ເຮັດໃຫ້ພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີສອງ: ຄວາມທະເຍີທະຍານທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ສິ່ງທ້າທາຍທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າ

TPO - ໂຄງການຄາດວ່າຈະກວມເອົາໂຮງຮຽນ 50,000, ນັກຮຽນ 30 ລ້ານຄົນ, ແລະຄູສອນ 1 ລ້ານຄົນ. ແນວໃດກໍດີ, ເພື່ອຝຶກອົບຮົມຄູສອນພາສາອັງກິດໃຫ້ພຽງພໍ 200.000 ຄົນໃນ 5 ປີຕໍ່ໜ້າ, ຂະແໜງການສຶກສາຈະປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍຢ່າງ.

Báo Tiền Phong•01/10/2025

ທ່ານ ຟ້າມງອກທ້ວນ ຮອງລັດຖະມົນຕີ ກະຊວງສຶກສາ ແລະ ບຳລຸງສ້າງ

ນັ້ນແມ່ນຄຳເຫັນຂອງທ່ານຮອງລັດຖະມົນຕີກະຊວງສຶກສາ ແລະ ບຳລຸງສ້າງ ຟ້າມງອກທ້ວນ ທີ່ກອງປະຊຸມ ເພື່ອແນໃສ່ປະກອບຄຳເຫັນໃສ່ຮ່າງໂຄງການ “ສ້າງພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີ່ສອງໃນໂຮງຮຽນໄລຍະ 2025-2035, ວິໄສທັດຮອດປີ 2045” (ເອີ້ນວ່າໂຄງການ).

ຕາມກະຊວງສຶກສາທິການ ແລະ ບຳລຸງສ້າງແລ້ວ, ໂຄງການດັ່ງກ່າວແນໃສ່ຜັນຂະຫຍາຍນະໂຍບາຍ, ມະຕິຂອງພັກ ແລະ ລັດຖະບານ ກ່ຽວກັບການປະດິດສ້າງພື້ນຖານ ແລະ ຮອບດ້ານ ໃນການສຶກສາ ແລະ ບຳລຸງສ້າງ, ພັດທະນາຊັບພະຍາກອນມະນຸດໃຫ້ມີຄຸນນະພາບສູງ, ຕອບສະໜອງຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນ.

ໂຄງການນີ້ມີຈຸດປະສົງເພື່ອເຮັດໃຫ້ພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີສອງໃນລະບົບການສຶກສາໃນປີ 2045, ການນໍາໃຊ້ຢ່າງກວ້າງຂວາງໃນການຮຽນການສອນ, ການຄຸ້ມຄອງແລະກິດຈະກໍາການສຶກສາ. ແຜນທີ່ການປະຕິບັດໄດ້ແບ່ງອອກເປັນ 3 ໄລຍະ (2025-2030, 2030-2040, 2040-2045) ໂດຍໄດ້ວາງອອກ 7 ມາດຖານການປະເມີນຜົນຂອງການສຶກສາແຕ່ລະຂັ້ນ.

ວຽກງານແລະການແກ້ໄຂຕົ້ນຕໍລວມມີ: ເພີ່ມຄວາມຮັບຮູ້ໃຫ້ສັງຄົມ; ກົນໄກ ແລະ ນະໂຍບາຍທີ່ສົມບູນ; ພັດທະນາພະນັກງານການສອນ; ໂຄງການກໍ່ສ້າງ ແລະ ອຸປະກອນການຮຽນ; ປະດິດສ້າງການສອບເສັງ, ການທົດສອບແລະການປະເມີນຜົນ; ການນຳໃຊ້ເຕັກໂນໂລຊີ ແລະປັນຍາປະດິດ; ເພີ່ມທະວີການຮ່ວມມືສາກົນ ແລະ ຫັນເປັນສັງຄົມ; ສົ່ງເສີມການຈໍາລອງ ແລະລາງວັນ.

ມັນເປັນໄປໄດ້ບໍ?

