"นักรบ" ผู้กล้าหาญในชุดเกราะรบลายสก็อต

การแพ้ในรอบรองชนะเลิศ 2 ครั้งและรอบชิงชนะเลิศ 1 ครั้งเป็นผลลัพธ์ที่ไม่มีใครต้องการ แต่ความล้มเหลวเหล่านี้เองที่ช่วยให้ Luka Modric กลายเป็นคนสวยในสายตาของคนรักฟุตบอลทั่ว โลก

โครเอเชีย:

โมดริชล้มเหลวอีกครั้งในรอบชิงชนะเลิศให้กับโครเอเชีย ภาพ: talkSPORT

“นักสู้” ตัวจริงแห่งวงการฟุตบอล

ในสัปดาห์ที่ผู้คนพูดถึงโค้ช อังเก้ โพสตาโกกลู โค้ชชาวออสเตรเลียที่กำลังจะย้ายไปท็อตแนมในฤดูกาลนี้ เราจะมาพูดถึงแนวคิดที่ชาวออสเตรเลีย โดยเฉพาะชาวออสเตรเลียในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ชื่นชอบเป็นอย่างมาก ถึงขั้นกลายเป็นลักษณะทางวัฒนธรรมที่แยกไม่ออกจาก "ดินแดนจิงโจ้" นั่นก็คือเรื่องราวของเด็กหนุ่มที่ "เป็นนักสู้" หรือ "นักรบ" ตัวจริงแห่งทุ่งหญ้าในแผ่นดิน ซึ่งในภาษาอังกฤษแบบออสเตรเลียเรียกว่า "outback"

“นักรบ” ชาวออสเตรเลียไม่ได้เป็นนักรบผู้ยิ่งใหญ่ที่ถือดาบแวววาวและสวมเกราะโรมันหรือยุคกลางอย่างที่เราเห็นกันบ่อยๆ ในภาพยนตร์ และไม่ใช่ “นักรบ” ชาวออสเตรเลียที่เป็นคาวบอยตะวันตกที่ “ชักปืนได้เร็วกว่าเงาของตัวเอง” เหมือน Lucky Luke ในหนังสือการ์ตูนชุดที่มีชื่อเดียวกัน โดยศิลปิน René Goscinny

ไม่เลย “นักต่อสู้” ก็คือคนธรรมดาอย่างพวกเรานั่นแหละ คนธรรมดาต้องทิ้งครอบครัวไว้เบื้องหลัง อพยพเข้าเมืองใหญ่เพื่อหาเลี้ยงชีพ ในยุคที่ออสเตรเลียยังเยาว์วัยยังคงเผชิญความยากลำบากมากมาย ทั้งปัญหา เศรษฐกิจ หรือการปกครองที่ค่อนข้างเข้มงวดของรัฐบาลอาณานิคมอังกฤษ

ชาวออสเตรเลียชื่นชอบ “นักสู้” เช่นนี้ โดยเฉพาะนักสู้ที่พ่ายแพ้ ซึ่งพยายามอย่างเต็มที่เพื่ออุดมการณ์อันสูงส่ง พยายามหลบหนี “ความชั่วร้าย” หลบหนีกฎหมาย และสุดท้ายก็จบลงด้วยความตายอย่างกล้าหาญ ตัวอย่าง “นักสู้” เช่นนี้ที่พบเห็นได้ทั่วไปที่สุดสองตัวอย่างตลอดประวัติศาสตร์ออสเตรเลีย ได้แก่ เน็ด เคลลี หัวหน้าแก๊งเน็ด เคลลีผู้โด่งดัง ซึ่งชุดเกราะผานไถยังคงจัดแสดงอยู่ที่หอสมุดรัฐวิกตอเรีย และชายในเพลงวอลท์ซิง มาทิลดา ซึ่งเป็นเพลงชาติออสเตรเลียอย่างไม่เป็นทางการ ควบคู่ไปกับเพลง “Advance Australian Fair” และ “God Save The King”

โครเอเชีย:

เกราะผาลไถของเน็ด เคลลี “นักสู้” ที่มีชื่อเสียงที่สุดในนิทานพื้นบ้านออสเตรเลีย ที่มา: Flickr

