คุณดุย สำเร็จการศึกษาจากคณะ ศึกษาศาสตร์ ก่อนวัยเรียน มหาวิทยาลัยไซ่ง่อน และทำงานที่โรงเรียนอนุบาลมาเป็นเวลา 7 ปี คุณดุยนำความรักมาสู่เด็กๆ ด้วยความกระตือรือร้นและความทุ่มเทดุจครูผู้เอาชนะอคติเพื่อไล่ตามความฝัน
PV: คุณเล่าถึงการตัดสินใจเลือกเรียนอนุบาลให้ฟังหน่อยได้ไหม อะไรทำให้คุณตัดสินใจเลือกอาชีพที่ผู้หญิงส่วนใหญ่เลือก?
ครูไทย ฮ่อง ดุย : อคติทางสังคมคือ งานการศึกษาหรืองานดูแลเด็กส่วนใหญ่มักถูกมองว่าเป็นภาพลักษณ์ของครู ตอนที่ฉันเลือกเรียนการศึกษาระดับอนุบาล ตัวฉันเองก็กังวลและวิตกกังวลมาก
อย่างไรก็ตาม ด้วยกำลังใจจากครอบครัว ผมจึงตัดสินใจสมัครเรียนอย่างกล้าหาญ เมื่อเข้าเรียน ผมรู้สึกประหลาดใจเพราะผมเป็นผู้ชายคนเดียว แต่ด้วยความมุ่งมั่นที่จะเปลี่ยนเส้นทางอาชีพ คำแนะนำจากอาจารย์มหาวิทยาลัย และต่อมาด้วยกำลังใจจากคณะกรรมการบริหารโรงเรียน 19/5 City School ผมจึงยึดมั่นในวิชาชีพนี้มาเป็นเวลา 7 ปี
PV: ในช่วง 7 ปีที่ผ่านมา คุณประสบปัญหาในการเริ่มงานนี้บ้างไหม?
คุณไท ฮ่อง ดุย: ข้อดีคือได้รับความรักและการสนับสนุนจากเพื่อนร่วมงาน แต่ปัญหาคืออคติและความคิดของพ่อแม่ ตอนแรกพวกเขาไม่คิดว่าจะมีครูที่จะดูแลและอบรมสั่งสอนลูกๆ ของพวกเขา เพราะไม่รู้ว่าจะเก่งเท่าครูหรือเปล่า
แต่กาลเวลาได้พิสูจน์แล้ว ในช่วงเดือนแรกๆ ของปีการศึกษา ฉันพยายามสนับสนุน ช่วยเหลือเด็กๆ ในการเรียน จัดระเบียบการเรียน และช่วยให้พวกเขาสนุกสนาน หลังจากนั้น ผู้ปกครองก็เห็นเด็กๆ ตื่นเต้นที่จะมาเรียน และค่อยๆ ไว้วางใจฉัน
สอนลูกให้รักพวกเขาให้มากขึ้น เด็กๆ จริงใจมาก พวกเขาพูดในสิ่งที่คิด
หากเราเข้าหาลูกด้วยความรัก เราก็จะได้รับความรักจากพวกเขา
PV : ช่วงวัยอนุบาลเป็นช่วงที่พิเศษมาก ความท้าทายของการเป็นครูแตกต่างจากการเป็นครูอย่างไร
ครูไทยหงส์ดุย: ผมคิดเสมอว่าผมกำลังเล่นบทบาทพ่อในครอบครัว ถ้าที่บ้านมีพ่อกับแม่ ที่โรงเรียนก็มีครู ความสัมพันธ์จะสมบูรณ์มากขึ้น เด็กๆ สามารถมีปฏิสัมพันธ์กับครูได้เหมือนอยู่บ้านกับแม่ ที่โรงเรียนก็มีปฏิสัมพันธ์กับครูได้เหมือนอยู่บ้านกับพ่อ มีความเอาใจใส่ ความอบอุ่น และความรัก
แต่ภายในนั้นยังมีการสอนจากคุณครูอย่างเข้มข้นเพื่อให้เด็กๆ สัมผัสได้ถึงความรักใคร่ได้อย่างเต็มที่ทั้งในชั้นเรียนและที่บ้าน
PV: แล้วอะไรคือสิ่งพิเศษเกี่ยวกับวิธีที่คุณจัดการสถานการณ์ต่างๆ สำหรับเด็กๆ?
