ไฮไลท์ของรายการ “พระวจนะของพระองค์สะท้อนผ่านขุนเขาและสายน้ำ”

“คำพูดของเขาสะท้อนไปทั่วประเทศ” เป็นโครงการแลกเปลี่ยนศิลปะที่จัดขึ้นเมื่อเร็วๆ นี้โดยคณะกรรมการถาวรของสหภาพเยาวชนจังหวัด สมาคมทหารผ่านศึกจังหวัด และสมาคมวรรณกรรมและศิลปะจังหวัดกวางนิญ เพื่อเฉลิมฉลองครบรอบ 55 ปีของการนำพินัยกรรมของประธานาธิบดี โฮจิมินห์มาใช้ (1969-2024) โครงการนี้เป็นการผสมผสานอย่างลงตัวระหว่างภาพยนตร์ประวัติศาสตร์ การแลกเปลี่ยนที่มีความหมาย และการแสดงศิลปะอันเป็นเอกลักษณ์ ทำให้เกิดอารมณ์มากมายในใจของผู้ชม

รายการที่มีการแสดงศิลปะอันเป็นเอกลักษณ์ ทิ้งอารมณ์ต่างๆ มากมายไว้ในใจของผู้ชม

รายการดังกล่าวจัดขึ้นที่เมืองฮาลองในตอนเย็นของวันที่ 4 ตุลาคม ซึ่งเป็นการเดินทางทางอารมณ์ที่พาผู้ชมย้อนเวลากลับไปยังเดือนพฤษภาคม 1965 ซึ่งเป็นเดือนประวัติศาสตร์ เมื่อลุงโฮเริ่มเขียนบรรทัดแรกของเอกสาร "ลับสุดยอด" ภาพที่น่าประทับใจของลุงโฮขณะนั่งบนเก้าอี้หวายเขียนหรือพิมพ์เอกสารบนโต๊ะไม้ รวมถึงเครื่องพิมพ์ดีดยี่ห้อ Hermet ลุงโฮเขียนหรือพิมพ์พินัยกรรม (ฉบับปี 1965) ด้วยตนเอง หรือช่วงเวลาที่ลุงโฮเสียชีวิตจากอาการหัวใจวายในเวลา 9.47 น. ของวันที่ 2 กันยายน 1969 ซึ่งถือเป็น "จุดหยุดนิ่งในประวัติศาสตร์"

นอกจากสารคดีเกี่ยวกับเจตจำนงแล้ว รายการนี้ยังเชื่อมโยงด้วยการแลกเปลี่ยนทางอารมณ์ นั่นคือเรื่องราวของทหารผ่านศึก เล หลง เตรียว ซึ่งใช้เวลา 19 ปีในการรบในสนามรบทางตะวันออกเฉียงใต้ โดยต้องทนทุกข์ทรมานจากความพิการถาวร โดยมีกระสุนปืนยังติดอยู่ที่สมองและขาทั้งสองข้างไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไป เขาเล่าเรื่องราวที่น่าเศร้าแต่เป็นวีรบุรุษอย่างน้ำตาซึมเกี่ยวกับการสูญเสียเพื่อแลกกับความรุ่งโรจน์ของประเทศ เกี่ยวกับความกระตือรือร้นอย่างแรงกล้าของเยาวชนที่เดินตามเสียงเรียกร้องของปิตุภูมิในช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยระเบิดและกระสุนปืน ผู้ชมทั้งหมดถึงกับสะอื้นเมื่อได้ยินเขาขับร้องเนื้อเพลงที่ทำให้หลั่งน้ำตาของเพลง "Cuc oi" ของ Nguyen Trung Nguyen พร้อมบทกวีของ Yen Thanh เกี่ยวกับอาชญากรรมของผู้รุกรานชาวอเมริกันในสงครามทำลายล้างในปีพ.ศ. 2511 ทางภาคเหนือ ที่ทำให้เด็กสาวอาสาสมัครเสียชีวิต 10 คนที่สี่แยกดงล็อค: “หน่วยทหารเรียงแถว/ ฉันไม่เห็นแกกลับมาเลย กุ๊ก!/ เพื่อนเก้าคนมารวมตัวกัน/ มีแต่แกเท่านั้นที่หายไป/ แกนอนอยู่ที่ไหนสักแห่งที่ถูกปกคลุมด้วยควันและไฟ/ ดงล็อคเป็นสถานที่รกร้าง นกถูกกระจัดกระจาย…”

