ไฮไลท์ของรายการ “พระวาจาของพระองค์ก้องกังวานไปทั่วขุนเขาและสายน้ำ”

“ถ้อยคำของพระองค์สะท้อนไปทั่วแผ่นดิน” คือโครงการแลกเปลี่ยนศิลปะที่จัดขึ้นเมื่อเร็วๆ นี้โดยคณะกรรมการถาวรของสหภาพเยาวชนจังหวัด สมาคมทหารผ่านศึกจังหวัด และสมาคมวรรณกรรมและศิลปะจังหวัดกว๋างนิญ เพื่อเฉลิมฉลองวาระครบรอบ 55 ปี แห่งการบังคับใช้พินัยกรรมของประธาน โฮจิมินห์ (พ.ศ. 2512-2567) โครงการนี้เป็นการผสมผสานอย่างลงตัวระหว่างภาพยนตร์อิงประวัติศาสตร์ การแลกเปลี่ยนที่มีความหมาย และการแสดงศิลปะอันเป็นเอกลักษณ์ ก่อให้เกิดอารมณ์ความรู้สึกมากมายในหัวใจของผู้ชม

รายการที่มีการแสดงศิลปะอันเป็นเอกลักษณ์ ทิ้งอารมณ์ความรู้สึกมากมายไว้ในใจของผู้ชม

รายการซึ่งจัดขึ้นที่เมืองฮาลองในค่ำคืนวันที่ 4 ตุลาคม นับเป็นการเดินทางทางอารมณ์ที่พาผู้ชมย้อนเวลากลับไปในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2508 ซึ่งเป็นเดือนประวัติศาสตร์ เมื่อลุงโฮเริ่มเขียนบรรทัดแรกของเอกสาร "ลับสุดยอด" ภาพที่น่าประทับใจของลุงโฮนั่งอยู่บนเก้าอี้หวาย เขียนหรือพิมพ์เอกสารบนโต๊ะไม้ รวมถึงเครื่องพิมพ์ดีดเฮอร์เมต ลุงโฮได้เขียนหรือพิมพ์พินัยกรรม (ฉบับปี พ.ศ. 2508) ด้วยตนเอง หรือช่วงเวลา 9:47 น. ของวันที่ 2 กันยายน พ.ศ. 2512 ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ลุงโฮเสียชีวิตจากอาการหัวใจวาย กลายเป็น "ช่วงเวลาหยุดนิ่งของประวัติศาสตร์"

นอกจากภาพยนตร์สารคดีเกี่ยวกับพันธสัญญาแล้ว รายการนี้ยังเชื่อมโยงด้วยการแลกเปลี่ยนทางอารมณ์ นั่นคือเรื่องราวของเล หลง เตรียว ทหารผ่านศึกผู้ทุ่มเทเวลา 19 ปีในการรบในสนามรบทางตะวันออกเฉียงใต้ พิการถาวรด้วยกระสุนปืนที่ยังคงฝังอยู่ในสมองและขาทั้งสองข้างไม่ได้รับบาดเจ็บ เขาเล่าเรื่องราวอันน่าเศร้าแต่เปี่ยมไปด้วยความกล้าหาญ เกี่ยวกับความสูญเสียเพื่อแลกกับเกียรติยศของประเทศชาติ เกี่ยวกับความกระตือรือร้นอันร้อนแรงของเยาวชนผู้เดินตามเสียงเรียกร้องของปิตุภูมิในช่วงเวลาแห่งระเบิดและกระสุนปืน ผู้ชมทั้งหมดต่างกลั้นน้ำตาไม่อยู่เมื่อได้ยินเขาขับร้องเพลง "Cuc oi" ของเหงียน จุง เหงียน ประกอบบทกวีของเยน ถั่น ซึ่งทำให้น้ำตาไหล เกี่ยวกับอาชญากรรมของผู้รุกรานชาวอเมริกันในสงครามทำลายล้างในปี 1968 ในภาคเหนือ ที่ทำให้เด็กสาวอาสาสมัครเสียชีวิต 10 คน ณ สี่แยกดงล็อค: “หน่วยเรียงแถว/ ฉันไม่เห็นพวกเธอกลับมาเลย กุ๊ก!/ เพื่อนเก้าคนมารวมตัวกัน/ พวกเธอเท่านั้นที่หายไป/ เธอนอนอยู่ที่ไหนสักแห่งที่บดบังด้วยควันและไฟ/ ดงล็อคเป็นสถานที่รกร้าง นกได้ออกจากฝูงไปแล้ว…”