เช้าวันจันทร์ที่ผ่านมา สเปนคว้าแชมป์ยูฟ่า ยูโร เนชันส์ ลีก ได้สำเร็จ หลังจากเอาชนะโครเอเชียด้วยการดวลจุดโทษตลอด 120 นาที แน่นอนว่าผู้คนต่างพูดถึงแชมป์ "ลา โรฆา" กันอย่างมากมาย เพราะนี่คือแชมป์ทีมชาติครั้งแรกที่ทีมนี้คว้ามาได้หลังจากรอคอยมานานถึง 11 ปี นับตั้งแต่แชมป์ยูโร 2012 ที่ยูเครน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้คว้าแชมป์อย่างง่ายดายเหมือนยุคทองของ "ลา โรฆา" อันประกอบด้วย อิเนียสต้า, ชาบี, จอร์ดี อัลบา, อิเกร์ กาซิยาส... ที่ยูเครน แต่ชัยชนะครั้งนี้ก็ยังถือเป็นชัยชนะที่สำคัญของสเปน และยังเป็นเสมือนหลักฐานสำหรับการกลับมาของประเทศที่เคย "ครอง" วงการฟุตบอลโลกอีกด้วย

อย่างไรก็ตาม ในวันแห่งความสุขของ “ลา โรฆา” ผู้คนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าใจแทนคนๆ หนึ่ง หรือจะพูดให้ถูกคือ คนรุ่นหนึ่งที่เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์แต่กลับเศร้าโศก คนรุ่นหนึ่งที่เข้าถึงรอบชิงชนะเลิศสองครั้งและรอบรองชนะเลิศสี่ครั้งในระดับทีมชาติ คนรุ่นหนึ่งที่ส่งนักเตะมากพรสวรรค์มากมายลงแข่งขันในยุโรป คนรุ่นหนึ่งที่ก่อกำเนิดข่าวลือที่ว่า “เมื่อมีพวกเขาอยู่ในทีม ชัยชนะย่อมแน่นอน” ใช่แล้ว นั่นคือคนรุ่นทองของวงการฟุตบอลโครเอเชีย รองแชมป์ยูฟ่า เนชันส์ ลีก ฤดูกาลนี้

ด้วยประชากร 164,362 คน ซึ่ง 43,302 คนเกิดในประเทศแม่ ชาวโครเอเชียจึงถือได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ของ "ดินแดนจิงโจ้" บางทีนี่อาจเป็นเหตุผลว่าทำไมนักเตะโครเอเชียจึงมีความคล้ายคลึงกับ "นักสู้" ตัวจริงของออสเตรเลียหลายประการ ไม่ว่าจะเป็นคนธรรมดา หรือแม้แต่คนที่ไม่ได้เกิดและเติบโตในโครเอเชีย แต่เติบโตในต่างประเทศอันเนื่องมาจากอิทธิพลของ "สงครามกลางเมืองยูโกสลาเวีย" เมื่อกว่า 30 ปีก่อน อย่างเช่น อีวาน ราคิติช, โยซิป สตานิชิช, มาริโอ ปาซาลิช ล้วนเป็นคนที่ลงสนามและต่อสู้อย่างสุดกำลังเพื่อต่อสู้กับชะตากรรมอันโหดร้ายของทีมที่ถือกำเนิดจากยุคสมัยอันโหดร้ายอย่างโครเอเชีย

โครเอเชีย:

ในฐานะทีมพิเศษที่เกิดในสถานการณ์พิเศษ โครเอเชียจึงมีคนพิเศษอย่างอีวาน ราคิติช บุคคลที่ไม่ได้เกิดในโครเอเชีย แต่เลือกที่จะอยู่กับทีม "ปิตุภูมิ" ต่อไป ที่มา: Goal

ในบรรดาสมาชิกกลุ่ม “เกิดมาจากความโหดร้าย” นั้น ลูก้า โมดริช อาจเป็นตัวแทนที่สมบูรณ์แบบที่สุด เขาเกิดมาจากความยากลำบาก เกิดท่ามกลางระเบิดสงคราม และผ่านวัยเด็กที่ไม่สงบสุขนัก แม้กระทั่งตอนที่เขาเติบโตขึ้นและกลายเป็นนักเตะ โชคชะตาก็ยังคงเล่นตลกกับกองกลางพรสวรรค์คนนี้ เขามีอาชีพที่มั่นคงกับท็อตแนม แต่ไม่เคยคว้าแชมป์แม้แต่ครั้งเดียวกับทีมชุดขาวในลอนดอน ซึ่งถือเป็นกลุ่ม “นักสู้” เช่นเดียวกับทีมบ้านเกิดของเขา

