Zakenman Phan Hong Minh: poëzie weven uit nostalgie

QTO - "Ik beschouw poëzie als een goede vriend aan wie ik mijn liefde en eindeloze heimwee naar mijn vaderland kan toevertrouwen. Waar ik ook ben, het beeld van mijn vaderland is altijd een solide steun, een sterke inspiratiebron voor mij om oprechte gedichten te schrijven. In veel van mijn gedichten komen eenvoudige, herkenbare beelden voor, zoals rivieren, dijken, groene bamboehagen, winderige dennenheuvels en zelfs de slaapliedjes van mijn moeder... Ze zijn allemaal op natuurlijke wijze in mijn gedichten opgenomen, als een bron die nooit ophoudt te stromen...". Dat is de mening van auteur Phan Hong Minh, een amateurdichter, maar met veel goede gedichten over zijn vaderland.

Phan Hong Minh komt uit het dorp Cao Lao Ha, gemeente Ha Trach, district Bo Trach, provincie Quang Binh (voorheen gemeente) en nu gemeente Bac Trach, provincie Quang Tri. Hij woont en werkt al lange tijd in Oost-Europa, voornamelijk in Rusland, Wit-Rusland en Oekraïne. Momenteel is hij algemeen directeur van Asia Master Travel Investment and Tourism Company in Hanoi.

Waar hij ook gaat, de zoon van "Ha Village" mist zijn thuisland altijd en toont die liefde door middel van vele praktische acties. Hij zet zich altijd in voor hulp aan en steunt studenten in moeilijke omstandigheden, de armen en gehandicapten in zijn geboortestad, naast vele andere liefdadigheidsactiviteiten en begeleidt vele vrijwilligersprojecten in zijn geboortestad.

Hoewel hij een zakenman is, heeft Phan Hong Minh een grote liefde voor poëzie en literatuur - Foto: NV

Hoewel hij een doctoraat in de taalkunde heeft, heeft Phan Hong Minh een grote liefde voor poëzie en literatuur. Sinds zijn studententijd componeert hij gedichten en beschouwt hij poëzie als een goede vriend aan wie hij zijn gevoelens kan toevertrouwen. Phan Hong Minh vertelde dat, hoewel hij ver van huis is, zijn jeugdherinneringen altijd in zijn gedachten aanwezig zijn. Hij herinnert zich nog goed de zomermiddagen met zijn vrienden, badend en vissend op de Gianh-rivier, of de middagen hardlopend langs de winderige dijk.

Vooral de zonsondergang op het platteland, met het beeld van warme blauwe rook die opstijgt van de rieten daken, vermengd met de geur van rijst en het verre geluid van tempelklokken, is een onvergetelijke herinnering geworden die hem een ​​vredig en diep gevoel geeft. Het zijn die zoete en diepe herinneringen die een bron van emoties zijn geworden, een kostbaar materiaal voor hem om te koesteren en verzen en melodieën over zijn vaderland te componeren, meestal het gedicht "Zomerdorp in de herfst".

Met eenvoudige verzen en een lyrische toon neemt het gedicht de lezer mee naar een vredige herfstruimte, doordrenkt met de ziel van het platteland. De herfst in zijn poëzie komt niet alleen van de koele bries of de bekende gele bladeren, maar is ook voelbaar in zeer unieke en vertrouwde beelden, zoals de banyanboom, de veerboot, de tuin van het gemeenschappelijke huis en de kalme Gianh-rivier die "schittert" onder het "gouden zonlicht".

Als "Lang Ha in de herfst" de lezer een gevoel van vrede geeft, alsof hij zich onderdompelt in de koele, groene ruimte van een poëtisch dorp, dan heeft "Finding Childhood" juist gewicht vanwege de oprechtheid ervan. Het gedicht is de stem van een kind dat zich altijd met alle respect en liefde tot zijn vaderland, zijn thuisland, wendt.