ครูไทยหงส์ดุย: เด็กแต่ละคนมีความแตกต่างกัน มีนักเรียน 25 คนในห้องเรียน และมีบุคลิกที่แตกต่างกัน สำหรับครู การจัดการสถานการณ์ต่างๆ ค่อนข้างอ่อนโยน สำหรับครูที่มีบุคลิกแบบผู้ชาย บางครั้งเขาก็อาจอารมณ์ร้อนเล็กน้อย แต่เมื่อฉันเลือกอาชีพนี้ จรรยาบรรณของฉันในฐานะครูบังคับให้ฉันต้องรับมือกับทุกสถานการณ์ด้วยความอดทนและความรัก
มีนักเรียนหลายคนที่แม้จะอยู่ชั้น ป.1 แล้วก็ยังบอกผู้ปกครองให้ส่งคำอวยพรถึงคุณครูดุย หรือบางครั้งบางคราว เมื่อมีเพลงเพราะ ๆ ก็ขอให้ผู้ปกครองส่งมาให้ครูดุย ฉันรู้สึกซาบซึ้งใจมาก
PV: คุณนำกิจกรรมเสริมสร้างทักษะชีวิตให้กับเด็กๆ อย่างไร?
ครูไทยหงส์ดุย : เด็กกลุ่มนี้ชอบ สำรวจ ถ้าเราจัดกิจกรรมที่มีโครงสร้างชัดเจน คงไม่สร้างความตื่นเต้น แต่บทเรียนที่เสริมสร้างประสบการณ์และการสำรวจจะทำให้เด็กๆ มีความสุข
ฉันเองก็ใส่ใจเรื่องการดูแลและสุขอนามัยของเด็กๆ เหมือนกันค่ะ เวลาฉันดูแลกลุ่มนักเรียน ฉันมักจะคุยกันเสมอว่าคุณครูจะดูแลและทำความสะอาดเด็กผู้ชาย ส่วนเด็กผู้หญิงจะดูแลและทำความสะอาดเด็กผู้หญิง
หากครูไม่มีจริยธรรมและไม่ใส่ใจ ผู้ปกครองจะไม่รู้สึกปลอดภัย และเด็กๆ จะกลัวที่จะมาเรียน
PV: แล้วการร้องเพลง เต้นรำ และความบันเทิง...สำหรับเด็กๆ ล่ะ?
ครูไทยหงส์ดุย: ครูอนุบาลส่วนใหญ่มีอารมณ์ขัน หากห้องเรียนมีความสดใสและสนุกสนาน เด็กๆ จะสนใจมากขึ้น นอกจากนี้ ครูยังต้องมีพรสวรรค์ด้านการร้องเพลง เต้นรำ...
ครูทั้งชายทั้งหญิงที่เลือกเรียนการศึกษาระดับอนุบาลล้วนมีความสามารถรอบด้านทั้งนั้น! (หัวเราะ)
PV: ในความคิดของคุณ การมีครูผู้ชายมากขึ้นในการสอนเด็กก่อนวัยเรียนจะส่งผลดีต่อเด็กๆ อย่างไรบ้าง?
ครูไทยหงส์ : ถ้ามีครูอยู่ในห้องเรียน เด็กๆ ก็จะได้รับความรักมากพอเหมือนมีคุณพ่อคุณแม่อยู่ที่บ้าน
ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าไม่ใช่แค่ทุกๆ ปีหรือทุกๆ สองสามปีเท่านั้นที่จะมีเด็กผู้ชายเพียงหนึ่งคนเรียนการศึกษาในระดับก่อนวัยเรียน แต่จะมีเด็กผู้ชายเพิ่มมากขึ้นเพื่อสร้างความหลากหลายให้กับอุตสาหกรรมการศึกษาในระดับก่อนวัยเรียน
มาขจัดความคิดแบบเดิมๆ ที่ว่าโรงเรียนอนุบาลมีเพียงแค่การร้องเพลง เต้นรำ การกิน การนอน และการกลับบ้านเหมือนกับโรงเรียนอนุบาลกันเถอะ
ตรงกันข้าม เมื่อเด็กๆ มาโรงเรียนอนุบาล พวกเขาสามารถค้นพบและเรียนรู้สิ่งต่างๆ มากมาย คุณครูเองก็มีความอยากรู้อยากเห็นและมีความคิดสร้างสรรค์อยู่เสมอ และพวกเขาจะทำหน้าที่นี้ได้เป็นอย่างดี
พีวี: ขอบคุณค่ะคุณครู!
ที่มา: https://vov.vn/xa-hoi/dinh-kien-cua-thay-giao-mam-non-khi-moi-vao-nghe-post1136706.vov
การแสดงความคิดเห็น (0)