Kişisel Gelir Vergisi Kanunu'nun revizyonu sırasında, Maliye Bakanlığı gayrimenkul transferlerinden elde edilen gelirin vergilendirilmesi için iki yöntem önerdi. Birincisi, vergilendirilebilir gelire (satış fiyatı eksi toplam ilgili masraflar) %20 oranında vergi uygulanmasıdır. İkincisi ise, satın alma fiyatı ve masrafların belirlenememesi durumunda, transfer fiyatına %2 oranında vergi uygulanmasıdır.
Önerilen kâr esaslı vergi hesaplama yöntemi çeşitli gerekçelere dayanmaktadır. Birincisi, 2024 tarihli Arazi Kanunu, arazi kullanım haklarının devrinde vergilendirilebilir gelirin, arazi fiyat tablosundaki arazi fiyatına göre hesaplanacağını ve insanların sözleşmede gerçek işlem fiyatını kaydedeceğini öngörmektedir. Bu, alım ve satım fiyatlarının net bir şekilde belirlenmesini sağlayarak kâr esaslı vergi hesaplama yönteminin etkin bir şekilde uygulanmasına olanak tanır. Ancak bu düzenleme yalnızca arazi kullanım haklarının devri için geçerlidir; hem ev hem de arazi içeren işlemlerde satıcı, vergileri azaltmak için yine de yanlış bir fiyat beyan edebilir.
İkinci olarak, kâr üzerinden vergilendirme daha adil kabul edilir, çünkü insanların "zararına satış" yapmak zorunda kaldığı durumlarda vergi yükünü azaltmaya yardımcı olur. Aynı zamanda, bu durum, mülkün elde tutulma süresine bağlı olarak artan oranlı vergi oranlarının uygulanmasına da zemin hazırlayarak spekülasyonu engellemeye ve sürdürülebilir piyasa gelişimini teşvik etmeye katkıda bulunur.
Ancak kamuoyu bu yaklaşımın uygulanabilirliği konusunda endişelerini dile getirmiştir. Nitekim, 84/2008/TT-BTC sayılı Genelge daha önce gayrimenkul transferlerinden elde edilen karlara %25 oranında vergi uygulamıştı, ancak bu uygulama pratikte etkisiz kalmış ve 92/2015/TT-BTC sayılı Genelge ile yürürlükten kaldırılarak, transfer fiyatı üzerinden %2 oranında vergi tahsilatı yapılan mevcut birleşik yöntemle değiştirilmiştir. Kar üzerinden vergi hesaplamasına, maliyetlerin doğru belirlenmesindeki zorluk, dolandırıcılık potansiyeli ve yönetimdeki zorluklar nedeniyle karşı çıkılmıştır.
Bu nedenle, bu yaklaşımı başarıyla uygulamak için, eski modelin başarısız olmasına neden olan sınırlamaların üstesinden gelmek gereklidir. Bunun ön koşulu, yerel bölgedeki gerçek arazi işlem fiyatlarının kapsamlı ve şeffaf bir veritabanının oluşturulmasıdır. Ayrıca, tüm tarafların sözleşmede fiyatı doğru bir şekilde kaydetmesini sağlamak için bunun işlem prosedürleri ve ödeme yöntemlerine ilişkin düzenlemelerle senkronize edilmesi de şarttır.
Bu temel koşullar yerine getirilmezse, kâr üzerinden vergilendirme sadece etkisiz olmakla kalmaz, aynı zamanda kötüye kullanılabilir; bu da devlet bütçesi için gelir kayıplarına ve gayrimenkul piyasası üzerinde olumsuz etkilere yol açabilir.
Kaynak: https://nld.com.vn/he-thong-du-lieu-ve-gia-dat-dieu-kien-tien-quyet-196250602212010847.htm
Yorum (0)