เมื่อเขาย้ายไปเรอัลมาดริด เขากลับถูก “เล่นงาน” ด้วยโชคชะตาอีกครั้ง คราวนี้เขาต้องยืนอยู่บนเส้นแบ่งระหว่างคนทรยศต่อชาติและคนทรยศต่อ “ผู้มีพระคุณ” ของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขาต้องเลือกระหว่างการนิ่งเฉยต่อการกระทำผิดของประธานาธิบดีซดราฟโก้ มามิช ซึ่งเป็นสาเหตุของ “การก่อกบฏ” ของแฟนบอลโครเอเชียในศึกยูโร 2016 หรือจะออกมาประณามการกระทำของอดีตประธานาธิบดีผู้ฉาวโฉ่ที่เคยช่วยเหลือเขามาอย่างมากมายในอดีต สุดท้ายแล้ว อย่างที่ทราบกันดี เขาตัดสินใจเลือก “คนทรยศ” ต่อชาติมากกว่าผู้มีพระคุณ

ชีวิตของลูก้า โมดริชก็เป็นแบบนั้น เขามีทุกอย่าง เขาคว้าแชมป์ทั้งเล็กและใหญ่กับเรอัลมาดริดตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาเคยเล่นกับผู้เล่นระดับโลกมาแล้ว แต่มันจะมีความหมายอะไรถ้าเขาไม่สามารถทำในสิ่งที่ทุกคนใฝ่ฝัน ซึ่งก็คือการนำความรุ่งโรจน์มาสู่ทีมบ้านเกิดของเขา อังเคล ดิ มาเรีย อดีตเพื่อนร่วมทีมเรอัลมาดริด เคยทำสำเร็จในฟุตบอลโลกปี 2022 แต่เพื่อที่จะทำแบบนั้นได้ ดิ มาเรียต้องทำบางอย่างที่คนที่เคยสวมเสื้อเรอัลมาดริดไม่อยากทำ นั่นคือการเอาชนะแอสซิสต์อันดับหนึ่งของซานติอาโก เบร์นาเบว ในรอบรองชนะเลิศ

โครเอเชีย:

ภาพสวยๆ จากฟุตบอลโลก 2022: ดิ มาเรีย ปลอบใจอดีตเพื่อนร่วมทีมชาติอาร์เจนตินาในวันแห่งความสุข ที่มา: The Mirror

นักเตะสเปนรุ่นปัจจุบันคว้าแชมป์ระดับทีมชาติสมัยแรกได้สำเร็จ นับเป็น “จุดเปลี่ยน” อันยิ่งใหญ่สำหรับชัยชนะครั้งใหม่ของ “ผู้พิชิต” ในยุค “Gen Z” ซึ่งประกอบด้วย เปดรี, กาบี, โรดรี และ ฟราน การ์เซีย แต่ในบรรดานักเตะเหล่านี้ โดยเฉพาะนักเตะที่เติบโตและฝึกซ้อมในเสื้อเรอัล มาดริดอย่าง ฟราน การ์เซีย คงน่าเศร้าไม่น้อยที่รู้ว่าการคว้าแชมป์ครั้งแรกของวงการฟุตบอลสเปนหลังจากรอคอยมานานถึง 11 ปี พวกเขาต้องเอาชนะหนึ่งในผู้เล่นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในยุคปัจจุบัน เช่นเดียวกับ ดิ มาเรีย นักรบ หรือจะพูดให้ถูกคือ “กลุ่มนักรบ” ที่ทุกครั้งที่สวม “ชุดนักรบ” พวกเขาจะต่อสู้จนลมหายใจสุดท้ายเพื่อชิงโล่ลายตารางหมากรุกที่ปักอยู่บนหน้าอก

เพื่อปิดท้ายเรื่องราวของ “นักสู้” ในเสื้อลายตารางหมากรุกเหล่านี้ เราจะขอย้อนอ่านคำพูดของอีวาน ราคิติช อีกครั้ง ซึ่งเมื่อ 5 ปีก่อน เขาเคยตีพิมพ์บทความชื่อ “เสื้อที่ดีที่สุดในโลก” ลงใน Player's Tribune ซึ่งเป็นหน้า “สารภาพ” ของนักกีฬา อาชีพ ในบทความดังกล่าว ราคิติชได้เปิดเผยถึงการตัดสินใจเข้าร่วมทีมชาติโครเอเชีย ซึ่งตามที่เขากล่าว “ไม่ใช่การต่อสู้กับสวิตเซอร์แลนด์ แต่เพื่อโครเอเชีย”

