Artysta ludowy Giang Manh Ha: „Scenariusz jest podstawą sceny, która ma zawładnąć publicznością”

NSND Giang Mạnh Hà: — Artysta ludowy Giang Manh Ha – wiceprezes Wietnamskiego Stowarzyszenia Artystów Scenicznych

Po ponad tygodniu ekscytującej pracy na obozie pisarskim Stage Script Writing Camp, zorganizowanym przez Wietnamskie Stowarzyszenie Artystów Scenicznych, autorzy z całego kraju mieli okazję szczerze wymienić się pomysłami i lepiej zrozumieć obecną sytuację i kierunki rozwoju współczesnego teatru.

Artysta ludowy Giang Manh Ha, wiceprezes stowarzyszenia, podzielił się wieloma głębokimi przemyśleniami na temat zawodu i współczesnej drogi innowacji teatralnych.

„Sztuki nie da się przyspieszyć – wartością jest śmiałość w sianiu nasion kreatywności”

PV: Jak oceniasz tegoroczny obóz pisarski?

- Artysta Ludowy Giang Manh Ha: To prawdziwy obóz twórczy. Autorzy nie tylko prezentują swoje scenariusze, ale także odważają się „mówić szczerze i szczerze” o problemach zawodu. Dzięki temu mamy podstawę do organizowania seminariów i specjalistycznych szkoleń, aby wspierać rozwój twórców teatralnych.

Przede wszystkim pozwólcie, że podzielę się kilkoma słowami z mojej zawodowej perspektywy. Nie jesteśmy tu po to, by udzielać rad, ale by wspólnie kultywować „karierę sceniczną” – świętą rzecz, która pozostanie z nami na całe życie.

Niektórzy młodzi autorzy odważnie eksperymentowali, jak Tran Kim Khoi, którzy odważyli się na nowe style pisania i inne sposoby radzenia sobie z dramatem. Choć rezultaty to zaledwie „sadzonki”, to cenne nasiona kreatywności.

W obozie wzięło udział 15 scenariuszy, w tym: „Serce wilka” (autor Nguyen Thu Phuong), „Dar z kontynentu” (Tran Kim Khoi; „Pierścień Mu-Ta – więcej niż miłość” (Mai Van Thanh); „Wojownik ognia” (Tang Hoang Thuan); „Przekazanie tronu” (Pham Van Dang); „Binh Tay Nhi Lang Nguyen Soai (Tran My Dung); „Szczyt wodospadu Jaskini Lamparta” (Tran Thi Hong Yen); „Nguyen An Ninh” (Nguyen Toan Thang); „Ziarna ryżu wciąż kwitną wiosną” (Vu Thu Phong);

„Wielka moc czy mały cud” (Nguyen Thi Minh Nguyet); „Dao Lieu” (Artysta Ludowy Lan Huong); „Ludzie przez wojnę” (Ngoc Truc); „Siostry” (Le Thu Hanh); „Dusza umarłych” (Bui Hong Que); „Polne kwiaty” (Truong Minh Thuan).

Wśród nich znajdują się 2 zreformowane scenariusze operowe, 3 scenariusze dla dzieci i 3 scenariusze o tematyce życia współczesnego. Pozostałe scenariusze koncentrują się na kwestiach ludzkiego losu; losach, które doświadczyły wojny, oraz na współczesnych perspektywach ludzi na postaci historyczne i bohaterów rewolucji, którzy poświęcili swoje życie Ojczyźnie.

Niektórzy twierdzą, że teatr jest w kryzysie z powodu braku dobrych scenariuszy. Co o tym sądzisz?

– Absolutnie słusznie. Scenariusz to fundament. Bez dobrego „puchu” reżyserom i aktorom trudno „zrobić pastę”. Wielu autorów pisze dziś w izolacji, bez bieżących informacji o rzeczywistości, z dala od publiczności. Aby scena przetrwała, dzieło musi być przesiąknięte oddechem życia, poruszającym serca widzów.

„ Ho Chi Minh City – dynamiczny punkt kulminacyjny wietnamskiego teatru”

- Jak ocenia Pan pozycję teatru w Ho Chi Minh City we współczesnym życiu teatralnym?