Zonder bloemrijke woorden te gebruiken, is elk vers als een zachte stroom van vertrouwelijkheden, die herinneringen oproept aan een pure kindertijd. Het zijn de zomermiddagen van "water aftappen, vissen", de late nachten liggen luisteren naar het "geluid van de boot" dat op en neer gaat, de roep van de "veerman..." die weerkaatst van de twee oevers van de golven. Elk geluid en beeld is doordrenkt met de ziel van het platteland. De dichter voelt zich schatplichtig aan zijn vaderland, aan zijn onvervulde dromen, aan de pure dagen die voorbij zijn.

Phan Hong Minh schilderde ook een beeld van een prachtige rivier die als een zachtgroene zijden strook over het land van "Laotiaanse wind en wit zand" liep: de Gianh-rivier met "Vier seizoenen helderblauw water/Zacht als een zijden strook die hem en haar verbindt" (de Gianh-rivier). Vanuit dat stille moment stroomde een heel "land van herinneringen" terug. Het was de gestalte van iemand die elke middag "in een roes" stond, het waren de "zoemende" golven die "fluisterden om talloze liefdesverhalen te vertellen". De mooiste zijn waarschijnlijk de maanverlichte nachten, wanneer de dijk een datingplek wordt, waar "mannen en vrouwen vrijelijk hun liefde uitwisselen"...

"Tijdens mijn opgroeiende jeugd, waarbij ik naar vele plaatsen in en buiten het land reisde, besefte ik dat mijn geboorteplaats de plek is die me de meeste rust brengt. Werkend in de toeristische sector koester ik de droom om het dorp Ha uit te bouwen tot een groen ecotoeristisch dorp. Qua compositie heb ik een indrukwekkende poëzie- en muziekavond gehad, gecombineerd met humanitaire en liefdadigheidsprogramma's in Hue City (in 2023) en ik hoop dat soortgelijke activiteiten ook in mijn geboorteplaats plaatsvinden", aldus de heer Phan Hong Minh.

In het gedicht "Ik keer terug naar de zee van mijn vaderland" "zaait" de auteur opnieuw vele emoties in het hart van de lezer met de zachte poëtische stem, de zwevende en romantische poëtische woorden. Het hele gedicht is een reis naar herinneringen, waar liefde en nostalgie verweven zijn met de zilte smaak van golven en wind. De zee is als een trouwe minnaar, altijd wachtend, en de hereniging van het personage "hij" met de zee moet de gaten vullen na vele dagen van scheiding.

Phan Hong Minh is niet alleen diep gehecht aan zijn geboorteplaats, hij heeft ook een diepe liefde voor Hanoi , waar hij woont en zich verbonden voelt. In het gedicht "Autumn Notes" schilderde hij met zijn meest oprechte emoties een poëtisch beeld van de herfst in Hanoi. Denk aan de klanken van tempelklokken, de echo's van ca tru, de hartstochtelijke geur van melkbloemen, nieuwe groene rijst, de koele herfstbries en het aanhoudende paars van de middagwolken.

Elke met mos bedekte straathoek, het Hoan Kiem-meer, de Pen Tower, rijen bomen die van blad veranderen... en alle vertrouwde dingen van Hanoi zijn vanzelfsprekend aanwezig, dicht bij elkaar in het gedicht. Vervolgens komen alle emoties tot rust in de twee laatste regels: "Hoewel ik naar alle uithoeken van de wereld ga/mis ik toch de herfst van Hanoi." Dat is niet alleen het gevoel van de auteur zelf, maar ook de gemeenschappelijke stem van veel kinderen in Hanoi, of van hen die hier verliefd zijn geworden op de herfst.

Veel gedichten van Phan Hong Minh zijn op muziek gezet, waaronder veel liederen die hij zelf componeerde, zoals: "Moi anh ve xu Quang", "Ha Noi to nhac mua thu", "Quang Binh in spring", "Tim me", "Ve lai truong xua"... Hiermee wordt de harmonie tussen poëzie en muziek benadrukt en wordt het werk dichter bij het publiek gebracht.

Japanse

Bron: https://baoquangtri.vn/van-hoa/202510/doanh-nhan-phan-hong-minh-det-tho-tu-noi-nho-que-95a7763/