو و خانم تو وان، روبرو شد.

خانم نگا گفت: «خانواده من فرزندی در سن پیش‌دبستانی دارد. بنابراین، من همیشه معتقدم که باید فرصت‌ها و فضاهایی را برای کودکان ایجاد کنیم تا فرهنگ ویتنامی را تجربه کنند. تبادل فرهنگی و صحبت به زبان ویتنامی در مناسبت‌های خاص مانند سال نو قمری بسیار مهم است.»

در عین حال، از طریق فعالیت‌های سنتی تت، می‌خواهیم ویتنامی‌هایی که دور از خانه زندگی می‌کنند، بدانند که در سرزمینی بیگانه تنها نیستند.

خانواده خانم نگا بیش از ده سال است که در منطقه کاسای زندگی می‌کنند، بنابراین آنها کاملاً با این منطقه آشنا هستند. بنابراین، زنان محله اغلب به خانم نگا اعتماد دارند و وظیفه «اعلان» پیام‌ها را به او می‌سپارند.

پس از توافق بر سر طرح سازماندهی و جمع‌بندی تعداد شرکت‌کنندگان، گروه سازماندهی به کمیته‌های کوچک زیادی تقسیم شد که به هر کدام وظایف متفاوتی محول شد.

anh 6 tet o kasai.jpg — فعالیت‌های عید تت در دهکده کاسای حدود ۳۰ خانواده را به خود جذب کرد. عکس: دوآن سی لانگ

تیم دکوراسیون صحنه، مدل‌های مخصوص خود از بان چونگ (کیک برنجی سنتی ویتنامی)، فشفشه، سینی پنج میوه و هدایای پولی شانس برای کودکان را آماده کردند... تیم مسئول پذیرایی نیز تلاش کرد تا هر بشقاب کیک، آب‌نبات و مربای تت را با دقت آماده کند... تصاویر و موسیقی با دقت آماده شده بودند.

خانم نگا با افتخار گفت: «اگرچه آنها آماتور هستند، اما همه زنان همه کارها را بسیار مسئولانه انجام می‌دهند و هماهنگی فوق‌العاده‌ای دارند.»

عکس ۱ تت او کاسای.jpg — زنان دهکده کاسای سخت کار می‌کنند و سخت تفریح می‌کنند. عکس: دوآن سای لانگ

به دلیل مشکلات اجاره محل برگزاری، برنامه جشن سال نو قمری باید در بعد از ظهر دومین روز سال نو قمری، ۱۱ فوریه ۲۰۲۴ برگزار می‌شد.

با این حال، حضور نزدیک به ۱۰۰ نفر، شامل بزرگسالان و کودکانی که لباس سنتی آئو دای پوشیده بودند، سالن را پر از جنب و جوش کرد، و تفاوتی با روز اول ماه نداشت.

«من امسال عید فطر برمی‌گردم»

خانم تو وان و خانواده‌اش بیش از ۱۰ سال است که در ژاپن زندگی می‌کنند. آخرین باری که تمام خانواده‌اش برای تت (سال نو قمری ویتنامی) به ویتنام بازگشتند، در سال ۲۰۱۶ بود. خانم وان پس از سال‌ها اقامت در خارج از کشور، در هر تعطیلات تت عمیقاً دلتنگ وطن و زادگاهش می‌شود. بنابراین، وقتی خانم نگا پیشنهاد برگزاری جشن تت برای جامعه ویتنامی در کاسای را داد، فوراً پاسخ مثبت داد.

متن برنامه هنری تت به سرعت و با جزئیات فراوان و با اجراهای ثبت‌شده فراوان، از تک‌نوازی، دونوازی گرفته تا همخوانی، ارائه شد...

کودکان در اجرای بهاری مهارت‌های آواز ویتنامی خود را به نمایش می‌گذارند. عکس: دوآن سی لانگ

خانم تو وان گفت: «در کاسای، کودکان می‌توانند از سطوح پایه تا روان به زبان ویتنامی صحبت کنند. بنابراین، برگزارکنندگان کودکان را تشویق می‌کنند که آهنگ‌های ویتنامی را برای اجرا انتخاب کنند. این یک بار دیگر به ویتنامی‌های ساکن خارج از کشور یادآوری می‌کند که زبان و میراث ملی خود را حفظ کنند.»

