Łzy napływają do oczu, gdy czytam list od studenta z Hanoi do przyjaciela z zalanego obszaru

Thuy Phuong podzieliła się informacją, że w ostatnich dniach wiadomości o prowincjach zmagających się z burzami nr 10 i nr 11 rozdzierały jej serce i dręczyły ją, gdy widziała, jak wszystko zostaje zmiecione z powierzchni ziemi, drogi zalane błotem, a zwłaszcza jej koledzy ze szkoły zmagają się z wieloma trudnościami i stratami spowodowanymi przez klęski żywiołowe.

Urodzona i wychowana w stolicy, choć jednocześnie na obszarze dotkniętym burzą, Phuong uważa się za szczęściarę, mogąc spokojnie chodzić do szkoły, mając książki i materiały do nauki. Świadkowanie trudnościom i stratom przyjaciół sprawiło, że pomyślała, że musi dzielić się z potrzebującymi.

Doan Lu Thuy Phuong, uczennica klasy 8A11 ze szkoły średniej Chu Van An w Hanoi , napisała list do uczniów mieszkających na terenach dotkniętych powodzią.

Thuy Phuong, oprócz podarunków dla uczniów z terenów dotkniętych powodzią, napisała do nich następujący list:

„Hanoi, październik 2025!

Do Was - odpornych uczniów na terenach zalewowych.

Piszę te słowa wczesnym jesiennym rankiem w Hanoi, niebo jest czyste, jakby nigdy nie zaznało burzy. Ale moje serce nie może już zaznać spokoju. Są chwile, które sprawiają, że ludzie po prostu milkną, jak wtedy, gdy widzą szkoły w Thai Nguyen zalane wodą, nauczycieli i uczniów tulących się w oczekiwaniu na ratunek w rwącej powodzi rzeki Cau.

Wśród chaotycznych odgłosów akcji ratunkowej na skrzyżowaniu Hoang Van Thu i Doi Can padło zdanie, które zdawało się rozrywać powietrze, poruszając serca ludzi siedzących naprzeciwko: „Ludzie… proszę, ustąpcie drogi… 60 dzieci utknęło na 3 dni…”. To nie było wyreżyserowane zdanie. To było wołanie o pomoc, zdławione w gardle pani Trinh Thi Yen, wicedyrektorki szkoły średniej Tuc Duyen, która nie opuszczała szkoły od trzech dni, ponieważ w sali na drugim piętrze wciąż utknęli uczniowie. Trzy dni bez prądu, bez sygnału, bez kontaktu z rodziną, głodny żołądek, suche łzy.

Przez trzy dni wy – studenci tacy jak ja – nadal czytaliście książki w słabym świetle latarek, nadal obdarowywaliście się makaronem ulgowym, staraliście się nie płakać, tylko po to, by wasz przyjaciel poczuł się silniejszy.

Dużo myślałam o słowie „strata”. Utratę książek i ubrań można odkupić. Utratę domu można odbudować. Ale utrata wiary w to, by iść naprzód, to jest najstraszniejsze. A to, co sprawia, że was podziwiam, to to, że w środku burzy wasza wiara nie została zmyta. Nie znam imion żadnego z was. Ale jeśli was spotkam, chcę wam powiedzieć tylko jedno: „Jesteście najsilniejszymi ludźmi, jakich kiedykolwiek poznałam!”

Klęski żywiołowe potrafią zmęczyć, zranić i przestraszyć ludzi. Ale klęski żywiołowe nie są w stanie stłumić dobrych serc, nie są w stanie powalić ludzi, którzy potrafią trzymać się za ręce i wspólnie stanąć na nogi. W zalanych obszarach w ciągu ostatnich kilku dni ludzie doświadczyli świętej mocy ludzkiej miłości: łodzie przemierzające wzburzone wody w ciągu nocy przywiozły do każdego domu makaron instant i ciepłe ubrania; rodacy z daleka przysyłali notesy, koce i słowa otuchy: „Tak trzymajcie”, proste, ale ciepłe jak ogień.

Moi przyjaciele, powódź ustąpi. Błoto wyschnie. Drogi znów się pojawią. Pola znów się zazielenią. Zabrzmi szkolny bęben. Ale mimo wszystko wierzę, że ludzie po klęskach żywiołowych nie są już tymi samymi ludźmi, co wczoraj. Staliście się dojrzalsi, głębsi, silniejsi i potraficie docenić każdy posiłek, każdą stronę książki, każdą lekcję, która wydawała się zwyczajna, a okazała się święta.

