หลายคนเรียกคนขายลอตเตอรี่ที่นั่งรถเข็นด้วยความรักว่า "เพื่อนของนกพิราบและนก" เขาให้อาหารนกวันละสามครั้งเป็นประจำทุกวัน
รู้สึกสงสารนก จึงแวะเวียนมาให้อาหารพวกมันทุกวัน - ภาพโดย: TRUNG DAN
ในตอนเช้าตรู่ นายเหงียน ฮวง บิ่ญ (อายุ 48 ปี) นั่งรถเข็นขายลอตเตอรี่จากห้องเช่าของเขาเดินผ่านถนนที่คุ้นเคย ก่อนจะเลี้ยวเข้าสู่สวนสาธารณะเล วัน ตัม (เขต 1 นครโฮจิมินห์)
บนรถเข็นมีกระสอบข้าวสารหนักประมาณ 3 กิโลกรัม คุณบิญห์หยุดอยู่ที่หัวมุมสวนสาธารณะ ทันทีที่เห็นเขา ฝูงนกพิราบและนกกระจอกก็โฉบลงมารอ
กลัวนกจะไม่กินอาหารอิ่มก็ให้อาหารวันละ 3 ครั้ง
แสงอาทิตย์แรกยามเช้าสาดส่องลอดผ่านยอดไม้เก่าแก่อย่างสนุกสนาน ภาพอันเงียบสงบปรากฏเบื้องหน้าเรา นกพิราบกินเมล็ดพืชอยู่ข้างนอก ผู้คนเดินออกกำลังกาย พูดคุย และหัวเราะกันในสวนสาธารณะ
ราวกับเป็นอีกโลก หนึ่งใจกลางเมืองอันพลุกพล่าน
นักท่องเที่ยวต่างชาติบางคนประทับใจกับภาพนี้มาก รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป พร้อมพูดอย่างตื่นเต้นว่า "น่ารักจัง! ทุกคนใจดีมาก!"
ในวันที่เขาขายลอตเตอรี่ได้มากกว่า 200 ใบ คุณเหงียน ฮวง บิญ ได้เก็บเงินไว้ซื้อซีเรียลราคา 45,000 ดอง เพื่อเลี้ยงนกพิราบและนกกระจอกของเขา - ภาพโดย: YEN TRINH
หลังจากโรยเมล็ดพืชและดูนกแล้ว คุณบิญบอกว่าเขาขายลอตเตอรี่มานานกว่า 20 ปีแล้ว เขาเริ่มให้อาหารนกพิราบฝูงนี้เมื่อ 7-8 ปีที่แล้ว
เขาหัวเราะ “ตอนแรกผมเห็นนกกระจอกน่าสงสาร ผมก็เลยซื้อข้าวมาเลี้ยงมัน นกพิราบก็ค่อยๆ ลงมา ผมเลยเปลี่ยนมาซื้อเมล็ดพืช เช่น ข้าว ข้าวโพด ถั่ว และเม็ดอาหาร เพราะนกชอบกินพวกนี้มากกว่า”
เกรงว่านกจะไม่กินอิ่มจึงแวะมาให้อาหารตอนเช้าและอยู่ขายลอตเตอรี่จนถึงประมาณ 9 โมง
จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าสู่ย่านตรันก๊วกตวาน (เขต 3) เพื่อขายของต่อ ประมาณบ่ายสองโมง เขาไปซื้อลอตเตอรี่มาขายพรุ่งนี้ แล้วก็แวะหาของว่างกิน พอบ่ายแก่ๆ เขาก็แวะกลับมาอีกครั้ง
คุ้นเคยกับคุณเหงียน ฮวง บิญ นกตัวนี้มักจะเกาะบนถุงซีเรียลในรถของเขาเสมอ - ภาพโดย: YEN TRINH
เขาพูดอย่างมีความสุขว่า "ทุกวันผมให้อาหารนกพิราบแบบนี้สามครั้ง พอผมกำลังจะข้ามถนน พวกมันก็จะโฉบลงมาที่สวนสาธารณะและรออยู่"
