เหงียน อ้าย ก๊วก และฟาน ชู ตรินห์ ผู้รักชาติ บนเส้นทางแห่งความรอดของชาติ

1. ประการแรก ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลสำคัญทั้งสองนี้เกิดจากมิตรภาพระหว่างเหงียน ซิงห์ ซัก/ฮุย (บิดาของเหงียน ไอ่ ก๊วก) และฟาน จู จิ่ง มิตรภาพระหว่างฟานและเหงียนคือมิตรภาพและความปรารถนาร่วมกัน (ทั้งคู่สอบผ่านเฝอบั่งในปีเติ๊น ซู (ค.ศ. 1901) และทั้งคู่ก็เบื่อหน่ายกับโรงเรียนทาส)

เมื่อไม่นานมานี้ แหล่งข้อมูลทางประวัติศาสตร์บางแหล่งยืนยันว่าในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1911 ได้มีการประชุมกันระหว่างนายฟาน จู จิ่ง และนายเหงียน ตัต ถั่น ที่เมืองหมี่ ทอ ผ่านนายเหงียน ซิง ฮุย ในระหว่างการพบปะกันครั้งนี้ นายฟาน จู จิ่ง ได้ให้คำแนะนำแก่นายเหงียน ตัต ถั่น เกี่ยวกับการเดินทางไปฝรั่งเศส รวมถึงขั้นตอนต่อไปเมื่อนายถั่นเดินทางมาถึงฝรั่งเศส การประชุมครั้งนี้ได้วางรากฐานสำหรับกิจกรรมต่างๆ ในเวลาต่อมาระหว่างนายฟาน จู จิ่ง และนายเหงียน ตัต ถั่น ในฝรั่งเศส

ดังนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครทั้งสองนี้จึงค่อนข้างใกล้ชิดกันภายในประเทศ ความสัมพันธ์นี้เองที่ช่วยเหลือเหงียน ตัต ถั่นห์ อย่างมากในการเดินทางสู่ภาคใต้เพื่อเตรียมตัวเดินทางไปต่างประเทศเพื่อช่วยประเทศชาติ และแม้กระทั่งในฝรั่งเศสในเวลาต่อมา

หลังจากการพบปะกันครั้งนี้ คุณฟานได้เดินทางออกจากไซ่ง่อนเมื่อวันที่ 1 เมษายน ค.ศ. 1911 และเดินทางถึงฝรั่งเศสในวันที่ 27 เมษายนในปีเดียวกัน โดยพำนักอยู่ที่ปารีส สองเดือนต่อมา ในวันที่ 5 มิถุนายน ค.ศ. 1911 เหงียน ตัต ถั่น ก็เดินทางออกจากไซ่ง่อนด้วยเรืออามิรัล ลาตูช เตรวีล เริ่มต้นการเดินทางต่างประเทศเพื่อหาทางกอบกู้ประเทศ วันที่ 15 กรกฎาคม ค.ศ. 1911 ตัต ถั่น (วัน บา) ได้เดินทางมาถึงท่าเรือเลออาฟวร์ ประเทศฝรั่งเศสเป็นครั้งแรก จากนั้นจึงเดินทางต่อข้ามทวีป

2. ระหว่างที่พำนักอยู่ในสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร เหงียน ตัต ถั่น ได้เขียนจดหมายหลายฉบับถึงคุณฟาน จู จิ่ง ซึ่งอยู่ในฝรั่งเศส เหงียน ตัต ถั่น เรียกคุณฟานว่า "ลุง" เรียกตัวเองว่า "หลาน" และได้รับความช่วยเหลือจากคุณฟานเป็นอย่างมาก ด้วยเหตุนี้ เหงียน ตัต ถั่น จึงมีโอกาสได้พบกับทนายความฟาน วัน เจื่อง และบุคคลสำคัญอื่นๆ อีกมากมายที่พำนักอยู่ในปารีส

หลังจากเดินทางข้ามทวีปมาหลายปี ปลายปี พ.ศ. 2460 เหงียน ตัต ถั่น ตัดสินใจเดินทางออกจากอังกฤษไปยังฝรั่งเศสเพื่อทำตามความฝัน ทันทีที่กลับมาถึงฝรั่งเศส เหงียน ตัต ถั่น ได้รับความช่วยเหลือจาก ฟาน จู จิ่ง และ ฟาน วัน เจือง ในเรื่องขั้นตอนและเอกสารการพำนักจำนวนมาก และได้รับอนุญาตให้พักอาศัยอยู่ที่บ้านเลขที่ 6 วิลล่า เดส์ โกเบอแลง ในเขต 13 ของกรุงปารีส

เมื่อเหงียนเดินทางไปฝรั่งเศส ฟาน จู ตรีญ เป็นหนึ่งในคนที่ให้การสนับสนุนทางการเงินแก่เด็กปฏิวัติคนนี้ รายงานลับลงวันที่ 11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1920 โดยสายลับจีน เขียนไว้ว่า “ก๊วก ต้องขอบคุณเงินค่าขนมของนายเจื่อง ที่ช่วยจ่ายค่าบ้านให้ ส่วนฟาน จู จิ่ง และคานห์ กี (เหงียน ดิญ คานห์) ก็ให้เงินเขาไปซื้ออาหาร สรุปแล้ว ไม่เกิน 500 กว่างต่อเดือน ปัจจุบันฟาน จู จิ่ง ทำงานเป็นช่างตกแต่งภาพในปงส์ เขามีรายได้ประมาณ 30-40 กว่างต่อวัน”... ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1919 เหงียน ตัต ถั่น, ฟาน จู จิ่ง, ฟาน วัน เจื่อง และชาวเวียดนามผู้รักชาติอีกคนหนึ่งในกรุงปารีส ได้ตัดสินใจร่าง “ข้อเรียกร้องของประชาชนแห่งอันนัม” เพื่อส่งไปยังการประชุมของประเทศผู้ชนะ สงครามโลก ครั้งที่ 1 ที่จัดขึ้นที่เมืองแวร์ซาย และตกลงให้เหงียน อ้าย ก๊วก เป็นตัวแทนเขาใน “ข้อเรียกร้อง” นี้ เมื่อวันที่ 18 มิถุนายน พ.ศ. 2462 ชื่อของเหงียน อ้าย ก๊วก ปรากฏอยู่ในแวดวงการเมืองปารีสในฐานะตัวแทนกลุ่มผู้รักชาติเวียดนามในฝรั่งเศส โดยปรากฏในหนังสือพิมพ์ L'Humanité และ Journal du peuple