در تعطیلات تت در کاسای، نه تنها کودکان معصومانه آهنگ‌های «Xuc xac xuc xe» و «Con co be be» را می‌خوانند، بلکه والدین نیز احساسات خود را در قالب آهنگ‌هایی مانند «Doan xuan ca» و «Tet binh an» ابراز می‌کنند...

بسیاری از آهنگ‌ها قلب حضار را تحت تأثیر قرار دادند، از جمله گیا باخ (۱۶ ساله، پسر وان) که آهنگ «این تت، من به خانه خواهم آمد» را اجرا کرد که باعث شد حضار اشک بریزند.

علاوه بر اجراها، این برنامه همچنین دارای بخش «قصه‌گویی تت» است. خانم ون کتاب «این تت است» را که توسط انتشارات نها نام و هانوی منتشر شده است، انتخاب کرد که به صورت پاپ‌آپ ارائه می‌شود تا به کودکان کمک کند مشتاقانه تت را کشف کنند .

بچه‌ها با دقت گوش می‌دادند و تت را در زادگاهشان از طریق رنگ صورتی شکوفه‌های هلو، رنگ زرد شکوفه‌های زردآلو، رنگ سبز برگ‌های دونگ که برای پیچیدن بان چونگ استفاده می‌شد، تصور می‌کردند...

بچه‌ها از گوش دادن به داستان‌های خانم تو وان درباره تت لذت بردند و برای رقصیدن هیجان‌زده بودند. عکس: دوآن سی لانگ

وقتی نوبت به بخش اهدای پول رسید، بچه‌ها مطیعانه صف کشیدند و وقتی پاکت‌های قرمز روشن را دریافت کردند، با صدای بلند تشکر کردند.

به طور خاص، برای اینکه این برنامه واقعاً منعکس کننده روح تت (سال نو قمری ویتنامی) باشد، گروه پدران تمام تلاش خود را کردند تا میله‌های بلند بامبو را که با دقت در رنگ‌های رنگارنگ پیچیده شده بودند، پیدا کنند تا رقص میله بامبو را بسازند. در ژاپن، میله‌های بلند بامبو بسیار نادر و یافتن آنها دشوار است. بنابراین، اجرای رقص میله بامبو هم هیجان‌انگیز و هم تحسین‌برانگیز بود و نشان دهنده سخت‌کوشی برگزارکنندگان بود.

چیزی که خانواده‌های کاسایی در مورد برگزاری جشن‌های تت بیش از همه به آن اهمیت می‌دهند، ایجاد تأثیری ماندگار بر کودکان است. والدین کاسایی از طریق فعالیت‌های سرگرم‌کننده، به طور نامحسوس به فرزندان خود یادآوری می‌کنند که صرف نظر از محل زندگی‌شان، به عنوان مردم ویتنام، باید شادی تت و تجدید دیدار خانواده را به خاطر داشته باشند.

زنی اهل های فونگ که در دهه ۱۹۸۰ میلادی متولد شده، پس از ۱۵ سال زندگی در خارج از کشور، مادرشوهر کره‌ای خود را با غذاهای ویتنامی تت (سال نو قمری) مجذوب خود کرده است.

با نزدیک شدن به تت (سال نو قمری ویتنامی)، مادرشوهر کره‌ای با شور و شوق لوبیا را خیس می‌کند، برنج چسبناک را می‌شوید و آتش روشن می‌کند... همه اینها برای عروس ویتنامی‌اش است تا بان چونگ (کیک برنجی سنتی ویتنامی) را بپزد. این کیک سنتی ویتنامی به هدیه‌ای گرانبها در سرزمین کیمچی تبدیل شده است.

زن تمام روز غر می‌زند و به شوهرش یادآوری می‌کند که پول شانس بچه‌ها را از مادربزرگش پس بگیرد.

این فقط مبلغ کمی بود که کسی به عنوان پول شانس به فرزندشان داده بود. او آن را برای آنها نگه داشته بود و تصادفاً فراموش کرده بود. همسرم فکر می‌کرد مادرشوهرش طماع است و می‌خواهد به هر قیمتی آن را پس بگیرد.