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มีนกพิราบสีดำขนเรียบๆ ขนคอสีม่วงอยู่สองสามตัว กำลังร่อนลงบนกระสอบข้าวในรถของเขาอย่างกล้าหาญ จิก "อย่างแรง" ในเวลาแบบนั้น เขานั่งดูและพูดว่า "นั่นไง มันบินเข้ามาทางนี้แล้ว"
คุ้นเคยกับคุณเหงียน ฮวง บิญ นกตัวนี้มักจะเกาะบนถุงซีเรียลในรถของเขาเสมอ - ภาพโดย: YEN TRINH
คุณบิญห์มักซื้อซีเรียลที่ตลาดดาเกา เขต 1 รวม 3 กิโลกรัม ราคา 45,000 ดอง ทุกวันเขาขายลอตเตอรี่ได้ประมาณ 200 ใบ ทำรายได้มากกว่า 200,000 ดอง
มีบางวันที่ธุรกิจเงียบเหงาและมีฝนตก แต่ทุกวันเขาไม่ลืมที่จะแวะเยี่ยมชมนก
เขาสารภาพว่าเขารู้ว่ามันแพงและ "เสียเงินซื้อลอตเตอรี่ไปเปล่าๆ" แต่เขารู้สึกสงสารนกจึงตัดสินใจใช้จ่ายน้อยลงและเก็บเงินไว้เล็กน้อย
นกบนฟ้า ปลาในน้ำ ฉันก็ไม่รู้ว่าฝูงนกพิราบนี้ปรากฏขึ้นเมื่อใด ฝูงนกบางครั้งก็โฉบลงมากินอาหาร บางครั้งก็บินเป็นฝูงวนอยู่เหนือยอดไม้
เหมือนตอนที่กินเสร็จ พวกมันก็จะเกาะอยู่บนตึกตรงนั้น เขารู้จัก "กิจวัตร" ของนกพวกนี้ เพราะสำหรับเขา พวกมันคือส่วนหนึ่งของชีวิตเขา
ฝูงนกพิราบมักจะบินลงมาที่สวนสาธารณะเลวันตาม (เขต 1 นครโฮจิมินห์) เพื่อกินข้าว ธัญพืช... ที่ผู้คนนำมาให้ - ภาพโดย: YEN TRINH
เมื่อได้ให้อาหารนกแล้ว เขาก็รู้สึกมีความสุขและยังสังเกตพฤติกรรมของนกด้วย
นกกระจอกจะกินข้าวแล้วทิ้งแกลบ เหมือนคนแกะเมล็ดแตงโม ส่วนนกพิราบจะกินได้ทุกขนาด
เขาเกิดที่ไซ่ง่อน พ่อแม่ของเขาเสียชีวิตไปแล้ว เขาต้องดิ้นรนหาเลี้ยงชีพด้วยร่างกายที่สูญเสียความรู้สึกไปครึ่งหนึ่ง นอกจากนี้ ก่อนหน้านี้เขาเคยได้รับบาดเจ็บที่สมอง ซึ่งทำให้ปวดหัวอยู่บ่อยครั้ง
แต่คุณบิญห์ก็ยิ้มอย่างมองโลกในแง่ดีเสมอ
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของสวนสาธารณะซื้อลอตเตอรี่เพื่อสนับสนุนนายเหงียน ฮวง บิญ ทุกคนรู้จักคนขายลอตเตอรี่และให้อาหารนกในย่านนี้ - ภาพ: TRUNG DAN
ด้วยความที่ทราบว่าเขามักให้อาหารนกพิราบอยู่เสมอ ทำให้เจ้าหน้าที่อุทยานและผู้คนจำนวนมากที่เข้ามาออกกำลังกายที่นี่ต่างก็รู้จักเขาและถามถึงเขา
ใครๆ ก็รู้จักคนขายลอตเตอรี่และให้อาหารนก คุณตั้ม คนขับมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ก็เรียกเขาว่า "เพื่อนนก" เช่นกัน เขายังมีเพื่อนอีกหลายคนที่ชอบซื้อลอตเตอรี่กันบ่อยๆ
