'ປິ່ນປົວ' ການອອກສຽງຜິດເພື່ອຮັກສາຄວາມບໍລິສຸດຂອງຫວຽດນາມ

ຫລາຍຄົນໃນແຂວງພາກເໜືອອອກສຽງຜິດຕົວໜັງສື "l" ແລະ "n" ໃນຂະນະທີ່ບັນດາແຂວງພາກກາງອອກສຽງຜິດຕົວໜັງສື tilde ແລະເຄື່ອງໝາຍຄຳຖາມ. ບາງເຂດໃນພາກຕາເວັນຕົກອອກສຽງຜິດຕົວອັກສອນ "g" ແລະ "r". ມັນງ່າຍຫຼືຍາກທີ່ຈະແກ້ໄຂນີ້?

Báo Tuổi Trẻ•27/09/2025

'Chữa bệnh' phát âm sai để giữ gìn sự trong sáng của tiếng Việt - Ảnh 1. — ບົດຮຽນພາສາຫວຽດໃນຫ້ອງຮຽນເປີດຢູ່ໂຮງຮຽນປະຖົມ ຝູແທ່ງ , ນະຄອນໂຮ່ຈິມິນ - ພາບ: NTCC

ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າການແກ້ໄຂການອອກສຽງຂອງນັກຮຽນເຊັ່ນດຽວກັນກັບການຊ່ວຍໃຫ້ນັກຮຽນຂຽນຖືກຕ້ອງແມ່ນຂະບວນການໄລຍະຍາວທີ່ຄູສອນຊັ້ນປະຖົມມີຄວາມສໍາຄັນທີ່ສຸດ.

ນາງ ຫງວຽນ ສັງທອງ

ການອອກສຽງຜິດບາງຄັ້ງອາດເຮັດໃຫ້ເກີດການສະກົດຜິດ. ການແກ້ໄຂບັນຫານີ້ແມ່ນການປະກອບສ່ວນສຳຄັນເຂົ້າໃນການຮັກສາຄວາມບໍລິສຸດຂອງຊາວຫວຽດນາມ.

Tuoi Tre ໄດ້ໂອ້ລົມກັບຄູອາຈານ, ຜູ້ຈັດການ ການສຶກສາ , ແລະນັກວິທະຍາສາດພາສາເພື່ອຊອກຫາວິທີແກ້ໄຂບັນດາສິ່ງກີດຂວາງການປາກເວົ້າຂອງນັກຮຽນ.

- ຮອງສາດສະດາຈານ ດຣ ຮວ່າງຢຸງ (ອາຈານພາກວິຊາພາສາ, ຄະນະວັນນະຄະດີ, ມະຫາວິທະຍາໄລສຶກສານະຄອນໂຮ່ຈີມິນ):

ກະຊວງສຶກສາແລະບຳລຸງສ້າງຕ້ອງໄດ້ນຳໜ້າ ແລະ ເຮັດໃນທັນທີ.

'Chữa bệnh' phát âm sai để giữ gìn sự trong sáng của tiếng Việt - Ảnh 2.

ຄົນສ່ວນໃຫຍ່ຄິດວ່າການແກ້ໄຂພາສາໃນການສຶກສາແມ່ນຄືກັນກັບການແກ້ໄຂທາງການແພດ.

ຄົນເຮົາພົບວ່າການຂຽນຜິດເຄື່ອງໝາຍຄຳຖາມ, ສຽງຕົກ, "l", "ນ"... ແມ່ນຍ້ອນວ່າເຮົາບໍ່ສາມາດຈຳແນກໄດ້ລະຫວ່າງເຄື່ອງໝາຍຄຳຖາມ, ສຽງຕົກ, ສຸດທ້າຍ "l", "n", "g"... ດັ່ງນັ້ນກ່ອນອື່ນໝົດ ຄົນເຮົາຕ້ອງອ່ານ ແລະແຍກຕົວໃຫ້ຖືກຕ້ອງ, ຖ້າອ່ານຖືກຕ້ອງແລ້ວເຈົ້າຈະຂຽນຖືກຕ້ອງ. ແຕ່ໃນຄວາມຄິດເຫັນຂອງຂ້ອຍ, ໃນທາງວິທະຍາສາດ ບໍ່ຖືກຕ້ອງ.

