ความลับของลูกสะใภ้ |=> ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์บั๊กซาง

(BGDT) - เกือบห้าทุ่มแล้ว ลูกสะใภ้ก็ยังไม่กลับมา คุณนายมินห์ดึงม่านลงแล้วเข้านอนไปนานแล้ว แต่เธอนอนไม่หลับ เธอนอนคิดอยู่อย่างนั้น คาดว่าน่าจะเกือบเดือนแล้วที่เฮืองกลับบ้านดึก และเหตุผลที่เธอให้มาทั้งหมดก็ผิวเผินเกินไป

วันหนึ่ง ฮวงบอกว่าต้องทำงานล่วงเวลาเพราะสำนักงานกำลังเตรียมงานสำคัญในอุตสาหกรรม อีกวันหนึ่ง เธอบอกว่ามีโครงการหนึ่งที่ต้องทำให้เสร็จอย่างเร่งด่วน ทั้งแผนกจึงต้องทำงานทั้งวันทั้งคืนเพื่อให้เสร็จทันเวลา เธอฟังแต่เรื่องซุบซิบในสำนักงานเหมือนเป็ดได้ยินเสียงฟ้าร้อง ไม่รู้จะพูดอะไรดี บางครั้งเธอก็อดคิดไม่ได้ว่า ลูกสะใภ้ของเธออายุแค่ 26 ปี ยังอยู่ในช่วงวัยรุ่น แต่เธออยู่ไกลจากสามี เธอจะไว้ใจสามีได้อย่างไร

ภาพประกอบภาพถ่าย

เธอครุ่นคิดอยู่นานจนเกิดความสงสัย สงสัยว่าลูกสะใภ้ทำงานล่วงเวลาอยู่ที่ออฟฟิศจริง ๆ หรือว่าเธอกำลังเดินเตร็ดเตร่อยู่แถวนั้นกันแน่ บางวันหยุดสุดสัปดาห์เฮืองก็กลับบ้านตรงเวลา แม่กับลูกสาวก็กินข้าวเย็นด้วยกัน ไปซูเปอร์มาร์เก็ตซื้อของจุกจิก บทสนทนาระหว่างแม่สามี ลูกสะใภ้ และลูกชายที่ทำงานอยู่ไกล ๆ ก็มีความสุขมากเช่นกัน ความสงสัยของเธอจึงถูกทิ้งไว้ตรงนั้น

หลังจากแต่งงานกันมานานกว่าสองเดือน บริษัทก็ได้รับสัญญาจ้างงานก้อนใหญ่จากฝั่งตะวันตก จุงได้รับมอบหมายให้ดูแลงานก่อสร้าง ซึ่งคาดว่าจะอยู่ได้ยาวนาน คุณนายมินห์เข้าใจอุตสาหกรรมก่อสร้างดี การมีงานทำหมายถึงการมีรายได้ เธอจึงไม่กล้าห้ามลูกชาย เธอเพียงแต่เตือนลูกชายว่าการแต่งงานใหม่และการปล่อยให้ภรรยาอยู่บ้านคนเดียว ทำให้แม่สามีและลูกสะใภ้เปื้อนเลือด นั่นคงเป็นเรื่องยากสำหรับฮวง เมื่อได้ยินแม่พูดเช่นนั้น จุงก็ยักไหล่แล้วยิ้ม เขาไว้ใจภรรยามาก และเชื่อว่าแม่จะไม่ทำให้เรื่องยากลำบากสำหรับเขา

หลังจากที่ลูกชายไม่อยู่บ้านไปสองสามสัปดาห์ ฮวงก็เริ่มต้นออกเดินทางแต่เช้าและกลับดึก ฮวงบอกให้เธอล็อกประตูห้องนอนก่อน เธอมีกุญแจบ้านของตัวเองเพื่อจะได้เปิดเมื่อกลับมา บ้านเช่าหลังนี้ไม่ได้กว้างขวางนัก ประมาณ 60 ตารางเมตร ก่อสร้างเป็นทรงท่อ แบ่งเป็นห้องนั่งเล่น ห้องนอนสองห้อง ห้องครัว และห้องน้ำเล็กๆ ดังนั้นขณะนอนอยู่ในห้อง เธอจึงได้ยินเสียงน้ำไหลในห้องน้ำอย่างชัดเจน ฮวงใส่ชุดยูนิฟอร์มทำงานไปทำงาน แต่ทุกเช้าเธอจะเตรียมเสื้อผ้าสำรองใส่ไว้ในกระเป๋าอีกใบในท้ายรถ เมื่อกลับถึงบ้านดึก เสื้อผ้าที่ฮวงใส่คือเสื้อผ้าที่เธอแพ็คมาตอนเช้า ยิ่งคิดก็ยิ่งมั่นใจว่า ถ้าฮวงไม่ออกไปพบหรือเดทกับใคร ทำไมเธอต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วย เธอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาลูกชาย แม้รู้ว่าดึกแล้ว แต่ถ้าไม่โทรไป เธอคงรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก

- ดูภรรยาคุณสิ เธอกลับบ้านดึกทุกวัน เธอทำงานอะไร?

