Dokter Tang Ha Nam Anh vertelt het verhaal over zijn reis naar Frankrijk om chirurgie te studeren

Dr. Tang Ha Nam Anh is een gerenommeerd arts, orthopedisch en traumatologisch specialist in Vietnam. Hij is momenteel voorzitter van de Vietnam Arthroscopy and Joint Replacement Association en lid van vele internationale medische verenigingen.

Maar weinig mensen weten dat hij om hier te komen, een aantal moeilijke eerste stappen heeft moeten zetten. Onlangs vertelde hij het verhaal van die eerste dagen.

De ongemakkelijke "eerste keren"

In 2004, terwijl ik mijn opleiding in Frankrijk volgde, belde professor Hardy mij op een dag op. Hij vertelde me dat ik een technisch rapport moest opstellen over endoscopische chirurgie om vreemde voorwerpen uit de subtalaire ruimte van de enkel te verwijderen.

Dus ik ging snel boeken lezen, vroeg de secretaresse van de docent om patiënten te bellen voor vervolgbezoeken, bereidde Franse dia's voor en begon mijn presentatie in het Frans te oefenen met de Franse assistenten, ter correctie.

Voor het eerst een paper in een vreemde taal presenteren voor een congres met bijna 800 mensen was een enorme druk voor een jonge arts (toen pas 30 jaar oud). Uiteindelijk ging alles goed en nam de hele Franse residentiegroep me mee om het te vieren.

21 jaar later keerde de jongeman terug naar Parijs met een verslag over de geschiedenis van gewrichtsvervanging in Vietnam tijdens de Franse Orthopedische Traumaconferentie. Hoewel dit jaar minder wankel was dan het jaar ervoor, kwamen er veel herinneringen terug.

Dokter Tang Ha Nam Anh bij het technisch rapport over endoscopische chirurgie om vreemde voorwerpen in de subtalaire ruimte van de enkel te verwijderen in 2024.

Als ik terugkijk naar half oktober 2003, was ik een jongeman met beperkt Frans en een paar centen op zak. Toch was ik vastberaden om 'letters te verdienen' in de orthopedische sector, net als andere jonge mensen met veel enthousiasme en 'weinig geld'.

Tijdens de eerste week dat ik als "resident" de woorden Faisant Fonction d'Interne FFI woordelijk vertaalde, maakte het hoofd van de afdeling, professor Lortat Jacob, die later ontdekte dat hij heel relaxed en zelfs een beetje humoristisch was, een opmerking waardoor de baas in een slecht humeur raakte: "Nam Anh, je spreekt "keuken-Frans" (francaise dans la cuisine).

De tweede week nodigde de docent alle arts-assistenten uit om de Franse SOFCOT Orthopedisch Traumacongres bij te wonen. Omdat we arts-assistenten waren, kregen we korting op de conferentie. Toen ik de zaal van Bordeaux binnenkwam, werd ik overweldigd door het grote aantal artsen en de vele goede lezingen. Ik ging op de foto met professor Louis Pidorz, ​​die naar Saigon was gekomen om de cursus Orthopedisch Trauma te geven en de selectie van de arts-assistenten voor de hele groep buitenlandse artsen die naar Frankrijk zouden gaan, te evalueren. In die tijd kreeg ik het nogal bizarre idee dat ik ooit op het podium zou staan ​​om verslag uit te brengen van de conferentie.

Hoewel ik later de kans kreeg om op veel plaatsen verslag te doen van vele grote conferenties in de regio en op het continent, waren alle verslagen in het Engels. Deze reis naar Frankrijk om in het Frans verslag te doen, was dan ook een "droom die uitkwam".

Van verleden naar toekomst

Drie jaar geleden, tijdens een reis naar Frankrijk, had ik de gelegenheid om met een Franse vriend te praten over een samenwerkingsplan met de Franse Orthopedische Vereniging en de Vietnamese Orthopedische Vereniging voor samenwerking tussen Vietnam en Frankrijk op het gebied van artroscopie. Sterker nog, ik doe dit al sinds 2015 of 2016 samen met de Franse Endoscopie Vereniging en de Ho Chi Minh City Endoscopie Vereniging.

Professor Patrice Mertl werd uitgenodigd voor de Vietnamese Orthopedische Conferentie in Hue en vervolgens voor de Vietnamese Arthroscopy and Joint Replacement Association (VAAS). Het plan om Vietnam gastland te maken op de Franse Orthopedische Conferentie werd daaruit gevormd.