ຄົນຫວຽດນາມສ່ວນຫຼາຍອາດຈະເຮັດຜິດຢູ່ບ່ອນນີ້ ຫຼືບ່ອນນັ້ນເມື່ອອອກສຽງ. ໃນຂະນະດຽວກັນ, ຍັງມີສ່ວນໃຫຍ່ຂອງຄົນທີ່ຂຽນໄດ້ຖືກຕ້ອງ.

ການສະກົດຄຳທີ່ຖືກຕ້ອງບໍ່ຈຳເປັນຈະຕ້ອງມີການແປດ້ວຍຕົວແປ ເພາະຖ້າເຮັດແລ້ວ ມັນຄົງຈະອະທິບາຍບໍ່ໄດ້ວ່າ ເປັນຫຍັງບາງຄົນອອກສຽງຜິດແຕ່ຍັງສະກົດຖືກຕ້ອງຢູ່.

ການເວົ້າຢ່າງຖືກຕ້ອງແມ່ນຍາກກວ່າການຂຽນຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ພວກເຮົາຕ້ອງຖາມວ່າໃນເວລາທີ່ມັນຈໍາເປັນເພື່ອແປສຽງ. ໃນຄວາມຄິດເຫັນຂອງຂ້ອຍ, ມັນແມ່ນເວລາທີ່ເວົ້າບໍ່ຖືກຕ້ອງກາຍເປັນອຸປະສັກຕໍ່ການສື່ສານຫຼືເຄື່ອງຫມາຍທີ່ຈະຫມາຍຄົນອື່ນ.

ຕົວຢ່າງ, ເມື່ອມີຄົນອອກສຽງ "l" ແລະ "n" ບໍ່ຖືກຕ້ອງ, ປະຊາຊົນຫົວຂວັນແລະຕັດສິນພວກເຂົາ, ໃນຂະນະທີ່ຫຼາຍຄົນອອກສຽງ "troi" ເປັນ "gioi" ແລະຜູ້ຟັງບໍ່ໄດ້ວິພາກວິຈານ. ໃນພາກໃຕ້, ຍັງມີບາງການອອກສຽງທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງທີ່ນໍາໄປສູ່ຄວາມບໍ່ສະບາຍໃນການສື່ສານ.

ມີການອອກສຽງຜິດທີ່ຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂແລະການອອກສຽງຜິດທີ່ບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂ. ການແກ້ໄຂການອອກສຽງຄວນເນັ້ນໃສ່ບາງຂໍ້ຜິດພາດ. ເພື່ອເຮັດໄດ້, ກະຊວງສຶກສາ ແລະ ບຳລຸງສ້າງ ຕ້ອງອອກນະໂຍບາຍອີງໃສ່ການຄົ້ນຄ້ວາ ແລະ ວາງຄຳສັ່ງໃຫ້ນັກວິທະຍາສາດ.

ມັນຍັງມີຄວາມຈໍາເປັນທີ່ຈະປຶກສາຫາລືແລະສະຫຼຸບວ່າປະເພດຂອງລາຍະການໃດທີ່ຕ້ອງໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂໃນເວລາເວົ້າແລະປະເພດໃດແດ່ທີ່ຕ້ອງໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂໃນເວລາຂຽນ.

ພວກເຮົາບໍ່ຄາດຫວັງວ່າບັນຫາເຫຼົ່ານີ້ຈະຖືກແກ້ໄຂຢ່າງໄວວາ. ພາຍຫຼັງໄດ້ວາງນະໂຍບາຍແລ້ວ, ຂະແໜງການສຶກສາຈະຈັດຕັ້ງການຮວບຮວມປຶ້ມແບບຮຽນທີ່ແຍກອອກເປັນສ່ວນໜຶ່ງໃຫ້ຜູ້ທີ່ອອກສຽງຜິດຍ້ອນພາສາທ້ອງຖິ່ນ.