- ไม่ค่ะแม่ ฮวงทำงานที่ออฟฟิศจริงๆ ค่ะ ฉันกับสามี วิดีโอ คอลกันทุกวัน สามีเล่าทุกอย่างที่แม่ทำและที่ไปให้ฉันฟัง

- โอ้พระเจ้า ทำไมคุณถึงจริงจังขนาดนี้ ใครจะรู้ว่าผีจะมากินงานเลี้ยงตอนไหน

แม่ครับ อย่าคิดมากนะครับ ไม่งั้นจะเสียความรู้สึกกันเปล่าๆ การอยู่ด้วยกันนานๆ ต้องเริ่มจากความรักก่อน ต่อด้วยความเชื่อใจ ผมรู้จักฮวงมา 5 ปี ก่อนจะแต่งงาน ไม่ใช่แค่วันสองวัน

คุณนายมินห์รู้ว่าเธอไม่มีหลักฐาน เธอจึงต้องยอมแพ้และวางสายไป แต่เธอคิดว่าเธอคงต้องหาทางพิสูจน์ให้แน่ชัด การเชื่อครึ่งๆ กลางๆ แบบนี้ต่อไปไม่ดีแน่ เธอจึงเริ่มคิดแผนการที่จะตามลูกสะใภ้

วันรุ่งขึ้น หลังเลิกงาน เธอขับรถไปที่ออฟฟิศของฮวง นั่งลงในร้านน้ำชาริมถนน แล้วสังเกตดู ดังเช่นที่เธอสงสัย ฮวงไม่ได้ทำอะไรในออฟฟิศเลย เสื้อผ้าที่เธอใส่มาทำงานในเช้านั้นถูกแทนที่ด้วยกระโปรงยาวถึงเข่าและเสื้อโปโล เธอสวมหน้ากากปิดบังใบหน้าครึ่งหนึ่ง แต่ยังคงรู้สึกได้ว่าฮวงแต่งหน้าใหม่ เธอรีบเดินตามฮวงไปสักพัก แต่แล้วก็หลงทางเพราะต้องหลีกทางให้รถที่วงเวียน เมื่อลงจากรถ เธอไม่รู้ว่าตัวเองไปทางไหน หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็ต้องหันหลังกลับ การไม่เดินตามฮวงยิ่งกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของเธอมากขึ้นไปอีก เธอตั้งใจแน่วแน่ว่าถ้าไม่รู้ตอนนี้ พรุ่งนี้ หรือมะรืนนี้ เธอจะต้องได้รู้ความจริงอย่างแน่นอน

วันที่สองหลังจากตามลูกสะใภ้ไป คุณนายมินห์ยิ่งมั่นใจมากขึ้นไปอีกว่าเฮืองมีบางอย่างผิดปกติ เมื่อเห็นเธอขับรถเข้าไปในร้านอาหารหลายชั้นที่สว่างไสว มีรถมากมาย และผู้คนจากหลากหลายสาขาอาชีพ ทั้งข้าราชการ ครอบครัว คนงาน และคนหรูหรามีระดับมากมาย หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอจึงหันหลังกลับ เพราะรีบออกไปและไม่ได้พกเงินมาด้วย เธอจึงคิดว่าคงลำบากใจที่จะเข้าไปในร้านอาหารคนเดียว เธอมองไปรอบๆ อย่างเงียบๆ หวังว่าจะเห็นลูกสะใภ้นั่งอยู่ในร้านอาหาร แต่ก็ต้องยอมแพ้

คืนที่กระสับกระส่ายอีกคืนหนึ่ง เธอตัดสินใจ "จับขโมย" และดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น ระหว่างรอลูกสะใภ้เปิดประตู เธอแกล้งทำเป็นตื่นไปเข้าห้องน้ำ แล้วถามว่า:

- วันนี้คุณยุ่งไหม? หน่วยงานรัฐแบบไหนกันที่บังคับให้พนักงานทำงานล่วงเวลา?