ทหารผ่านศึก เล หลง เตรียว สำลักขณะร้องเพลง "กุ๊กอุ้ย"

ถ้อยคำเหล่านี้ล้วนเป็นถ้อยคำที่โหยหาและสะเทือนอารมณ์ในเพลง “ประเทศชาติยกก้าวของเรา” ซึ่งประพันธ์และขับร้องโดยนักดนตรีและนักร้องหนุ่ม บุ่ย ตวน หง็อก บุตรชายของเขตเหมืองแร่ก ว๋างนิญ ทำนองและเนื้อร้องแต่ละท่อนล้วนเป็นเครื่องบรรณาการจากคนรุ่นใหม่ต่อวีรบุรุษและวีรชนผู้เสียสละเพื่อเอกราชและการรวมประเทศชาติ : “ทุกย่างก้าวและทุกเส้นทางที่เราเดินในแต่ละวัน/ คือการต่อสู้ดิ้นรนหลายเดือนและหลายปี ทั้งกลางวันและกลางคืน เมื่อได้ยินเสียงระเบิดตก/ คือเมื่อเราสูญเสียคนที่รัก เราต้องกลั้นน้ำตาไว้/ ปืนในมือ เคียงบ่าเคียงไหล่ สหายร่วมรบปกป้องปิตุภูมิให้ปลอดภัย…”

นักดนตรีและนักร้องหนุ่ม บุย ตวน ง็อก ส่งความขอบคุณไปยังรุ่นก่อนผ่านเพลง "The Country Lifts Us Up"

การแสดงศิลปะได้รับการจัดแสดงอย่างประณีตบรรจง ด้วยบทเพลงอันไพเราะเกี่ยวกับลุงโฮ ซึ่งขับร้องโดยนักร้องและศิลปินของจังหวัดกว๋างนิญ อาทิ ดึ๊กบั๊ก, ดึ๊กเลือง, แถ่งต๋าม, เฟืองอันห์ พร้อมด้วยการบรรเลงขลุ่ยและโซโลเดี่ยวโดยสมาชิกสมาคมทหารผ่านศึกจังหวัด นำผู้ชมเข้าสู่พื้นที่ ดนตรี อันเปี่ยมล้นด้วยศิลปะและเปี่ยมไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก ถ่ายทอดภาพประธานาธิบดีโฮจิมินห์ สัญลักษณ์แห่งธงแห่งการต่อสู้เพื่อปลดปล่อยชาติ มิตรภาพ ความสามัคคีของชาติ และความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันในระดับนานาชาติ นั่นคือการเดินทางกว่าครึ่งศตวรรษภายใต้การนำของพรรค ประชาชนทั้งประเทศร่วมแรงร่วมใจกันเพื่อปฏิบัติตามพันธสัญญาของลุงโฮ

ตลอด 55 ปีที่ผ่านมา พินัยกรรมของประธานโฮจิมินห์เปรียบเสมือนคบเพลิงนำทาง เป็นแหล่งกำลังใจให้คณะกรรมการพรรค รัฐบาล และประชาชนทุกกลุ่มชาติพันธุ์ในจังหวัดกว๋างนิญ ก้าวเดินต่อไปอย่างมั่นคง ไม่เพียงแต่ชัยชนะในอดีตเท่านั้น แต่ยังรวมถึงปัจจุบันและอนาคตด้วย คณะกรรมการพรรค รัฐบาล และประชาชนทุกคนในจังหวัดกว๋างนิญ ขอแสดงความนับถือลุงโฮอย่างสุดหัวใจ ยึดมั่นในเส้นทางที่พรรคและลุงโฮได้เลือกสรร พร้อมปฏิญาณที่จะสร้างกว๋างนิญให้เป็นดินแดนที่ “กว้างใหญ่และสงบสุข” ตามที่ลุงโฮได้สั่งสอนไว้

แหล่งที่มา