ความลับของลูกสะใภ้ |=> ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์บั๊กซาง

(BGDT) - เกือบห้าทุ่มแล้ว ลูกสะใภ้ก็ยังไม่กลับมา คุณนายมินห์ดึงม่านลงแล้วเข้านอนไปนานแล้ว แต่นอนไม่หลับ เธอนอนคิดอยู่ว่าน่าจะเกือบเดือนแล้วตั้งแต่เฮืองกลับบ้านดึก เหตุผลที่เธอให้มาล้วนผิวเผินทั้งนั้น

วันหนึ่ง ฮวงบอกว่าเธอต้องทำงานล่วงเวลาเพราะสำนักงานกำลังเตรียมงานสำคัญในอุตสาหกรรม อีกวันหนึ่งเธอบอกว่ามีโครงการหนึ่งที่ต้องทำให้เสร็จอย่างเร่งด่วน ดังนั้นทั้งแผนกจึงต้องทำงานทั้งวันทั้งคืนเพื่อให้เสร็จทันเวลา เธอฟังข่าวจากสำนักงานเหมือนเป็ดฟังเสียงฟ้าร้อง เธอจึงไม่รู้อะไรเลยและไม่สามารถแสดงความคิดเห็นได้ เพียงแต่บางครั้งเธอก็อดคิดไม่ได้ว่า ลูกสะใภ้ของเธออายุเพียง 26 ปี ยังอยู่ในช่วงวัยเยาว์ แต่เธออยู่ไกลจากสามี เธอจะไว้ใจลูกสะใภ้ได้อย่างไร

ภาพประกอบภาพถ่าย

เธอครุ่นคิดอยู่นานจนเกิดความสงสัย สงสัยว่าลูกสะใภ้ทำงานล่วงเวลาอยู่ที่ออฟฟิศจริง ๆ หรือว่าเธอกำลังเดินเตร็ดเตร่อยู่ที่อื่นกันแน่ บางวันหยุดสุดสัปดาห์เฮืองก็กลับบ้านตรงเวลา แม่กับลูกสาวก็กินข้าวเย็นด้วยกัน ไปซูเปอร์มาร์เก็ตซื้อของจุกจิก บทสนทนาระหว่างแม่สามี ลูกสะใภ้ และลูกชายที่ทำงานอยู่ไกลก็มีความสุขมากเช่นกัน ความสงสัยของเธอจึงถูกทิ้งไว้ตรงนั้น

หลังจากแต่งงานกันมานานกว่าสองเดือน บริษัทก็ได้รับสัญญาจ้างงานก้อนใหญ่จากฝั่งตะวันตก จุงได้รับมอบหมายให้ดูแลโครงการ ซึ่งคาดว่าจะดำเนินการไปอีกนาน คุณนายมินห์เข้าใจอุตสาหกรรมก่อสร้างดี การมีงานทำก็หมายถึงการมีรายได้ เธอจึงไม่กล้าห้ามลูกชาย เธอเพียงแต่เตือนลูกชายว่า หากคู่บ่าวสาวต้องทิ้งภรรยาไว้ที่บ้านเพียงลำพัง ทั้งแม่สามีและลูกสะใภ้ เลือดจะเปื้อนเปรอะไปหมด คงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับฮวง เมื่อได้ยินแม่พูดเช่นนั้น จุงก็ยักไหล่แล้วยิ้ม เขาเชื่อมั่นในภรรยามาก และเชื่อว่าแม่จะไม่ทำให้เรื่องยากลำบากสำหรับเขา

หลังจากที่ลูกชายไม่อยู่บ้านไปสองสามสัปดาห์ ฮวงก็เริ่มออกเดินทางแต่เช้าและกลับดึก ฮวงบอกให้เธอล็อกประตูห้องนอนก่อน เธอมีกุญแจบ้านของตัวเองเพื่อจะได้เปิดเมื่อกลับมา บ้านเช่าหลังนี้ไม่ได้กว้างขวางนัก ประมาณ 60 ตารางเมตร ก่อสร้างเป็นทรงท่อ แบ่งเป็นห้องนั่งเล่น ห้องนอนสองห้อง ห้องครัว และห้องน้ำเล็กๆ ดังนั้นขณะนอนอยู่ในห้อง เธอจึงได้ยินเสียงน้ำไหลในห้องน้ำอย่างชัดเจน ฮวงใส่ชุดยูนิฟอร์มทำงานไปทำงาน แต่ทุกเช้าเธอจะเตรียมเสื้อผ้าสำรองใส่ไว้ในกระเป๋าอีกใบในท้ายรถ เมื่อกลับถึงบ้านดึก เสื้อผ้าที่ฮวงใส่คือเสื้อผ้าที่เธอแพ็คมาตอนเช้า ยิ่งคิดก็ยิ่งมั่นใจว่า ถ้าฮวงไม่ออกไปพบหรือเดทกับใคร เธอจะเปลี่ยนไปใส่ชุดอื่นทำไม เธอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลูกชาย แม้รู้ว่าดึกแล้ว แต่ถ้าไม่โทรไป เธอคงรู้สึกกังวลมาก