ທ່ານ ຟ້າມງອກທ້ວນ ຮອງລັດຖະມົນຕີກະຊວງສຶກສາທິການ ແລະ ບຳລຸງສ້າງແລ້ວ, ຄາດວ່າໂຄງການນີ້ຈະໄດ້ຮັບການປະຕິບັດໃນທົ່ວລະບົບການສຶກສາໂດຍມີເກືອບ 50.000 ແຫ່ງ, ມີນັກຮຽນປະມານ 30 ລ້ານຄົນ, ພະນັກງານ, ຄູອາຈານ 1 ລ້ານຄົນ. ໃນນັ້ນ, ຕ້ອງເພີ່ມຄູສອນພາສາອັງກິດກ່ອນໄວຮຽນປະມານ 12.000 ຄົນ, ຄູສອນຊັ້ນປະຖົມເກືອບ 10.000 ຄົນ, ພ້ອມກັນນັ້ນຈະຝຶກອົບຮົມຄູສອນພາສາອັງກິດໃຫ້ໄດ້ຢ່າງໜ້ອຍ 200.000 ຄົນໃນປີ 2030.

ຊັບພະຍາກອນໃນການປະຕິບັດລວມມີງົບປະມານແຫ່ງລັດ ແລະ ການເຂົ້າຮ່ວມ ແລະ ການປະກອບສ່ວນຂອງບັນດາວິສາຫະກິດ, ອົງການ ແລະ ບຸກຄົນ. ກະຊວງສຶກສາ ແລະ ບຳລຸງສ້າງ ຢືນຢັນວ່າ: ຜົນສຳເລັດຂອງໂຄງການດັ່ງກ່າວ ຕ້ອງມີຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມຂອງສັງຄົມ ແລະ ສືບຕໍ່ປະຕິບັດເປັນເວລາ 20 ປີ, ເພື່ອປະກອບສ່ວນຍົກສູງກຳລັງການແຂ່ງຂັນຂອງຊາດ ແລະ ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບສາກົນຢ່າງເລິກເຊິ່ງ.

ຄູສອນພາສາອັງກິດຢູ່ໂຮງຮຽນລະດັບລະດັບໜຶ່ງທີ່ມີຊື່ສຽງໃນນະຄອນຮ່າໂນ້ຍ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ປະຈຸບັນໂຮງຮຽນມີຄູອາຈານພາສາອັງກິດ 45 ຄົນ, ໃນນັ້ນມີຄູອາຈານ 5 ຄົນສອນ ວິທະຍາສາດ ພາສາອັງກິດ ແລະ 2 ຄົນສອນພາສາອັງກິດ. ວິຊາ ຄອມພີວເຕີ ສາຂາວິຊາ ຄອມພີວເຕີ ໃໝ່ ປີນີ້, ແຕ່ທາງໂຮງຮຽນ ຍັງບໍ່ທັນຮັບ ອາຈານສອນ ທີ່ຊ່ຽວຊານ ພາສາອັງກິດ ໃນວິຊານີ້.

ໃນຖານະທີ່ເປັນຜູ້ຈັດການ ແລະ ຜູ້ທີ່ໄດ້ຊ່ວຍຄະນະບໍລິຫານໂຮງຮຽນຮັບສະໝັກຄູສອນພາສາອັງກິດມາຫຼາຍປີແລ້ວ, ຄູຜູ້ນີ້ຍັງກ່າວອີກວ່າ ການຮັບຄູສອນພາສາອັງກິດທີ່ມີຄຸນນະພາບຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງໂຮງຮຽນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍ. ນະໂຍບາຍເງິນເດືອນຂອງຄູຕ່າງປະເທດໃນໂຮງຮຽນແມ່ນມີການປ່ຽນແປງສະເຫມີ. ແລະ ເມື່ອຄູອອກຈາກຕຳແໜ່ງ, ແມ່ນຍາກຫຼາຍທີ່ພະແນກຈະຊອກຫາຄູແທນ.

ຄູສອນທ່ານນີ້ຍັງໄດ້ເນັ້ນໃຫ້ທາງໂຮງຮຽນມີທີມງານທີ່ປຶກສາດ້ານວິຊາຄະນິດສາດ, ພາສາອັງກິດ ແລະ ວິທະຍາສາດ, ສະນັ້ນ ຄວນມີພາກວິຊາເຝິກອົບຮົມເປັນຂອງຕົນເອງ ເພາະແຕ່ລະວິຊາມີກຸ່ມພາສາອັງກິດພຽງແຕ່ 2-5 ຄົນເທົ່ານັ້ນ ແລະ ແຕ່ລະວິຊາມີລະດັບວິຊາສະເພາະ, ສະນັ້ນ ຈິ່ງຕ້ອງໄດ້ເຝິກອົບຮົມຢ່າງເປັນລະບົບ.