Als gevolg hiervan was de Vietnam Orthopedische Vereniging aanwezig met een twaalftal Engelstalige verslagen. Op de tweede dag van de conferentie hield ik een verslag van 15 minuten in het Frans om de geschiedenis van gewrichtsvervanging in Vietnam te introduceren, van vroeger tot nu.

Verslag van de conferentie van Bordeaux, ongelooflijk. 22 jaar geleden was het een droom, vandaag, 22 jaar later, is de droom werkelijkheid geworden.

En het interessante: het Frans is nog steeds niet vergeten. Na het rapport werd het door veel Franse professoren geprezen voor wat Vietnam heeft ontwikkeld, maar het is nog steeds hetzelfde oude Frans in de keuken.

Verhaal net verteld

Dr. Nam Anh zei: In 1991 werd ik toegelaten tot de Universiteit voor Geneeskunde en Farmacie van Ho Chi Minhstad en pakte ik mijn koffers om van mijn arme geboorteplaats naar de stad te verhuizen.

"Gelukkig kon ik bij mijn oma van moederskant logeren. Ze trouwde met een man die uit een Franstalige familie kwam, dus een paar dagen nadat ik naar school ging, belde hij me op en vroeg of ik een vreemde taal sprak. Ik antwoordde eerlijk dat mijn Engels gebrekkig was, omdat ik het op het platteland alleen in de les leerde en geen gelegenheid had om te oefenen. Hij zei dat alle artsen vroeger Frans spraken, dus ik moest het leren," vertelde Dr. Nam Anh.

Dr. Nam Anh vervolgde: "Daarna ging ik elke avond enthousiast aan tafel zitten om hem te helpen loten te verkopen en leerde ik Frans met hem, met als eerste boek Cours de langue de civilisation. Om er nog iets aan toe te voegen: hij was iemand die Frans als moedertaal studeerde,

Tegen het einde van het internaat vroeg mijn beste vriendin me waarom we niet nog een keer Frans zouden leren om het FFI-examen te doen. Dus ik schreef me in om te studeren en het examen af ​​te leggen, en ik slaagde voor het examen om een ​​plek op FFI te bemachtigen.

In november 2003 schreef de jonge arts Nam Anh zich in aan de Universiteit Paris 13 en volgde zijn opleiding in het Ambroise Pare-ziekenhuis in Boulogne Billancourt. Het was de eerste, langste en verste buitenlandse reis van een jonge arts die net was afgestudeerd aan de opleiding orthopedisch trauma.

Met een koffer vol instantnoedels en wat kleingeld als bagage was de jongeman enthousiast en enthousiast om naar zijn geliefde land te gaan, maar daarmee gepaard gingen ook de eerste schokken in zijn leven. "Eerst ging ik mijn collegegeld betalen aan de universiteit. Ik had contant geld meegenomen, en toen ik aankwam, bleek dat de school alleen cheques accepteerde. Op dat moment kon ik geen bankrekening openen omdat ik geen verblijfplaats of een werkbevestiging had. Ik heb een dag lang mijn vrienden op de universiteit gesmeekt om een ​​cheque uit te schrijven voor het exacte bedrag dat ik moest betalen. Gelukkig zag de kassière mijn verbijsterde gezicht alsof ik na een dag bedelen op het punt stond te huilen, dus schreef ze me een cheque uit", vertelde Dr. Nam Anh.

Dr. Tang Ha Nam Anh studeerde in 2003 in Frankrijk artroscopische schouderchirurgie.

Dr. Nam Anh herinnert zich nog steeds: "Ik had het geluk dat ik in een ziekenhuis terechtkwam dat gespecialiseerd was in artroscopie en gewrichtsvervanging. Professor Hardy, een beroemdheid op het gebied van artroscopie. Hij opereerde snel, prachtig en... behoorlijk opvliegend. Ik vroeg hem timide om artroscopie te geven, hij zei dat ik de week daarop met hem mee zou gaan om te leren over gedoneerde lijken. Een week van zo'n worsteling.

Een jaar later belde hij me op en zei dat ik een verslag moest schrijven voor de artroscopieconferentie in Bordeaux. Dat was de eerste keer dat ik in het Frans verslag deed op een buitenlandse conferentie. Pas 22 jaar later kon ik terugkeren om in Parijs in het Frans verslag te doen."

Anh Thao

Bron: https://suckhoedoisong.vn/bac-si-tang-ha-nam-anh-ke-chuyen-di-phap-hoc-phau-thuat-169251113140655305.htm