- ดูภรรยาคุณสิ เธอกลับบ้านดึกทุกวัน เธอทำงานอะไร?

- ไม่ค่ะแม่ ฮวงทำงานที่ออฟฟิศจริงๆ ค่ะ ฉันกับสามี วิดีโอ คอลกันทุกวัน เธอเล่าทุกอย่างที่เคยทำและที่ไป

- โอ้พระเจ้า ทำไมคุณถึงจริงจังขนาดนี้ ใครจะรู้ว่าผีจะมากินงานเลี้ยงตอนไหน

แม่ครับ อย่าคิดมากนะครับ ไม่งั้นจะเสียความรู้สึกกันเปล่าๆ การอยู่ด้วยกันนานๆ ต้องเริ่มจากความรักก่อน ต่อด้วยความเชื่อใจ ผมรู้จักฮวงมา 5 ปี ก่อนจะแต่งงาน ไม่ใช่แค่วันสองวัน

คุณนายมินห์รู้ว่าเธอไม่มีหลักฐาน จึงยอมวางสายไป แต่เธอคิดว่าคงต้องหาทางพิสูจน์ให้แน่ชัดเสียแล้ว การเชื่อแบบครึ่งๆ กลางๆ แบบนี้ต่อไปไม่ดีแน่ เธอจึงเริ่มคิดแผนตามลูกสะใภ้

วันรุ่งขึ้น หลังเลิกงาน เธอขับรถไปที่ออฟฟิศของฮวง นั่งลงที่ร้านน้ำชาริมถนน แล้วสังเกตดู เป็นไปตามที่เธอคาดเดา ฮวงไม่ได้ทำอะไรในออฟฟิศเลย เสื้อผ้าที่เธอใส่มาทำงานเช้านั้นถูกแทนที่ด้วยกระโปรงยาวถึงเข่าและเสื้อโปโล เธอสวมหน้ากากปิดบังใบหน้าครึ่งหนึ่ง แต่เธอยังคงรู้สึกว่าฮวงแต่งหน้าใหม่ เธอรีบเดินตามฮวงไปสักพัก แต่แล้วก็หลงทางเพราะต้องหลีกทางให้รถที่วงเวียน เมื่อลงจากรถ เธอไม่รู้ว่าตัวเองไปทางไหน หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็ต้องหันหลังกลับ การตามเธอไปแบบไม่ทันตั้งตัวยิ่งกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของเธอมากขึ้นไปอีก เธอตั้งใจแน่วแน่ว่าถ้าไม่รู้ตอนนี้ พรุ่งนี้ หรือมะรืนนี้ เธอจะต้องได้รู้ความจริงอย่างแน่นอน

วันที่สองหลังจากตามลูกสะใภ้ไป คุณนายมินห์ยิ่งมั่นใจมากขึ้นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับฮวง เมื่อเห็นเธอขับรถเข้าไปในร้านอาหารหลายชั้นที่สว่างไสว มีรถมากมายจอดอยู่ตรงนี้ และผู้คนจากหลากหลายอาชีพ ทั้งข้าราชการ ครอบครัว คนงาน และคนหรูหราอีกหลายคน หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอจึงหันหลังกลับ เพราะเธอรีบออกไปและไม่ได้นำเงินมาด้วย เธอจึงคิดว่าคงลำบากใจที่จะเข้าไปในร้านอาหารคนเดียวในตอนนี้ เธอมองไปรอบๆ อย่างเงียบๆ หวังว่าจะเห็นลูกสะใภ้นั่งอยู่ในร้านอาหาร แต่ก็ต้องยอมแพ้

คืนที่กระสับกระส่ายอีกคืนหนึ่ง เธอตัดสินใจ "จับขโมย" แล้วดูว่าเกิดอะไรขึ้น ระหว่างรอลูกสะใภ้เปิดประตู เธอแกล้งทำเป็นตื่นแล้วไปเข้าห้องน้ำ แล้วถามว่า:

- วันนี้คุณยุ่งไหม? หน่วยงานรัฐแบบไหนกันนะที่บังคับให้พนักงานทำงานล่วงเวลา?