ການຮັກສາ lissp ແລະການອອກສຽງຜິດຕ້ອງເຮັດເປັນຂັ້ນຕອນແລະຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ. ມັນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍ, ແຕ່ທາງວິທະຍາສາດຂ້ອຍຢືນຢັນວ່າມັນສາມາດເຮັດໄດ້ຢ່າງສົມບູນ.

ກະຊວງສຶກສາທິການ ແລະ ກີລາ ຄວນເລືອກຄວາມຜິດພາດການອອກສຽງທີ່ເປັນອຸປະສັກຕໍ່ການສື່ສານເພື່ອແກ້ໄຂກ່ອນ. ການອອກສຽງທີ່ເປັນສັນຍານຂອງພາສາທ້ອງຖິ່ນບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງຖືກແກ້ໄຂແຕ່ຄວນສຸມໃສ່ການແກ້ໄຂບັນຫາການສະກົດຄໍາ.

- ທ່ານນາງ ຫງວຽນຊົ່ງທະວົງ (ຄູສອນຢູ່ໂຮງຮຽນປະຖົມພູທອຍ, ວັດພູໂທ, ນະຄອນໂຮ່ຈິມິນ):

"ຖ້າທ່ານຕ້ອງການໃຫ້ນັກຮຽນເວົ້າຢ່າງຖືກຕ້ອງ, ຄູຕ້ອງເວົ້າຢ່າງຖືກຕ້ອງ."

ປະຈຸບັນ, ຍັງມີກໍລະນີທີ່ນັກສຶກສາອອກສຽງຜິດ, ເຮັດໃຫ້ມີການຂຽນຜິດຫຼືສະກົດຜິດ, ເຊັ່ນ: “r” ແທນ “g”, ຂາດສຽງທ້າຍ. ໃນລະດັບປະຖົມ, ການຝຶກອົບຮົມການສະກົດຄຳໃຫ້ແກ່ນັກສຶກສາແມ່ນດຳເນີນໃນທຸກວິຊາ, ໃນນັ້ນມີພາສາຫວຽດນາມ ແລະ ການຂຽນ. ການແກ້ໄຂການສະກົດຄໍາສໍາລັບນັກຮຽນສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າງ່າຍກວ່າການປະຕິບັດການອອກສຽງ.

ພວກເຮົາຝຶກອົບຮົມນັກຮຽນໃນການອອກສຽງໂດຍທໍາອິດໃຫ້ຄູອາຈານອອກສຽງທີ່ຖືກຕ້ອງ, ຫຼັງຈາກນັ້ນການຝຶກອົບຮົມກັບເຂົາເຈົ້າໃນລະຫວ່າງການຝຶກອ່ານ. ໃນລະຫວ່າງການປະຕິບັດການອ່ານ, ພວກເຮົາໃຫ້ນັກຮຽນອ່ານສຽງທີ່ສັບສົນໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍເພື່ອໃຫ້ເຂົາເຈົ້າສາມາດຈື່ໄດ້ຖືກຕ້ອງ, ຈື່ໄດ້ດົນນານແລະເປັນນິໄສຂອງການອອກສຽງທີ່ຖືກຕ້ອງ.

ໃນຫ້ອງຮຽນ, ຂ້ອຍຍັງມີກົດລະບຽບວ່າຖ້າຂ້ອຍພົບຫມູ່ຂອງຂ້ອຍອອກສຽງຜິດ, ຫມູ່ອື່ນຕ້ອງເຕືອນຂ້ອຍໃຫ້ອອກສຽງຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ຂ້າພະເຈົ້າຍັງໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ການອອກສຽງຂອງນັກຮຽນໃນທຸກກິດຈະກໍາຂອງກຸ່ມເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາສາມາດເວົ້າໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ.

