นิตยสาร Thay Loi Muon Noi ฉบับเดือนพฤษภาคม ภายใต้หัวข้อ Where We Belong นำเสนอบทเรียนเกี่ยวกับความรัก ความเมตตา และการให้อภัยผ่านจดหมาย
ส่วนที่ 2 ของรายการเริ่มต้นด้วยจดหมายจาก "คุณแม่แห่งชาติ" ศิลปิน งัน กวินห์ เธอเขียนไว้ในจดหมายว่า "ตอนอายุ 18 ปี ฉันปีนออกทางหน้าต่างและออกจากบ้านเพื่อติดตามท่าน แม้ครอบครัวจะคัดค้าน และฉันก็ละทิ้งอาชีพที่กำลังเติบโตของฉันไป
แม่ของฉันไม่ชอบเขาเพราะคิดว่าเขาไม่เข้มแข็งพอที่จะรักและปกป้องฉัน พออายุ 18 ฉันตามเขาไป เว้ ฉันต้องเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตปกติ แม้กระทั่งชีวิตธรรมดา เพราะที่เว้ไม่มีเวทีให้แสดง
ฉันเสียใจ เขาก็เสียใจเช่นกัน เพราะเขาไม่สามารถให้ชีวิตแต่งงานที่สวยหรูแก่ฉันได้ ทำให้ฉันทำงานหนักเพื่อหาเงินเลี้ยงลูก ทุกครั้งที่ฉันมองหาปัญหา เขาก็อดทนอย่างเงียบๆ แล้วค่อยแนะนำฉันอย่างอ่อนโยนว่า..."
ศิลปิน งัน กวินห์ ในรายการ “แทนคำพูด” ฉบับเดือนพฤษภาคม 2566
หงัน กวีญ กล่าวว่า ตลอด 10 ปีในเว้ เธอและสามีต้องเผชิญกับความจริงอันโหดร้ายของชีวิตสมรส หลายครั้งเกือบหย่าร้างกัน แต่ช่วงเวลาที่ยากลำบากนั้น ความรักของทั้งคู่ก็แน่นแฟ้นมากขึ้น หงัน กวีญ ตระหนักว่าวัน ชุง คือจุดหมายปลายทางของชีวิตเธอ
หลังจากผ่านไป 10 ปี หงัน กวิญ ตัดสินใจหนีจากครอบครัวไปโฮจิมินห์ซิตี้ “ฉันไม่อยากให้อาชีพของฉันสูญหายไปอีกต่อไป ศิลปินก็เหมือนนก พวกเขาต้องกางปีกบนฟ้าได้” เธอกล่าว
เมื่อมาถึงนครโฮจิมินห์ครั้งแรก วัน ชุง คอยดูแลภรรยาอย่างใกล้ชิด เขาตื่นนอนตอนตี 5 เพื่อทำความสะอาดบ้าน พาลูกๆ ไปโรงเรียน พาภรรยาไปดูการแสดง... เขามักจะหาโอกาสกินขนมปังและนอนในรถระหว่างรอเงินกวิญ
ศิลปินผู้นี้รู้สึกยินดีกับความเอาใจใส่ของสามี จนกระทั่งวันหนึ่ง วัน ชุง ล้มป่วยลง เธอเล่าว่า “ตอนนั้น ฉันรู้ตัวว่าเขาไม่เอาเปรียบฉัน สามีฉันแทบไม่ได้กินข้าวดีๆ เลย เพราะเขาต้องไปรับและส่งฉันที่ทำงาน”
งัน กวีญ เสริมว่า วัน ชุง ไม่อนุญาตให้ภรรยาและลูกขี่มอเตอร์ไซค์รับจ้างเพราะไม่ปลอดภัย เขาปฏิเสธข้อเสนองานมากมายเพื่ออยู่บ้านและเป็นแม่บ้าน
MC Thanh Phuong กล่าวว่า "ฉันและศิลปินหลายๆ คนได้เห็น Van Chung ยืนอยู่หลังเวทีดูภรรยาของเขาแสดงหลายครั้ง และถามกันว่าผู้ชายคนนี้ช่างเอาใจใส่ได้อย่างไร"
ในชีวิตจริง บางครั้ง งัน กวินห์ ก็ระบายความโกรธใส่สามีเพราะความกดดันจากงาน ครั้งหนึ่ง วัน ชุง ถามอย่างตรงไปตรงมาว่า "ทำไมคุณไม่บอกเขาตรงๆ แต่ระบายใส่ฉันแทนล่ะ"
ในโอกาสที่หาได้ยากยิ่งเมื่อสามีของเธอขึ้นเสียง เธอตอบว่า "เพราะนอกจากคุณแล้ว ฉันไม่มีใครอื่นอีก ถ้าฉันเริ่มทะเลาะในสังคม ฉันจะต้องตกงานและถูกเพื่อนร่วมงานเมินเฉย ฉันต้องคุยกับคนที่เข้าใจฉัน" นับแต่นั้นมา วัน ชุง รับฟังความกังวลทั้งหมดของภรรยาโดยไม่บ่น
หงัน กวินห์ สะอื้นไห้และเล่าว่า “ตอนเด็กๆ ฉันดูหนังและชอบฉากที่คนสองคนสาบานว่า ‘เราจะไม่ทิ้งกัน แม้ในยามยากลำบาก เมื่อเราป่วย...”
ฉันยึดถือคำพูดนั้นเป็นคติประจำใจในชีวิต สาบานว่าจะอยู่เคียงข้างสามี แม้เขาจะพิการหรือทุพพลภาพก็ตาม... ฉันถามสามีว่า “ชาติหน้าคุณยังอยากแต่งงานกับฉันไหม” เขาตอบว่า “ฉันจะเลือกคุณในอีกสิบชาติข้างหน้า” ฉันก็อยากเป็นเหมือนเขาเหมือนกัน
(ที่มา: Vietnamnet)
มีประโยชน์
อารมณ์
ความคิดสร้างสรรค์
มีเอกลักษณ์
ความโกรธ
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)