- ครับ...ก็...มีเรื่องอื่นมาทับซ้อนกันอยู่เรื่อยๆ นะครับแม่... ทุกวันนี้หน่วยงานราชการหลายแห่งก็ต้องทำ ธุระกัน เลยยุ่งมาก

เธอรู้ว่าฮวงโกหก แต่เธอไม่ได้เปิดโปง เธอต้องการรวบรวมหลักฐานที่หนักแน่นก่อนที่จะสายเกินไปที่จะบอก วันนี้เธอตั้งใจจะถ่ายรูป แต่ด้วยความตื่นตระหนก โทรศัพท์หล่นจากมือ และเมื่อเธอเงยหน้าขึ้น ฮวงก็หายไปแล้ว พรุ่งนี้ พรุ่งนี้เธอจะเตรียมตัวให้รอบคอบกว่านี้แน่นอน ครั้งที่สามเป็นเสน่ห์ เธอจะไม่กลับมามือเปล่า เธอไม่ได้เกลียดลูกสะใภ้ ฮวงเป็นคนอ่อนโยน มีไหวพริบ และเข้าใจผู้อื่นเป็นอย่างดี แต่ถ้าเธอทำอะไรผิดหรือทำร้ายลูกชาย เธอจะไม่ให้อภัย

วันที่สาม เธอไม่ได้ขับรถอีกต่อไป แต่ตัดสินใจจ้างมอเตอร์ไซค์รับจ้างเพื่อความปลอดภัย ฮวงยังคงขับรถตรงเข้าไปในร้านอาหารใหญ่แห่งนั้น หลังจากเตรียมตัวมาอย่างดีแล้ว เธอจึงเดินเข้าไปอย่างมั่นใจและเลือกโต๊ะมุมใกล้ทางเข้า ภายในร้านมีวิวพาโนรามา เธอสามารถสังเกตและมองหาฮวงได้อย่างง่ายดาย เมื่อดูเมนู เธอก็พบว่าไม่เพียงแต่มีอาหารเอเชียและยุโรปราคาแพง ของว่างประจำภูมิภาคเท่านั้น แต่ยังมีอาหารอีกมากมายที่เหมาะสำหรับครอบครัวที่มีเด็กเล็ก และอาหารกลางวันสำหรับพนักงาน ภายในร้านโปร่งสบาย สไตล์การตกแต่งค่อนข้างหรูหราและนุ่มนวล

ชั้นหนึ่งมีห้องรับประทานอาหารส่วนตัว ส่วนชั้นสองดูเหมือนจะมีร้านกาแฟ ห้องคาราโอเกะ และแม้แต่โรงภาพยนตร์... เธอสั่งอาหารกลางวันชุดหนึ่งสำหรับออฟฟิศ และระหว่างที่รออาหาร เธออ้างตัวว่าไปห้องน้ำเพื่อพยายามหาลูกสะใภ้ เธอมองไปรอบๆ ชั้นหนึ่งอย่างเงียบๆ แต่ไม่เห็นลูกสะใภ้ จึงเดินย่องขึ้นไปยังชั้นสอง เธอเดินช้าๆ ฟังอย่างตั้งใจผ่านแต่ละห้องที่ปิดอยู่ด้วยความรู้สึกประหม่า ในขณะนี้เธอก็ไม่ต่างจากสตอล์คเกอร์ใจร้าย ทันใดนั้น เสียงจากห้องอาหารที่มีประตูเปิดครึ่งหนึ่งก็ดังออกมา ทำให้เธอต้องหยุด

- ขอเลี้ยงเครื่องดื่มหน่อยนะคะ คุณเฮือง ว้าว ตั้งแต่แต่งงานมาคุณดูสวยขึ้นเยอะเลย ทำให้ฉันคิดถึงคุณจัง...

