ภาพรวมเครื่องประดับบางส่วนของสตรีไทยเชื้อสายไทย สาขาไทยดำ จังหวัดเดียนเบียน

จังหวัดเดียนเบียนเป็นการรวมตัวของกลุ่มชาติพันธุ์ 19 กลุ่มที่อาศัยอยู่ร่วมกัน โดยกลุ่มชาติพันธุ์ไทยเป็นอันดับสอง คิดเป็น 35.69% ของประชากรในจังหวัด ชุมชนไทยในจังหวัดเดียนเบียนประกอบด้วยสองกลุ่มชาติพันธุ์ ได้แก่ ไทยดำและไทยขาว ผ่านกระบวนการสร้างและพัฒนา ชุมชนไทยได้สร้างวัฒนธรรมที่เปี่ยมไปด้วยอัตลักษณ์ประจำชาติ อย่างที่ทราบกันดีว่าเครื่องแต่งกายเป็นสัญลักษณ์แรกที่แยกแยะกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่งออกจากอีกกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่ง และเช่นเดียวกันกับกลุ่มชาติพันธุ์ไทยและกลุ่มชาติพันธุ์ไทยดำ เครื่องแต่งกายไม่เพียงแต่ปกป้องร่างกายเท่านั้น แต่ยังช่วยสะท้อนลวดลายและสีสันบนเครื่องแต่งกาย อีกทั้งยังสะท้อนถึงคุณค่าของมุมมองและ โลก ทัศน์ของเพื่อนร่วมชาติอีกด้วย สำหรับผู้หญิงไทยและกลุ่มชาติพันธุ์ไทยดำ นอกจากการสวมชุดประจำชาติของตนเองแล้ว พวกเขายังให้ความสนใจในการใช้เครื่องประดับต่างๆ เช่น ปิ่นปักผม ต่างหู สร้อยคอ กำไล แหวน และอื่นๆ

เครื่องประดับของชาวไทยเชื้อสายแอฟริกัน อุตสาหกรรมไทยเชื้อสายแอฟริกันถือเป็นสัญลักษณ์ทางวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ และเครื่องประดับยังมีส่วนสำคัญในการสร้างคุณค่าทางวัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ ก่อให้เกิดความงามโดยรวมของสตรีไทย การสวมใส่เครื่องประดับไม่เพียงแต่นำพาโชคลาภ โชคลาภ แสดงถึงความสง่างาม ความเป็นผู้หญิง เสริมความงามให้แก่ผู้สวมใส่เท่านั้น แต่ยังแสดงถึงอำนาจ ฐานะ และความมั่งคั่งอีกด้วย เครื่องประดับส่วนใหญ่ทำจากเงิน ทองแดง หรือวัสดุสีขาว เครื่องประดับเป็นทั้งเครื่องประดับตกแต่ง เสริมความงาม และเสริมเสน่ห์ให้กับสตรีเชื้อสายแอฟริกัน นอกจากนี้ เครื่องประดับที่ทำจากเงินยังมีคุณสมบัติในการปัดเป่าลมและปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย ผู้ที่ใช้เงินจะได้รับพรให้มีสุขภาพดี โชคดี มีครอบครัวที่เจริญรุ่งเรืองและมีความสุข การที่จะได้เครื่องประดับที่มีคุณภาพและความสวยงามนั้นต้องอาศัยกระบวนการผลิตที่พิถีพิถันตั้งแต่ขั้นตอนการคัดสรรวัตถุดิบไปจนถึงการผลิต สำหรับคนไทย เครื่องประดับไม่เพียงแต่เป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์ในชีวิตทางจิตวิญญาณของคนไทยเท่านั้น แต่ยังช่วยให้นักวิจัยสามารถอธิบายประเด็นทางวิทยาศาสตร์ต่างๆ ได้อย่างกระจ่างชัด และเป็นพื้นฐานสำหรับนักวิจัยในการอธิบายลักษณะต่างๆ ของชีวิตประจำวัน เศรษฐกิจ วัฒนธรรม และสังคม

พิพิธภัณฑ์ประจำจังหวัดเดียนเบียนได้รวบรวมโบราณวัตถุอันทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์ วัฒนธรรม และสังคมอันเป็นเอกลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ไทยไว้มากมาย อาทิ หนังสือไทยโบราณ เครื่องแต่งกาย และของใช้ในครัวเรือน ปัจจุบัน พิพิธภัณฑ์ประจำจังหวัดเดียนเบียนกำลังเก็บรักษาเครื่องประดับของกลุ่มชาติพันธุ์ไทยสายดำ ซึ่งเป็นโบราณวัตถุที่ได้รับการอนุรักษ์มาหลายชั่วอายุคน จากหลากหลายสถานที่และยุคสมัย ได้รับการขึ้นทะเบียนโบราณวัตถุ และได้รับการจำแนกประเภท จัดทำหมายเลข ถ่ายภาพ และเก็บรักษาไว้ ทางวิทยาศาสตร์แล้ว แม้จะมีจำนวนค่อนข้างน้อย แต่เครื่องประดับเหล่านี้มีความหลากหลายทางประเภท จึงได้รับการเก็บรักษาและเก็บรักษาไว้ในโกดังของพิพิธภัณฑ์