ຂ້າພະເຈົ້າຍັງຄິດວ່າຄູຕ້ອງອອກສຽງໃຫ້ຖືກຕ້ອງ ແລະ ຂຽນໃຫ້ຖືກຕ້ອງ ເພື່ອໃຫ້ສາມາດແກ້ໄຂຄວາມຜິດພາດຂອງນັກຮຽນໄດ້ ແລະ ມີອິດທິພົນສູງສຸດຕໍ່ຄວາມສາມາດໃນການອອກສຽງຂອງນັກຮຽນ.

- ທ່ານ ນາງ ຫງວຽນທິກິມຮົ່ງ (ອຳນວຍການໂຮງຮຽນປະຖົມ ພູທອກ, ວັດພູທູ, ນະຄອນໂຮ່ຈີມິນ):

ໂຮງຮຽນແມ່ນສະຖານທີ່ທີ່ນັກຮຽນສາມາດແກ້ໄຂຄວາມຜິດພາດໃນການອອກສຽງຂອງເຂົາເຈົ້າ.

'Chữa bệnh' phát âm sai để giữ gìn sự trong sáng của tiếng Việt - Ảnh 3.

ຢູ່ໂຮງຮຽນຂອງພວກເຮົາ, ນັກຮຽນຍັງເວົ້າບໍ່ຖືກຕ້ອງ ແລະອອກສຽງຜິດເນື່ອງຈາກພາສາ. ນັກຮຽນບາງຄົນເວົ້າຜິດ ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ເກີດການສະກົດຜິດ, ສັບສົນໃນການຂຽນ ຫຼື ເວົ້າ “r” ເປັນ “g” ແລະ ຄວາມຜິດພາດອື່ນໆ ເນື່ອງຈາກພາສາຂອງຄົນໃຕ້...

ສະນັ້ນ, ທາງໂຮງຮຽນຈຶ່ງມີວິທີແກ້ໄຂບັນຫາການແກ້ໄຂການອອກສຽງ ແລະ ກວດການສະກົດຄຳໃຫ້ນັກຮຽນ. ສະເພາະໃນຕົ້ນສົກຮຽນນີ້, ພວກເຮົາໄດ້ເຊື້ອເຊີນຜູ້ຊ່ຽວຊານດ້ານວິທີການສອນມາຝຶກອົບຮົມຄູອາຈານທຸກຄົນຂອງໂຮງຮຽນ.

ໂດຍຜ່ານການຝຶກອົບຮົມ, ຄູຈະສາມາດນໍາໃຊ້ມັນໃນທຸກວິຊາເພື່ອປັບປຸງການອອກສຽງ, ແລະນັກຮຽນຈະເຫັນວ່າມັນງ່າຍຕໍ່ການຂຽນຢ່າງຖືກຕ້ອງ.

ການແກ້ໄຂການອອກສຽງຂອງນັກຮຽນແມ່ນຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງໂຮງຮຽນ. ການຮັກສາຄວາມບໍລິສຸດຂອງພາສາຫວຽດນາມ ກໍ່ຄືການຮຽກຮ້ອງການຂຽນທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະ ການອອກສຽງທີ່ຊັດເຈນແມ່ນຄວາມຕ້ອງການທັກສະພື້ນຖານເພື່ອໃຫ້ນັກຮຽນສາມາດເຂົ້າຮ່ວມຕະຫຼາດແຮງງານໄດ້ດີທີ່ສຸດ.

- ທ່ານນາງ ເຈີ່ນທິຈີ້ເຫ້ວ (ອາດີດຄູສອນຂອງໂຮງຮຽນມັດທະຍົມ Vinh My B (ຕາແສງ Vinh My, ແຂວງ Ca Mau):