เมื่อได้ยินคำพูดเจ้าชู้ของชายคนนั้น และเห็นฮวงเงียบไป ใบหน้าของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมา ขณะที่เธอกำลังสับสนว่าจะมองฮวงอย่างไร ประตูก็เปิดออกทันที พนักงานเสิร์ฟเดินออกมา พูดเบาๆ ผ่านวิทยุสื่อสารเพื่อสั่งอาหารจานใหม่ เธอมองเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว มีผู้ชาย 3 คน ผู้หญิง 2 คนอยู่ที่โต๊ะ แต่ไม่มีฮวง ปรากฏว่าพวกเขาเป็นแค่คนชื่อเดียวกัน หลังจากเหลือบมองแวบหนึ่ง เธอรีบลงไปชั้นล่าง ราวกับกลัวว่าเรื่องอื้อฉาวของเธอจะถูกเปิดเผย ขณะที่กำลังรับประทานอาหารและจดจ่ออยู่กับการสังเกตเกือบชั่วโมง เธอพบว่าฮวงอยู่ที่ไหนสักแห่งในห้องอาหารอื่นๆ กำลังดื่มกาแฟ ร้องเพลง หรือ... กำลังดูหนัง แต่ถ้าเธอตามหาฮวงตอนนี้ เธอไม่รู้จริงๆ ว่าจะไปทางไหน และคงจะไม่ดีถ้าจะดึงดูดความสนใจ เธอเดินจากไป จิตใจสับสนวุ่นวาย พร้อมกับความสงสัยที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ

เสียงเปิดประตูบ่งบอกว่าฮวงกลับมาแล้ว ได้ยินเสียงน้ำไหลในห้องน้ำ หัวใจของเธอปั่นป่วน เธอลุกขึ้นและย่องเข้าห้องน้ำ ผ่านประตูที่ปิดครึ่งหนึ่ง เธอเห็นฮวงกำลังใช้ผ้าพันแผลเช็ดต้นขา ปากของเธอส่งเสียงฟ่อด้วยความเจ็บปวด เธอผลักประตูเปิดออก ฮวงตกใจ สำลีในมือหล่นลงบนพื้นแดง เมื่อมองดูแผลยาวที่ต้นขาของเธอที่กำลังเลือดออก เธอรู้สึกตื่นตระหนก

- เป็นอะไรไปเหรอฮวง ทำอะไรถึงได้ตกอยู่ในสภาพนี้

- ครับ...ครับแม่ ผม...ผม...

โดยไม่รอให้ฮวงตอบ เธอรีบเปิดไฟแล้วเรียกเธอออกมา เธอค่อยๆ รักษาแผลของลูกสะใภ้ ได้ยินเสียงครางเบาๆ ของลูกสะใภ้ เธอไม่อาจโทษลูกสะใภ้ได้ ราวกับเข้าใจความคิดของฮวง ฮวงจึงอธิบายอย่างแผ่วเบาว่า

- จริงๆ แล้ว... ออฟฟิศฉันไม่ค่อยยุ่งเลย ฉันทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟที่ร้านอาหารหลังเลิกงานค่ะแม่ วันนี้มีลูกค้ากลุ่มหนึ่งทะเลาะกัน แล้วขวดไวน์ก็แตกกระแทกขาฉัน ฉันกับสามีซื้อที่ดินผืนเล็กๆ แถวชานเมือง ปีหน้าก็ตั้งใจจะสร้างบ้านเหมือนกัน เลยพยายามทำงานหนัก ต่อเติมบ้าน ดูแลเรื่องใหญ่ๆ อยู่ เราอยากลงหลักปักฐานให้แม่อยู่สบายขึ้น แล้วก็มีลูก... แม่... ขอโทษที่ไม่ได้พูดความจริงกับแม่นะคะ!

เธอนั่งฟังคำอธิบายของฮวงอย่างเงียบๆ พลางตระหนักว่าแท้จริงแล้วเธอคือคนที่ผิด ลูกสะใภ้ของเธอใจดีเหลือเกิน แต่เธอกลับสงสัยในสิ่งไม่ดีของเธอ เธอจับมือฮวงและตบเบาๆ แล้วยิ้มอย่างโล่งใจ

- ทำไมต้องขอโทษด้วยล่ะ? คุณทำงานหนักเพื่อครอบครัวสามีของคุณ ขอบคุณนะลูกสาว!

เป็นครั้งแรกที่เธอโอบไหล่ลูกสะใภ้โดยไม่รู้สึกห่างเหินหรืออึดอัดเหมือนเช่นเคย

เรื่องสั้นโดย ไมดิญ

หญ้าจากกฎ

(BGDT) - ผมเล่าให้ภรรยาฟังเมื่อคืนนี้ว่า ผมฝันเห็นฮากลับมา สวมหมวกปีกกว้าง ชุดทหารซูโจว และเป้สะพายหลังใบเล็ก เปื้อนฝุ่นสีแดงไปหมด ฮาจ้องมองผม แล้วหยิบตุ๊กตาหญ้าออกมาจากกระเป๋าเป้ด้วยความสับสน