ลูกอมถั่วเขียวสีสันสดใส

วัยเด็กของฉันเชื่อมโยงกับดินแดน Cam Ranh เชื่อมโยงกับแสงแดดร้อนแรงกับรสเค็มของทะเล ของดิน ของทรายที่โอบล้อมฉันไว้ หลายครั้งที่ฉันดิ้นรนกับชีวิต ฉันสงสัยว่าฉันรู้สึกเหนื่อยล้าหลังจากเป็นผู้ใหญ่มาเป็นเวลานานหรือไม่ ฉันหวังว่าจะได้กลับไปเป็นวัยเด็ก ในความทรงจำของฉัน นั่นคือสถานที่ที่มีว่าวเต็มไปด้วยลม เสียงหัวเราะดัง วันฤดูร้อนที่มีเสียงจั๊กจั่นร้องเจื้อยแจ้ว สถานที่ที่ไม่มีการหาเลี้ยงชีพ ไร้ความกังวล ความวุ่นวาย หรือการเร่งรีบ... สถานที่ที่มีแต่ความสงบสุข เสียงหัวเราะ และความอบอุ่นของครอบครัว

ภาพ : อินเตอร์เน็ต

ตอนเด็กๆ ฉันผูกพันกับคุณยายมาก ตอนนั้นฉันน่าจะอยู่แค่ชั้นประถม 1 หรือ 2 เท่านั้น พอจะจำความทรงจำดีๆ ได้บ้าง บ้านของฉันอยู่ห่างจากบ้านคุณยายแค่ไม่กี่เนิน เดินไปได้แค่ 5 นาทีเท่านั้น ฉันชอบที่คุณยายหลังค่อมทุกเช้าวันอาทิตย์เวลาที่ไปตลาดประจำอำเภอ ฉันจะรอคุณยายกลับบ้านจากตลาดเพื่อรอให้คุณยายให้ของขวัญฉัน บางครั้งก็เป็นข้าวเหนียวข้าวโพดห่อหนึ่ง ลูกอมฝ้ายพองขนาดใหญ่สีเขียว ชมพู เหลือง หรือมันฝรั่งหวานต้มห่อใบตอง

คุณยายของฉันเป็นผู้หญิง ชาวเว้ ที่ต้องเผชิญกับความยากลำบากในชีวิต ทนแดดและฝนตลอดทั้งปี เธอดูแลลูกๆ ของเธอเพียงคนเดียว สำหรับฉันแล้ว คุณยายเปรียบเสมือนเสียงกล่อมเด็กที่ก้องกังวานในสายลมที่พัดพาจิตวิญญาณของฉันให้หลับพักผ่อนอย่างสงบในยามบ่าย คุณยายมีหลังที่แข็งแรงและโค้งงอได้ซึ่งพาฉันผ่านถนนในหมู่บ้านที่คดเคี้ยวและร่มรื่นด้วยต้นมะพร้าว ในวันฤดูร้อนที่ฉันไม่ต้องไปโรงเรียน ฉันจะไปพักที่บ้านคุณยายและไม่อยากกลับบ้านเลย คุณยายทำอาหารเก่งมาก ฉันชอบให้คุณยายทำเค้กฟลานไขมันให้ฉัน สิ่งที่ฉันชอบยิ่งกว่านั้นก็คือการที่ฉันได้ทำขนมกับคุณยาย ซึ่งเป็นขนมที่สวยงามและอร่อยที่สุดที่ฉันเคยกินมา นั่นก็คือขนมถั่วเขียวหลากสี ในความทรงจำของฉัน ขนมเหล่านี้ทำจากถั่วเขียว ปั้นเป็นลูกกลมเล็กๆ ห่อด้วยกระดาษโพลีลูยา เซลโลเฟนหลากสี และตัดเป็นขอบ

ขนมทำมาจากถั่วเขียวปอกเปลือกและน้ำตาล นำถั่วเขียวไปต้ม บด จากนั้นเคี่ยวกับน้ำตาล ต้องใช้ไฟอ่อนในการเคี่ยวถั่ว ฉันจำได้ว่าคุณยายต้องใช้ตะเกียบไม้ไผ่คนตลอดเวลาจนแป้งและน้ำตาลข้นขึ้น ขั้นตอนการปั้นขนมเป็นลูกกลมๆ ต้องทำอย่างรวดเร็ว คุณยายไม่ลืมหยิบชิ้นหนึ่งมาให้ฉันเพื่อที่ฉันจะได้ปั้นขนมเป็นลูกกลมๆ ของตัวเองเป็นรางวัลจากคุณยาย ฉันชอบมาก ยิ้มเลย ฉันบอกคุณยายว่า "ฉันจะปั้นขนมให้เป็นลูกกลมๆ สวยๆ หวังว่าเพื่อนๆ จะชอบและมาซื้อเยอะๆ นะคุณยาย!" จากนั้นฉันก็ตื่นเต้นกับผลงานของตัวเองมาก สิ่งที่ฉันชอบที่สุดคือขั้นตอนการทำให้แห้งและพับกระดาษห่อขนม กระดาษห่อขนมมี 2 ประเภท คือ กระดาษโพลีเอทิลีนและกระดาษเซลโลเฟนสีสันสดใส ตอนเด็กๆ ฉันถูกดึงดูดเข้าไปสู่โลก แห่งสีสันเมื่อเห็นคุณยายตัดกระดาษ โดยตัดกระดาษทั้ง 2 ข้างให้เป็นเส้นเล็กๆ เพื่อว่าเมื่อห่อแล้วจะมีพู่สวยๆ

มุมหนึ่งของเมืองกามรานห์ ภาพถ่ายโดย: VAN KY

เมื่อขนมสีสันสดใสพร้อมแล้ว ฉันกับยายก็ไปที่ปากซอยซึ่งคนเดินผ่านไปมาบ่อยๆ เพื่อรวบรวมและขายของ โดยสร้างตลาดเล็กๆ ขึ้นเองโดยที่ทุกคนต่างก็มีของมาขายเพื่อหารายได้พิเศษเล็กๆ น้อยๆ ให้กับตลาดในตอนท้ายวัน แสงแดดในฤดูร้อนแผดเผา เหงื่อไหลหยดลงมาตามหน้าผาก แก้ม และไหล่ ฉันได้รับเหรียญจากลูกค้า เกลี่ยอย่างระมัดระวัง แล้วใส่ลงในถังเล็กๆ ในวันที่ขายของได้ไม่มาก ยายก็ให้ขนมแก่ฉันสองสามกำมือเพื่อนำกลับบ้านไปแจกเพื่อนๆ ของฉัน เพื่อนๆ ของฉันรอกันเลือกสีที่ชอบ กินถั่วเขียวลูกเล็กอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ชูกระดาษห่อขนมขึ้นสูงเหมือนกระจกเพื่อส่องดูท้องฟ้าและโลก ทิวทัศน์ในตอนนั้นถูกย้อมไปด้วยสีเขียว แดง ม่วง และเหลืองอันสดใสที่ส่องประกายราวกับมีเวทมนตร์

รสชาติของขนมถั่วเขียวสีสันสดใส ฉันเรียกมันว่ารสชาติแห่งความคิดถึง รสชาติของวัยเด็ก แหล่งน้ำสีเขียวสดชื่น บำรุงจิตวิญญาณ และให้ความรู้สึกคิดถึงวันเก่าๆ เสมอเหมือนกับขนมในอดีต

ทราน คิม ทู อุเยน

แหล่งที่มา