แม้จะนั่งฟังสลาเวนพูดอยู่ฝั่งตรงข้าม ผมก็รู้ว่าตัดสินใจอะไรไม่ได้ในทันที สวิตเซอร์แลนด์มอบอะไรให้ผมมากมาย ผมจึงต้องคิดเรื่องนี้อยู่นาน ฤดูกาลของผมกับบาเซิลเพิ่งจะจบลง ผมเพิ่งกลับบ้านไม่กี่วันก่อนจะย้ายไปเยอรมนีเพื่อเล่นให้ชาลเก้ 04 การตัดสินใจว่าจะเล่นให้ทีมไหนเป็นภาระหนักอึ้งบนบ่าของผมมานาน ผมต้องตัดสินใจก่อนย้ายไปเยอรมนี ผมต้องการเริ่มต้นกับสโมสรใหม่ด้วยจิตใจที่ปลอดโปร่งและไม่ถูกรบกวนจากสิ่งใด

นั่งอยู่ในห้อง ฉันยังคงรู้สึกติดขัด ฉันเดินไปเดินมาในห้อง คิดถึงผู้คนที่นำพาฉันมาจนถึงทุกวันนี้

จากนั้นฉันมองเข้าไปในหัวใจของฉัน มองดูว่ามันกำลัง "บอก" ฉันอะไรอยู่

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเริ่มกดหมายเลข

ครั้งแรกที่โทรไปหาโค้ชชาวสวิส ผมอยู่กับทีมชาติสวิสมาตลอดชีวิต ดังนั้นการโทรหาเขาจึงเป็นสิ่งที่ถูกต้อง ผมอยากอธิบายว่าทำไมผมถึงมาเล่นให้โครเอเชีย ผมบอกเขาว่านี่ไม่ใช่การตัดสินใจที่แพ้สวิตเซอร์แลนด์ แต่มันเป็นการตัดสินใจของโครเอเชีย จากนั้นผมก็โทรหาสลาเวน

“ฉันจะเล่นเพื่อคุณ ฉันจะเป็นส่วนหนึ่งของทีมนี้”

สลาเวนบอกฉันว่า "ชาวโครเอเชียจะต้องภูมิใจมากที่คุณมาที่นี่ อย่าคิดเรื่องอื่นเลย สนุกกับฟุตบอลก็พอ"

อีวาน ราคิติช เคียงข้างลูกา ราคิติช บิดาของเขา ที่มา: Vecernji.hr

ฉันไม่ได้โทรหาใครนานนัก แต่ฉันได้ยินเสียงพ่ออยู่หน้าประตู และได้ยินทุกย่างก้าวของเขา

พอเปิดประตู พ่อก็หยุดแล้วมองมาที่ฉัน ฉันยังไม่ได้บอกพ่อเรื่องการตัดสินใจของฉันเลย แต่พ่อบอกว่าไม่ว่าฉันจะเลือกทีมไหน พ่อก็จะสนับสนุนฉันเสมอ มันเป็นช่วงเวลาสำคัญมากสำหรับเราทั้งคู่

แต่ฉันตัดสินใจที่จะ "แกล้ง" พ่อของฉัน

“ฉันจะไปเล่นให้กับสวิตเซอร์แลนด์ต่อไป” ฉันบอกกับพ่อ

“จริงเหรอ?” พ่อลังเล “ก็ได้”

“ไม่ค่ะ ไม่ค่ะ” ฉันพูดพลางหัวเราะ “พ่อคะ หนูจะเล่นให้โครเอเชียค่ะ”

น้ำตาเริ่มไหลออกมาจากดวงตาของเขา และพ่อของฉันก็เริ่มร้องไห้

ผมคิดถึงพ่อ คิดถึงช่วงเวลานั้นมากทุกครั้งที่ผมก้าวลงสนามในเสื้อทีมชาติโครเอเชีย ผมรู้ว่าพ่อคงอยากอยู่ในสถานการณ์เดียวกับผม อยากสัมผัสตำแหน่งที่ผมอยู่ ผมรู้ว่าชาวโครเอเชียหลายคนอยากเป็นเหมือนผม อยากสวมตราแผ่นดินของบ้านเกิดเมืองนอนและปกป้องเกียรติยศของชาติ... ไม่มีคำใดจะอธิบายความรู้สึกนั้นได้จริงๆ

เคดีเอ็นเอ็กซ์

แหล่งที่มา