ໂຮ່ເຕີນວູ, ເລຟີ - ຈາກເຂດໝອກຄວັນເຖິງການເດີນທາງເທິງນ້ຳ

ນັກຂ່າວ ຮ່ວາງຫວູ (ໜັງສືພິມ ຕູຍເຕ້) ແລະ ເລຟີ (ໜັງສືພິມ ກົດໝາຍນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ) ຫາກໍ່ເຜີຍແຜ່ນະວະນິຍາຍ ແລະ ບົດເລື່ອງສັ້ນ. ຜູ້ຂຽນທັງສອງແມ່ນ "ປະຊາຊົນຂອງພາກກາງ" - ບໍ່ພຽງແຕ່ທາງດ້ານພູມສາດ, ແຕ່ຍັງທາງວິນຍານ.

Báo Sài Gòn Giải phóng•05/07/2025

ນັກຂ່າວ ເລຟີ (ໜ້າປົກຊ້າຍ) ແລະ ຜູ້ຂຽນບົດຄວາມໃນງານວາງສະແດງບົດສະຫຼຸບເລື່ອງ “ກ້າວໄປຂ້າງຫຼັງ”

ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮູ້ຈັກກັບທ່ານ ໂຮ່ເຕີນວູ ແຕ່ປີ 2005-2006, ເມື່ອເພິ່ນໄດ້ອອກຈາກຕຳແໜ່ງເປັນພະນັກງານການຕະຫຼາດຂອງບໍລິສັດຜະລິດປາກກາລູກສອນເພື່ອດຳເນີນອາຊີບນັກຂ່າວ. ໃນເວລານັ້ນ, ລາວພວມກ້າວເຂົ້າສູ່ການຂຽນບົດຂຽນໃຫ້ໜັງສືພິມກົດໝາຍນະຄອນໂຮ່ຈິມິນ, ແລະ ພາຍຫຼັງນັ້ນ, ບັນດາບົດລາຍງານທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຊີວິດຂອງເພິ່ນ, ໄດ້ຮັບການຖ່າຍທອດດ້ວຍລັກສະນະວັນນະຄະດີອ່ອນນ້ອມ, ໄດ້ນຳເອົາໜັງສືພິມ Tuoi Tre ມາຮອດປະຈຸບັນ.

ນັກຂ່າວ ໂຮ່ເຕີນຫວູ (ໜ້າປົກຂວາ) ໃນງານວາງສະແດງນະວະນິຍາຍ “ເຂດໝອກຄ້ຳ, ອຸໂມງເລິກ ແລະ ເກາະທະເລ”.

ສຳລັບ ເລຟີ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບລາວເປັນຄັ້ງທຳອິດ ຕອນລາວເປັນນັກຮຽນຝຶກງານຢູ່ໜັງສືພິມ ໄຊງ່ອນຢາຟອງ - ບ່ອນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເປັນນັກຂ່າວຢູ່. ຕໍ່ມາ, Phi ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມກັບໜັງສືພິມກົດໝາຍນະຄອນໂຮ່ຈິມິນ, ເປັນເພື່ອນຮ່ວມງານ, ເຮັດວຽກຮ່ວມກັນ, ຕໍ່ສູ້ຮ່ວມກັນ, ແລະຫຼິ້ນດ້ວຍສຸດໃຈ.

ສິ່ງທີ່ເປັນເອກະພາບກັນອີກຢ່າງໜຶ່ງ, ທ່ານ ຫວູ ແລະ ຟີ ພ້ອມກັບຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ນັກຂ່າວອີກ 16 ຄົນ ລ້ວນແຕ່ມີໜ້າຢູ່ໃນການເດີນທາງຈາກທ່າກຳປັ່ນ Tien Sa ໄປຮ່ວາງຊາ ໃນເວລາເກີດເຫດຍົນໂດຍສານ Hai Duong 981. ນັກຂ່າວຄົນທຳອິດທີ່ມີສ່ວນຮ່ວມໃນງານຄັ້ງນີ້.