ตั้งแต่ปี 1922 ถึง 1925 ฟาน จู จิ่ง ผู้รักชาติ และเหงียน อ้าย ก๊วก นักปฏิวัติ ได้แลกเปลี่ยนจดหมายกันหลายฉบับ ในจดหมายที่เขียนเมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 1922 จากเมืองมาร์เซย์ถึงเหงียน อ้าย ก๊วก ที่กรุงปารีส เพื่อหารือเกี่ยวกับวิธีการกอบกู้ประเทศชาติ คุณฟานเขียนว่า “จนถึงบัดนี้ ท่านยังคงไม่ชอบวิธีการของผมในการให้ความรู้แก่ประชาชน เสริมสร้างจิตวิญญาณของประชาชน และพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชน ส่วนผม ผมไม่ชอบวิธีการของคุณที่ “นอนอยู่ต่างประเทศเพื่อสรรหาคนเก่งๆ รอโอกาสกลับบ้านไปทำงาน” จริงๆ แล้ว ตั้งแต่ก่อนจนถึงตอนนี้ ผมไม่เคยดูถูกท่านเลย ตรงกันข้าม ผมกลับชื่นชมท่านเสียด้วยซ้ำ”...

แม้ว่ามุมมองเรื่องการกอบกู้ประเทศระหว่างนายฟานและเหงียน อ้าย ก๊วก จะยังมีความแตกต่างกันอยู่ แต่ประสบการณ์ของนายฟานก็เป็นประโยชน์อย่างมากต่อเหงียน อ้าย ก๊วก ในช่วงเวลาที่เขาทำงานในฝรั่งเศส นายกรัฐมนตรี ฝ่าม วัน ดอง อดีต นายกรัฐมนตรี ได้กล่าวถึงความสัมพันธ์ระหว่างลุงโฮและนายฟานไว้ว่า “ผมได้ยินลุงโฮพูดถึงนายฟานบ่อยมาก ท่านบอกว่าก่อนออกเดินทาง ท่านได้รับคำแนะนำจากนายฟาน การรับงานที่ถือว่าต่ำต้อยในสมัยนั้นเพื่อให้ง่ายต่อการหลอกตำรวจลับเมื่อต้องเดินทางออกนอกประเทศนั้น เป็นคำแนะนำของนายฟาน เมื่อมาถึงฝรั่งเศส ท่านได้ติดต่อนายฟานทันที ความสัมพันธ์ระหว่างลุงโฮและนายฟานนั้นใกล้ชิดกันมาก สนิทสนมดุจญาติพี่น้อง”

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากพำนักอยู่ในฝรั่งเศสเป็นเวลา 3 เดือน ในเดือนกันยายน ค.ศ. 1911 เหงียน ตัต ถั่น ได้ยื่นใบสมัครเป็นภาษาฝรั่งเศสต่อประธานาธิบดีฝรั่งเศสเพื่อสมัครเข้าเรียนโรงเรียนประจำที่โรงเรียนอาณานิคม การเขียนใบสมัครเป็นภาษาฝรั่งเศสไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเหงียน ตัต ถั่น ในเวลานั้น เพราะเขาใช้เวลาหลายปีกว่าจะพูดภาษาฝรั่งเศสได้คล่อง ขณะเดียวกัน ฟาน จู จิ่ง อาศัยอยู่ใกล้กับโรงเรียนอาณานิคม และมักไปเยี่ยมเยียน ฟาน วัน เจื่อง, เหงียน ดิญ คานห์ (หรือที่รู้จักกันในชื่อ คานห์ กี) และ บุ่ย กี... แน่นอนว่า ปัญญาชนผู้เชี่ยวชาญภาษาฝรั่งเศสเหล่านี้ได้ช่วยเหลือเหงียน ตัต ถั่น ร่างใบสมัคร โดยอาศัยความสัมพันธ์กับนายฟาน ขณะเดียวกัน นายฟานยังได้ให้คำแนะนำแก่เหงียน ตัต ถั่น ในเรื่องอื่นๆ อีกมากมายในช่วงแรกๆ ที่เขาอยู่ในต่างแดน

ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1925 ฟาน จู จิ่ง กลับไปเวียดนาม ระหว่างพักฟื้นที่ไซ่ง่อน ก่อนเสียชีวิต (ค.ศ. 1926) ฟานได้พบกับรองนายกรัฐมนตรีเหงียน ซิงห์ ฮุย และฟานได้ทิ้งพินัยกรรมไว้ให้เพื่อนๆ ว่า "อนาคตอันเป็นเอกราชของประเทศเราขึ้นอยู่กับเหงียน อ้าย ก๊วก" นี่แสดงให้เห็นว่าฟานเข้าใจเจตนารมณ์และเส้นทางของเหงียน อ้าย ก๊วก ที่จะกอบกู้ประเทศ และมีความหวังในตัวเขาอย่างสูง!

แหล่งที่มา