ທ່ານສາດສະດາຈານ ຫງວຽນກີແທ່ງ, ຜູ້ອຳນວຍການມະຫາວິທະຍາໄລສຶກສາ (ມະຫາວິທະຍາໄລແຫ່ງຊາດ ຫວຽດນາມ, ຮ່າໂນ້ຍ)

ຕາມທັດສະນະຂອງບັນດາໜ່ວຍບຳລຸງສ້າງຄູ, ສາດສະດາຈານ ຫງວຽນກວກແທ່ງ, ຜູ້ອຳນວຍການມະຫາວິທະຍາໄລສຶກສາແຫ່ງຊາດ ຮ່າໂນ້ຍ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ການຝຶກອົບຮົມພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີ 2 ຕ້ອງຕິດພັນກັບການຝຶກອົບຮົມແນວຄິດ, ຄວາມສາມາດຮັບເອົາ ແລະ ສະທ້ອນວັດທະນະທຳ, ພ້ອມກັນນັ້ນສົມທົບກັບແນວຄິດສົມເຫດສົມຜົນເພື່ອສ້າງການປ່ຽນແປງຕົວຈິງ. ຄຽງຄູ່ກັນນັ້ນ, ໄລຍະອາຍຸ 4-7 ປີ ກໍ່ແມ່ນ “ຊ່ວງເວລາທອງຄຳ” ໃນການຮຽນພາສາ, ແຕ່ຖ້າເດັກນ້ອຍຮຽນພາສາອັງກິດໄວເກີນໄປ, ອາດຈະສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ຄວາມສາມາດໃນການຮຽນພາສາແມ່ ແລະ ຮັບເອົາວັດທະນະທຳຫວຽດນາມ.

ທ່ານນາງ ເຈີ່ນທິຮ່ວາງ, ຮັກສາການຫົວໜ້າພະແນກສຶກສາ ແລະ ບຳລຸງສ້າງ ແຂວງ ແຄ໋ງຮ່ວາ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ບັນດາໂຮງຮຽນມີຄວາມຕື່ນເຕັ້ນທີ່ສຸດເມື່ອຂໍ້ສະຫຼຸບ 91-KL/TW ແລະ ມະຕິເລກທີ 71-NQ/TW ຂອງກົມການເມືອງທັງໄດ້ກຳນົດເອົາພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີສອງ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ການປະຕິບັດຍັງມີຄວາມເປັນຫ່ວງຫຼາຍຢ່າງກ່ຽວກັບຄວາມສາມາດຂອງຄູ ແລະ ສະພາບພື້ນຖານໂຄງລ່າງ. ດ້ວຍສະພາບຕົວຈິງທີ່ມີຈຳນວນນັກຮຽນເປັນເດັກນ້ອຍຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ, ໃນນັ້ນມີຫຼາຍຄົນຍັງບໍ່ທັນມີຄວາມເກັ່ງກ້າສາມາດດ້ານພາສາຫວຽດນາມ, ຕ້ອງມີການກຳນົດທິດທາງທີ່ເໝາະສົມຂອງແຕ່ລະທ້ອງຖິ່ນເພື່ອຮັບປະກັນການຜັນຂະຫຍາຍຢ່າງມີປະສິດທິຜົນ.

ທ່ານ ຫງວຽນເຕີນບິ່ງອານ, ຜູ້ສະໝັກຮັບເລືອກຕັ້ງປະລິນຍາໂທດ້ານພາສາປະຕິບັດສຳລັບອະນາຄົດຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລ York (ອັງກິດ), ຊີ້ອອກວ່າ, ປະຈຸບັນ, ລະບົບການສຶກສາຂອງຫວຽດນາມ ມີປະມານ 30 ວິທະຍາໄລຝຶກອົບຮົມພາສາອັງກິດ. ພິເສດ, ບາງສະຖາບັນໄດ້ຜັນຂະຫຍາຍບັນດາໂຄງການຝຶກອົບຮົມຄູອາຈານບັນດາວິຊາພາສາອັງກິດ (ເຊັ່ນ: ມະຫາວິທະຍາໄລຄູອາຈານຮ່າໂນ້ຍ), ໂດຍມີໂຄຕາລະຫວ່າງໂຮງຮຽນກ່ອນໄວຮຽນ ແລະ ຊັ້ນປະຖົມ.