- ครับ...ก็...มีเรื่องหนึ่งก็ทับถมอีกเรื่องหนึ่งครับแม่...ทุกวันนี้หน่วยงานราชการหลายแห่งก็ต้องทำ ธุระกัน ด้วย ก็เลยยุ่งมากเลยครับ

เธอรู้ว่าฮวงโกหก แต่เธอไม่ได้เปิดโปง เธอต้องการรวบรวมหลักฐานที่หนักแน่นก่อนที่จะสายเกินไปที่จะบอก วันนี้เธอตั้งใจจะถ่ายรูป แต่ด้วยความตื่นตระหนก โทรศัพท์ก็หล่นจากมือ พอเงยหน้าขึ้นก็พบว่าฮวงหายไป พรุ่งนี้เธอจะเตรียมตัวให้รอบคอบกว่านี้ ครั้งที่สามเป็นเสน่ห์ เธอจะไม่กลับไปมือเปล่า เธอไม่ได้เกลียดลูกสะใภ้ ฮวงเป็นคนอ่อนโยน มีไหวพริบ และเข้าใจผู้อื่นเป็นอย่างดี แต่ถ้าเธอทำอะไรผิดหรือทำร้ายลูกชาย เธอจะไม่ให้อภัย

วันที่สาม เธอไม่ได้ขับรถอีกต่อไป แต่ตัดสินใจจ้างมอเตอร์ไซค์รับจ้างเพื่อความปลอดภัย ฮวงยังคงขับรถตรงเข้าไปในร้านอาหารใหญ่แห่งนั้น เมื่อเตรียมตัวพร้อมแล้ว เธอจึงเดินเข้าไปอย่างมั่นใจ เลือกโต๊ะมุมใกล้ทางเข้า ร้านนี้มองเห็นวิวได้รอบด้าน เธอสามารถสังเกตและมองหาฮวงได้อย่างง่ายดาย เมื่อดูเมนู เธอพบว่าไม่เพียงแต่มีอาหารเอเชียและยุโรปราคาแพง เครื่องดื่มประจำภูมิภาคเท่านั้น แต่ยังมีอาหารอีกมากมายที่เหมาะสำหรับครอบครัวที่มีเด็กเล็ก และอาหารกลางวันสำหรับพนักงานอีกด้วย พื้นที่โล่งโปร่ง การตกแต่งค่อนข้างหรูหราและนุ่มนวล

ชั้นแรกมีห้องรับประทานอาหารส่วนตัว ชั้นบนดูเหมือนจะเป็นร้านกาแฟ ห้องคาราโอเกะ และแม้แต่โรงภาพยนตร์... เธอสั่งอาหารกลางวันชุดหนึ่งสำหรับออฟฟิศ ระหว่างรออาหาร เธอก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำเพื่อตามหาลูกสะใภ้ เธอมองไปรอบๆ ชั้นแรกอย่างเงียบๆ แต่ไม่เห็นลูกสะใภ้ จึงย่องขึ้นไปยังชั้นสอง เธอเดินช้าๆ ฟังอย่างตั้งใจขณะที่เดินผ่านห้องที่ปิดอยู่แต่ละห้อง รู้สึกประหม่าและวิตกกังวล ในขณะนี้เธอก็ไม่ต่างจากสตอล์คเกอร์ใจร้าย ทันใดนั้น เสียงจากห้องอาหารที่มีประตูเปิดครึ่งหนึ่งก็ดังลั่นออกมา ทำให้เธอต้องหยุด

- ขอฉันเลี้ยงเครื่องดื่มหน่อยนะคะ คุณเฮือง ว้าว ตั้งแต่แต่งงานมาคุณดูสวยขึ้นเยอะเลย แอบหลงรักคุณเข้าแล้วสิ...

เมื่อได้ยินคำพูดเจ้าชู้ของชายคนนั้น และเห็นฮวงเงียบไป ใบหน้าของเธอก็ร้อนผ่าวขึ้นมา ขณะที่เธอกำลังสับสนว่าจะมองฮวงอย่างไร ประตูก็เปิดออกทันที พนักงานเสิร์ฟเดินออกมา พูดเบาๆ ผ่านวิทยุสื่อสารเพื่อสั่งอาหารจานใหม่ เธอมองเข้าไปข้างในอย่างรวดเร็ว มีผู้ชาย 3 คน ผู้หญิง 2 คนอยู่ที่โต๊ะ แต่ไม่มีฮวง ปรากฏว่าพวกเขาเป็นแค่คนชื่อเดียวกัน หลังจากเหลือบมองแวบหนึ่ง เธอรีบลงไปชั้นล่าง ราวกับกลัวว่าเรื่องอื้อฉาวของเธอจะถูกเปิดเผย ขณะที่กำลังรับประทานอาหารและจดจ่ออยู่กับการสังเกตการณ์เกือบชั่วโมง เธอพบว่าฮวงอยู่ที่ไหนสักแห่งในห้องอาหารอื่น กำลังดื่มกาแฟ ร้องเพลง หรือ... กำลังดูหนัง แต่ถ้าเธอยังคงมองหาฮวงต่อไป เธอก็ไม่รู้จะไปที่ไหน และคงจะไม่ดีถ้าจะดึงดูดความสนใจ เธอเดินจากไป จิตใจสับสนวุ่นวาย พร้อมกับความสงสัยที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ

เสียงเปิดประตูบ่งบอกว่าฮวงกลับมาแล้ว ได้ยินเสียงน้ำไหลในห้องน้ำ หัวใจของเธอปั่นป่วน เธอลุกขึ้นและย่องเข้าห้องน้ำอย่างเบามือ ผ่านประตูที่ปิดครึ่งหนึ่ง เธอเห็นฮวงกำลังใช้ผ้าพันแผลเช็ดต้นขา ปากของเธอส่งเสียงฟ่อด้วยความเจ็บปวด เธอผลักประตูเปิดออก ฮวงตกใจ สำลีในมือหล่นลงบนพื้นแดง เมื่อมองดูแผลยาวที่ต้นขาซึ่งกำลังเลือดออก เธอรู้สึกตื่นตระหนก

- เป็นอะไรไป ฮวง ทำอะไรถึงได้ตกอยู่ในสภาพนี้

ครับ...ครับแม่ ผม...ผม...

โดยไม่รอให้ฮวงตอบ เธอรีบเปิดไฟแล้วเรียกเธอออกมา เธอค่อยๆ รักษาแผลของลูกสะใภ้ ได้ยินเสียงครางเบาๆ ของลูกสะใภ้ เธอไม่อาจทนกล่าวโทษใครได้ ราวกับเข้าใจความคิดของฮวง เธอจึงอธิบายอย่างแผ่วเบาว่า

- จริงๆ แล้ว... ออฟฟิศฉันไม่ค่อยยุ่งเลย ฉันทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟที่ร้านอาหารหลังเลิกงานค่ะแม่ วันนี้มีลูกค้ากลุ่มหนึ่งทะเลาะกัน แล้วขวดไวน์ก็แตกและกระแทกขาฉัน ฉันกับสามีซื้อที่ดินผืนเล็กๆ แถวชานเมือง ปีหน้าเราก็อยากสร้างบ้านเหมือนกัน เลยพยายามทำงานหนัก ต่อเติมบ้านและดูแลเรื่องใหญ่ๆ อยากจะลงหลักปักฐานให้แม่อยู่สบายขึ้น แล้วก็มีลูก... แม่... ขอโทษที่ไม่ได้พูดความจริงกับแม่นะคะ!

เธอนั่งฟังฮวงอธิบายอย่างเงียบๆ พลางตระหนักว่าแท้จริงแล้วเธอคือคนที่ผิด ลูกสะใภ้ของเธอใจดีเหลือเกิน แต่เธอกลับสงสัยในสิ่งไม่ดีของเธอ เธอจับมือฮวงและตบเบาๆ แล้วยิ้มอย่างโล่งใจ

- ทำไมต้องขอโทษด้วยล่ะ? คุณทำงานหนักเพื่อครอบครัวสามีของคุณ ขอบคุณนะลูกสาว!

เป็นครั้งแรกที่เธอโอบไหล่ลูกสะใภ้โดยไม่รู้สึกห่างเหินหรืออึดอัดเหมือนเช่นเคย

เรื่องสั้นโดย ไมดิญ

หญ้าจากกฎ

(BGDT) - เมื่อคืนผมเล่าให้ภรรยาฟังว่าฝันเห็นฮากลับมา สวมหมวกปีกกว้าง เครื่องแบบทหารซูโจว เป้สะพายหลังแบนๆ เปื้อนฝุ่นแดงไปหมด ฮาจ้องมองผม แล้วหยิบตุ๊กตาหญ้าออกมาจากกระเป๋าเป้อย่างงุนงง

คุณเป็นคุณเสมอ

(BGDT) - เกือบหกโมงเย็นแล้ว อากาศยังร้อนอบอ้าวอยู่เลย อากาศอบอ้าวแบบนี้ไม่สบายตัวเลย! คงจะมีพายุอะไรสักอย่างมาเร็วๆ นี้แน่ๆ ฝนยังไม่ตกมาเกือบเดือนแล้ว