หน้ากวี : ฮวงไทย | หนังสือพิมพ์อิเล็กทรอนิกส์เจียลาย

(GLO)- ฮวง ไท เป็นนักข่าวของ VTV ปัจจุบันดำรงตำแหน่งรองผู้อำนวยการของ VTV8 นั่นหมายความว่าในสายตาของฉันและคนอื่น ๆ อีกหลายคน อารมณ์ความรู้สึกเชิงกวีจะถูกจำกัด แม้ว่าคุณจะเป็นนักศึกษาวรรณคดีที่มหาวิทยาลัย เว้ ก็ตาม แต่แล้ววันหนึ่งเขาก็แสดงบทกวีหลายบทให้ฉันดู และฉันก็ประหลาดใจกับความสดใหม่และอารมณ์เหล่านั้น

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา บทกวีของเขาได้รับการตีพิมพ์ในหน้าหนังสือพิมพ์ช่วงเทศกาลเต๊ตเป็น "บทกวีที่ขายดีที่สุด" แม้ว่าเขาจะยังคงบอกว่าเขากำลัง "ผ่านหมู่บ้านแห่งบทกวี" อยู่ก็ตาม บทกวีนี้เต็มไปด้วยอารมณ์ต่างๆ เช่นนี้: "เราต่างทำเครื่องหมายชีวิตของกันและกันด้วยใบไม้/ตั้งแต่เวลาที่เราหักกิ่งไม้จนถึงเวลาที่เราจากไปอย่างเงียบๆ/โปรดยึดเกาะน้ำเลี้ยงที่ไหลมา/ให้กันและกันเปียกโชกเพื่อชดเชยกับฤดูใบไม้ผลิ" และนี่อีกครั้ง: "หมู่บ้านเศร้า/ยืมวันครบรอบการเสียชีวิตมาทำ...สนุกสนาน/บอกเล่าเรื่องราวของความหิวโหยและความสมบูรณ์ เสียงหัวเราะและน้ำตา/ภายนอกพุ่มไม้ไผ่เก่าๆ ยังคงเหี่ยวเฉา/มีเพียงหน่อไม้ที่เต้นรำอย่างไม่ใส่ใจในสวน"

ฉันอ่านเจอว่าเขาเป็นคนที่มีความเป็นมืออาชีพแต่ก็มีความโรแมนติกด้วยเช่นกัน บทกวีของเขาจึงเบาสบายเหมือนอากาศแต่ก็มีน้ำหนัก ทำให้เราต้องอ่านและไตร่ตรองไปพร้อมๆ กัน

กวี วัน กง หุ่ง ได้รับการคัดเลือกและแนะนำ

ด้านเปียกของแม่

ภาพประกอบ : HT

แม้ว่าฉันอยากจะนอนด้านที่เปียกก็ตาม แต่ฉันก็ทำไม่ได้อีกต่อไป

เตียงเก่ามีแต่ในเพลงแห่งอดีต

วันที่ลมแรง ฉันกลับมาฟังเสียงรั้วไม้ไผ่เสียดสีกัน

ลมเศร้าเข้ามาขัดจังหวะบทเพลงพื้นบ้าน

ทารกยังคงกลิ้งไปมา แต่ที่ที่แม่นอนอยู่กลับว่างเปล่า

แทนเพลงกล่อมเด็กกลับเป็นเสียงใบไม้ร่วงในสวน

ด้านแห้งตอนนี้จะแช่หมอน

น้ำตาแห่งสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ายังคงหลั่งมาหลายทศวรรษ

คืนเดือนกุมภาพันธ์ อากาศหนาวและมีเมฆมาก

มีเด็กผมหงอกคนหนึ่งฝันว่าถูกอุ้ม

คลำหาอยู่หายใจไม่ออกด้วยความเศร้าโศกเสียใจต่อผู้ตาย

ที่บ้านแม่ผมอยู่ฝนตกหนักมาก ฝนไม่เคยหยุดตกเลย!