ຕ້ອງການການຮ່ວມມືຂອງຄູ ແລະພໍ່ແມ່

ຖ້ານັກຮຽນເວົ້າບໍ່ຖືກຕ້ອງຫຼືຂຽນບໍ່ຖືກຕ້ອງ, ພວກເຮົາຕ້ອງແນະນໍາພວກເຂົາຈາກຄວາມຫມາຍ. ຂ້າພະເຈົ້າອະທິບາຍຄໍາສັບຕ່າງໆເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາເຂົ້າໃຈ, ແລະພຽງແຕ່ເມື່ອພວກເຂົາເຂົ້າໃຈພວກເຂົາສາມາດຂຽນຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ຖ້ານັກຮຽນເວົ້າບໍ່ຖືກຕ້ອງ, ຂ້ອຍແກ້ໄຂມັນທັນທີແລະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາອ່ານອີກເທື່ອຫນຶ່ງຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ໃນຊັ້ນຮຽນຍັງນ້ອຍ, ຄູອາຈານຍັງມີການປະຕິບັດເຄື່ອງຫມາຍຄໍາຖາມແລະ tildes. ໃນຫ້ອງຮຽນເກົ່າ, ພວກເຮົາສຸມໃສ່ຄວາມຫມາຍແລະຫຼັງຈາກນັ້ນສອນໃຫ້ເຂົາເຈົ້າອ່ານຢ່າງຖືກຕ້ອງ.

ທຸກໆມື້, ຂ້ອຍອົດທົນແກ້ໄຂນັກຮຽນຂອງຂ້ອຍ, ຂອບໃຈທີ່ເຂົາເຈົ້າຄ່ອຍໆເວົ້າແລະຂຽນຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ໃນຖານະເປັນຄູສອນ, ເຈົ້າຕ້ອງມີຄວາມຊັດເຈນ, ຖ້າບໍ່ແມ່ນ, ເຈົ້າຕ້ອງປະຕິບັດ. ໂດຍສະເພາະສໍາລັບຄູສອນວັນນະຄະດີ, ການປາກເວົ້າຂອງທ່ານຕ້ອງມີຄວາມຊັດເຈນເພື່ອເປັນຕົວຢ່າງສໍາລັບນັກຮຽນຂອງທ່ານ.

ກ່ອນປີ 2008, ໂຄງການດັ່ງກ່າວລວມມີບັນດາບົດປະຕິບັດພາສາຫວຽດນາມ. ຢູ່ແຂວງບາກລຽວເກົ່າ, ພະແນກສຶກສາ ແລະ ບຳລຸງສ້າງຍັງໄດ້ຮຽບຮຽງປຶ້ມພາສາທ້ອງຖິ່ນ, ເຊິ່ງລວມມີຫຼາຍຄຳເວົ້າຂອງພາກພື້ນ. ນີ້ແມ່ນພື້ນຖານທີ່ດີຫຼາຍສໍາລັບນັກຮຽນທີ່ຈະຝຶກການອອກສຽງ.

ຕອນນີ້ຫ້ອງຮຽນນັ້ນບໍ່ມີແລ້ວ, ຂ້ອຍຕ້ອງເອົາມັນເຂົ້າໄປໃນບົດຮຽນຂອງຂ້ອຍ. ຂໍຂອບໃຈກັບສິ່ງນັ້ນ, ນັກຮຽນສ່ວນໃຫຍ່ຂອງຂ້ອຍອອກສຽງ "g" ແລະ "r" ຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ນັກສຶກສາບາງຄົນທີ່ຍັງສັບສົນສາມາດໄດ້ຮັບມັນກັບຄືນໄປບ່ອນໃນປະມານຫນຶ່ງພາກຮຽນ. ບັນຫາແມ່ນວ່າຄູອາຈານໃສ່ໃຈຫຼືບໍ່. ຖ້າພວກເຂົາບໍ່ສົນໃຈມັນ, ນັກຮຽນສາມາດເຮັດຄວາມຜິດພາດດຽວກັນເລື້ອຍໆເລື້ອຍໆ."

- ທ່ານນາງ ວໍທົວອານ (ຕາແສງ ອານຊວຽນ, ແຂວງກ່າເມົາ):

ພໍ່ແມ່ຕ້ອງມີຄວາມອົດທົນໃນການແກ້ໄຂລູກຈາກເວລາທີ່ລູກຮຽນເວົ້າ.