นกพิราบได้รับการเลี้ยงดูจากผู้คนมากมาย
ไม่ใช่แค่คุณบิญห์เท่านั้น บางคนเวลาออกกำลังกาย คนขับมอเตอร์ไซค์รับจ้างหน้าสวนสาธารณะก็เอาข้าวเปลือก... มาให้นกพิราบด้วย บางครั้งก็เป็นถุงเล็กๆ ที่พอจะถือได้ บางครั้งก็เป็นถุงใหญ่
คุณคิม ฟอง และลูกสาวให้อาหารนกพิราบหลังออกกำลังกาย - ภาพโดย: YEN TRINH
หลังจากออกกำลังกายเสร็จ ลูกสาวก็มารับคิมเฟือง (อายุ 49 ปี อาศัยอยู่ในเขตบิ่ญถั่น) พร้อมกับนำถุงอาหารนกมาให้ นักศึกษาชั้นปีที่ 3 เฝ้ามองแม่ของเธอ "ให้อาหาร" นกพิราบอย่างเอ็นดู
“หลายคนให้อาหารพวกมัน นกพิราบเลยชอบมาที่นี่ พวกมันมากันเป็นฝูงใหญ่ พอพวกมันเห็นว่าฉันคุ้นเคย พวกมันก็จะมา” เธอกล่าว
มีนกบางตัวที่กล้าพอที่จะเกาะบนมือของเธอ
คุณ Chau (อาศัยอยู่ในเขต 3 นครโฮจิมินห์) พาหลานไปโรงเรียนอนุบาลและหยุดเพื่อแจกอาหารให้นกพิราบ - ภาพโดย: YEN TRINH
คุณเชา (อายุ 68 ปี อาศัยอยู่ในเขต 3) พาหลานชายมาแวะให้อาหารนก เด็กชายก็ "ให้อาหารนกเป็นอาหารเช้า" อย่างมีความสุข
คุณเชาเล่าว่า เวลาพาลูกไปโรงเรียนอนุบาล ทั้งสองมักจะหยุดให้อาหารนก ซึ่งเป็นวิธีหนึ่งที่ลูกจะได้ใกล้ชิดธรรมชาติและรักสัตว์
คนใจดีมักแวะมาให้อาหารนกพิราบทุกเช้า - ภาพโดย: YEN TRINH
เช้าผ่านไปสองชั่วโมง มีคนมาให้อาหารนกแบบนี้ประมาณ 7-8 คน มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งรีบให้อาหารนกแล้วไปฝึกที่สวนสาธารณะ มีผู้ชายคนหนึ่งให้อาหารนกและ "คุยกับนก" อย่างสบายๆ
บางครั้งนกก็แยกย้ายกันไป บางครั้งก็รวมตัวกันแล้วบินสูงทันที
เมื่อเวลาเกือบ 9 นาฬิกา ล้อของนายบิ่ญก็หมุนไปที่เขต 3 นกพิราบเต็มไปหมด และยังมีบางตัวที่กำลังเก็บเมล็ดพืชที่เหลืออยู่
ภาพฝูงนกพิราบแสนเป็นมิตรสร้างความสวยงามในสวนสาธารณะใจกลางเมือง:
เด็กๆ สนุกสนานกับการดูนกแสนเป็นมิตร - ภาพโดย: YEN TRINH
นกพิราบที่เป็นมิตรและกล้าหาญ - ภาพโดย: YEN TRINH
ฝูงนกพิราบโฉบลงมาตั้งแต่เช้าตรู่ที่สวนสาธารณะ Le Van Tam - ภาพโดย: YEN TRINH
ฉากอันเงียบสงบที่สวนสาธารณะเลอวานตาม - ภาพถ่าย: YEN TRINH
กับดักนกบนต้นไม้ในเมืองที่มา: https://tuoitre.vn/anh-ban-ve-so-ngay-kiem-200-ngan-mua-thuc-an-cho-bo-cau-het-45-000-dong-2024110518230292.htm
การแสดงความคิดเห็น (0)