ສິບສອງສະຕະວັດຂອງວັນນະຄະດີຍີ່ປຸ່ນ [Part 3]

ຍຸກ Meiji ຫມາຍເຖິງການເປີດປະເທດຍີ່ປຸ່ນ, ວັດທະນະທໍາຕາເວັນຕົກ້ໍາຖ້ວມ, ເປີດຍຸກຂອງວັນນະຄະດີຍີ່ປຸ່ນທີ່ທັນສະໄຫມ.

ວັນນະຄະດີ Meiji

ຍຸກ Meiji (ເລີ່ມແຕ່ປີ 1868) ເປັນຂີດໝາຍແຫ່ງການເປີດປະເທດຍີ່ປຸ່ນ, ວັດທະນະທຳຕາເວັນຕົກໄດ້ໄຫຼເຂົ້າຖ້ວມ, ເປີດຍຸກແຫ່ງຄວາມທັນສະໄໝທາງດ້ານວັນນະຄະດີຂອງຍີ່ປຸ່ນ; ເຖິງວ່າບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍດາຍ, ເພາະວ່າຂະບວນການປະດິດສ້າງວັນນະຄະດີທັນສະໄໝຕ້ອງໃຊ້ເວລາດົນກວ່າການພັດທະນາ ເສດຖະກິດ .

ເພື່ອແນະນໍາວິທະຍາສາດ, ເຕັກໂນໂລຢີແລະວັນນະຄະດີ, ສິ່ງທໍາອິດທີ່ລັດຖະບານ Meiji ໄດ້ເຮັດແມ່ນເພື່ອຍົກເລີກຄໍາສັ່ງຂອງ feudal ກັບຄອບຄົວທີ່ສູງສົ່ງ, ແລະປັບປຸງຄວາມຮູ້ຂອງປະຊາຊົນ. ໃນຕົ້ນປີ 1872, ມະຫາວິທະຍາໄລໄດ້ຖືກພັດທະນາ, ແລະການແປພາສາໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນ (ຫນັງສື ທາງດ້ານການເມືອງ , ວິທະຍາສາດ, philosophical, ແລະວັນນະຄະດີໄດ້ຖືກແປເປັນ droves, ບາງຄົນດັດແປງມາຈາກນັກຂຽນຝຣັ່ງ V. Hugo ແລະ Jules Verne, ກະຕຸ້ນຈິນຕະນາການຂອງຜູ້ອ່ານ; ອາຈານທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ເຊັ່ນ Shakespeare, Goethe, Tolstoy, ທັງຫມົດ).

ວັນນະຄະດີໄດ້ດູດຊຶມບັນດາທ່າອ່ຽງວັນນະຄະດີ ແລະ ອຸດົມການຂອງຝ່າຍຕາເວັນຕົກຄື: ລັດທິເສລີ, ລັດທິໂລແມນຕິກ, ສັນຍາລັກ, ລັດທິນິຍົມ, ລັດທິທຳມະຊາດ... ໄລຍະຕົ້ນຂອງ “ການຫັນເປັນຂອງຕາເວັນຕົກ” ແມ່ນຂ້ອນຂ້າງເປັນທາງການ ແລະ ກວ້າງຂວາງ, ສະນັ້ນຈຶ່ງມີທ່າອ່ຽງປະຕິກິລິຍາ, ຊຸກຍູ້ວັດທະນະທຳພື້ນເມືອງ.

ໃນທ້າຍສະຕະວັດທີ 19 ແລະຕົ້ນສະຕະວັດທີ 20, ບັນດານັກຂຽນອາວຸໂສຂອງສະໄໝເມຈິປະກົດຕົວ, ເຊິ່ງໄດ້ຮັບອິດທິພົນຢ່າງຈະແຈ້ງຈາກ 4 ປະເພນີວັນນະຄະດີຄື: ລັດເຊຍ, ເຢຍລະມັນ, ອັງກິດ ແລະ ຝຣັ່ງ, ໃນນັ້ນມີ: ຟູຕາບາເຕ ຊິເມອີ; Mori Ōgai; Natsume Soseki; Toson Shimazaki.

* * *

Nhà văn, dịch giả và nhà phê bình Futabatei Shimei.

ນັກຂຽນ, ນັກແປ ແລະນັກວິຈານ Futabatei Shimei.

Futabatei Shimei (1864-1909) ເປັນນັກຂຽນ, ນັກແປ, ແລະວິຈານ. ລາວໄດ້ສຶກສາພາສາລັດເຊຍ, ນະວະນິຍາຍພາສາລັດເຊຍທີ່ແປ, ແລະຂຽນນະວະນິຍາຍຊີວະປະຫວັດຫຍໍ້ຂອງຕົນເອງຫຼາຍຫຼືຫນ້ອຍ, ໂດຍພັນລະນາເຖິງຕົວລະຄອນທີ່ບໍ່ພໍໃຈແລະສັບສົນຕາມເວລາ.