ນອກຈາກນັ້ນ, ໂຮງຮຽນຫຼາຍແຫ່ງຍັງຂະຫຍາຍໂອກາດຜ່ານຫຼັກສູດປະລິນຍາໂທ ຫຼື ປະລິນຍາໂທ, ສ້າງເງື່ອນໄຂໃຫ້ຜູ້ທີ່ມີພື້ນຖານພາສາຕ່າງປະເທດ ຫຼື ຜູ້ທີ່ຕ້ອງການປ່ຽນອາຊີບເຂົ້າມາເປັນພະນັກງານສອນ. ນອກຈາກລະບົບການຝຶກອົບຮົມສາທາລະນະ, ອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນເຊັ່ນ Apollo ຫຼື British Council ຍັງປະກອບສ່ວນເຂົ້າໃນການຝຶກອົບຮົມແລະການອອກໃບຢັ້ງຢືນວິຊາຊີບສາກົນເຊັ່ນ CELTA ຫຼື TESOL.

ເຖິງວ່າເປົ້າໝາຍຂອງການພັດທະນາຄູສອນພາສາອັງກິດແມ່ນເປັນໄປໄດ້ຕາມທິດສະດີ, ແຕ່ຂະບວນການປະຕິບັດຍັງປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍຢ່າງ.

ຕາມທ່ານບິ່ງແລ້ວ, ໜຶ່ງໃນບັນດາບັນຫາຫຼັກແມ່ນຮັບປະກັນໃຫ້ແຫຼ່ງນັກຮຽນມີຄວາມສາມາດດ້ານພາສາອັງກິດຢ່າງພຽງພໍ ແລະ ມີແຮງຈູງໃຈໃນການຮ່ຳຮຽນ. ຖ້າເປົ້າໝາຍການຝຶກອົບຮົມຖືກຕັ້ງແຕ່ປະລິມານ ແລະ ຄຸນນະພາບຂອງການນຳເຂົ້າບໍ່ໄດ້ຕາມຄວາມຕ້ອງການ, ເປົ້າໝາຍຈະບັນລຸໄດ້ຍາກ.

ທ່ານ ຫງວຽນເຕີນບິ່ງອານ, ຜູ້ສະໝັກຮັບເລືອກຕັ້ງປະລິນຍາໂທດ້ານພາສາປະຕິບັດສຳລັບອະນາຄົດຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລ York (ອັງກິດ). ພາບ: NVCC

ການແກ້ໄຂແມ່ນຫຍັງ?

ທ່ານ ຫງວຽນເຕີນບິ່ງອານ, ຜູ້ສະໝັກຮັບເລືອກຕັ້ງປະລິນຍາໂທສາຂາພາສາສາດນຳໃຊ້ເພື່ອອະນາຄົດຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລຢອກ (ອັງກິດ), ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ໃນຊຸມປີມໍ່ໆມານີ້, ລັດໄດ້ມີຄວາມມານະພະຍາຍາມທີ່ສຳຄັນໃນການລົງທຶນ ແລະ ປັບປຸງບັນດາແຮງຈູງໃຈດຶງດູດນັກສຶກສາບຳລຸງສ້າງ, ພ້ອມກັນນັ້ນໄດ້ອອກມະຕິເລກທີ 71/NQ-TW ກ່ຽວກັບການພັດທະນາການສຶກສາ.

ແນວໃດກໍດີ, ເພື່ອໃຫ້ມີປະສິດທິຜົນສູງສຸດ, ແມ່ນຕ້ອງມີແຫຼ່ງງົບປະມານທີ່ສອດຄ່ອງຂອງລັດ, ເປັນນະໂຍບາຍສະເພາະເພື່ອຮັບປະກັນມາດຕະຖານຜົນຜະລິດຂອງນັກສຶກສາ, ທັງຊຸກຍູ້ການສຶກສາພາສາອັງກິດໃຫ້ດີນັບແຕ່ຢູ່ໃນໂຮງຮຽນ, ຮັກສາ ແລະ ປັບປຸງຄຸນນະພາບວິຊາຊີບຂອງຄູອາຈານໃນອະນາຄົດ.

ເຫັນໄດ້ວ່າການພັດທະນາພະນັກງານການສິດສອນເປັນວົງຄະນາຍາດທີ່ເປັນລະບົບ ແລະ ມີການພົວພັນກັນຢ່າງແໜ້ນແຟ້ນ. ໂຄງການຝຶກອົບຮົມທີ່ດີ, ມີມາດຕະຖານການປ້ອນຂໍ້ມູນແລະຜົນຜະລິດຢ່າງເຂັ້ມງວດ (ໂດຍສະເພາະແມ່ນການສາມາດພາສາຕ່າງປະເທດ), ຈະສ້າງການສ້າງຄູອາຈານຄຸນນະພາບສູງ.