ນັກຂ່າວ ເລຟີ ທີ່ງານວາງສະແດງປຶ້ມໃນຕອນເຊົ້າວັນທີ 5 ກໍລະກົດ

ທັງ Vu ແລະ Phi ບໍ່ໄດ້ຢູ່ເປັນເວລາດົນນານ. ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນ, ທັງສອງໄດ້ປະກົດຕົວຄືນໃຫມ່ດ້ວຍການລວບລວມນະວະນິຍາຍແລະເລື່ອງສັ້ນ. Ho Tan Vu ກັບນະວະນິຍາຍເຂດທະ ເລ ໝອກ, ອຸໂມງເລິກ ແລະ ເກາະທະເລຊາຍ . Le Phi ກັບຊຸດເລື່ອງສັ້ນ Going Backwards . ຫນຶ່ງໄດ້ເລືອກເອົາເຂດທົ່ງພຽງກາງແລະພູເຂົາຂອງກວາງ; ອີກອັນໜຶ່ງແມ່ນຕິດກັບຊົນນະບົດຂອງເມືອງ Chua Khe, Nghe. ເຖິງແມ່ນວ່າຈະແຕກຕ່າງກັນໃນລັກສະນະການຂຽນ, ວິທີການ, ການສ້າງຕົວລະຄອນ, ແລະພູມສັນຖານວັນນະຄະດີ, ຈຸດທົ່ວໄປແມ່ນງ່າຍທີ່ຈະຮັບຮູ້: ທັງສອງໄດ້ກ້າວຈາກຄວາມເປັນຈິງຂອງຊີວິດນັກຂ່າວເພື່ອເຂົ້າສູ່ອານາຈັກວັນນະຄະດີ - ບ່ອນທີ່ "ຄວາມຈິງ" ບໍ່ພຽງແຕ່ບອກ, ແຕ່ຍັງມີຄວາມຮູ້ສຶກ, ດໍາລົງຊີວິດ, ແລະຄິດກ່ຽວກັບ, ຖ່າຍທອດຜ່ານພາສາ fictional.

ໃນຖານະເປັນນັກຂ່າວ, ທັງໂຮນລັງວູ ແລະ ເລຟີ ໄດ້ເດີນທາງມາຫຼາຍແຫ່ງ, ໄດ້ພົບປະຫຼາຍຢ່າງ, ມີປະສົບການຊີວິດທີ່ອຸດົມສົມບູນ, ແລະ ໄດ້ຂຽນກ່ຽວກັບເລື່ອງລາວທີ່ຄ້າຍຄືກັນກັບວັດຖຸໃນນະວະນິຍາຍ ແລະເລື່ອງສັ້ນ. ແຕ່ຈຸດພິເສດແມ່ນຢູ່ທີ່ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຫັນການສື່ສານໄປເປັນວັນນະຄະດີ. ຄວາມຈິງທີ່ເຂົາເຈົ້ານຳມາສູ່ວັນນະຄະດີໄດ້ຖືກກັ່ນຕອງ, fictionalized, ແລະ pushed ກັບລະດັບຂອງສັນຍາລັກ.

ຜູ້ຂຽນທັງສອງແມ່ນ "ປະຊາຊົນຂອງພາກກາງ" - ບໍ່ພຽງແຕ່ທາງດ້ານພູມສາດ, ແຕ່ຍັງທາງວິນຍານ. ຢູ່ໂຮນລັງວູ, ໄດ້ມີການເສີມຂະຫຍາຍຮູບແບບການຂຽນກວາງນາມ, ງຽບສະຫງົບ, ມີຄວາມຄິດ, ອຸດົມສົມບູນໄປດ້ວຍຄວາມຊົງຈຳ, ພິເສດແມ່ນສະພາບມະນຸດໃນໝອກແຫ່ງຄວາມຊົງຈຳ.

ຢູ່ ເລຟີ, ມັນເປັນເລື່ອງງ່າຍທີ່ຈະຮັບຮູ້ວັນນະກຳໃຕ້ນ້ຳຂອງ Nghe An ດ້ວຍຮີດຄອງປະເພນີຂອງຕົນເອງ, ຄວາມຮັບຮູ້ກ່ຽວກັບອາໄສ ແລະ ຄວາມປາດຖະໜາຢາກປ່ຽນແປງ. Phi ບໍ່ມີຄວາມຫນ້າກຽດຊັງ, ແຕ່ປ່ອຍໃຫ້ຕົວລະຄອນມີທາງເລືອກສະເຫມີ, ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາເປັນທາງເລືອກທີ່ກົງກັນຂ້າມ. ພາສາຂອງ Phi ແມ່ນງ່າຍດາຍ ແລະຫຍາບຄາຍ, ແຕ່ມີຈຸດອ່ອນສະເໝີ - ນັ້ນແມ່ນຄວາມເຊື່ອທີ່ງຽບສະຫງົບໃນມະນຸດ.

ຫງຽນຄວາຍ

ທີ່ມາ: https://www.sggp.org.vn/ho-tan-vu-le-phi-tu-vung-suong-phu-den-chuyen-di-nguoc-post802612.html