ข้าวเหนียวถั่วกับฤดูสอบกับพ่อ

ฉันเข้าสอบปลายภาคด้วยความรู้สึกทั้งตื่นเต้นและกังวล การเรียนสิบสองปีจบลงด้วยการสอบอันแสนเข้มข้นเพียงสามวัน สำหรับฉัน มันไม่ใช่แค่การสอบธรรมดา แต่มันคือช่วงเวลาแห่งการบอกลาชีวิตในโรงเรียน จุดเปลี่ยนแรกบนเส้นทางสู่วัยผู้ใหญ่ และยังเป็นช่วงเวลาที่ฉันนึกถึงพ่อ ชายผู้เงียบขรึมที่คอยเคียงข้างฉันตลอดช่วงการสอบนั้น

พ่อของฉันไม่เก่งเรื่องการแสดงความรู้สึกด้วยคำพูด แต่ท่านมักจะแสดงความรักในแบบของท่านเองอย่างอ่อนโยนแต่ลึกซึ้ง ในวันที่ใกล้สอบ ฉันอ่านหนังสือจนดึก พ่อก็ไม่ค่อยพูดอะไรมากนัก เพียงแต่วางแก้วนมอุ่นๆ ไว้บนโต๊ะเรียนอย่างเงียบๆ เช้าวันรุ่งขึ้น ท่านตื่นแต่เช้าตรู่ เตรียมอาหารเช้า จากนั้นก็เช็คจักรยานเก่า เช็คน้ำมันเครื่อง และเติมลมยาง "จักรยานดี ถนนเรียบ สอบราบรื่น" ท่านยิ้มและพูดติดตลกเพื่อช่วยให้ฉันคลายเครียด วันสอบวันแรก ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับกลิ่นข้าวเหนียวถั่วแดงที่อบอวลไปทั่วครัว อาหารจานง่ายๆ จานนี้ไม่เคยพิเศษขนาดนี้มาก่อน นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นพ่อหุงข้าวเหนียวเอง "กินเถอะลูก" - พ่อพูด อาหารเช้ามื้อนั้นกลายเป็นความทรงจำที่ฉันไม่มีวันลืม

ตลอดสามวันของการสอบ พ่อขับรถพาฉันไปโรงเรียนทุกเช้า จักรยานเก่าๆ คันนั้นแล่นฝ่าฝูงชน แฝงไปด้วยความคาดหวังมากมาย หลังสอบเสร็จ พ่อทักทายฉันด้วยสีหน้ากังวลแต่ก็ใจเย็น “สบายดีไหม” พ่อถามแค่นั้น ฉันพยักหน้าหรือเงียบไป ท่านก็ไม่ได้ถามอะไรอีก ข้อสอบสุดท้ายคือคณิตศาสตร์ ซึ่งเป็นวิชาที่ฉันไม่ถนัด ข้อสอบยาก และความเครียดก็ทำให้ฉันกระวนกระวายใจ เมื่อฉันออกจากห้องสอบ ฉันรู้ว่าฉันทำได้ไม่ดี พ่อยืนอยู่ตรงนั้น ใต้แสงแดดแผดเผาต้นฤดูร้อน ฉันมองพ่อ แล้วก้มหน้าเดินไปข้างหน้า ไม่มีใครพูดอะไรตลอดทางกลับบ้าน บรรยากาศบนจักรยานดูอึดอัดขึ้น ฉันไม่ได้ร้องไห้ แต่ใจฉันหนักอึ้ง พอถึงบ้าน ฉันก็กลับเข้าห้องไปอย่างเงียบๆ และงดอาหารเย็น

คืนนั้น พ่อมาเคาะประตูบ้านฉันแล้วเอานมมาให้ฉันดื่มหนึ่งแก้ว พ่อนั่งลงข้างๆ แล้วตบไหล่ฉันเบาๆ “ไม่เป็นไรนะลูก ลูกพยายามเต็มที่แล้ว คะแนนไม่ได้บอกทุกอย่างหรอก พ่อเห็นลูกพยายามเต็มที่ทุกวัน” ฉันน้ำตาไหลออกมา ไม่ใช่เพราะข้อสอบคณิตยาก แต่เพราะความใจดีของพ่อทำให้ฉันควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ พ่อไม่ได้โทษหรือเรียกร้องอะไร พ่อแค่อยากให้ฉันเข้าใจว่าทุกเส้นทางย่อมมีขึ้นมีลง และสิ่งสำคัญคือการลุกขึ้นมาสู้ใหม่หลังจากล้มทุกครั้ง

