Tet away from home | SAIGON GIAI PHONG NEWSPAPER

Het korte gesprek tussen moeder en zoon maakte mijn hart vreemd stil. Misschien heb ik de momenten met mijn familie nog nooit zo gekoesterd. Drie jaar van huis weg zijn, de zogenaamde droom najagen, het artistieke pad, maar de zogenaamde familie vergeten. Drie jaar weg van huis studeren, voor iedereen is thuiskomen voor Tet eenvoudig en gemakkelijk, maar voor mij is het een wereld van verlangen.

Kleine kinderen kijken elke minuut, elke seconde uit naar de terugkeer naar het warme thuis dat ze thuis noemen, naar de armen van hun ouders om te vertellen over hun frustraties in het leven, over hun prestaties, over hun onvergetelijke reizen. En hoe zit het met hun ouders? Ook zij kijken elke dag uit naar de terugkeer van hun kinderen. Het hele jaar door werken ze hard, maken ze zich zorgen over elke maaltijd, voeden ze hun kinderen op om te studeren, er is geen dag dat ouders niet naar hun kinderen uitkijken. Elkaar beloven om een familiereüniemaaltijd te organiseren lijkt makkelijk, maar is in werkelijkheid zo moeilijk.

Ik herinner me nog dat ik als kind, elke keer dat Tet aanbrak, een beetje kletste en mijn moeder vroeg om me mee te nemen naar de markt om dingen voor Tet te kopen. Ik ging naar de markt om garnalen, vis, vlees te kopen om speciale gerechten te maken, en wat dongbladeren om banh chung mee in te pakken. Ik herinner het me vreemd genoeg. Als ik met mijn moeder op pad ging, kon ik het niet laten om even langs de winkels te gaan om wat banh loc, banh beo en wat gefrituurde deegstengels te eten voordat ik naar huis ging. Soms kocht ik wat snacks voor mijn jongere broertjes en zusjes. Telkens als ik zo'n moment had, mopperde mijn vader thuis over waarom we zo lang weg waren geweest. Ik glimlachte alleen maar. De kinderen in huis waren blij omdat hun moeder banh chung voor ze had gekocht.

Een gezellig oudejaarsdiner met familie. We maken ruzie, lachen samen, eten en halen herinneringen op aan het afgelopen jaar. Wat hebben we gedaan?

De jongere broers en zussen bleven thuis bij papa en hielpen met het schoonmaken van het huis en het versieren van de planten. Toen ik terugkwam van de markt, hielp ik ook mee. Een van hen dweilde de vloer, een ander veegde de vuilnisbak aan en een derde ruimde de lange tafel en stoelen in huis op, die we een nachtmerrie noemden. De zussen lachten en praatten vrolijk, heel vrolijk. Dit jaar was papa vroeg naar de sierplantenmarkt gegaan, dus koos hij een grote perzikboom met een dikke stam. Papa snoeide hem, versierde hem met kleurrijke envelopjes met geluksgeld en een paar vredesballen om de familie het allerbeste te wensen voor het nieuwe jaar.

Elk voorjaar ging mijn moeder naar de keuken om een oudejaarsavondmaaltijd te bereiden en alle familieleden bij elkaar te brengen. Elk jaar stonden er op de maaltijdschaal altijd de favoriete vleesgelei van mijn zus, de Thaise Binh- hoofdkaas van mijn vader en de wortelsoep met garnalen die ik zo graag wilde. Alleen als de winter aanbrak, ging mijn moeder naar de achtertuin om de grootste, stevigste wortels op te graven en er soep van te maken. Mijn ooms die ver weg woonden, grapten vaak dat het pap was, geserveerd met rijst, maar dan wel de allerlekkerste. Ik mis de wortelsoep zo erg. Omdat ik, waar ik ook ging, zoveel heerlijke en unieke gerechten at, kon ik de wortelsoep die mijn moeder maakte nooit vergeten. De wortelsoep werd zorgvuldig door mijn moeder uitgekozen en geraspt om te koken met gemalen riviergarnalen. Dat was de lekkerste, warmste oudejaarsavondmaaltijd van de familie.

De garnalensoep van Thai Binh wordt door mijn moeder gekookt met fijngehakte garnalen, waaraan kruiden zoals koriander en lente-uitjes worden toegevoegd voor een rijke smaak. Dit gerecht wordt vaak gegeten tijdens Tet of koude winters. Mensen uit andere plaatsen grappen vaak dat dit pap is, geserveerd met rijst.

Die maaltijd was de maaltijd waar we deelden wat we de afgelopen jaren hadden gedaan, wat we hadden gemist en onze doelen voor het nieuwe jaar. Die maaltijd was ook gevuld met gelach, ruzie over eten en vechten over wie de rijst aan onze ouders mocht serveren. Ik mis de tijd dat ik mijn moeder hielp met koken en stapels afwas deed als we bij familie aten. Ik mis ze zo erg!

Rondzwerven, op veel plaatsen wonen, vrijelijk eten en drinken, slapen als je moe bent, eten als je honger hebt, maar nooit het geschreeuw en gezeur van moeder, of de troostende en geruststellende woorden van vader, kunnen horen. Soms gewoon zin in een maaltijd - een zogenaamde familiemaaltijd.

Het waren maar een paar korte dagen thuis, maar het liet veel emoties bij me achter. Thuiskomen, eten en slapen bij mijn ouders, en zien dat ze niet meer gezond waren, met hun haar al grijs, deed mijn hart pijn. Zijn mijn ouders echt oud?

Veel mensen zien Tet als een tijd om uit te rusten, om naar vredige oorden te gaan, om te reizen na maanden hard werken. Maar... de vredigste plek is waarschijnlijk thuis. Ouders wachten nog steeds op onze terugkeer.

Wie nog een huis en een gezin heeft, zou moeten terugkomen als Tet aanbreekt. Want ouders wachten nog steeds op onze terugkeer. Kinderen die ver van huis wonen, verlangen naar familiemaaltijden, naar de sfeer van het vieren van oudejaarsavond met hun ouders, samen de taarten inpakken en verzorgen. Vaak, als ik zie dat mensen terugkeren naar hun familie, wil ik me ook zo voelen. Ik voel me ook heel gelukkig dat ik nog steeds op mijn familie kan rekenen.

Drie jaar weg van huis, drie jaar zonder dat ik naar huis kon voor Tet, zonder mijn ouders te kunnen knuffelen. Er is weer een jaar voorbij, en er zijn nog zoveel mooie herinneringen. Ik zal harder mijn best moeten doen, meer vastberadenheid omzetten in kracht om mijn werk goed af te ronden, zodat ik terug kan naar mijn geliefde familie. Tet komt eraan, iedereen zou de tijd moeten nemen om naar huis te gaan als je kunt, laat je ouders niet wachten. Ik wens jullie een warme en gelukkige Tet met je familie.

HOANG THI CAM THU

Diem Dien Town - Thai Thuy District - Thai Binh Province

Bron