- Ho Chi Minh City to dynamiczny punkt na scenie narodowej. Artyści miasta nieustannie eksperymentują. W 2025 roku na scenie miasta wystawiano wiele dzieł politycznych, które wywarły wyjątkowe wrażenie i przyciągnęły liczną publiczność. To przejaw kreatywności, samoposzukiwania odbiorców i proaktywnego dialogu na uspołecznionych scenach.

Teatr wietnamski, oprócz eksperymentów, musi podtrzymywać główny nurt, jakim jest dramat, teoria polityczna, historia oraz tematy dotyczące narodu wietnamskiego. To źródło tożsamości i głębi myśli, której nie można pozwolić zaniknąć.

Czy utrzymanie gatunku dramatycznego oddziela scenę od młodej widowni?

– Wcale nie. Kiedyś wspierałem Ludowego Artystę Hoang Yena w Ho Chi Minh City w utrzymaniu historycznej sceny dramatycznej wystawianej w szkołach i koszarach wojskowych, której przedstawienia przyciągały tysiące widzów, głównie studentów i żołnierzy.

Byli zachwyceni i oklaskiwani od początku do końca. To dowodziło, że dobrze zagrany dramat wciąż może się rozwijać i rozprzestrzeniać.

Twoim zdaniem, co jest teraz najpilniejszą rzeczą w kwestii stworzenia zasobów na rozwój sceny?

- Szczegółowo omówimy z artystką ludową Trinh Thuy Mui – prezesem Wietnamskiego Stowarzyszenia Artystów Scenicznych – oraz dr. Nguyen Dang Chuongiem – wiceprezesem Stowarzyszenia, aby wydać rezolucję Stałego Komitetu, koncentrującą się na trzech kierunkach: organizowaniu specjalistycznych obozów pisarskich; łączeniu pisania, inscenizacji, spektaklu i propagandy, aby scenariusze rzeczywiście trafiały na scenę; wspieraniu socjalizacji twórczości, przy jednoczesnym utrzymaniu głównego nurtu dramatu. Jednocześnie Stowarzyszenie zorganizuje szkolenia dla autorów, reżyserów oraz młodych teoretyków i krytyków, aby zbudować zespół następców, dysponujących wiedzą i odwagą zawodową.

Giang Manh Ha – „Wierzę w młode pokolenie”

Czego oczekujesz od młodych artystów?

– Zawsze im ufam. Dopóki będą mieli odpowiednie warunki i ich aspiracje zostaną zainspirowane, będą tworzyć niespodzianki. Scena rozświetli się, by przyciągnąć publiczność historiami prawdziwymi, ludzkimi i pełnymi głębokich myśli. Tylko wtedy, gdy sztuka będzie jednocześnie nowoczesna i zachowa swoje tradycyjne korzenie, scena naprawdę zamieszka w sercach ludzi.

Obóz tworzenia scen odbył się w dniach 10-17 października w Tam Dao w Phu Tho . Oprócz analizy mocnych i słabych stron 15 dzieł biorących udział w obozie, w nadziei na znalezienie dobrych scenariuszy do przekazania jednostkom artystycznym w całym kraju, uczestnicy obozu zorganizowali również dyskusje i seminaria, aby znaleźć rozwiązania obecnego problemu, jakim jest brak i słabość współczesnej tematyki w teatrze.

Sukcesem obozu jest to, że w tym roku wzięło w nim udział wielu młodych autorów, którzy szczerze i z dużym poczuciem odpowiedzialności wymieniali się pomysłami i misją twórczą skierowaną do publiczności kochającej scenę krajową.

„Sztuka teatralna przetrwa dzięki publiczności. Autorzy i reżyserzy muszą kierować się etyką zawodową i poczuciem zaangażowania. Tylko wtedy teatr może utrzymać swój status głównego nurtu i nadążać za współczesnym życiem” – podkreślił artysta ludowy Giang Manh Ha.

Source: https://nld.com.vn/nsnd-giang-manh-ha-kich-ban-la-goc-re-de-san-khau-chinh-phuc-khan-gia-196251015052523954.htm