ຄູອາຈານທີ່ມີຄຸນນະພາບເຫຼົ່ານີ້ຈະໃຫ້ຄວາມຮູ້ ແລະ ວິທີການສິດສອນທີ່ກ້າວໜ້າ, ຊ່ວຍໃຫ້ນັກຮຽນລຸ້ນຕໍ່ໄປຮຽນພາສາອັງກິດໄດ້ດີ ແລະ ມີຄວາມສາມາດຮອບດ້ານຫຼາຍຂຶ້ນ. ພວກເຂົາເຈົ້າຈະເປັນຊັບພະຍາກອນທີ່ມີທ່າແຮງ, ຄຸນນະພາບທີ່ຈະກາຍເປັນຄູສອນທີ່ດີເລີດໃນອະນາຄົດ, ການຮັກສາແລະປັບປຸງລະດັບວິຊາຊີບຂອງອຸດສາຫະກໍາ.

ໃນດ້ານຄວາມຊໍານານ, ເປົ້າໝາຍຂອງຄູສອນ 200,000 ຄົນ ທີ່ມີຄວາມສາມາດສອນວິຊາອື່ນໆເປັນພາສາອັງກິດໃນປີ 2030 (ເທົ່າກັບປະມານ 50,000 ຄົນຕໍ່ປີ) ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າໂຄງການຝຶກອົບຮົມໃນປັດຈຸບັນຍັງບໍ່ພຽງພໍ.

ປະຈຸບັນ, ມີໂຮງຮຽນພຽງບໍ່ເທົ່າໃດແຫ່ງທີ່ສະເໜີໂຄງການຝຶກອົບຮົມນີ້ໂດຍມີຈຳນວນຈຳກັດການເຂົ້າຮຽນ. ຕົວຢ່າງ: ໂຄງການສຶກສາຄະນິດສາດ (ສອນເປັນພາສາອັງກິດ) ປີກາຍນີ້ ມີນັກຮຽນເຂົ້າຮຽນພຽງແຕ່ 60 ຄົນ, ໂຄງການຟີຊິກສາດເປັນພາສາອັງກິດມີ 20 ຄົນ, ວິຊາເຄມີສາດມີ 20 ຄົນ.

ເພື່ອຜ່ານຜ່າຊ່ອງຫວ່າງດັ່ງກ່າວ, ທ່ານ ບິ່ງມິງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ, ນອກຈາກການເພີ່ມໂຄຕາຝຶກອົບຮົມວິຊາພາສາອັງກິດແລ້ວ, ການເຄື່ອນໄຫວຊຸກຍູ້ການຝຶກອົບຮົມດ້ວຍວິທີການສອນ CLIL (Content-Language Integrated Teaching) ແມ່ນຈຳເປັນທີ່ສຸດ.

ແບບຟອມນີ້ຄວນໄດ້ຮັບການປະສົມປະສານຢ່າງແຂງແຮງແມ້ແຕ່ຢູ່ໃນສາຂາວິຊາຄູສອນພາສາອັງກິດເພື່ອໃຫ້ຜູ້ຮຽນຈົບສາມາດກາຍເປັນຄູສອນບໍ່ພຽງແຕ່ພາສາອັງກິດເທົ່ານັ້ນແຕ່ຍັງມີວິຊາອື່ນໆໃນພາສາອັງກິດ.

ປະຈຸບັນ, ການສອນ CLIL ຍັງບໍ່ທັນເປັນບູລິມະສິດຢູ່ບາງໂຮງຮຽນສ້າງຄູພາສາອັງກິດຢູ່ຫວຽດນາມ, ໂດຍໃຫ້ທິດທາງອື່ນ. ການປັບປຸງຈຸດສຸມນີ້ຈະຊ່ວຍໃຫ້ໂຄງການຝຶກອົບຮົມສອດຄ່ອງກັບເປົ້າໝາຍຍຸດທະສາດຂອງລັດຫຼາຍຂຶ້ນ.

ນອກຈາກນັ້ນ, ມະຫາວິທະຍາໄລສາມາດເພີ່ມໂຄຕ້າການຝຶກອົບຮົມ, ຄຽງຄູ່ກັບການເຊື່ອມໂຍງເຕັກໂນໂລຢີແລະເວທີອອນໄລນ໌ເພື່ອຮັບປະກັນສະຖານທີ່ທາງດ້ານຮ່າງກາຍແມ່ນບັນລຸໄດ້.