ครอบครัวของฉันไม่ต้องยากจนอีกต่อไปแล้ว

เสื้อผ้ากันหนาว อาหารอิ่มหนำ ขาดแต่แม่

หลายคืนที่เศร้าโศก โหยหาที่จะกลับไปสู่วัยเด็ก

ให้แม่เปียกสักครั้งเถอะนะ...

เครื่องหมายฤดูใบไม้ร่วง

ภาพประกอบ : HT

เราทำเครื่องหมายฤดูใบไม้ร่วงด้วยใบไม้

เมื่อวานบ่ายฉันนั่งอยู่ที่หน้าต่าง

อย่าปฏิเสธว่ามันไม่ได้ทำอะไรผิด

แค่แวะมาชมเสียงหัวเราะ

ฉันทำเครื่องหมายฤดูใบไม้ร่วงด้วยใบไม้

เปราะบางเหมือนลิปสติกที่เลอะ

จูบอย่างรีบร้อนและตกหลุมรักอย่างรีบร้อน

เหมือนความรักที่เพิ่งผ่านไป

เราทำเครื่องหมายชีวิตของกันและกันด้วยใบไม้

วินาทีแห่งการแตกแขนงออกสู่วินาทีแห่งการจากไปอย่างเงียบงัน

โปรดยึดถือสายน้ำที่ไหลอยู่

แช่กันไปชดเชยต้อนรับฤดูใบไม้ผลิ

เราทำเครื่องหมายฤดูใบไม้ร่วงด้วยใบไม้

ชีวิตเกิดขึ้นและดับไปอย่างนุ่มนวล

ถ้าทำได้ก็จูบฉันเบาๆหน่อยนะ

ในช่วงเวลาของความเหงา ฉันร้องเพลงแห่งความเมตตา

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาใบไม้ก็ไม่สามารถกลับมาอีก

รอยใบไม้ร่วงที่เราแกะสลักถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่น

ระเบียงร้างหน้าต่างปิดแล้ว

บนทางเท้าแห่งชีวิต ต้นไม้ตายไม่รอถึงฤดูใบไม้ร่วง...

ซ่อนแท่งโคลน

ภาพประกอบ : เหวียน ตรัง

ระเบียงลมแรง

ด้านหลังก็มีลมด้วย

ครอบครัวที่ยากจนเปิดใจรับฟังบทเพลงกล่อมเด็ก

ในความทรงจำเสียงปลวกกัดแทะปีผ่านไป

เสาขาหัก

มนุษย์เดินกะเผลก

ชีวิตที่ไม่ต้องเหนื่อยแรง

ข้าวหมดแค่ฝันเต็มตัวอักษร

กลัวปีอธิกสุรทินมีเดือนเกินมาจะทำให้คุณอ่อนแอ

เกราะถูกขีดข่วน ตะกร้าถูกโยนไปมา

หมู่บ้านเศร้า

ยืมวันครบรอบการเสียชีวิตมาทำ...สนุก

เล่าเรื่องราวความหิว ความอิ่ม เสียงหัวเราะ น้ำตา

นอกฤดูร้อนต้นไผ่แก่ยังคงเหี่ยวเฉา

มีเพียงหน่อไม้ที่เต้นรำอย่างไม่ใส่ใจไปทั่วสวน

บ้านเกิดที่ล่องลอย

ทรายบ้านเกิด

ชาวต่างชาติกลับมาเพื่อรักษารากเหง้าของตน

ความกลัวปู่ย่าตายายจะสูญเสียหลาน

คำถามที่น่าหวั่นไหว

แล้วจะลบชื่อหมู่บ้านออกเมื่อไรครับ?

หันหน้ามาซ่อนโคลน

ทวีต

ลิงค์ที่มา: https://baogialai.com.vn/guong-mat-tho-hoang-thai-post238179.html