สำหรับผู้หญิงไทย ไม่ว่าจะผูกผมอย่างประณีตหรือไม่ก็ตาม ย่อมทำให้ใบหน้าสวยงามขึ้นหรือลดลง กิ๊บติดผมจึงเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้เช่นกัน เมื่อติดกิ๊บลงบนผม สีดำจะช่วยเสริมความงามให้กับผู้หญิง นอกจากนี้ยังเป็นของขวัญที่แม่สามีมอบให้กับลูกสะใภ้คนใหม่ในพิธี "ทังเกา" ในวันแต่งงาน กิ๊บติดผมของผู้หญิงทำจากเงิน กิ๊บมีโครงสร้างเป็นรูปเข็ม ปลายด้านหนึ่งเป็นหมวก อีกด้านเป็นปลายแหลม กิ๊บติดผมเป็นเหรียญเงิน 5 ฮ่าวทรงกลม มีขอบเหรียญเงินและมีรูสำหรับร้อยเชือกรอบมวยผม กิ๊บติดผมมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 2.9 ซม. ตัวกิ๊บยาวประมาณ 11 ซม.

ต่างหู

ต่างหูเป็นเครื่องประดับของสตรีไทยผิวดำ ต่างหูทำจากงาช้าง สีขาวขุ่น รูปทรงกระบอก ตรงกลางมีขนาดเล็ก ปลายแบนขนาดใหญ่สองข้าง เส้นผ่านศูนย์กลางวงกลม 1 ซม.

สร้อยข้อมือ

สร้อยข้อมือมีหลากหลายวัตถุประสงค์และความหมายในชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนไทย สร้อยข้อมือเส้นนี้มีความสำคัญทั้งในด้านวัตถุและจิตวิญญาณ ทำจากทองแดง ทรงกลม เส้นผ่านศูนย์กลาง 5.5 ซม. สีเหลือง ส่วนบนของสร้อยข้อมือหล่อด้วยลวดลายเพชรตรงกลาง มีดวงตาเล็กๆ คล้ายดวงตาที่คอยมองไปทางดวงอาทิตย์อยู่เสมอ ปลายทั้งสองข้างของสร้อยข้อมือหล่อด้วยลวดลายใบไม้ไขว้ ด้านในของสร้อยข้อมือหล่อเรียบ

พระบรมสารีริกธาตุของหญิงไทย

ปิ่นปักผม (Tang Cau)

ชาติช: ชาติชใช้เป็นสินสอดทองหมั้น มอบให้กับลูกสาวเมื่อแต่งงาน ชาติชสวมใส่รอบเอว มีพู่ห้อยประดับเพื่อให้ทุกย่างก้าวของหญิงสาวดูสง่างามยิ่งขึ้น ชาติชทำจากเงิน ประกอบด้วยเชือก 4 เส้น ร้อยผ่านวงกลมเล็กๆ 2 วงที่ปลายทั้งสองด้าน ปลายด้านหนึ่งของชาติชตกแต่งด้วยเชือก 5 เส้น และประดับด้วยรูปนก ไก่ หัวใจ กระดิ่งเล็ก และงาหมูพลาสติก ปลายอีกด้านหนึ่งมีตะขอประดับลวดลายดอกข้าว งอเพื่อใช้เกี่ยวปลายทั้งสองเข้าด้วยกันเมื่อสวมใส่

ในยุคที่สังคมไทยกำลังพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น คุณภาพชีวิตของชนเผ่าไทยก็ดีขึ้นตามไปด้วย เครื่องประดับยังช่วยสร้างคุณค่าทางวัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์ของชนเผ่า และสร้างความงามโดยรวมให้กับชุดไทยของสตรีไทย นอกจากคุณค่าทางสุนทรียะแล้ว เครื่องประดับส่วนใหญ่ของชนเผ่าไทย อุตสาหกรรมเครื่องหนังไทยก็มีบทบาทในการปกป้องคุ้มครองเช่นกัน ประดับประดาด้วยสัญลักษณ์ของเทพเจ้าต่างๆ ทั้งเทพเจ้าประจำเผ่า เทพเจ้าแห่งแผ่นดิน และรูปเคารพบรรพบุรุษ ซึ่งทำให้ทุกคนรู้สึกปลอดภัยและสงบสุขเมื่อสวมใส่

การแสดงความคิดเห็น (0)