ບາງທີສິ່ງທ້າທາຍທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດສໍາລັບໂຄງການແມ່ນຄວາມບໍ່ສະເຫມີພາບທາງດ້ານຄຸນສົມບັດດ້ານການສຶກສາແລະເງື່ອນໄຂລະຫວ່າງພາກພື້ນ. ການບັນລຸຈໍານວນຄູສອນເປັນສິ່ງຫນຶ່ງ, ແຕ່ເພື່ອນິຍົມການນໍາໃຊ້ພາສາອັງກິດໃນການສຶກສາຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີນະໂຍບາຍທີ່ສອດຄ່ອງແລະປ່ຽນແປງໄດ້ຈາກລະດັບການຄຸ້ມຄອງ. ຢູ່ຫຼາຍເຂດຫ່າງໄກສອກຫຼີກ, ເງື່ອນໄຂຖືກຈຳກັດຫຼາຍປານໃດ, ການເຂົ້າເຖິງພາສາອັງກິດ, ແມ່ນແຕ່ພາສາແມ່ກໍຍັງຫຍຸ້ງຍາກ. ດັ່ງນັ້ນ, ການນິຍົມພາສາອັງກິດເປັນພາສາທີສອງຈະຕ້ອງໃຊ້ເວລາດົນເພື່ອຮັດແຄບຊ່ອງຫວ່າງນີ້.

ເມື່ອຫຼັກສູດ (ລວມທັງການສອນພາສາອັງກິດ) ບໍ່ສາມາດປະຕິບັດໄດ້ຢ່າງສະເໝີພາບ, ກະຊວງສຶກສາທິການ ແລະ ບຳລຸງສ້າງ ຈະປະເຊີນກັບສິ່ງທ້າທາຍອັນໃຫຍ່ຫຼວງໃນການກຳນົດເນື້ອໃນການຮຽນຮູ້ ແລະ ໂດຍສະເພາະການສອບເສັງລະດັບຊາດ. ການນຳໃຊ້ມາດຖານທີ່ກຳນົດໄວ້ໃນທົ່ວປະເທດຈະບໍ່ຍຸຕິທຳ ແລະ ຈະບໍ່ສະທ້ອນເຖິງຄວາມສາມາດຕົວຈິງຂອງນັກສຶກສາ, ສ້າງຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃຫ້ແກ່ຂະບວນການເສັງເຂົ້າມະຫາວິທະຍາໄລພາຍຫຼັງ.

ການແກ້ໄຂສະຫນັບສະຫນູນແມ່ນແຜນທີ່ການປະຕິບັດຂັ້ນຕອນທີ່ເຫມາະສົມກັບຄວາມຕ້ອງການແລະຄວາມເປັນຈິງການພັດທະນາຂອງແຕ່ລະພາກພື້ນ. ນອກຈາກນັ້ນ, ລັດສາມາດຍາດແຍ່ງເອົາຮູບແບບຂອງການຝຶກອົບຮົມທາງໄກ ແລະ ການຝຶກອົບຮົມ CLIL ເພື່ອຮັບປະກັນໃຫ້ຄູອາຈານໃນທຸກຂົງເຂດເຂົ້າເຖິງວິທີການສິດສອນທີ່ທັນສະໄໝ. ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ນີ້ແມ່ນພຽງແຕ່ການແກ້ໄຂຊົ່ວຄາວແລະສະຫນັບສະຫນູນໃນຂະນະທີ່ລໍຖ້ານະໂຍບາຍແຮງຈູງໃຈທີ່ຈະມີຜົນບັງຄັບໃຊ້.

ນອກຈາກນັ້ນ, ລະບົບການສອບເສັງ, ການປະເມີນຄຸນນະພາບ ແລະ ການເຂົ້າມະຫາວິທະຍາໄລຕ້ອງອອກແບບໃຫ້ມີຄວາມຄ່ອງຕົວ, ສາມາດແບ່ງກຸ່ມເປົ້າໝາຍເພື່ອຕອບສະໜອງຄວາມຕ້ອງການຂອງນັກສຶກສາທັງທີ່ຮຽນຫຼັກສູດພາສາອັງກິດແບບສຸມ/ປະສົມປະສານ ແລະ ນັກສຶກສາປະຕິບັດຕາມໂຄງການປະຈຸບັນໃນຂົງເຂດທີ່ມີເງື່ອນໄຂຈຳກັດ. ນີ້ຈະຮັບປະກັນຄວາມຍຸຕິທໍາແລະຄວາມສອດຄ່ອງໃນການປະເມີນຄວາມສາມາດທາງວິຊາການແລະການເຂົ້າຮຽນ.