[E-Magazine]: Het geluid van de dageraad

Sta vroeg op om te luisteren naar het geluid van de dageraad en na te denken over het leven. Daarna luisteren we naar emotionele dagelijkse verhalen.

Ochtend. De eerste verkoudheid van het seizoen kroop door de kier van de deur en danste rond de warme deken. Het luie lichaam rolde zich op als een worm, draaide zich naar rechts om de deken tegen de zijkant te drukken, draaide zich naar links, tilde toen beide benen op, vouwde zich om en de deken wikkelde zich strak om het lichaam – zo warm en comfortabel. Buiten het raam tjilpten de vogels, tjilpten; de wind waaide, toen het geluid van vallende bladeren. Onder de stenen trap ritselde, ritselde het geluid van droge bladeren. Ver weg zette iemands huis vroeg muziek aan, waarschijnlijk om te bewegen, dus de bastrom bleef maar rommelen, rommelen.

Word wakker! Als ik blijf slapen met mijn opgerold deken, word ik een worm; het "geluid van de dageraad" zal me vergeten en naar iemand anders gaan. Als ik weer in slaap val, zal de dageraad me verlaten - ik verander in een dor blad, los, vallend op de grond, niet in staat om zelfs maar het minste briesje te weerstaan.

Een nieuwe dag beginnen met moeite om uit bed te komen, blijkt dat het moeilijkste deel van het begin de tijd is... van bed naar vloer. Jezelf verwennen, mild zijn voor jezelf betekent de dageraad missen. En nogmaals, elk begin is altijd erg moeilijk - de eerste moeilijkheid is het overwinnen van je eigen traagheid.

Het ritselende geluid van de tandenborstel die in de mond poetste, leek plotseling te verdwijnen. Het geluid van moeders hoestbuien in de kamer ernaast echode. De wisseling van de seizoenen maakte ouderen vatbaar voor luchtwegaandoeningen. De jaren van verdriet, vreugde, geluk, lijden... in iemands leven gingen voorbij, nu eens verborgen in elke rimpel, dan weer barstten ze los als moeders hoest. Het klonk een beetje treurig, maar ook gemengd met een vleugje vreugde. Moeder was er nog steeds, ze vergezelde me door het leven; de hoest was als een herinnering aan haar aanwezigheid – en het was ook beter dan een zacht gekreun of een piepend geluid.

Toen ik even naar buiten stapte om wat te bewegen, hoorde ik de geluiden van de straat die naar binnen stroomde en me omgaf. Het geluid van motoren die de heuvel op raasden; het geluid van kleine auto's, het geluid van piepende banden op de weg. Kijkend naar het stel op de motoren – vooraan, achteraan, zijwaarts, in de lengte vol met fruitkisten, de vrouw wankelend tegen de schouder van haar man aan. Hun kleren waren vuil, strak dichtgesnoerd om ze te beschermen tegen de koude wind, kreeg ik plotseling medelijden met de menselijke conditie. Ze moeten 's nachts rondgereden hebben op de fruitmarkt, om 's ochtends vroeg de goederen in te pakken voor transport naar de kraampjes op het platteland. Voor veel mensen is de kost verdienen altijd een lastige opgave. Ze zijn toegewijd, hardwerkend, durven niet nalatig te zijn; ze blijven laat op, worden vroeg wakker, trekken de broekriem aan, maar waarom lukt het ze niet om beter te worden?

Van veraf galmde de treinfluit, die tegen de hoge gebouwen sloeg en zich door smalle en diepe steegjes slingerde. Dit fluitsignaal klonk heel vertrouwd. Het was de begroeting van het schip dat net aan de kade aankwam, of misschien was het een afscheid voordat de reis werd voortgezet.

Buiten de steeg klonk het geritsel van canvas, het gekletter van kommen en eetstokjes van de ontbijtkraampjes. De knorrige stem van de eigenaresse die de werknemers aanspoorde om snel te koken, zodat ze de klanten die klaar waren met hun nachtdienst konden verwelkomen om te eten en naar huis te gaan om te slapen. Het geluid van aluminium pollepels die op de pot met geurige, dampende bouillon sloegen. Op de hoek van de kruising stond een motortaxichauffeur te wachten tot de klanten plaatsnamen om tabaksballen te schieten. Hij moest een fervent roker zijn geweest, dus zijn inhalatie had een strak ritme, waarna hij comfortabel zijn hoofd achterover boog en een stroom melkwitte rook uitblies. Soms is geluk gewoon een goede, ontspannen sigaret in de ochtend.

Misschien is het tijd om een ​​stapje terug te doen: eerder opstaan ​​om de zonsopgang te zien, luisteren naar het geluid van de dageraad om na te denken over het leven.

Inhoud: Pham Minh Tuan

Grafische vormgeving: Mai Huyen

Bron: https://baothanhhoa.vn/e-magazine-thanh-am-cua-binh-minh-270820.htm