Czy to w Hanoi, czy w jakiejkolwiek innej prowincji… w ojczyźnie czy na odległej wyspie, wszyscy jesteśmy wietnamskimi studentami. Dorastaliśmy pod tym niebem i wszyscy mamy to samo serce, które zwraca się do siebie, gdy kraj jest w tarapatach. A jeśli potrzebujesz czegokolwiek, książki, słowa otuchy lub po prostu przyjaciela, który Cię wysłucha – zawsze jesteśmy do Twojej dyspozycji.

Wierzę, że po tych burzliwych dniach tęcza znów się pojawi, rozświetlając każdą szkołę, każde oko i każdy Wasz uśmiech. Pewnego dnia będziemy wspólnie opowiadać historię dzisiejszego dnia jako niezapomniane wspomnienie – wspomnienie wytrwałości, człowieczeństwa i wiary.

Z Hanoi pragniemy przesłać Wam całą naszą miłość i podziw. Mamy nadzieję, że każdy, nawet najmniejszy dar, przyniesie Wam nie tylko dobra materialne, ale także wiarę i nadzieję, że my, wietnamscy studenci, zawsze będziemy razem, pokonując wszelkie trudności. Życzymy Wam rychłego ustabilizowania życia, powrotu do szkoły z radością, uśmiechem i chęcią do nauki. Pewnego dnia, w niedalekiej przyszłości, gdy niebo będzie czyste, a słońce ciepłe, spotkamy się ponownie – przyjaciele, którzy nigdy się nie widzieli, ale zawsze bardzo się kochali!

Apel o wsparcie ze strony personelu i nauczycieli

Po południu 10 października w Szkole Średniej Chu Van An Departament Edukacji i Szkolenia w Hanoi rozpoczął kampanię mającą na celu wsparcie sektora edukacji i szkoleń w miejscowościach oraz szkołach w Hanoi, które ucierpiały w wyniku burz nr 10 i 11.

Departament Edukacji i Szkolenia w Hanoi rozpoczął kampanię mającą na celu wsparcie sektora edukacji i szkoleń w miejscowościach dotkniętych powodzią.

Dyrektor Departamentu Edukacji i Szkoleń w Hanoi Tran The Cuong zaapelował do wszystkich kadr, nauczycieli, pracowników i robotników w tym sektorze o aktywną reakcję na ruch, wsparcie i przekazanie darowizn na pomoc mieszkańcom prowincji, które ucierpiały z powodu powodzi, a także o częściowe wsparcie w łagodzeniu skutków powodzi za pomocą praktycznych przedmiotów, takich jak: żywność, przybory kuchenne, sprzęt naukowy, zeszyty, podręczniki, ubrania, buty, sandały, koce, moskitiery itp.

Wesprzyj nauczycieli i uczniów szkół dotkniętych klęskami żywiołowymi.

Kierownictwo Departamentu Edukacji i Szkolenia w Hanoi poinformowało również, że w ostatnich dniach wiele szkół w regionie aktywnie połączyło siły, aby wspierać i wspierać miejscowości i szkoły dotknięte burzami i powodziami. To szlachetne gesty, świadczące o poczuciu odpowiedzialności i solidarności nauczycieli i uczniów szkół w Hanoi wobec uczniów i szkół na obszarach dotkniętych katastrofą, przyczyniając się do szybkiego przezwyciężenia skutków powodzi w całym kraju, aby uczniowie mogli nadal uczęszczać do szkół .

Wcześniej Minister Edukacji i Szkolenia Nguyen Kim Son zaapelował również do całego sektora edukacji, urzędników, funkcjonariuszy publicznych, pracowników sektora publicznego, personelu, studentów oraz organizacji i osób z sektora i spoza niego o połączenie sił, wniesienie materialnego i duchowego wkładu, zapewnienie wsparcia, zachęty i połączenia w celu dzielenia się trudnościami z mieszkańcami terenów dotkniętych powodzią, a w szczególności z sektorem edukacji w prowincjach i miastach regionu północnego.

Według ministra Sona, w wyniku szkód wyrządzonych przez burzę i powódź, sektor edukacji poniósł duże straty. Dlatego też wsparcie należy szybko skierować do miejscowości, w których priorytetem jest wsparcie ludzi, przede wszystkim nauczycieli i uczniów. Chodzi tu o nauczycieli, którzy ponieśli straty, trudności w warunkach życia, utracili środki transportu, a także uczniów, którzy bez wsparcia nie będą mogli kontynuować nauki w szkole.