08:14 น. 8 ตุลาคม 2566
คุณ ถามฉันว่าพับเรือกระดาษยังไง ฉันตกใจมาก ชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าลืมรูปเรือกระดาษไปแล้ว
ย้อนกลับไปเมื่อยี่สิบปีก่อน เพื่อนๆ ของฉันเรียกฉันว่า "ซูเปอร์สตาร์"... แห่งการพับเรือกระดาษ เธอทำให้ฉันนึกถึงความเสียใจ คิดถึงวัยเด็กเหลือเกิน ทุกครั้งที่ฝนตก เธอก็จะพับเรือกระดาษและปล่อยให้มันเต็มลานบ้าน ตอนนี้ เธออยากจะรำลึกถึงความทรงจำเก่าๆ ให้กับตัวเองและลูกๆ ของเธอ ว่าพ่อแม่ของพวกเขามีวัยเด็กที่... แสนวุ่นวาย โดยไม่มีเหตุผลใดๆ ฉันก็คิดถึงวัยเด็กเหลือเกินเช่นกัน
ผมเกิดและเติบโตในชนบทอันเงียบสงบ ที่ซึ่งไม่มีฝุ่นบนถนนหรือเสียงแตรรถไฟดัง ในยุค 8X อินเทอร์เน็ตยังไม่เป็นที่นิยมเท่าปัจจุบัน พวกเราเด็กๆ จึงได้เล่นสนุกไปกับการสร้างสรรค์ผลงานของตัวเอง ในฤดูร้อน เราทำว่าว และในฤดูฝน เราก็ประดิษฐ์เรือกระดาษลอยน้ำอย่างพิถีพิถันเพื่อความสนุกสนาน ผมจำได้ว่าตอนที่ฝนเริ่มตก ผมกับพี่ชายวิ่งเข้าบ้านไปหาสมุดบันทึกที่เขียนไว้ หรือหนังสือพิมพ์เก่าๆ ที่ใช้พับเรือกระดาษ เรือทั้งขนาดใหญ่และเล็กทุกขนาดและทุกแบบถูกพับไว้ล่วงหน้า รอให้ฝนตกท่วมลานก่อนจึงจะนำออกมาลอยน้ำ ผมไม่รู้ว่าทำได้ยังไง แต่ผมสามารถพับเรือที่ "แข็งแรง" มากได้ ซึ่งต้องใช้เทคนิคขั้นสูง เรือมีใบเรือหลายชั้นและหลายแบบ
คุณนึกถึงลานบ้านกว้างใหญ่ในชนบท ที่นั่นมีความทรงจำในวัยเด็กของคุณอยู่ โดยเฉพาะช่วงเวลาที่ปล่อยเรือกระดาษท่ามกลางสายฝน การใช้ชีวิตในเมืองใหญ่ทำให้เห็นบ้านสักหลังสองหลังที่มีลานเล็กๆ ได้ยาก เด็กๆ สมัยนี้แตกต่างจากเรา ไม่มีใครพับเรือกระดาษ ลืมกินลืมนอนเหมือนเรา ไม่มีใครอดทนนั่งที่ขอบสนามเป็นชั่วโมงๆ โบกมือให้เรือกระดาษลอยน้ำได้ ภาพของเรือลำเล็กๆ แล่นตามกัน ลอยไปลอยมา จากปลายด้านหนึ่งของสนาม ทำให้คุณมีความสุขเหลือเกิน คุณหันไปกระซิบ หวังว่าในสมัยนั้นจะมีสมาร์ทโฟนหรือกล้องถ่ายรูปที่สามารถบันทึกช่วงเวลาอันแสนวิเศษเหล่านั้นได้
 |
| ภาพประกอบ: Tra My |
ความทรงจำของฉันยังคงตราตรึงอยู่ในใจฉันเสมอ ราวกับนักเดินทางที่หวนคืนสู่ถิ่นเก่า ฉันคิดถึงวัยเด็กอยู่เสมอ ไม่รู้ว่ามีความเชื่อพิเศษอะไรหรือเปล่า ตอนอายุสิบขวบ ฉันเริ่มเขียนความฝันลงบนกระดาษเพื่อเตรียมพับว่าว ด้วยความหวังว่าความฝันจะเป็นจริง เด็กคนนี้กระซิบบอกอีกคนให้ทำตามอย่างไร้เดียงสาและไร้เดียงสา เราเติบโตมากับความเชื่อที่บริสุทธิ์เช่นนี้ และนั่นคือสัมภาระ แรงบันดาลใจให้เราทุกคนเติบโตขึ้นทุกวัน หนีจากชีวิตในทุ่งนา
คุณกระซิบถามฉันว่าอยากเรียนพับเรือกระดาษอีกไหม ฉันก็ตอบตกลงทันที เราสองคนเตรียมอุปกรณ์ กระดาษ กรรไกร และในที่สุดก็พับเรือกระดาษเสร็จ ในยุค 4.0 การพับเรือกระดาษก็ง่ายกว่า เพราะถ้าไม่เข้าใจอะไรก็ลองค้นหาในอินเทอร์เน็ตดูสิ ยืนอยู่หน้าเรือกระดาษ ฝนก็เทลงมาพอดี เราสองคนเลยหาที่ต่ำที่สุดแล้วปล่อยมันไป ทันใดนั้นฉันก็รู้สึกเหมือนตัวเองตัวเล็กอีกครั้ง เหมือนสมัยก่อน แล้วก็รู้สึกสะเทือนใจขึ้นมาทันที
จู่ๆ ฉันก็รู้สึกมีความสุขอย่างประหลาดที่ได้มีวัยเด็กที่งดงาม วัยเด็กที่ไม่ได้เต็มไปด้วยวัตถุ แต่กลับสงบสุขอย่างที่สุด มีหลังคาบ้านอันเป็นที่รัก ฤดูฝน และเรือกระดาษที่ใฝ่ฝันอยากจะกางปีกบินไปไกลแสนไกล
ไม ฮวง
แหล่งที่มา
การแสดงความคิดเห็น (0)