ຈາກອາຍຸຍັງນ້ອຍ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສ້າງສະພາບແວດລ້ອມທາງບວກໃນຄອບຄົວຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ຂ້ອຍອ່ານປຶ້ມໃຫ້ລູກທຸກໆມື້, ບໍ່ພຽງແຕ່ເພື່ອຄວາມບັນເທີງເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງເພື່ອໃຫ້ເຂົາເຈົ້າແກ້ໄຂການອອກສຽງ, ນໍ້າສຽງທໍາມະຊາດ ແລະການໃຊ້ຄໍາທີ່ຖືກຕ້ອງ.

ເມື່ອອ່ານ, ຂ້າພະເຈົ້າເອົາໃຈໃສ່ເຖິງຄວາມເຄັ່ງຕຶງ ແລະ ອອກສຽງຢ່າງຊັດເຈນ ເພື່ອໃຫ້ລູກຫຼານຮູ້ສຶກເຖິງຈັງຫວະຂອງພາສາຫວຽດນາມ. ຄ່ອຍໆ, ເຂົາເຈົ້າສ້າງພື້ນຖານພາສາທີ່ແຂງ, ແລະເມື່ອພວກເຂົາໄປໂຮງຮຽນ, ເຂົາເຈົ້າຈະບໍ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃນການສະກົດຄໍາ, ການອ່ານຄວາມເຂົ້າໃຈຫຼືການຂຽນຕາມຄໍາສັ່ງ.

ແທ້ຈິງແລ້ວ, ການຝຶກອົບຮົມເດັກນ້ອຍໃຫ້ອອກສຽງຢ່າງຖືກຕ້ອງບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍ, ເພາະວ່າໃນການສື່ສານປະຈໍາວັນ, ເດັກນ້ອຍເຂົ້າມາພົວພັນກັບຄົນຈໍານວນຫຼາຍ, ບາງຄົນອອກສຽງບໍ່ຖືກຕ້ອງ. ແຕ່ຖ້າພໍ່ແມ່ອົດທົນຕັ້ງແຕ່ລູກຮຽນເວົ້າ ເຂົາຈະຮຽນແບບແລະເວົ້າຖືກ.

ເມື່ອເຂົາເຈົ້າໃຫຍ່ຂຶ້ນ, ຄວາມສາມາດດ້ານພາສາມາດຕະຖານຈະຊ່ວຍໃຫ້ເດັກນ້ອຍດູດຊຶມຫວຽດນາມຕາມທຳມະຊາດ ແລະ ຮຽນຮູ້ໄດ້ງ່າຍຂຶ້ນ.

ພໍ່ແມ່ແລະຄູອາຈານຕ້ອງຮັກສາຈັງຫວະດຽວກັນ. ຖ້າຄູສອນເວົ້າສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ ແຕ່ພໍ່ແມ່ບໍ່ປະຕິບັດຢູ່ເຮືອນ ເດັກນ້ອຍຈະເຮັດຜິດໄດ້ງ່າຍ.

ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ຖ້າພໍ່ແມ່ປະຕິບັດຢ່າງຫນັກແຫນ້ນແຕ່ຄູອາຈານແລະຫມູ່ເພື່ອນອອກສຽງຜິດ, ມັນຈະຍາກທີ່ຈະແກ້ໄຂລູກຂອງພວກເຂົາ. ການປະສານງານລະຫວ່າງຄອບຄົວ ແລະໂຮງຮຽນມີຄວາມສໍາຄັນຫຼາຍເພື່ອສ້າງນິໄສການອອກສຽງທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລະພາສາມາດຕະຖານສໍາລັບນັກຮຽນ.

ນ້າຍ ເຕີ໋ຍ ຢຽດ ຫຍູ່ງ

ທີ່ມາ: https://tuoitre.vn/chua-benh-phat-am-sai-de-giu-gin-su-trong-sang-cua-tieng-viet-2025092723330253.htm