ການເຮັດວຽກ Ukigumo (1887-1889) ເປັນນະວະນິຍາຍທີ່ທັນສະໄຫມທໍາອິດ, ການວິພາກວິຈານຂອງສັງຄົມຍີ່ປຸ່ນທີ່ມີຄວາມທະເຍີທະຍານໃນສະໄຫມນັ້ນ: ເປັນພະນັກງານລັດຖະກອນໄວຫນຸ່ມສູນເສຍວຽກເຮັດງານທໍາຂອງຕົນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນຍ້ອນວ່າລາວບໍ່ຮູ້ວິທີການອວດອ້າງ; ປ້າຂອງລາວທັນທີແຕ່ງງານກັບລູກສາວຂອງລາວ; ຜູ້ຍິງຄົນນີ້ຮຽນພາສາຕາເວັນຕົກ, ຕໍ່ມາແຕ່ງງານກັບເຈົ້າໜ້າທີ່ສວຍໂອກາດ.

ບາງສ່ວນຂອງວຽກງານທີ່ສໍາຄັນອື່ນໆຂອງລາວ: ຜົວອຸປະຖໍາ (Sono Omokage, 1906, ນະວະນິຍາຍ); Heibon (Heibon, 1907, ນະວະນິຍາຍ); ປະຫວັດສາດສິລະປະ (Bijutsu no Hongi, 1885, essay)...

* * *

Mori Ōgai (1862-1922) ເປັນຫມໍ, ນັກແປ, ນັກຂຽນນະວະນິຍາຍ, ແລະນັກກະວີ. ລາວມາຈາກຄອບຄົວທາງການແພດແລະກາຍເປັນແພດຫມໍທະຫານ.

ລາວໄດ້ຮັບຄວາມໄວ້ວາງໃຈໃນການນໍາສະເຫນີນະວະນິຍາຍຂະຫນາດກາງເຂົ້າໄປໃນວັນນະຄະດີຍີ່ປຸ່ນ, ເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍ Maihime (1890), ເຊິ່ງພັນລະນາເຖິງຄວາມຮັກທີ່ແຕກຫັກລະຫວ່າງຊາຍຫນຸ່ມຍີ່ປຸ່ນແລະຍິງເຍຍລະມັນ.

ວຽກງານດັ່ງກ່າວໄດ້ເປີດໄລຍະເວລາ romantic ສັ້ນແລະປະເພດການພັດທະນາສູງຂອງ fiction autobiographical (ນະວະນິຍາຍກ່ຽວກັບຕົນເອງ) ໃນວັນນະຄະດີຍີ່ປຸ່ນ. ແນວໂນ້ມທີ່ຈະຕໍ່ສູ້ເພື່ອອິດສະລະພາບສ່ວນບຸກຄົນ, ຕໍ່ກັບ shackles feudal, ໄດ້ສະແດງອອກໃນນະວະນິຍາຍ Wild Geese (Gan, 1913 - ແປເປັນພາສາຫວຽດນາມເປັນ Swallow), ຕໍ່ມາດັດແປງເປັນຮູບເງົາເປັນ Mistress (Mistress, 1953).

ຜົນງານສຳຄັນອື່ນໆຂອງລາວລວມມີ: The Tale of the Singer (Utakata no Ki, 1890), The Postman (Fumizukai, 1891), Long Live Sex (Wita Sekusuarisu, 1909), Youth (Seinen, 1910), The Silent Fortress (Chinmoku no To, 1910), Dreams The19ōs (Masters) ແລະສຸດທ້າຍ. Goemon (Okitsu Ya Goemon no Isho, 1912)...

* * *

Natsume Soseki (1867-1916) ເປັນນັກຂຽນ. ລາວໄດ້ສຶກສາວັນນະຄະດີແລະພາສາໃນປະເທດອັງກິດ. ລາວມີຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງກວ້າງຂວາງກ່ຽວກັບວັດທະນະທໍາເອີຣົບແລະຍັງມີຄວາມຮູ້ຈັກ Zen ແລະວັດທະນະທໍາຄລາສສິກຈີນ.

ລາວໄດ້ສອນວັນນະຄະດີພາສາອັງກິດກ່ອນທີ່ຈະກາຍເປັນນັກຂຽນມືອາຊີບ. ໃນແບບສັ້ນໆ, ສະຫງ່າງາມ, ລາວໄດ້ຂຽນນະວະນິຍາຍທີ່ກົງກັນຂ້າມກັບທ່າອ່ຽງທາງທໍາມະຊາດຂອງເວລາ.

