คุณ Tran Thi Que (อายุ 50 ปี อยู่ที่ ฮานอย ทำงานที่หน่วยงานของรัฐ) เล่าว่าเธอป่วยหนักและต้องหยุดงานเป็นเวลานานเพื่อเข้ารับการรักษา ก่อนหน้านี้เธอหยุดงานเกือบ 20 วัน ปัจจุบัน เนื่องจากสุขภาพของเธอทรุดลง เธอจึงวางแผนที่จะหยุดงานนานขึ้น

นางสาวเกวสงสัยว่า ตามกฎหมายแล้ววันลาป่วยคิดอย่างไร และวันลาสูงสุดต่อปีคือเท่าไร?

เกี่ยวกับคำถามของนางสาวเชว ทนายความเดียป นัง บิญ หัวหน้าสำนักงานกฎหมายติญทองลวต กล่าวว่า มาตรา 26 แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม พ.ศ. 2557 (มีผลบังคับใช้จนถึงวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2568) กำหนดระยะเวลาลาป่วยสูงสุดใน 1 ปี สำหรับลูกจ้างที่มีจำนวนวันทำงานตั้งแต่ 30 ถึง 70 วันต่อปี โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่เป็นโรคที่อยู่ในบัญชีรายชื่อโรคที่ต้องรักษาระยะยาว ระยะเวลาลาป่วยอาจยาวนานขึ้น หรืออาจเท่ากับระยะเวลาการได้รับเงินประกันสังคมก็ได้

กฎหมายปัจจุบันไม่ได้จำกัดการลาป่วยใน 1 เดือน แต่พนักงานที่ลาป่วยจะต้องแน่ใจว่าการลาป่วยรวมใน 1 ปีจะไม่เกินจำนวนวันตามที่กำหนดไว้ด้านล่าง:

พนักงานที่ทำงานภายใต้เงื่อนไขปกติ: รับวันหยุดสูงสุด 30 วันทำการ หากได้ชำระเงินประกันมาเป็นเวลาน้อยกว่า 15 ปี รับวันหยุดสูงสุด 40 วันทำการ หากได้ชำระเงินประกันมาเป็นเวลา 15 ปีแต่ไม่เกิน 30 ปี รับวันหยุดสูงสุด 60 วันทำการ หากได้ชำระเงินประกันมาเป็นเวลา 30 ปีขึ้นไป

ท่าเฒ่าประกันสังคม (6).jpg
ตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคมเป็นต้นไป พนักงานที่ป่วยเรื้อรังสามารถลาป่วยได้สูงสุด 30-70 วันต่อปี ภาพประกอบ: Thach Thao

ลูกจ้างที่ทำงานในอาชีพหรืองานที่ยากลำบาก เป็นพิษ อันตราย หรือทำงานหนัก เป็นพิษ อันตรายเป็นพิเศษ หรือทำงานในสถานที่ที่ได้รับเงินช่วยเหลือตามภูมิภาค 0.7 ขึ้นไป มีสิทธิได้รับวันหยุดสูงสุด 40 วันทำงาน หากได้ชำระเงินประกันสังคมมาแล้วน้อยกว่า 15 ปี มีสิทธิได้รับวันหยุดสูงสุด 50 วันทำงาน หากได้ชำระเงินประกันสังคมมาแล้ว 15 ปี แต่ไม่ถึง 30 ปี มีสิทธิได้รับวันหยุดสูงสุด 70 วันทำงาน หากได้ชำระเงินประกันสังคมมาแล้ว 30 ปีขึ้นไป

พนักงานที่เจ็บป่วยและต้องได้รับการรักษาพยาบาลระยะยาว : มีสิทธิ์ลาพักร้อนสูงสุด 180 วัน ซึ่งรวมถึงวันหยุดนักขัตฤกษ์ วันตรุษ และวันหยุดประจำสัปดาห์ หากยังคงต้องเข้ารับการรักษาพยาบาลหลังจากครบกำหนด 180 วัน มีสิทธิ์ลาพักร้อนเพิ่มเติมได้จนถึงระยะเวลาที่สมทบประกันสังคม

เวลาที่พนักงานลาป่วยยังถือเป็นเวลาทำงานและนับรวมเป็นวันลาพักร้อนประจำปีของพนักงาน โดยที่วันลาป่วยสะสมต้องไม่เกิน 2 เดือนใน 1 ปี

อย่างไรก็ตาม ตามกฎหมายประกันสังคม พ.ศ. 2567 ที่มีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ 1 กรกฎาคม เป็นต้นไป ลูกจ้างที่ป่วยเป็นเวลานานจะไม่มีสิทธิ์ลาป่วยครบ 180 วันเหมือนเดิมอีกต่อไป

ทั้งนี้ ลูกจ้างที่ป่วยเรื้อรังสามารถลาป่วยได้สูงสุดปีละ 30-70 วัน ขึ้นอยู่กับสภาพการทำงานของแต่ละคน โดยได้รับสวัสดิการเท่ากับร้อยละ 75 ของเงินเดือนที่ใช้เป็นฐานเงินสมทบประกันสังคม

กรณีที่ลูกจ้างยังต้องรับการรักษาต่อเนื่องหลังจากพ้นระยะเวลาลาป่วยสูงสุดแล้ว ลูกจ้างจะยังคงมีสิทธิได้รับสิทธิประโยชน์ลาป่วยต่อไป หากอาการป่วยนั้นอยู่ในรายชื่อโรคที่ต้องรักษาต่อเนื่องระยะยาวที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวง สาธารณสุข ประกาศกำหนด

เพื่อให้มีสิทธิได้รับสิทธิประโยชน์วันลาป่วยตามกฎหมายว่าด้วยประกันสังคม พ.ศ. 2567 ผู้เอาประกันภัยต้องมีคุณสมบัติดังต่อไปนี้ การรักษาโรคที่ไม่เกี่ยวกับการประกอบอาชีพ การรักษาอุบัติเหตุที่ไม่เกี่ยวกับสถานที่ทำงาน หรือการรักษาอุบัติเหตุจากการเดินทางจากบ้านไปที่ทำงานหรือกลับกัน โดยต้องเดินทางตามเส้นทางและเวลาอันเหมาะสม