ทหารผ่านศึก เล หลง เตรียว หายใจไม่ออกขณะกำลังร้องเพลง "กุกโอย"

เหล่านี้คือถ้อยคำที่ทะยานและลึกซึ้งของเพลง “ประเทศยกก้าวของเราขึ้น” ซึ่งแต่งและขับร้องโดยนักดนตรีและนักร้องหนุ่ม บุ้ย ตวน ง็อก บุตรชายของเขตเหมืองแร่ กวางนิญ ทำนองและเนื้อร้องแต่ละคำเป็นบรรณาการจากคนรุ่นใหม่ถึงวีรบุรุษและผู้พลีชีพที่ล้มตายเพื่อเอกราชและความเป็นหนึ่งของประเทศ: “ทุกก้าวและทุกเส้นทางที่เราเดินในแต่ละวัน/ คือเดือนและปีแห่งการต่อสู้ กลางวันและกลางคืนที่ได้ยินเสียงระเบิดตกลงมา/ คือเมื่อเราสูญเสียคนที่เรารัก เราต้องกลั้นน้ำตาไว้/ ปืนในมือ ไหล่ชนไหล่ สหายที่ปกป้องปิตุภูมิให้ปลอดภัย…”

นักดนตรีและนักร้องหนุ่ม บุย ตวน ง็อก ถ่ายทอดความกตัญญูของเยาวชนไปยังรุ่นก่อนผ่านเพลง "The Country Lifts Us Up"

การแสดงศิลปะได้รับการจัดแสดงอย่างประณีตด้วยบทเพลงอันไพเราะเกี่ยวกับลุงโฮที่ขับร้องโดยนักร้องและศิลปินของกวางนิญ เช่น ดึ๊กบั๊ก ดึ๊กเลือง ทันห์ทัม ฟองอันห์ รวมถึงการแสดงเดี่ยวขลุ่ยและโมโนคอร์ดโดยสมาชิกสมาคมทหารผ่านศึกประจำจังหวัด นำผู้ชมเข้าสู่พื้นที่ ดนตรี ที่เต็มไปด้วยศิลปะและเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก โดยมีภาพเหมือนของประธานาธิบดีโฮจิมินห์ สัญลักษณ์ของธงแห่งการต่อสู้เพื่อปลดปล่อยชาติ มิตรภาพ ความสามัคคีของชาติ และความสามัคคีระหว่างประเทศ นอกจากนี้ยังเป็นการเดินทางกว่าครึ่งศตวรรษภายใต้การนำของพรรค โดยทั้งประเทศร่วมกันมุ่งมั่นที่จะนำพินัยกรรมของลุงโฮไปปฏิบัติ

ในช่วง 55 ปีที่ผ่านมา พินัยกรรมของประธานโฮจิมินห์เป็นเสมือนคบเพลิงนำทาง เป็นแหล่งกำลังใจให้คณะกรรมการพรรค รัฐบาล และประชาชนทุกกลุ่มชาติพันธุ์ในจังหวัดกวางนิญเดินหน้าต่อไปอย่างมั่นคงเพื่อบรรลุชัยชนะไม่เพียงแต่ในช่วงประวัติศาสตร์ที่ผ่านมาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงปัจจุบันและอนาคตด้วย คณะกรรมการพรรค รัฐบาล และประชาชนทุกคนในจังหวัดกวางนิญต่างหันไปหาลุงโฮด้วยใจจริง มุ่งมั่นเดินตามเส้นทางที่พรรคและลุงโฮเลือก พร้อมให้คำมั่นว่าจะสร้างกวางนิญให้เป็นดินแดนที่ “กว้างใหญ่และสงบสุข” ตามที่ลุงโฮสั่งสอน

แหล่งที่มา