I Am a Cat (Wagahai wa Nekodearu, 1905-1906) ຖືວ່າເປັນການເສຍສະລະທາງສັງຄົມຢ່າງເລິກເຊິ່ງ, ຕຳໜິຕິຕຽນຄວາມໂງ່ຂອງຍຸກສະໄໝ; ອາຈານໜຸ່ມ (Botchan, 1908) ຕຳໜິຕິຕຽນຄວາມໜ້າຊື່ໃຈຄົດຂອງອາຊີບການສອນຢ່າງຕະຫຼົກ; ລັກ ສະ ນະ ຕົ້ນ ຕໍ ແມ່ນ ເປັນ ຊາຍ ຫນຸ່ມ ໃຈ ຮ້ອນ, ຊື່ ໄປ ກົງ ໄປ ກົງ ມາ ທີ່ ໄດ້ ຂະ ຫຍາຍ ຕົວ ມາ ໃນ ຄວາມ ໂດດ ດ່ຽວ; ລາວໄປສອນ, ສະດຸດທົ່ວ; ນີ້ແມ່ນປຶ້ມທີ່ອ່ານຫຼາຍທີ່ສຸດໃນທຸກເວລາແລະຍັງເປັນທີ່ຂາຍດີທີ່ສຸດໃນມື້ນີ້.

ໃນບາງວຽກງານອື່ນໆ, Natsume ວິເຄາະ ego, ເວົ້າກ່ຽວກັບຄວາມໂດດດ່ຽວຂອງປັນຍາຊົນໃນສັງຄົມທຶນນິຍົມ, ຄວາມບໍ່ສະຫງົບຂອງບຸກຄົນ, ແລະຄວາມຄິດທີ່ບໍ່ຄ່ອຍເຊື່ອງ່າຍໆ.

* * *

Toson Shimazaki (1872-1943) ເປັນນັກຂຽນທີ່ຂຽນບົດກະວີ romantic ກ່ອນທີ່ຈະຂຽນນະວະນິຍາຍ. ລາວເປັນກາໂຕລິກແລະອາໄສຢູ່ໃນປະເທດຝຣັ່ງຈາກ 1913 ຫາ 1916.

ລາວໄດ້ລິເລີ່ມໃນນິຍາຍພາສາຍີ່ປຸ່ນໃນທ່າອ່ຽງຂອງຄວາມເປັນຈິງທີ່ສຳຄັນ, ມາຈາກລັດທິທຳມະຊາດ ແລະນັກປະດິດນິຍາຍທີ່ນິຍົມ.

ນະວະນິຍາຍ The Seven Promises (Hakai, 1906), ວຽກງານທໍາມະຊາດທໍາອິດຂອງລາວ, ເປັນເຫດການວັນນະຄະດີ. ຕໍ່ມາ, ລາວຂຽນນິຍາຍຊີວະປະຫວັດຫຍໍ້ທີ່ບໍ່ດີ, ບໍ່ຄ່ອຍເວົ້າເຖິງບັນຫາສັງຄົມ. ໄດ້ຮັບອິດທິພົນຈາກການເຄື່ອນໄຫວວັນນະຄະດີປະຕິວັດ proletarian ຍີ່ປຸ່ນໃນທ້າຍຊຸມປີ 1920, ລາວໄດ້ເຂົ້າຫາທັດສະນະວັດຖຸນິຍົມປະຫວັດສາດ.

ໃນວຽກງານທີ່ພົ້ນເດັ່ນຂອງລາວ ກ່ອນອາລຸນ (Yoake Mae, 1929-1935), ລາວໄດ້ຂຽນກ່ຽວກັບການປ່ຽນແປງຂອງສັງຄົມໃນລະຫວ່າງ ແລະ ຫຼັງການຟື້ນຟູ Meiji ຜ່ານເລື່ອງຂອງຄອບຄົວຂອງລາວ. ວຽກງານທີ່ສໍາຄັນອື່ນໆຂອງລາວປະກອບມີ: ການລວບລວມຢາສະຫມຸນໄພຫນຸ່ມ (Wakana-shū, 1897), ພາກຮຽນ spring (Haru, 1908), ຊີວິດໃຫມ່ (Shinsei, 1919), ຊີວິດຂອງແມ່ຍິງທີ່ແນ່ນອນ (Aru Onna no shōgai, 1921), The Storm (Arashi, 1926), The Gate to the East (Moon 19), The Gate to the East (1926)

ນອກຈາກນັ້ນ, ພວກເຮົາຕ້ອງກ່າວເຖິງນັກກະວີ Ishikawa Takuboku (1886-1912), ຜູ້ທີ່ຂຽນບົດກະວີ Tanka ດ້ວຍເນື້ອໃນທີ່ທັນສະໄຫມ, ສະແດງຄວາມທຸກທໍລະມານຂອງລາວດ້ວຍທັດສະນະຄະຕິຂອງບຸກຄົນທີ່ກົງກັນຂ້າມກັບຈັກກະວານທັງຫມົດ, ຮູ້ວ່າລາວຖືກເອົາຊະນະແຕ່ບໍ່ໄດ້ອ້ອນວອນ. ໃນແງ່ຂອງຮູບແບບ, ບົດກະວີ Meiji, ເຖິງວ່າຈະມີອິດທິພົນຂອງຕາເວັນຕົກ, ນັກກະວີຫຼາຍຄົນຍັງໃຊ້ຮູບແບບ Tanka ແລະ Haiku.

ທີ່ມາ