เศร้าแต่ลึกซึ้ง เศร้าแต่ทรมาน

กวี Truong Cong Tuong เพิ่งเปิดตัวบทกวีรวมเรื่องชื่อว่า ฉันรักคุณมากแต่ไม่ต้องพูด (สำนักพิมพ์วรรณกรรม 2023) Truong Cong Tuong อยู่ในกระแสของนักเขียนที่เงียบงันแต่ไม่ลดละ บางทีอาจเพราะสภาพความเป็นอยู่และลักษณะงานของเขา ทำให้เขาค่อนข้างเงียบสงบ นี่คือสิ่งที่ทำให้บทกวีของเขามีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ซึ่งสร้างเอกลักษณ์ของบทกวีเองขึ้นมา นั่นคือ เสียงที่เศร้า โศก ทุ้มลึก ซึ่งแฝงไว้ด้วยความทรมานและความเสียใจต่อชะตากรรมของตนเอง

นอกจากหัวข้อความรักแล้ว ความแข็งแกร่งของ Truong Cong Tuong ก็คือการเขียนเกี่ยวกับชนบทที่มีสิ่งของคุ้นเคยรอบตัวเขา ความเป็นมนุษย์ในบทกวีของเขาช่างกินใจและเปิดโอกาสให้ผู้อ่านได้คิดหลายอย่าง ด้วยรวบรวมบทกวีชุดนี้ Truong Cong Tuong แสดงให้เห็นถึงตัวเองในฐานะนักเขียนที่มีความเข้มแข็งและความล้ำลึกภายใน มีความคิด ความกังวล และมุมมองที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว ยังคงอยู่บนพื้นหลังของพื้นที่และวัตถุที่คุ้นเคย แต่แนวทางการสังเกตและการแสดงออกผ่านภาษาของเขาไม่เคยเก่า ประโยคมีความกระชับและมักจะสื่อถึงภาพและมุมมองเชิงกวีที่สวยงามและเป็นเอกลักษณ์ สวยงามแม้ในความเศร้า สวยงามโดยปราศจากโศกนาฏกรรม ยิ่งไปกว่านั้น ผู้อ่านจะจำ Truong Cong Tuong ได้ เพราะเขาเป็นผู้ใหญ่กว่าทั้งด้านอารมณ์และทัศนคติต่อชีวิต

หากเราอ้างอิงบทกวีของ Truong Cong Tuong เราจะไม่ขาดแคลนบทกวีดีๆ มากมาย ถึงแม้จะเป็นบทกวีดีๆ มากมายก็ตาม บทกวีแต่ละบทของเขาเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิต และ Truong Cong Tuong ก็มีความสามารถในการเล่าเรื่องราวโดยใช้ภาษาบทกวี ถึงแม้ประโยคจะมีจำนวนน้อยแต่ก็สามารถแสดงเนื้อหาและกระตุ้นอารมณ์ต่างๆ ได้อย่างเต็มที่ สามารถมองเห็นได้ชัดเจนผ่านบทกวี เช่น The River I Bathed Twice, Crying Under the Stars, Fate of Hair, Song of the Day of Departure, Wedding Photo, Partition...

หลังจากประสบการณ์ชีวิต Truong Cong Tuong ได้เขียนบทกวีที่ครุ่นคิดดังนี้ "ฉันเรียนรู้การทำอาหาร/ ปรุงรสซุปมาโดยตลอดแต่ก็ยังไม่เพียงพอ/ ฉันจะวัดรสชาติของโลกได้อย่างไร/ สิ่งที่ตลกที่สุดคือเวลาที่ฉันพยายามทำให้ทุกคนพอใจ/ ฉันเหงาจนต้องนั่งร้องเพลงคนเดียว" (ปรุงรส) หรือประมาณว่า "ผู้คนยังคงตำหนิฉันสำหรับสิ่งนี้และสิ่งนั้น/ ฉันสงสัยว่าแม่น้ำนั้นเคยไหลตรงไหม/ ฉันยังคงเศร้าและโกรธเคืองกับชีวิต/ เพราะว่าหัวใจของฉันไม่กว้างพอ" (ดวงอาทิตย์ยามเช้าอันกว้างใหญ่) มันเป็นความรักอันบริสุทธิ์ที่ยากจะบรรยายเป็นคำพูด: "ฉันรักคุณมากเหลือเกิน มือนั้น/ จับมืออีกข้าง ฉันรู้สึกเศร้า/ ริมฝีปากสัมผัสริมฝีปากของอีกคน ฉันรู้สึกเสียใจ/ โอบกอดชีวิตของฉันในความเหงา/ ฉันรักคุณมาก ฉันรักคุณมาก/ คุณไม่รู้ คุณไม่เข้าใจ/ ในยามค่ำคืนใต้แสงดาว ฉันนั่งและนับ/ มีดวงดาวอยู่ในดวงตาที่ลึกซึ้งของฉัน (ฉันรักคุณมาก แต่ฉันไม่ได้พูดออกมา)