เวลาที่รอคอยผลสอบนั้นยาวนานหลายวัน ทุกเช้าพ่อยังคงทำอาหารและถามคำถามต่างๆ อยู่ แต่ฉันรู้ว่าท่านก็กังวลเช่นกัน ท่านไม่ได้พูดออกมา แต่ความกังวลของท่านยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ท่านวางผลไม้ไว้ในตู้เย็นอย่างเงียบๆ เปิดพัดลมเบาๆ ระหว่างที่ฉันกำลังเรียนอยู่ จ้องมองฉันด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง แล้วผลสอบก็ออกมา ฉันสอบผ่าน ถึงแม้คะแนนคณิตศาสตร์จะไม่สูงอย่างที่คาดหวังไว้ แต่มันก็เพียงพอที่จะผ่านการสอบที่สำคัญที่สุดได้ ฉันตะโกนด้วยความดีใจ ก่อนจะร้องไห้โฮออกมาเหมือนเด็กๆ พ่อตบไหล่ฉันเบาๆ พร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยนว่า "ดีมากลูก จดจ่อกับความฝันของลูกซะ"

ตอนนี้ฉันผ่านพ้นปีสอบนั้นมาไกลมากแล้ว ฉันเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ต้องเผชิญกับการสอบอื่นๆ ในชีวิต แต่ทุกครั้งที่นึกถึงฤดูสอบครั้งนั้น ฉันจะนึกถึงพ่อ คุณครูผู้เงียบงันที่สอนบทเรียนเกี่ยวกับความอดทน ความรัก และความเชื่อมั่นในตนเองให้กับฉัน ฉันยังคงรักษานิสัยการกินข้าวเหนียวถั่วแดงในวันสำคัญๆ ไว้ เป็นเหมือนพิธีกรรมเล็กๆ เพื่อเตือนตัวเองว่ายังมีพ่ออยู่เคียงข้างฉันอย่างเงียบๆ ในวันที่ยากลำบากที่สุด ด้วยความรักที่ไม่อาจเอ่ยวาจาได้ และฉันอยากจะบอกพ่อว่า: ขอบคุณมากสำหรับข้าวเหนียวถั่วแดงที่ช่วยให้ฉันมีวันนี้

สวัสดีความรัก ซีซั่น 4 ธีม "พ่อ" เปิดตัวอย่างเป็นทางการตั้งแต่วันที่ 27 ธันวาคม 2567 บนสื่อสิ่งพิมพ์ 4 ประเภทและโครงสร้างพื้นฐานดิจิทัลของสถานีวิทยุโทรทัศน์และหนังสือพิมพ์ บิ่ญเฟื้อก (BPTV) สัญญาว่าจะนำคุณค่าอันน่าอัศจรรย์ของความรักอันศักดิ์สิทธิ์และสูงส่งของพ่อมาสู่สาธารณชน
กรุณาส่งเรื่องราวสุดซึ้งเกี่ยวกับคุณพ่อมายัง BPTV โดยการเขียนบทความ บันทึกความรู้สึก บทกวี เรียงความ คลิป วิดีโอ เพลง (พร้อมบันทึกเสียง)... ทางอีเมล chaonheyeuthuongbptv@gmail.com สำนักงานเลขานุการบรรณาธิการ สถานีวิทยุโทรทัศน์และหนังสือพิมพ์บิ่ญเฟื้อก เลขที่ 228 ตรัน ฮุง เดา เขตเติน ฟู เมืองด่ง โซวาย จังหวัดบิ่ญเฟื้อก หมายเลขโทรศัพท์ 0271.3870403 เปิดรับบทความตั้งแต่วันนี้ถึง 30 สิงหาคม 2568
บทความที่มีคุณภาพจะได้รับการตีพิมพ์ พร้อมจ่ายค่าลิขสิทธิ์ และได้รับรางวัลพิเศษ 1 รางวัล และรางวัลยอดเยี่ยม 10 รางวัลเมื่อจบหัวข้อ
มาเขียนเรื่องราวของพ่อต่อในซีซั่น 4 “Hello Love” กันเถอะ เพื่อให้เรื่องราวของพ่อได้แพร่หลายและเข้าถึงหัวใจของทุกๆ คน!

ที่มา: https://baobinhphuoc.com.vn/news/19/173302/mon-xoi-dau-va-mua-thi-cung-ba