แม้จะต้องเผชิญกับบาดแผลมากมายในชีวิตและความรัก แต่บทกวีของเขาก็ยังดูเต็มไปด้วยความหวัง: "เฮ้ บทเพลงที่ล่องลอยไปตามคลื่นยามบ่าย/ ชะตากรรมของเส้นผมและน้ำตาช่างยากลำบาก/ ฉันรู้สึกขมขื่นกับชีวิตที่เพิ่งสูญเสียไป/ โชคดีที่ยังมีใครสักคนที่ดำเนินชีวิตส่วนตัวและแบ่งปันร่วมกันต่อไป" (แสงแดดบนเนินเขา) หรือเหมือนกับว่า “กลับมาแล้วเหรอ ฤดูใบไม้ร่วงกำลังรออยู่/ หุบเขาเปลี่ยนเป็นสีเขียวหลังจากความฝันอันยาวนาน/ หลังจากความขมขื่น ริมฝีปากของคุณก็หวาน/ สัมภาระที่กลับมาคือหลายปีที่อยู่บนบ่าของคุณ” (ฤดูใบไม้ร่วงกำลังรออยู่)

ด้วยบทกวี 42 บทที่ได้รับการคัดเลือกอย่างพิถีพิถันในคอลเลกชันนี้ Truong Cong Tuong ผูกบทกวีเกี่ยวกับความรักเข้ากับน้ำเสียงบริสุทธิ์อย่างชำนาญ พาผู้อ่านหวนคิดถึงดินแดนแห่งความคิดถึงในวัยเยาว์ด้วยบทกวีที่คุ้นเคยและงดงาม: "พาฤดูร้อนผ่าน / ดินแดนอันเป็นที่รักในอดีต / จดจำว่าฉันเติบโตขึ้นมา / ใต้ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยสายฝน" หรืออ่อนโยนแต่เต็มไปด้วยปรัชญา "สัมผัสทุกยอดเขา / โดดเดี่ยวตลอดวัน" ความรู้สึกเมื่ออ่านบทกวีชุดนี้ นักเขียน Vo Thi Xuan Ha เขียนว่า: Truong Cong Tuong ใช้คำเหมือนกับใช้พู่กันวาดภาพ ยังคงมีแต่คำเวียดนามแท้ๆ ที่ถูกนำมาฉายแสงอย่างลึกลับ ให้ผู้อ่านได้สัมผัสถึงความรู้สึกคุ้นเคย เรียบง่าย สะเทือนอารมณ์ โดยไม่มีความซ้ำซากจำเจใดๆ เมื่อปิดหนังสือบทกวีและพิจารณาดูแล้ว ก็ไม่มีความรู้สึกสิ้นหวังหรือเกลียดชังชีวิตเลย

แท้จริงแล้ว “ฉันรักคุณมากแต่ไม่พูด” เป็นความรักระหว่างผู้คน ระหว่างชีวิตของมนุษย์ที่ไม่สามารถแสดงออกได้ง่ายนัก “การไม่พูดคุยกันมากนักบางครั้งก็เป็นวิธีปกป้องกันและกันจากแรงกดดันของชีวิต แรงกดดันที่โจมตีหัวใจของผู้ที่อ่อนไหวและเปราะบางซึ่งต้องทนทุกข์กับความเจ็บปวดท่ามกลางอคติที่ยากจะอธิบาย” Truong Cong Tuong กล่าว

Truong Cong Tuong เกิดในปี 1990 ในเมืองฮหว่ายอัน จังหวัดบินห์ดิงห์ สมาชิกสมาคมวรรณกรรมและศิลปะบิ่ญดิ่ญ เขาได้รับรางวัลต่างๆ มากมาย ได้แก่ รางวัล B Prize จาก สหภาพสมาคมวรรณกรรมและศิลปะเวียดนาม ในปี 2019 รางวัล B Prize จาก Dao Tan - Xuan Dieu ครั้งที่ 6 (2016-2020) รางวัล Outstanding Young Faces of Binh Dinh ในปี 2022 และรางวัลอื่นๆ อีกมากมาย

ฉันรักเธอมากแต่ไม่ต้องพูด (สำนักพิมพ์วรรณกรรม 2566) เป็นผลงานรวมบทกวีชุดที่ 3 ต่อจาก “Sitting and Untangling the Silk Threads of the Sky” (2561) และ “Waiting for the Distant Absence” (2564)

ดวน ห่าว ลวง

ลิงค์ที่มา